Hallo , ik zat heel lang te twijfelen of ik mijn verhaal hier zou neerzetten. Februari dit jaar ben ik zwanger geraakt Door icsi omdat op de natuurlijke manier niet lukte vanwege erg slechte zaad van . mijn partner.Ik ben toen gelijk van de 1ste terugplatsing zwanger geraakt . Alleen 23 april ging het totaal mis toen me vliezen ineens thuis gebroken waren . Door waarschijnlijk de vlokkentest die ik toen heb gedaan vanwege een verdikte nekplooi maar alles was goed partner en ik hadden ook bloedonderzoeken moeten toen ook dat alles was goed.Omdat ik een week voor me vliezen spontaan braken wat bloedverlies had was ik naar ziekenhuis voor een echo, op de echo was een klein bloeding te zien ze zeiden toen dat het vaker voorkwam en dat het meestal het lichaam het zelf zou opnemen .Hartje klopte ook gewoon goed .Echter 22 april ging het mis heel veel bloed verloren met grote stolsel wat ik erg van schrok ook .En het rare is toen ik opgenomen werd en ze nog een echo gingen doen was het bloeding niet meer te zien was verdwenen maar het hartje klopte nog steeds . Onderzoeken daarna ook gedaan me zoontje werd ook nagekeken na de bevalling ook niks gevonden .Vandaar dat de gynaecoloog zeker voor 95 % zeg dat het Door de vlokkentest kwam omdat de bloeding daarna ook weg was . Sorry voor me lange verhaal . Maar nou komt het heel veel verdriet van gehad en nog steeds volgende maand zou me uitgerekende data zijn wat steeds dichter komt . En we zeiden vanaf het gebeurde ook dat we het nog gingen proberen .Maar nu hakt partner af en wil het niet meer wat mij heel erg verdrietig maakt we hebben al 1 dochter samen maar ik wilde haar niet alleen laten .Erge ruzie gehad hierover .En mijn grootse angst nu dat ik nooit meer voor de 3de keer moeder mag worden want alleen lukt het niet hè. Waarom ik.mijn verhaal met jullie wilt delen is omdat ik graag meningen van andere wilt horen die het zelfde hebben meegemaakt dat partner afhaakte en wat hebben jullie toen gedaan je wens maar laten varen . Want alleen naar de Fertiliteit gaan kan ook niet . Ik ben intens verdrietig hierdoor ook omdat ik dit jaar 36 ben geworden en zolang heb ik niet meer .Wie kan mij advies geven wat ik moet doen of wat zouden jullie doen.in zo'n situatie. Alvast bedankt voor het lezen .En excuses voor mijn lange bericht.
Wat moeilijk zeg... Eerlijk gzegd ben ik van mening dat je er samen achter moet staan en anders niet.. Moet hij niet gewoon nog even wat langer de tijd hebben om dit te verwerken?
Beste Mamavanjaquil, Wat een heftig verhaal zeg. Goed dat je dit hebt opgeschreven en hier hulp bij wilt hebben. Ik kan me voorstellen dat jullie hier beide een klap van hebben gekregen. Ik weet niet hoe jullie beide in dit verwerkingsproces staan. Kunnen jullie er over praten? Kunnen jullie elkaar steunen? enz. Het is ook goed om te weten waarom je vriend is afgehaakt. Probeer elkaar te vinden en te steunen. Heel veel sterkte. Groetjes, Loolaa
@ Littlegirl1989;. @ loolaa dat vind ik ook maar mannen gaan anders om met verwerking en praten het liefst niet veel over . Ik hoop echt dat hij van mening veranderd , en anders zal ik me droom moeten laten varen . Maar ik laat het nu even rusten en probeer het gesprek aan te gaan een andere keer .Hij heeft ook op jonge leeftijd (16) jaar zijn moeder verloren en zijn vader toen onze dochter net een half jaar geboren was en weet hoe het voelt een dierbare te verliezen . Nog bedankt voor jullie reacties.
Heftig voor je vriend dat hij dat allemaal heeft meegemaakt. En nu dit er ook nog bij. Het kan idd allemaal een keer te veel worden. Misschien is het goed om iets met rouw verwerking te doen en hier met zijn tweeën een professional te zoeken die jullie kan helpen om te leren communiceren hierover.