Hier een dame die vroeger met lego en autootjes speelde, een blauwe kamer had en niks van al die meidendingen wilde weten (vlechtjes, speldjes, jurkjes, en al dat gefrunnik ) Tegenwoordig houd ik nog steeds niet van winkelen, schoenen, loop het liefst op mn legerkisten met een spijkerbroek, maar begin nu (bijna 29) een beetje om te schakelen naar hoge hakken en wat strakkere broeken + jasje (dat laatste vanwege mn werk), maar in een rok of jurk zal je mij niet zo snel zien! Toch hoop ik dat ons later ook een meisje gegund is, maar mocht de eerste een jongen zijn (en de tweede, en de derde, en de vierde ) dan gaan we gewoon door haha! Hoe dan ook, beide geslachten zijn gewenst, ookal heb ik wel een lichte voorkeur... Eigenlijk best vreemd, omdat ik geen meisje-meisje vroeger was... Ik ga m'n best doen om bij de echo's niet te vragen wat het geslacht is... Houd niet van verrassingen, maar zou het niet willen weten van tevoren. Ik denk dat op het moment dat de kleine op je buik ligt, het alleen maar belangrijk is of alle vingertjes en teentjes eraan zitten, en de rest maakt dan gewoon niet meer uit! @TS: kan me trouwens best voorstellen dat je even moet wennen aan het idee, en dat het even slikken was als je je ingesteld had op een meisje en het nu een jongen blijkt te zijn, maar ik denk dat als je eenmaal aan het idee gewend bent, je net blij zal zijn met pas aangeschafde jongenskleertjes, en speelgoed, en spulletjes voor de babykamer
zo jullie reageren allemaal wel heel erg heftig. nou ze heeft gehuild,en ja ze moet aan het idee wennen. denken jullie nou echt dat ze dan minder van haar kindje gaat houden na de bevalling?? doe zelf ff lekker normaal en de opmerking sneu voor dat kereltje in je buik....lekkere gemene steek onder water. bah bah. en dat ze blij moet zijn dat ze al een kindje kan krijgen??? de natuur is zo dat je kindjes kunt krijgen,het is jammer dat sommige dat niet kunnen maar dan moet zij zich daar schuldig door voelen? kom op zeg ik probeer ook al een jaar zwanger te raken maar vind het super als iemand anders het is.
heb net mijn berichtje terug gelezen, en wil mijn exuses aanbieden, het is inderdaad wel hard ja wat ik schreef, het is geen excuus maar zit vandaag ook niet lekker in mijn vel (ruzie met vriend). dus nogmaals mijn exuses, ook al kan ik me het niet voorstellen, dat je teleurgesteld kan zijn over het geslacht. maar wie ben ik.
Hoi meiden, weer even een berichtje van mij. Sommige berichten van jullie zijn wel hard ja. Zoals een schop onder mijn kont, dat ik niet mag huilen en dat het sneu is voor het ventje in mijn buik. Ik snap best dat dit als gezeik over komt als er meiden zijn die dit lezen en geen kinderen kunnen krijgen. Dan zou ik ook denken "mens waar maak je je druk om". Een vriendin van mij is 2,5 jaar bezig geweest om zwanger te worden en zij had ook voorkeur voor een meisje. Dat mag toch??? Daar vind ik niks mis mee. En dat ik erom moet huilen? Tsja dat snap ik zelf ook niet. Dat zullen de hormonen wel zijn. Ik heb nu een meisje en ik vind haar zo geweldig. Dat ik heel graag nog zo'n geweldig meisje zou willen hebben!! En nu krijg ik een jongetje. Ja, ik moet daar erg aan wennen maar dat geeft toch niks? Betekent dat dan dat ik niet van dit mannetje zou houden?? Sorry hoor maar dat vind ik echt heel erg gemeen! Tuurlijk hou ik al van dit kindje en ik voel me vreselijk schuldig dat ik uberhaupt aan het idee moet wennen. Ik heb vandaag voor het eerst 2 blauwe truitjes gekregen. Erg lief allemaal. En toen maakte het allemaal opeens voor mij wat echter. Ik begin er al iets meer aan te wennen. En ja, ik ben dolgelukkig met het feit dat mijn zoon hartstikke gezond is (zoals nu blijkt). Alleen moet ik even omschakelen.
Ik wist niet van te voren wat ik zou krijgen. De 1e was een dochter, dat voorgevoel had ik al en; ik vond mezelf een meidenmoeder. Kom ook uit een damesgezin; niet omdat ik geen vader heb, maar mijn vader was alleen in het weekend thuis ivm zijn werk. Verder dus ma en mijn zus. Goed ik raakte zwanger van mijn 2e en had het voorgevoel van een jongen. Nog paniek bij mij omdat we het niet eens konden worden over een jongensnaam; ik vond onze 1e naam (die we bij de 1e zw.schap hadden bedacht) niet bij de naam van mijn dochter passen. En... ik vond mezelf geen moeder voor een jongetje.. Diep in mijn hart hoopte ik vurig op een meisje. Maar goed; hij wordt geboren en idd...een zoon... en wat voor eentje (5300 gram vuurrood haar). Ik kan je nu vertellen; IK VOND HEM GEWELDIG!! Hij rook zo heerlijk aards, zo ...van mij... hij was meteen op zoek naar mijn borst (hij leek wel een snurkend varkentje...) En dat verliefde gevoel; bijna nog sterker. En ik wist het dus niet van te voren. Wat dat betreft ben ik ook blij dat ik het niet wist; dan heb je geen tijd om er lang blij of teleurgesteld over te zijn; het is zoals het is. Laat het gewoon over je heenkomen. Daarbij vind ik het juist ook leuk om nu een leuke piratenkamer te maken, dus én een roze (overigens is zij 7 en wil geen roze meer...dus dat houdt ook een keertje op) en een stoere jongenskamer. Tegenwoordig zijn de jongenskleertjes ook erg leuk; de kleurtjes, lime aqua, rood, alles mag en die stoere blousjes onder een poloshirt...zo gaaf! Dus zo heb je van alles wat! -wellicht val ik in herhaling wb de andere berichtjes..die heb ik niet allemaal gelezen; wil alleen jou een hart onder de riem steken.-
Dankjewel. Lief van je! En vooral jou 3e alinea is inderdaad lekker vals. Maar denk dat dit soort opmerkingen meer over haar zegt dan over mij! Ik moet even wennen en ik moet even janken maar jullie begrijpen denk ik allemaal wel dat ik hartstikke veel van mijn kindjes houdt. Ongeacht jongetje of meisje!!
Ik begrijp dat je een lichte voorkeur kan hebben voor een bepaald geslacht, maar ik begrijp niet dat je ervan moet huilen. Maar goed, dat zegt misschien iets over mij. Ik moet wel glimlachen om je opmerkingen "nooit meer roze kleertjes kopen". Maar misschien zegt dit ook iets over mij, ik heb niets met roze kleren en vooral bij baby meisjes. Zoals ik zei, ik kan mij het hebben van lichte voorkeur voorstellen, maar blijkbaar zit je er toch wel mee want je moet er zelfs van huilen. En dat vind ik onbegrijpelijk.
Hoi, Ik snap je wel een beetje hoor, bij onze eerste wist ik ook zeker dat het een meisje zou zijn, totdat de 20 weken echo iets anders bewees.... Ook zeiden ze toen dat onze zoon er tot dan toe gezond uitzag.... Helaas liep dat anders, onze zoon is geboren met een ernstige darmziekte waaraan hij nu inmiddels zo'n zes keer geopereerd is en heel veel ziekenhuisopnames volgden... Daarom willen we nu het geslacht niet weten, omdat het niets uitmaakt... Een gezond kind is een heel groot wonder, of daar nou een piemeltje aan zit of niet Dat vinden we nu veel spannender!!! En ik kan je wel zeggen: een jongen is ook echt leuk, er is niemand van wie ik meer hou dan van ons ventje!!! Wen gewoon rustig aan het idee en wedden dat je straks gelijk weer verliefd bent?
Ach ik huilde om een reclame van de waterstaat toen ik zwanger was, dus ik zou zelf dat huilen niet zo zwaar opnemen. Het is gewoon de afscheid van een droom voor mama van isabella. Gelukkig staat er meteen een nieuwe droom tegenover, maar aanpassing kost in sommige gevallen even wat meer tijd. Wij waren ervan overtuigd dat het een jongen zou worden en ondanks dat ik heel blij was dat ik zwanger was en er geen tekenen waren van gezondheidsproblemen dacht ik wel in eerste instantie van 'wat moet je nu met een jongen'. Achteraf gezien onzin natuurlijk want het verschil is niet zo erg groot. En toen bij de 28 weken bleek dat ze toch echt een meisje was moest ik weer eventjes omschakelen.
Ik kan me dit heel goed voorstellen..ik zou het net anders om hebben...onze eerste is een pracht ventje en ik zou idd erg moeten wennen als hij een meid was geweets. Ik zag en zie me zelf niet als een meisje mama en kan me goed voorstellen dat jij jezelf niet ziet als een jongens mama...Wen lekker aan het idee..je hebt nog even tijd
Dat heb ik op zich ook wel een beetje, ik zou dolgraag nog zo'n geweldig leuk, mooi, lief en makkelijk meisje als Eva willen hebben! Maar wij krijgen dus nog een meisje, maar dat zegt nog helemaal niets. Nu vind je je kindjes altijd wel geweldig, maar misschien wordt dit meisje helemaal niet zo geweldig en makkelijk als Eva. Of gewoon sowieso héél anders, Eva is een echt tutje, maar haar zusje wordt misschien wel net zo'n rauwdouwer als haar nichtje . Maar dat maakt het echt niet minder leuk, het zal misschien even wennen en heel anders zijn, maar van je kindjes hou je toch, hoe ze ook zijn! Eigenlijk zijn die verschillen juist ook heel leuk.
Dat zegt meer over mij....jaja Misschien komt dat wel door mijn voorgeschiedenis met zwanger worden. Zoals je eveneens in mijn berichtje kunt lezen snap ik heel goed dat je aan het idee moet wennen. Daar is niks mis mee en mag zeker en niemand heeft beweerd dat je van je zoontje niet of minder zult houden. Je vraagt zelf naar onze mening en jammer dan als je het niet met allemaal eens bent, dat hoort erbij. Enkel het huilen erom gaat mij te ver en kan ik niet plaatsen, maar goed, dat zullen de hormonen dan wel zijn... Mijn hoofdgedachte is dat je al een heerlijke meid hebt en nu een gezonde jongen in je buik en ookal moet je eraan wennen, straks voel je je terecht de rijkste vrouw van de wereld. Blij te lezen dat je in ieder geval al weer meer geniet van het idee dat je een jongen gaat krijgen.
Hoi! Grappig deze topic. Dacht wil toch ff reageren. Wij hebben een zoontje en ben inmiddels zwanger van ons 2e zoontje! Vind het helemaal top, 2 jongetjes!!!! Lekker stoere ventjes, die heel lief en aanhankelijk naar mama zijn......heb er nu al zin in! Ik moest inderdaad een traantje wegpinken bij de echo, maar puur uit geluk. Mede omdat we net 4 miskramen gehad hebben en dan toch nog een gezonde knul in je buik mogen dragen..... Zag en zie mezelf niet met meidenspul in de weer, haren en tutten ben ik absoluut geen ster in. Maar dat is ook omdat ik het niet ken, ook niet bij mezelf. Maar was het een meid geweest, was het ook helemaal goed natuurlijk. Nu lekker genieten van de jongen in mijn buik.... X
ha ts: niks om je voor te schamen hoor! Veel vrouwen hebben dat gevoel, er wordt alleen nauwelijks over gepraat. Tuurlijk ben je blij met je zoontje en het is echt niet erg dat je ook aan dat idee moet wennen. Voor mij de reden dat ik het geslacht niet wilde weten. Toen ons zoontje geboren was moest ik ook heel even aan het idee wennen. Het is zo nieuw, terwijl een meisje zo vertrouwd is. Maar ik kan je vertellen: een zoontje is fantastisch! Het is echt ontzettend leuk, dus maak je geen zorgen. Het schijnt trouwens dat jongentjes aanhankelijker zijn. dus dat is een mooi vooruitzicht! (veel knuffelen)
Is denk ik niks om voor te schamen. Ik heb vanochtend de SEO gehad en we hebben ook te horen gekregen dat we een jongetje krijgen! Echt heel apart.. omdat ik me (opnieuw) had ingesteld op een meisje. Ik was er zo van overtuigd, dus ja.. ook voor mij behoorlijk wennen aan het idee! Moet in eens omschakelen, omdat ik echt een meisje-meisje ben en onze dochter ook. Mijn man en ik zijn beiden geen 'voetbal' types en ik zie mijn man ook eerder met een tutu in de handen dan met een voetbal.. We zullen zien, haha! Ben wel meteen even internet gaan afspeuren voor namen en moet zeggen dat ik het ook wel weer heel spannend vindt, een ander geslacht! Succes!!
Er is idd niks om je voor te schamen. Iedereen hoopt natuurlijk als eerste op een gezond kindje maar er zijn ook een hoop vrouwen die wel degelijk een voorkeur hebben maar dat niet durven uitspreken omdat ze bang zijn voor commentaar. Reacties als: ben überhaupt maar blij dát je zwanger kan worden of als het maar gezond is. Dat is natuurlijk ook wel zo maar toch vindt ik het niet raar als je al een dochter hebt er nog wel een wil, of hetzelfde met een jongetje. Dat is toch echt persoonlijk. En als jou voorkeur uitgaat naar nog een meisje, prima toch, en dat je nu en jongen krijgt is voor jezelf even omschakelen. Als ie er straks eenmaal is zul je net zo blij zijn met hem dan met jou Isabella, daar ben ik van overtuigd!!! Geniet van je zwangerschap en wat een ander er ook van denkt, het is jou zwangerschap en jou kindje en vooral jou gevoel!!
Ik dacht altijd dat de eerste een meid zou zijn. Dus de eerste 18 weken ook soort voorgevoel gehad dat het jongen zou zijn. Maar zei tegen iedereen dat het zeker een meid moest zijn. Had al 1 rompertje in de kleur roze gehaald... Wilde stiekem een meid. Toen lag ik daar en toen kwam hij gelijk op het scherm met zn..haha Ja een jongen.. Mijn reactie was, ow een jongen een jongen hu dacht dat ik een meid zou krijgen. Terwijl ik achter af eigenlijk wel wist dat het een jongen zou zijn. Maar moest wel effe aan het idee wennen... Maar nu super blij mee (toen ook hoor) Als het maar gezond is. gr
@TS snap je gevoel helemaal, ik had precies hetzelfde gevoel met ons tweede kindje. Moest echt heel erg wennen maar naarmate de zwangerschap vorderde, vond ik het steeds leuker, alles kon weer nieuw want al dat roze moest blauw enzo. Ik kon me nog een keer uitleven! En nog steeds moet ik wel wat wennen, gek wel, maar het is een gevoel. Al is zo'n stoere knul met gel in de haartjes helemaal fantastisch. Voordeel is dat je ook niet gaat vergelijken, alleen al omdat ze van het andere geslacht zijn, wel apart, maar heeft wel z'n voordeel. En blijkt dat ook meisje/jongetje spelen heel goed kan gaan. Ik had voor mijn tweede zwangerschap mijn dochter een heel leuk zusje gegund, zoals ik die zelf ook heb.. Ik heb gewoon geen ervaring met broertjes . Best wel dom eigenlijk.. maar tja.. hormonen enzo.. het is allemaal nét wat gevoeliger in je hoofd en lichaam enzo. Dus ik weet wat je voelt maar voel je niet schuldig want het komt goed, het is gewoon verwerken. Ik denk dat het ongeacht wat het geslacht is je altijd denkt; oh, dat andere geslacht is het dus niet. Wat je wellicht als een teleurstelling moet verwerken. Misschien taboe... maar voor sommige mamas gaat dit wel op. Komt goed, liefde genoeg! En jongetjes zijn echt te gek, zooooo leuk!
Volgens mij is het doodnormaal. Wij hebben vandaag de 20 weken echo gehad en gehoord dat het een meisje is. Mijn man had zich helemaal ingesteld op een jongetje en is echt nu soort van teleurgesteld, echt een omschakeling. Maar dat trekt vanzelf bij mag ik aannemen