Nee ik snap de teleurstelling ook niet. Je hebt toch al een leuk tut meisje. dat blijven ze vaak wel tot hun 18e. Een jongen lijkt me voor je man ook wel geweldig hoor. lekker met lego spelen en stoeien. Daarom wil ik het dus ook niet weten van te voren. Zodra je kindje is geboren maakt het gewoon niks uit en wil je het bij je hebben.
Hoi meiden, weer even een reactie van mij. Ik schreef ook eerder in het topic dat "teleurgesteld" niet echt het goede woord is. Moet er alleen gewoon erg aan wennen. En ik ben superblij dat onze zoon gezond is!!! Zo cliché maar wel het belangrijkste. Ik ben blij om te lezen dat er meerdere meiden moesten wennen. Blijkbaar is het erg taboe om een voorkeur voor een kindje uit te spreken terwijl daar eigenlijk niks mis mee is. De echoscopist vertelde gister dat hij een gezin had gehad. Die mensen hadden al 2 dochters en de 3e bleek weer een dochter te zijn en dat kindje hebben ze weg laten halen. Das toch vreselijk!!!!! Tuurlijk ben ik blij met een zoon! En dat hij gezond is. Maar ja, ik had altijd het idee van een meidengezin en ik heb vandaag zelfs wat traantjes weggepinkt. Moet mijn hele toekomst beeld een beetje bijstellen haha. Maar ik ben er eigenlijk wel van overtuigd dat ik het binnenkort alleen maar erg leuk vindt. Ik hoop in ieder geval dat jongetjes makkelijker zijn want Isabella was in haar babytijd een pittige donder die 's nachts niet slapen wou
nee het is geen schande om een voorkeur te hebben maar ik heb soms het idee dat het gelaslacht bij sommige mensen belangrijker is dan een gezond kindje. en sommige opmerkingen vind ik ook niet kunnen. Soms hoor je mensen gewoon zeggen"gelukkig is het een meisje" hoezo gelukkig denk ik dan. Er is niks mooiers dan dat je kindje na 40 weken helemaal gezond is en goed uit je buik komt. Wat voor een geslacht dan ook.
Hoi Mamma van Isabella, ik snap heel goed wat je bedoelt hoor. Het is ook geen teleurstelling, meer dat het tegen je gevoel ingaat. Ik ben namelijk ook heel blij dat het kindje in mijn buik het zo goed doet. Na 3 mk is dat zowieso het allerbelangrijkste... Ik wen er al aardig aan, kijk alleen nog maar naar jongensdingen. Mijn meid is eigenlijk al een halve jongen, misschien dat ik daarom een beetje hoopte op een "echt"meisje. Aan deze is geen roze, of barbie besteed. Dat mensen hun kindje weg laten halen, omdat het niet het gewenste geslacht is, daar heb ik werkelijk geen woorden voorDie hebben geen respect voor het wonder van het leven....walgelijk. Een lichte voorkeur hebben is idd blijkbaar een taboe. Maar ik denk dat er velen een lichte voorkeur hebben, zij het onbewust. Mijn dochtertje was een hele gemakkelijke baby, dus als deze nog liever is.... Ik weet zeker dat wij zeer gelukkig zullen zijn als ons zoontje gezond ter wereld komt en dat het dan idd helemaal niks meer uitmaakt. Geniet nog van je zwangerschap. liefs Pluisje
Heb zelf vanaf het begin het gevoel gehad dat het een jongetje was en met de pretecho werd dat vermoeden bevestigd: een jongetje Mijn moeder daarentegen was er helemaal van overtuigd dat het een meisje zou worden (en toen droomde ze vlak voor de pretecho dat ik haar niet alle foto's liet zien omdat ze anders zou zien dat het een jongetje was, en ja zo zei ik dat blijkbaar ook in die droom.. ). Ze had zelfs al een kaartje gekocht van 'Een dochter!' omdat ze er zo van overtuigd was. Qua naam hadden we wel een lichte voorkeur: een meisje. Dit omdat we niet alledaagse namen willen gebruiken en we voor een meisje makkelijker namen zouden vinden. Maar naast dat totaal geen voorkeur, zolang alles er maar op en aan zit
ik kan me het goed voorstellen hoor, ik had altijd gedacht dat ik een meid zou krijgen, had al een jurkje gekocht en met 23 weken pretecho laten maken waar schaamlippen op te zien waren. met 30 weken zagen we een piemeltje, daar moest ik wel even van slikken. maar het was al snel goed, gelukkig. wel hoop ik heel erg ooit nog een dochter te krijgen.
Haha, dat is dus ook voor mij de exacte reden waarom ik het geslacht niet van tevoren wil weten. Dochtertje lag al minuten op mijn buik en ik heb niet eens gedacht om te kijken of het een jongen of een meisje was. Dacht alleen: De BABY is er. Op dit moment ben ik erg nieuwsgierig, mijn voorgevoel zegt een meisje. Om terug te komen op ts; ik kan je gevoel wel herkennen. Ik voel mezelf een meisjesmoeder en denk dat als ik nu al zou weten dat het een jongen zou zijn ik daar erg aan zou moeten wennen, dwz rationeel gezien. Daarom o.a. mijn keuze om het een verrassing te laten en na de bevalling ons te laten verrassen met het geslacht. Want dan vallen al die rationele gedachten weg als je straks met je baby in je armen ligt. Denk daar maar alvast aan .
Wij willen het ook vantevoren weten, omdat dat ook erg praktisch is. Maar het maakt mij beslist niet uit of het een jongetje of meisje wordt, we zijn met alletwee even blij . Door onze vorige ervaringen wordt je ook wel even met beide benen op de grond gezet en als ik al een voorkeur zou hebben gehad was dat dan wel in 1 klap weggevaagd. Een gezond kindje is het aller- allerbelangrijkste en dan is al het andere maar ondergeschikt. Overigens veroordeel ik het beslist niet dat sommige vrouwen wel een voorkeur hebben hoor .
Nou, ik vind het geen schande of taboe hoor...als je een "voorkeur" hebt. Dat je moet wennen snap ik ook. Maar dat traantje weg pinken...sorry. Wij weten ook bewust niet wat het is...omdat het mij namelijk echt niet uitmaakt. Is het een jongen, zal ik w.s. nooit een dochter hebben. Is het een meisje, heb ik van beide 1. In beide gevallen mag ik toch in mijn handen knijpen...?
Herken het andersom een beetje. Weet precies wat je bedoeld. Ben nu helemaal aan het idee gewend maar toen wij voor de 16 weken pretecho gingen wisten we zeker het wordt een jongen... Toen ze zei een meisje stonden we elkaar echt ff stil aan te kijken. We waren beide zo verbaasd. Ik heb altijd gezegd dat een jongen mij zo leuk leek. Ik kom uit een meisjes gezin en leek me zo leuk een babyboy. Mijn vriend heeft alleen maar broers en neefjes en was ook overtuigd dat hij er een kreeg waarmee die zou gaan voetballen.... Hahaha ja uiteindelijk beslist nature. Was idd niet teleurgesteld maar had wel ff zoiets van geef me de tijd hier even aan te wennen aan het idee. Als nu zou blijken op de echo a.s. maandag dat het toch een jongen is zou ik weer helemaal om moet schakelen... Geniet er nu 200% van en mijn vriend ook. Kan niet wachten tot ze er is!!! Geniet er lekker van!
Ik snap het wel als mensen een lichte voorkeur hebben, maar dat iemand het er echt even moeilijk mee heeft vind ik wel moeilijk te begrijpen. Je kan het ook anders zien: als je een meisje krijgt en je krijgt verder geen kindjes meer zal je nooit een jongen krijgen en nooit weten hoe dat is. Het lijkt me juist heel bijzonder om een jongen én een meisje te hebben! En Isabella is en blijft een meisje dus daar kan je je toch ook mee uitleven als het om roze en staartjes enzo gaat? En dan nu een stoer ventje erbij! Lijkt me juist ook leuk als je daar helemaal niet zo in thuis bent. Dat komt vanzelf allemaal wel, van je kindjes hou je hoe dan ook zeker weten, jongen of meisje. Wij wisten het bij Eva niet en nu dus wel, de reden is alleen maar omdat ik héél erg nieuwsgierig ben . Het maakt me verder helemaal niet uit. Ik had nooit durven hopen op een 2e kindje en zeker niet dat ik zo makkelijk ben zwanger geworden. Ik vind het wel bijzonder om het geslacht nu al te weten, dat hadden we bij Eva natuurlijk niet. Maar ik zou het wel even lastig vinden als het toch 'opeens' een jongen blijkt te zijn. Omdat je jezelf helemaal instelt op een jongen. Maar ook dan, als ons kindje het maar naar zijn/haar zin heeft in mijn buik. En daarna natuurlijk ook!
zal ook maar eerlijk zijn tijdens me zwangerschap hoopte ik op een meisje..ben zelf helemaal verliefd op roze spulletjes..en het idee dat je later je dochter kan meenemen om te shoppen of lekker tutten enz.. en ja toen de 20 weken echo kwam bleek het een jongentje te zijn..na 2 weken na de echo vond ik het wel leuk en nu geniet ik ervan.. maar ben toch ook wel beetje jaloers or ts.. een meisje en een jongetje is toch wel t mooiste en zal maar eerlijk bekennen dat ik soms hoop dat er over een tijdje nog een 2e bijkomt en dat het dan een meisje is (vriend en ik willen graag 2 kindjes als het ons gegund is) dus ja dan maar hopen erg he
Slik!!!! Weg laten halen omdat het een meisje was???? Nou ehhhhh....daar ben ik echt ff stil van.....en langzaam begin in nu ook heel boos te worden! Daar snap ik dus helemaal niks van! Dat mensen even moeten omschakelen....ja alle begrip, maar WEG LATEN HALEN????
Iedereen denkt dat meisjes graag mee winkelen en van roze houden maar dat hoeft toch helemaal niet zo te zijn?? Ken zat meiden die niet van winkelen houden en liever gaan voetballen.
Ik kan ook niet zo goed begrijpen dat iemand moet huilen omdat je geen meisje krijgt. Begrijp me niet verkeerd, ik ben dol op mijn dochter en ik zou het heel jammer vinden als ik nooit een dochter zal hebben. Maar die heb ik toch wel! Wat deze zwangerschap ons brengt zal me echt om het even zijn. Een jongen lijkt me fantastisch, omdat jongens toch weer heel anders zijn. Het lijkt me juist leuk als je zowel barbies als raceauto's door je woonkamer hebt slingeren. Ik en mijn broertje waren altijd reuze fantasierijk in spelletjes bedenken die we allebei leuk vonden. 2 meisjes lijkt me ook leuk hoor. Maar daar hoef ik niet meer over na te denken, weet al hoe het is om een meisje te hebben En meisjes maken toch alleen maar ruzie als ze 14/15 zijn over kleding, make-up en jongens hihihi! Maar goed, even serieus, pas als ons kindje niet gezond is zal ik er een traantje om wegpinken, maar zeker niet om het geslacht! Misschien moet je jezelf ook een beetje een schop onder je kont geven...
Wennen aan het idee oke....maar huilen om het geslacht van je kind vind ik persoonlijk wel veel te ver gaan! Je hebt verdorie een gezonde meid en bent in verwachting van een prachtig gezond kereltje.....wat kun je je nog meer wensen? Je mag best een voorkeur hebben, niks mis mee, maar ik vind het niet echt normaal dat het je zo tegenstaat dat je erom huilen moet, vind het sneu voor het kereltje in je buik. Wij weten het geslacht niet, en het maakt ons ook niks uit. Voor ons was het al een wonder om zwanger te mogen worden en wat er dan tussen de beentjes zit kan me eigenlijk niets schelen.
wij krijgen ook een zoon, onze eerste samen, ben helemaal in de wolken, riep in het begin al het wordt een jongen, dus was totaal niet verbaast dat het een jongen is, en ben er ontzettend blij mee, als het maar gezond is, das voor mij het allerbelangrijkste, ik kijk er helemaal naar uit om er een lekker stoer ventje van te maken, stoere kleertjes, over een jaartje zijn haartjes stoer in model doen. en het is zelfs zo dat jongens meer aan hun moeder hangen als aan hun vader. ik was met allebei blij geweest, ook als het een meisje was geweest.
hé meintje, ik ben het wel helemaal met jou eens, ik snap het ook niet goed, je moet blij zijn dat je überhaupt zwanger kan raken, hoeveel vrouwen zijn er niet waarbij die wens nooit in vervulling zou komen, en dan huilen omdat je liever een meisje had gehad, dat begrijp ik niet. ben blij dat zwanger bent, en dat het gezond is, een kennis van mij die kreeg ook een zoontje, maar door een hartafwijking hebben ze de zwangerschap met de 21 weken af moeten breken, dan ga je door een hel, en ze hebben ook te horen gekregen dat de kans met 4% stijgt dat het volgende kindje weer zo'n zelfde hartafwijking heeft, en dan zit jij te huilen omdat het een jongentje is, doe ff normaal!!
Nou nou meiden.. Ik denk ook niet dat ze bedoeld dat ze huilde, omdat ze geen meisje krijgt, maar gewoon omdat ze ff moet wennen en omschakelen. Ook hormonen spelen hier vast een rol! Ze schrijft toch zelf ook dat teleurstelling niet helemaal het goede woord is? Iedereen leeft op zijn geheel eigen manier naar de komst van een kindje toe en als daar af en toe een traantje bij nodig is, dan geeft dat in mijn ogen niks! Ik maak namelijk op uit haar verhaal dat ze wel heel erg blij is, maar gewoon even moet wennen. Een waarsch. eerder huilt om dr eigen schuld gevoelens daar over, dan om het feit dat het geen meisje is..