die vrouw die net op het journaal zei: streng zijn vind ik gewoon teveel gedoe.... Wij hebben een bevriend stel, die deden ook aan vrije opvoeding. kindje is evenoud als onze zoon. als we dan samen waren en onze zoon moest even op de kruk omdat hij iets deed wat niet mocht, dan ging dat meisje huilen en werd ze geknuffeld, terwijl zij precies hetzelfde deed (slaan van onze kleinste). Nu 2 jaar later, staat dat meisje op tafel te dansen, gilt/krijst als ze naar huis moet etc. ja want ze heeft nooit nee gehoord. Ouders komen er nu op terug, maarja dat gaat best lastig na 5,5 jaar. werk op een kdv, en kan genoeg voorbeelden noemen hoor...en gelukkig ook genoeg voorbeelden waarbij ouders wel de overmacht hebben. En laten we voorop stellen, iedereen doet zijn best, en doet het op zijn eigen manier, maar kom op, een kind Moet gewoon regels hebben, en wij als ouders moeten de baas zijn, niet het kind. En hoe je dat uitvoerd, is geheel je eigen ding...
Helemaal met Plasterk eens. Mijn zwager rijdt op de ambulance en stond voor kort op de EHBO. ALs je hoort wat die naar zijn hoofd krijgt als familie/vrienden niet eens zijn met de diagnose of aanpak. Doodsbedreigingen zijn dan 'normaal' . Kinderen krijgen het van de ouders mee, als die roepen dat die politieagent een kl..zak is omdat ze een bon krijgen gaan die kids dag vanzelf ook wel doen. Ik zal niet direct verhaal gaan halen als die van mij een keer met strafwerk thuis komen of zeggen dat ze het niet hoeven te maken, zullen ze het er wel naar gemaakt hebben.
@mama van Ruben: Mijn man werkt op de SEH en is in de paar maanden dat hij daar werk ook al een paar keer bedreigt. Vorige weer werd hij zelfs door een vader achtervolgd naar een andere patiënt en wou daar ruzie gaan maken! En waarom? Omdat mijn man een andere patiënt moest gaan reanimeren en dus zijn zoon voor geworden moest laten ( die overigens kwam met de griep). Te zot voor woorden!
Volgens mij kunnen hard werken en goed opvoeden heel goed samen gaan. Ik geloof eerlijk gezegd niet dat kinderen van tweeverdieners vaker hulpverleners in elkaar slaan dan kinderen waarvan altijd één of twee ouders thuis zijn geweest. Heeft iemand daar aanwijzingen voor?
Ik ben het wel eens met hem. Het is alleen een oplosssingsrichting, want laten we toch vooral bij onszelf als volwassenen beginnen, wij geven het verkeerde voorbeeld! Liegen mag nl volgens velen hier op ht forum als je er zelf maar beter van wordt, dan heet het opeens " iemand niet wijzer maken" of " om "bestwil".
Precies, ondanks dat je veel moet werken kan je nog altijd je kinderen normen en waarden bij brengen.
eens! ik zie hier ook soms topics voorbij komen van: wie denkt $&^%%$ wel niet dat ze is door mijn kind aan te spreken als ze een probleem heeft komt ze maar bij mij etc etc. of het voorbeeld van agressieve ouders die elkaar verrot schelden in de auto...een kind hoort dat allemaal en neemt over. ik denk ook niet dat het ligt als moeder en vader beide werken heeft echt te maken met hoe je met elkaar omgaat
Mijn ouders hebben allebei altijd gewerkt. Maar ondanks dat heb ik een strengeopvoeding gehad en waren mijn ouders altijd consequent. Nee was en is bij hun ook gewoon echt nee.
ik denk dat als je gaat onderzoeken of kinderen van twee werkende ouders vaker ambulancepersoneel in elkaar slaan dan kinderen met ouders die niet beide werken dat die stelling echt niet wordt ondersteund.
Weet je, op zich ben ik het best eens met de stelling van de minister dat 'we moeten gaan opvoeden'. En tegelijk vind ik het enorm aanmatigend om het zo te verwoorden. Alsof we dat nu met zijn allen niet doen, of alsof zijn generatie dat allemaal zoveel beter deed dan de onze nu. (die normloze volwassenen van nu, zijn opgevoed door de minister en zijn generatiegenoten, kort door de bocht gezegd) Zorgen over 'de jeugd van tegenwoordig' zijn van alle tijden. De oude Romeinen schreven er al over. Het zou fijn zijn als beschaafd gedrag weer de norm werd, in plaats van 'ik zeg lekker wat ik vind, en ik doe lekker wat ik wil, ongeacht of een ander daar last van heeft of niet'. Maar ik hoor niet tot de mensen die zeggen dat het vroeger allemaal beter was, of die de jaren '50 idealiseert.
Ik krijg wel eens commentaar van mijn ouders dat ik te streng ben. Ik ben niet streng, maar er zijn gewoon dingen die ik niet tolereer. Mijn ouders hebben ons ontzettend vrij opgevoed. Mijn broer en zus hebben de vreselijkste dingen uitgespookt, maar nooit echt eens "straf" ervoor gehad. Het gevolg hiervan is dat ze werkelijk waar overal met de pet naar hebben gegooit. Ook hebben ze beide verre van respect voor mijn ouders. Ik wijs mijn ouders er dan ook altijd weer op, dat hun opvoeding ook niet bepaald goed werkte als ze proberen mijn opvoeding te bekritiseren.
Ik ben best vrij...binnen een kader Ik ben wel heel erg van de fatsoensnormen in de maatschappij...maar ook wel omdat je zo meer bereikt dan door onfatsoenlijk te zijn. Dat leer ik ze dus wel heel goed. U zeggen, netjes dank U wel zeggen...respect voor ouderen ( ook al doen ze een beetje raar )
Maar dat is juist goed. Ik vind ook dat ik best vrij ben, maar er zijn wel bepaalde waarden en normen die ik erg belangrijk vind. Mijn kinderen mogen gerust in dialoog met mij gaan als ze het ergens niet mee eens zijn, maar ik wil bijv. wel dat dit op normale toon word gedaan.
Dialoog tussen ouder en kind vind ik goed, afhankelijk van de leeftijd van het kind en het onderwerp. (Niet over álles hoeft gebakkeleid te worden.) Maar het moet geen onderhandeling worden. Ouders luisteren naar hun kind, en nemen hun wensen mee in hun overweging, maar zíj beslissen. Ik ben het wel eens met dames die zeggen dat kinderen niet zo goed nee kunnen horen. Ook veel volwassenen kunnen er trouwens niet tegen als ze hun zin niet krijgen. Mijn man is zo'n ambtenaar waar veel mensen zich aan ergeren, maar hij kan mensen moeilijk hun zin geven als dat tegen de wet in gaat. Hij is persoonlijk - zowel mondeling als schriftelijk - door een zekere burger uitgescholden en beschuldigd van van alles en nog wat. Zij heeft tot aan de Raad van State door geprocedeerd, en zelfs daar is mijn man in het gelijk gesteld. En dat kost de belastingbetaler handen vol geld, omdat mijn man al die uren heeft moeten steken in een rechtzaak, die voor de desbetreffende mevrouw van het begin af aan al kansloos was. De Raad van State heeft precies hetzelfde gezegd als mijn man haar helemaal in het begin al had geadviseerd. Tja, dan kun je wel hartstikke boos worden op die stomme ambtenaren, maar misschien moet je gewoon accepteren dat je je zin niet kunt krijgen, omdat die nu eenmaal tegen de wet in gaat. En zelfs al is een ambtenaar lomp en denkt hij niet mee over wat binnen jouw situatie dan wél mogelijk is, dan nog kan dat nooit gebruikt worden om geweld te rechtvaardigen. Het hele idee van normen en waarden is volgens mij nu juist dat je je daar aan houdt, onafhankelijk van het gedrag van anderen. Ik ben het dus eens met Plasterk. We moeten alleen niet te veel de schuld leggen bij de jeugd van tegenwoordig, want die zijn kunnen er ook niet zo veel aan doen dat ze zo geworden zijn. Ze zijn gevormd door hun opvoeding. Het vrije opvoeden dateert in veel gevallen al van de generatie van onze ouders. We moeten inderdaad bij onszelf beginnen en het goede voorbeeld geven. Dat moet hand in hand gaan met "strenger" opvoeden.
ACh ja, zolang we met ons vingertje naar elkaar blijven wijzen , verandert er helemaal niks. Wij, als ouders, zullen het goede voorbeeld moeten nemen. Maar ja, kijk maar eens op internet. Wij als volwassenen vinden het ook maar normaal om overal onze mening te spuien en hebben ook geen respect voor elkaar. Hoe kan je dan van je kinderen verwachten dat ze het wel hebben voor anderen?
Als voorbeeld: Er werd vanmorgen een moeder van een klasgenootje van mijn dochter naar binnen gevraagd door de juf. Nog geen 10 tellen later staat er op fb wat die juf wel niet allemaal denkt om haar op die manier aan te spreken. Nee, lekker voorbeeld ben je dan voor je kind!
Inderdaad. Ik heb ook wel eens meegemaakt dat ik een leerling in de tweede klas (middelbare school) strafwerk had gegeven, omdat ze voortdurend de les verstoorde. Vervolgens kreeg ik haar moeder aan de lijn. Waar ik het vandaan haalde om haar kind strafwerk te geven, want ze hadden het al zo druk met schoolwerk en dan moesten leerlingen ook nog eens tijd steken in strafwerk en zo erg was het toch niet dat leerlingen af en toe iets tegen elkaar zeiden. Ik moest maar op een andere manier zorgen dat de leerlingen luisterden. (Alleen daaruit blijkt al dat ze totaal geen besef heeft van wat er voor nodig is om orde te houden met 32 stuiterende 14-jarigen, die niet op school willen zijn. ) Hoe dan ook, die meid vond vervolgens natuurlijk dat de regels niet op haar sloegen, want als ze straf kreeg, stonden haar ouders toch wel achter haar dat dat belachelijk was. Dan sta je als docent machteloos hoor, kun je bijna onmogelijk nog respect afdwingen.
Idd! Als kinderen geen respect hebben voor een ouders en leerkrachten, hebben ze voor niemand respect!
Ik maak mij weleens zorgen over de toekomst van een hele hoop kindertjes. Als ik hoor van een vriendin dat er kinderen zijn die 5 dagen in de week op een kinderdagverblijf zitten. Deze ouders hebben/maken geen tijd voor hun kinderen en voor de opvoeding van hun kinderen. Op welke manier moeten deze kinderen dan normen en waarden geleerd worden? Door de kinderopvang? Nee, daar laten een hoop ouders in mij ogen een steek vallen.