Ik herken je verhaal deels, iedereen (echt iedereen) zag mij als meisjes moeder. Ik ben dan ook echt een meisjes meisje. En toen was ik zwanger en ik wist toen al dat het een jongen zou zijn en ja hoor bij de pretecho van 17 weken werd het bevestigd. Alle meisjes kleding waren veel leuker, alle meisjes namen waren veel mooier, maar toen was onze zoon daar en ik had allemaal mooie jongens kleding gekocht en wat ben ik blij dat ik een jongensmoeder mag zijn! Hij trekt ook wat meer naar mij dan naar mijn man, heel eerlijk? Ik vind dat dus echt heerlijk. Als ik ooit weer zwanger mag zijn, laat het dan maar mooi weer een jongen zijn, ik ben ipv een meiden moeder gewoon een jongens moeder geworden Haha.
Ik snap het wel. Het is nu gewoon nog abstract. Maar jongen of meisje: het is jouw kind en dat maakt hem prachtig. Je went eraan, groeit er in mee en wilt straks niet anders meer.
Ik kan me best voorstellen dat iemand voorkeur, maar teleurstelling snap ik dan weer niet zo goed. Ik had bij de 3e best een grote voorkeur voor een jongen, na 2 meiden. Toen was de geslachtsbepaling en vertelde de vk dat we weer een meisje zouden krijgen. Ik moest wel even omschakelen naar het idee dat we waarschijnlijk geen jongen zullen krijgen, maar we waren meteen zielsgelukkig met ons 3e meisje. @Paris91 het ging ons echt om nog een kindje en niet om het geslacht. We hoopten altijd dat we 3 kinderen zouden mogen krijgen. En toch zitten we nu te twijfelen over een 4e (over 2 jaar), maar of dat nu een jongen of een meisje zou worden...dat maakt ons niks uit. We willen dan nog een kind, ongeacht het geslacht.
Wat vervelend dat je je zo voelt. Geef het even de tijd, komt vanzelf! Ik heb twee jongens en ik ben dolblij met ze! Zijn echte mama's kindjes he, lekker veel knuffelen. Shoppen kan ik als de beste voor ze. En druk, nou dat is ook karakter ik ken namelijk ook drukke meiden! En wat denk je van meiden in hun puberteit? Kun je beter jongens hebben
Ik hoopte bij mijn eerste erg op een meisje maar ik vond en vind het zo leuk dat hij een jongetje is. Ik vind onze band geweldig en ook om hem met zn vader te zien. En je komt er snel genoeg achter dat er ook heeele leuke jongens spullen en kleding te shoppen zijn! Ik hoop dat het bij jou ook zo groeit Voel je niet schuldig dat je je nu zo voelt iig.
Hier ook een echte meisjesmama -dacht ik-. Dus toch niet! Wat moest ik slikken toen ik dat hoorde! Ik ben echt van de meisjesdingen: vlechtjes maken, nagels lakken, roze, jurkjes.. Als ik winkel, valt mijn oog ook voornamelijk op roze. Na de echo gingen we de stad in om een geboortepakje te kopen. Ik weet het nog alsof het gisteren was, het huilen stond me nader dan het lachen. Ik vond het maar niks. Ik was blij dat ik het wist en me erop kon voorbereiden. Ik heb echt even tijd nodig gehad om te schakelen, maar dat mag ook toch? Je moet even je beeld bijstellen! Ik ben benieuwd wat een tweede bij ons zou zijn, als ons die gegund wordt.. Wordt ik echt een jongensmoeder? Of komt er toch een meisje bij? Ps nu ben ik dol op mn zoontje hoor, het is zon heerlijk stoer ventje! En dat komt bij jou vast ook goed!
Wat ik altijd moeilijk vind om te begrijpen is dat je toch weet dat er 2 mogelijkheden zijn per zwangerschap? Dus de hele verbazing dat het het andere geslacht blijkt dan je in je hoofd hebt, eh..ja begrijp ik dus niet. Volgens mij is de kans nog steeds ongeveer 50/50. Ik snap wel dat sommigen een toekomstbeeld hebben van hoe hun gezin eruit zou komen te zien. Ik droomde bijv. dat ik 3 jongens zou krijgen. Maar ik ben geen helderziende en met mijn verstand heb ik nooit gedacht dat dat de enige optie was. En voorkeur hebben kan en mag natuurlijk. Zolang je ook blij kan zijn met het andere geslacht dan, anders moet je niet nog een kindje willen krijgen vind ik. Ikzelf heb eigenlijk nooit een voorkeur gehad, ik wilde gewoon heel graag nog een kindje. Ik kan overigens uit ervaring zeggen dat het geen bal (nou ja technisch gezien wel 2 natuurlijk) uitmaakt of het een jongetje is of een meisje hoor, het heeft beide leuke en minder leuke kanten en daarnaast is het natuurlijk gewoon een uniek persoontje. Echt TS, ik weet zeker dat je volop gaat genieten van je kereltje!
Ik denk echt dat teleurstelling voorkomt uit het hebben van verwachtingen. En verwachtingen komen door reacties uit de omgeving, je eigen gevoel, dromen.. en als de verwachting eenmaal bijgesteld is is het prima, maar soms heeft dat even tijd nodig Ik zag me zelf met 3 meiden, en toen mijn zoon kwam gooide hij roet in het eten. Even was ik teleurgesteld omdat het niet paste bij wat ik voor ogen had.. maar nu hij er is, is er geen enkel moment van teleurstelling meer! Overigens hoop ik weer op een meisje, vind meisjesnamen veel leuker
Nooit gedacht maar moet ook even aan het idee wennen dat ik nooit een meisjes moeder zal zijn. Belangrijkste is gezondheid maar moet wel even aan het idee wennen dat dit weer een jongen zal zijn.
Dit dus. Ik had ook voorkeur voor een meisje maar het werd een jongen, en daarna weer een jongen. En toen dacht ik: ok! Ik begrijp niet dat je daar keihard om gaat zitten janken... Ik hoop dat je snel kan wennen aan het idee want ze zijn gewoon echt heel leuk. Ook die drukke, stoute, niet - luisterende zijn gek op hun mama!
Daar ben ik het dus echt niet mee eens! Ik vind al die baby meisjeskleding truttig en roze met frutsels, roesjes en strikjes. Voor jongens heb je tenminste vanaf de geboorte al stoere dingen en dat vind ik veel leuker! Moet wel zeggen dat nu hij ouder wordt ik het zó jammer vind dat ik geen rokjes en jurkjes hoef te shoppen. Maar als baby totaal geen moeite mee!
Had ik ook, als baby vond ik het veel leuker voor jongetjes. Maar nu ze groter zijn vind ik dat de opties voor jongens erg beperkt zijn en voor meisjes veel uitgebreider zijn. Waar ik me dan wel erg aan erger, zodra ik haar een broek aantrek is het blijkbaar een jongetje. Zelfs in knalroze tuinbroek wordt gevraagd of ze een jongetje of meisje is, want dat kunnen ze niet goed zien! Ik hoop dat als haar haar wat langer is dat het wat minder wordt, want ze draagt vaak broekjes omdat het zo'n actieveling is en daar gemakkelijker in beweegt (vind ik).
Ik verbaas mij er altijd over dat mensen bij zowel jongens als meisjes al bepaalde ideen en vooroordelen hebben. Meisjes zijn lief, schattig en rustig. Ze houden van roze glitters. En jongens zijn druk en wild en maken alles kapot. Wat een verwachting rust er al op zo'n baby nog voor hij of zijn geboren is. Een kind is gewoon een nieuw mens met zijn eigen persoonlijkheid en karakter. En mijn ervaring is dat dat zoveel meer zegt dan het geslacht!
Dapper dat je het durft uit te spreken, TS! Wij hebben nu 3 jongens en daar geniet ik echt van. Voor de oudste geboren werd dacht ik ook meer een meisjesmoeder te zijn. Ik zag mezelf al bezig met jurkjes met ruches, staartjes en strikjes. Ons 2e kindje was een meisje, heel ziek en zij is na de geboorte overleden. Ik was ervan overtuigd dat onze 3e, als troost, weer een meisje zou zijn, maar het werd een flinke knul! Ook onze 4e dus een jongen. Heerlijk... de oudste 2 zitten elkaar constant in de haren als de oudste thuis is. De oudste is idd heel druk, impulsief en soms moeilijk te hanteren. Maar het is ook een heerlijk sociaal en zorgzaam mannetje die dol is op zijn jonge broertjes. Mijn middelste is heel anders, veel bedachtzamer, kan goed zelf spelen en kan zich helemaal in zichzelf terugtrekken met zijn duim in zijn mond. De jongste is nu 4,5 maand, dus nog een verrassing hoe hij zich zal ontwikkelen.
Daar valt over te discussiëren. Ik vind het vrouw zijn een groot onderdeel van mijzelf. Mannen en vrouwen (jongens en meisjes) zijn gelijkwaardig maar niet hetzelfde (onderling natuurlijk ook niet).
Ik denk dat de hormonen een loopje met je nemen. Je kijkt uit naar de kraamtijd van een meisjesbaby? Wat is er anders aan de kraamtijd van een jongensbaby, behalve dat daar een piemel aan zit? Ze drinken melk, je kunt er mee knuffelen en ze in bad stoppen....geen verschil hoor. Het zal wel goedkomen als hij er is. Ik moest ook schakelen toen onze tweede een jongen bleek. Heb zelf alleen zussen dus wist niets van hoe jongens opgroeien. Je leert het snel genoeg en een jongen is net zo genieten als een meisje. Die van ons is overigens ook helemaal niet druk hoor, dus ook dat kan goed komen.
Daar valt inderdaad over te discussiëren, ik vind tot nu toe de verschillen tussen mijn jongens net zo groot als de verschillen tussen mijn meisje en de jongens. Bij mijn nichtjes en neefjes zie ik hetzelfde. Het is natuurlijk wel gewoon zo dat je je enorm kan verheugen op voetballen met een zoon, die uiteindelijk voetballen vreselijk vindt. Of tutten met een dochter, terwijl ze al boos wordt als je naar haar haar kijkt. Het is wat dat betreft sowieso gevaarlijk om een voorstelling van je kind te maken voor hij/zij er daadwerkelijk is, je weet gewoon niet wat voor karakter je kindje heeft totdat je een tijdje samen bent.
ik zag mezelf altijd als jongensmoeder. Tijdens de zwangerschap van mijn dochter had ik al het idee dat het wel eens een meisje kon zijn. Express een geslachtsecho laten doen omdat ik niet bij de geboorte 'teleurgesteld'' zou willen zijn. niets van dat alles... sinds ik wist dat we zeker weten een meid zouden krijgen was ik in de wolken. moet wel veel leren hoor zoals nageltjes lakken en vlechten. maar doe het nu met zoveel liefde en plezier. Maar snap best dat je even teleurgesteld bent als je want anders in je hoofd hebt. gelukkig heb je nog aardig wat weken te gaan, je zal zien dat als hij er eenmaal is dat het zo hoort en je niets anders meer kan bedenken.
Het komt goed! Hier een dochter en een zoon. Heel verbaasd dat we een jongetje kregen, maar niet teleurgesteld. De meeste jongens zijn toch mamakindjes dus lekker van gaan genieten. En er zijn zoveel stoere jongensnamen. Ons mannetje is tot nu toe heel erg lief, kroelerig, rustig en nu komt er ook een klimmer in hem naar boven. Ik denk dat meiden pittiger zijn. En jongensfeestjes gaan we gewoon ergens anders vieren dan thuis haha. We rollen er waarschijnlijk vanzelf in. Elke fase is anders maar went snel.