Voorgeschiedenis, geboren met 24.5 na 10 dagen ziekenhuis naar huis met een sonde. Gelukkig niet lang nodig gehad en kort daarna kregen we een ontevreden mannetje dat alleen maar kei en kei hard huilde of sliep. Bleek verborgen reflux, met medicatie ging het redelijk. Als baby was hij snel ontevreden als iets niet lukte, als hij iets wou bleef hij dag en nacht oefenen. Zoals het buik naar rug en andersom, staan, kruipen, lopen etc. Alle sprongen waren overduidelijk aanwezig, niks is goed, veel tillen, weinig slapen en vroeg wakker. Pas met zijn 2de verjaardag dat hij ging door slapen. Ondertussen is hij 3 en eigenwijs, vol energie, onbenullig, loopt wat voor in zijn ontwikkeling (grote woordenschat, technisch inzicht, kan bouwplannen van duplo en kleine lego maken) Gevoelig en grote inlevingsvermogen, van de week had ik smorgens de hik en ging hij naar zijn kamer om zijn beker op te halen. Spoelde de beker om in de badkamer en gaf me zijn beker. Waar we tegen aan lopen is het elke keer hebben van een weerwoord, de zinnen beginnen met ik wil (hij weet zodra de zin zo begint met ik wil is het antwoord nee) Constant de grenzen opzoeken en daar weer net overheen gaan. Brullen wanneer het niet gaat zoals het wil. Vantevoren een afspraken maken gaat wel maar gooi een muntje op en je weet of het gaat. Komt niet tot spel, wel tot bouwen en heeft veel fantasie maar speelt nooit met duplo poppetjes of knuffels, die kunnen toch niks zeggen dat zijn maar poppetjes/knuffels Als hij een kindje ziet springt hij er meestal voor, wel met goede bedoelingen om wat te laten zien maar een ander schrikt en wil er niks mee te maken hebben. Hij wil ook graag knuffelen maar dat is weer onbenullig van achteren of belanden op de grond. We zijn zo bang dat zodra hij naar school moet niemand met hem te maken wil hebben. Dat hij altijd de onbenullige gekke clown is dat snel brult of boos is. Hij kan zo'n lief knulletje zijn, zorgzaam (dekentje voor je wanneer je het koud hebt), slim, een echt knuffelbeertje, geeft complimenten maar hij maakt het zich zelf en ons zo moeilijk. Positief blijven is nu zo moeilijk, we gaan bijna op vakantie maar vragen ons echt af of hij niet beter thuis kan blijven. Andere zien hem ook als druk en onbenullig en niet meer dan dit. We zijn er zo verdrietig over dat we het gewoon niet meer weten. Sorry voor het lange (warrige)verhaal, valt niet mee om te typen met die tranen.
Wat naar dat je er zo mee worstelt! Je wilt toch het liefst dat je kind goed in de 'sociale buitenwereld' mee kan draaien, maar niet iedereen is hetzelfde. Misschien komt hij juist wel kindjes (of volwassenen) tegen die zijn wilde spel geweldig vinden. Je schrijft zelf al dat positief blijven moeilijk is, maar ik denk dat daar wel de meeste winst ligt van jou kant. Hou vertrouwen, tenzij later blijkt dat je je zorgen zou moeten maken. Wanneer wordt hij 4? Gaat hij nu nog naar een kinderdagverblijf of peuterspeelzaal als sociale leeromgeving?
Ohh niet bedroefd zijn hoor schatteke, het komt echt wel goed! Hij is nog in de bloei van zijn leven, ieder kind is uniek. Er zullen vast kindjes tussen zitten die hem tof zullen vinden! Zo met ieder karakter, ieder zoekt zijn of haar vriend(innet)je
Vroeg ik me ook af, gaat ie naar een vorm van opvang? Dan weet je hoe hij met andere kindjes is. Het dwarse weerwoord gedrag klinkt overigens wel herkenbaar hoor, kan ook de leeftijd zijn. Hier viert het "ik wil" ook aan maaaaanden hoogtij. Klinkt trouwens als een superlief jongetje dat in een vertrouwde omgeving zijn grenzen verkend. Dat laatste is goed voor straks in de sociale omgang met andere kindjes. Ons zoontje liet heel makkelijk over zich heenlopen en komt de laatste tijd steeds meer voor zichzelf op; thuis geleerd . Snap wel dat je je zorgen maakt hoor (heel normaal voor een ouder) maar hij doet het straks waarschijnlijk hartstikke goed. Ohja, poppetjes van Duplo of houten trein worden hier ook aan de kant gegooid, die zijn stom. Het is voornamelijk bouwen, 10 min spelen en dan herbouwen.
Bedankt! Ik lees dit echt in tranen. Goed om te horen dat er een deel past bij zijn leeftijd. Helemaal vergeten te zeggen dat hij 2 ochtende in de week op de peuterspeelzaal zit. Hier vonden ze zijn gedrag ook anders. Ze kwamen ook met ontwikkelings voorsprong. Als hij de groep binnenkomt springt hij en valt op de grond.zo van hier ben ik. Speelt met weinig kindjes. Ze zijn niet allemaal de Nederlandse taal machtig. Krijgt dan lastig contact. Zal ook niet helpen dat hij echt een eigen wil heeft. De vakantie is bijna afgelopen en ben benieuwd hoe het dan gaat en hoe lang het duurt voor hij weer in het ritme zit. Hij is bijna 3.5 duurt nog best lang voor hij naar school mag.
Ik heb ook een jongetje dat voor de buitenwereld vooral lastig en druk is en net als jij maakte ik mij zorgen over of hij wel op school ertussen zou passen. Ik vind het gedrag ook niet zorgwekkend klinken. Hij zit nu een jaar op school en is ook al een paar keer voor een kinderfeestje uitgenodigd. Maak je nog niet te druk, soms zijn ze op school totaal anders.
Ik herken veel van onze 3 jarig dochter...net nog flinke strijd omdat ze nadat ze uit bad kwam een roze handdoek wilde en de handdoek die ik had gepakt was niet goed. Helemaal over de flos als iets niet gaat zoals zij het wil. Ook met spelen kan ze de clown uit gaan hangen en druk doen. Voor mijn gevoel speelt ze vaker met oudere kindjes die haar beter begrijpen omdat ze verbaal sterker is. Ik moet haar vaak flink wat uitdagingen geven omdat ze al snel door heeft hoe het moet en er dan klaar mee is. Ik weet dat veel past bij haar leeftijd maar ze loopt volgens mij ook wat voor (hoogbegaafdheid in de familie). Bij het consultatiebureau zeiden ze toen ze nog heel klein was al dat ze een pittige was en wensten ze ons veel succes. Ik wens jou ook veel sterkte en blijf in de vakantie gewoon goed naar je mannetje kijken en bij hem aansluiten, ik merk dat dat helpt. Hij treft het met zo'n zorgzame moeder (bij leert het van iemand natuurlijk).
Meid, wat vervelend dat je je zo verdrietig voelt. Hoewel ik je verdriet begrijp, lees ik uit je woorden dat je een enorm lief ventje hebt. Hij zal misschien wat extrovert zijn en druk maar ik lees eigenlijk niet iets abnormaals. Juist het feit dat hij zo veelzijdig is (druk, lief, gevoelig, knuffelig, beetje brutaal) maakt hem uniek en leuk. Dat brutale hoort echt bij de leeftijd en is zelfs best een belangrijke fase. Misschien zit zijn ontwikkelingsvoorsprong hem een beetje in de weg, dat kan. Ik zou alvast kijken of ze bij zijn toekomstige basisschool extra uitdagingen hebben voor "slimmere" kindjes. Ik zie echt geen enkele beer op de weg hoor. Ik denk echt dat het allemaal wel losloopt.
Wat een fijne berichtjes, vervelend voor de mensen die het herkennen. Misschien hebben jullie gelijk en is het ook een fase, en dit hoop ik echt. Het is ook niet dat we elke dag een strijd hebben. Vandaag is het helaas wel zo'n dag, als je dan wat zegt is hij het er automatisch niet mee eens wat je ook zegt. Dan zegt hij welles of nietes. Sta we op het punt om naar bed te gaan (eigenlijk geen strijd) vandaag slaat hij dan uit het niks op het keukenkastje. Aandacht? Hij heeft geen broertjes of zusjes en ik bijn thuis blijf mama dus aandacht genoeg. Moet eerlijk zeggen dat ik ook niet altijd alles even goed kan hebben door pms syndroom.mijn man en ik zitten op 1 lijn en bedenken hoe we dit op gaan lossen/ door gaan komen. Misschien moeten we onze opvoedkundige vaardigheden eens onder de loep nemen. Zodra hij weer op de peuterspeelzaal zit heb ik stiekem medelijden met de leidsters, ze zijn ook nog eens veranderd van locatie dus zullen ze aardig wat stuitballen hebben en onze mega stuiterbal. Hij ziet en hoort alles, hij mist niks. Hij kan trouwens wel 1.5 zitten om een film te kijken of 1 uur knutselen. Dus hij kan de rust wel vinden, mag van mij alleen wat minder ups en downs. Overigens kan hij wel echt heel boos worden maar geen echte drifbuien. Toen hij1 was heeft hij dat 1 keer gehad een echte klassieker op de winkelvloer. Ik stapte er overheen, hij keek rond, zag dat het geen effect had en stond op snutterde nog wat na en klaar. Moest stiekem lachen
Komt op mij over als een normale peuter hoor, die zijn nu eenmaal (vaak) wild, wat onbehouwen, onhandig, kunnen zich nog niet zo goed inleven in de ander... Wat betreft het spelen, ja kan zijn dat hij die poppetjes gewoon niet leuk vindt en zijn interesse ergens anders ligt (iets bouwen/creëren). Kan zijn dat hij op latere leeftijd wel meer met de poppetjes gaat spelen. Zou me er niet druk om maken dat hij dat nu niet doet hoor. Komt vast goed op school strakjes! Er zijn wel meer megadrukke stuiterballen, ze zoeken elkaar wel op
Soms is het zo zwaar met een kleuter dat je vergeet hoe leuk het eigenlijk is. Wat de OP schrijft klinkt niet heel uitzonderlijk. Toem mijn zoontje ongeveer die leeftijd had maakte ik mij ook zorgen over zijn dwingende karakter. Hij ging bv spelen dat zijn autootjes babies waren, en die werden dan te slapen gelegd. Maar dan eiste hij van de andere kinderen in de speeltuin (we speelden dit oa in de speeltuin) dat ze stil zouden zijn 'omdat de babies slapen'. Een ander voorbeeld: de verschikkelijke woede als zijn nichtje 'op zijn plek' aan tafel ging zitten.... pfft. Hij is nu iets ouder en heeft geleerd om andere kindjes met zijn spel me te krijgen. Ze spelen dan samen brandweerman. Sociale vaardigheden zijn ook aangeleerd en moeten geoefend worden. Het helpt dat hij 2 dagen per week naar de opvang gaat. Sterkte!
Ik lees niks geks eigenlijk. Mijn dochter heeft ook, dat clowneske. Wij vinden dat vaak irritant, maar ze maakt er ook nieuwe vriendinnen mee (kijk ik kan op mijn kop in het klimrek springen, jij ook? Dat type). Op de peuterschool klikte dat lang niet met iedereen (te ruw, te wild naast iemand springen etc), maar er waren altijd wel wat meisjes en vooral jongetjes die dat ook leuk vonden hoor. Ik denk dus dat het wel goed zal komen met je zoontje Bij dl is wel duidelijk dat het vooral gedrag is, qua 'basis' karakter is ze heel zachtaardig en rustig. DL speelt wel veel met knuffels en duplo, maar alleen zolang ik dat negeer, als ik er een opmerking over maak dan wijst ze me ook meteen terecht: 'mam het zijn maar knuffels, die kunnen niet eten/lopen ' etc.
Goed om zoveel positieve berichten te horen. We hebben een school gevonden waar ze zelfs op de kleutergroepen pluswerk hebben. Mocht hij met de reguliere middenmoot mee gaat dan is het goed, heeft hij meer uitdaging nodig kunnen ze dat aanbieden en ondersteunen. Vandaag de dag begonnen en en zo positief mogelijk. We proberen hem ook meer autonomie te geven. Nieuwe insteek en hopelijk werkt het ook wanneer we minder slaap hebben. Ben nu zelf wat positiever hopelijk kan ik dat vasthouden.
Ook ik vind het heel gewoon klinken. Het kan heus wel mega irritant zijn af en toe, maar dat hoort er bij denk ik. Dat je je zorgen maakt over hoe je kind het gaat doen op school met andere kindjes is ook gewoon heel normaal volgens mij en daar moet je je niet gek door laten maken. Komt vast goed!
De dagen zijn weer minder, na een nacht heel slecht geslapen te hebben was hij gisteren zo vervelend, grote mond, weerwoord, boos, niks is goed. De middag nog proberen bij te draaien en dan denk je het gaat goed en is hij zp uit het niks brutaal. Was ook geen aanleiding voor. Vandaag lag de kat van de buren te slapen in de bosjes en ik zeg volgens mij gaat ze zo even lekker slapen gaat hij lopen roepen. Klanken roepen dus niks zinnigs. Zijn buien zijn erg wisselend maar het boze, dwars, brutaal neemt de overhand. Op deze manier is thuis blijf moeder zijn niks aan, heb ook geen zin in onze vakantie, ben erg bang dat hij de boel gaat verzieken. Weet niet waar dat lieve zorgzame schatje is. Nu meer een oude zure bes
Geen zin in de vakantie? Wellicht hebben jullie dit juist even nodig, even uit de dagelijkse sleur en wat anders. Ik herken het wel hoor je gevoel, hier ook een hele pittige tante die behoorlijk heftig kan reageren. Het is dan toch aan ons als ouders om hier een juiste draai aan te geven. Heb je al eens aan hem gevraagd waarom hij zo reageert? Misschien kan je eens zien hoe hij op zo'n vraag reageert, benoem dat jij er verdrietig van word. Hoe pak je zijn gedrag aan?? Heb je een time out plekje of wat doe je in zulke situaties? En als jij er even niet meer tegen kunt dan wellicht je partner het over laten nemen op de momenten dat hij er is. Samen sta je sterk en kun je een hoop aan!! Het is een echte op en top peuter zoals ik het lees die je soms even kort moet houden, consequent moet zijn en op de juiste momenten moet belonen. Doe je zelf een boel afwisselende dingen met hem? Uitdagend speelgoed, lekker naar buiten, uit laten razen in een speeltuin of naar iets wat hij leuk vind, de natuur in, beestjes zoeken, stenen zoeken weet ik het, verzin het! En komop jullie vakantie gaat door jullie positieve houding erg leuk zijn, niet van tevoren al negatief zijn hoor!!!
Bedankt voor je reactie! We hebben een time out plek op de trap. We zijn consequent en mijn man en ik zitten op dezelfde golflengte. Beide weten we het even niet meer. Als je vraagt waarom dan weet hij het niet. Hij is slim, weet echt veel en kan ook veel maar luisteren en niet zo brutaal en zonder piepen kan weer niet. Betreft speelgoed hebben we verschillende dingen, Duplo, spelletjes, knutselspullen, houten plakjes met boutjes en moeren, hamertje tik, kralen ook hele kleintjes, puzzels van 24 tot 60 stukjes( max is nu 50), loco (normale). We doen ook veel samen. Elke dag wel een keer naar buiten en misschien moeten we nog meer naar buiten. We hebben het idee dat hij toe is aan school. Nu hebben we naast zijn peuterspeelzaal judo in de planning, vrijdag 2de kijkdag. We gaan hem dit weekend betrekken bij het inpakken en kijken hoe dat gaat.
Ik hoop dat jullie een positieve draai kunnen geven aan jullie vakantie en lekker als gezin kunnen genieten!
Bedankt! We hopen het en we doen ons best. Gelukkig is uk ook gek op dingen ontdekken, we hebben afwisselende dingen in de planning. Rustig en wat drukkere dagen dus we vervelen ons niet.
Ik vraag me af of hij zich misschien ook snel verveelt. Mijn oudste is heel slim en als hij te weinig uitdaging krijgt (hetgeen op school regelmatig gebeurt) dan wordt hij thuis vreselijk. Gaat zijn broer klieren, legt op alle slakken zout, wordt tegendraads enz. Op school merken ze het dan niet omdat hij daar juist heel mak wordt. Als we dan zorgen dat er weer meer uitdaging komt, dan wordt hij thuis ook veel prettiger. Dat betekende in de vakantie regelmatig dingen moeten verzinnen (hoewel het makkelijker is nu hij kan lezen), want anders is het heel ongezellig. Hij kan ook moeilijk alleen spelen, maar vindt dat anderen niet "goed" spelen. Hij maakt dan plannen en anderen snappen het dan niet en dat frustreert hem ontzettend. We zijn deze vakantie 2 keer wezen kamperen met gezinnen waarbij (een van de) ouders hoogbegaafd zijn en ik merk dan hoeveel makkelijker hij kan spelen en hoeveel leuker hij dan is. De uitdaging is dan groter, hij kan makkelijker schakelen omdat anderen ook zo snel schakelen. Ik denk dus dat zoeken naar dingen waar je kind meer energie in kwijt kan, misschien zou kunnen helpen.