Tja, situaties kunnen snel veranderen. Het ene moment heb je een geweldig goed betaalde baan, het volgende moment zit je werkloos op de bank. Dus dat je vriend (nog) geen baan heeft, vind ik niet echt een no-go. Wat wel een dingetje is, is dat jullie nog geen samenleef-ervaring hebben. De meeste ruzies met mijn man heb ik gehad toen we pas samenwoonden. Als je dan ook nog last hebt van zwangerschapshormonen... Berg je maar!
Wad het maar waar, dan hadden er een heel elftal gehad. Ik vind zo'n opmerking zo iets stoms. Het ligt er natuurlijk helemaal aan wat je eisen zijn maar met alleen liefde kom je er niet. En hoe ouder ze worden, hoe duurder het is.
Tuurlijk . Maar ik bedoel te zeggen dat al zou je nu een top baan hebben en een huge huis dat dat over een jaar wel heel anders kan zijn. In mijn ogen is er nooit een juist moment voor een kindje , het is nooit perfect of goed. Alles wat je nu hebt kan je morgen wel kwijt zijn want je weet niet wat de toekomst je brengt. En dan is liefde voor je kind iets wat je niet kwijt kunt raken en wel altijd kan geven. Mijn vader was een top advocaat en we hadden alles maar na 5 jaar zat hij werkeloos op de bank en hadden we zowat niks meer , moesten verhuizen enz. Dus in dat opzicht is mijn opmerking helemaal niet "stom"
Ik zou ook eerst voor een eigen plekje zorgen. Mocht je toch voor een zwangerschap gaan terwijl je thuis woont, dan zou ik er op z'n minst eerst met je ouders over hebben of het mogelijk is dat je vriend bij jullie komt wonen. Of nu al, zodat je al kunt wennen om dag en nacht, op elkaars lip te zitten en hoe dat gaat. En relatie zonder dat je samenwoont is echt zo anders. Daarnaast is het ook zo dat je leven samen compleet veranderd zodra je een kindje hebt. Hebben jullie beide zoiets dat wat jullie samen hebben gedaan voldoening geeft, of heb je nog wensen om samen bijvoorbeeld nog een verre reis te maken of iets anders te doen, daar zou ik wel eerst over nadenken zodat je achteraf geen spijt krijgt. Eenmaal een kindje is weinig tijd nog echt samen en alles draait dan om jullie kind. Dat je vriend geen baan heeft, dat zou mij ook niet weerhouden. Ja tuurlijk word een kind niet alleen groot gebracht met liefde, maar jij hebt nu in ieder geval wel een baan. In deze tijd kan iedereen zonder baan komen te zitten en dan maar hopen dat je vriend toch nog gauw een baan kan vinden zodat jullie het nog beter hebben.
Ik zou dan toch eerst gaan samen wonen en zorgen dat je vriend werk vind want een kind kost geld en ik denk dat je ook graag dingen voor je kleine wilt kopen.
Nee als je hem omdraait niet. Zulke dingen kunnen altijd gebeuren maar dan nog eten kinderen geen liefde en natuurlijk red je het dan, kan immers niet anders. Maar als je het omdraait en kiest voor een kindje terwijl je niks hebt vindt ik toch wel wat anders. Er zijn gewoon wat dingen waarvan ik vind dat je ze op de rit moet hebben voordat je aan zo'n grote stap begint. Woonruimte en het liefst ook een tijdje samenwonen, mijn mening is dat je elkaar dan pas echt leert kennen. In ieder geval 1 inkomen waar je je vaste lasten van kan betalen. Zelf had ik nog wel wat meer wensen zoals een rijbewijs. Maar dat is natuurlijk persoonlijk.
Oohj idd rijbewijs ik ook Is ook zeker idd ook zeker zo , vooral dat samen wonen dan word je relatie natuurlijk op de proef gesteld. Maar een baan voor 1 van de 2 is ook wel handig. Het is net wat je wilt , alles 2e hands ? Of alles nieuw.. Hopelijk komen jullie eruit !
Niemand kan in de toekomst kijken, mijn glazen bol is al jaaaaren stuk en er kan van alles gebeuren. Maar als je al begint in een dergelijke situatie, lijkt het me gewoon onverstandig om aan kinderen te beginnen. En of je alles nieuw of tweede hands wilt hebben maakt ook niet uit. Je moet ook eten, er moeten luiers komen, opvang of andere zaken ... een kind kost gewoon geld. Hoeveel geld is natuurlijk de discussie, maar geld kosten ze zeker.
Heb je het hier al eens met jullie ouders over gehad? Ik vind het bewust kiezen voor een kind terwijl je thuis woont heel wat anders dan wanneer het een ongelukje is. Je zegt "we kunnen bij een van onze ouders wonen", maar willen zij dat ook? Het kan natuurlijk wel en je ouders zullen je waarschijnlijk erin steunen. Maar als zij een keuze hierin hadden zouden ze die dan op dezelfde manier invullen? Ik vind namelijk niet dat je andere met jou kinderwens op kan zadelen. Ik snap je beweegredenen en normaal vind ik dat je ouders niks met jou kinderwens te maken hebben. Maar in dit geval omdat je thuis wil wonen voorlopig vind ik het anders. Daarbij snap ik heel goed dat je je vader tijd met zijn kleinkind door wil laten brengen. Maar is het voor je vader fijn om in die tijd ook zorgen te hebben of het met zijn dochter wel goed gaat (thuiswonend een kind, weinig inkomen, geen samenwoon ervaring). Je zou hem ook kunnen laten zien hij een fantastische opvoeding heeft gegeven aan zijn dochter en dat die stabiel is en op een volwassen manier met haar toekomst omgaat.
Eerlijk gezegd denk ik dat je beter kunt wachten. Jullie zijn nog jong, maak je studie af, zoek werk en zorg voor een goede stabiele basis. Een eigen huisje en een gezonde relatie. Het is niet niks om zomaar samen te gaan wonen. Het kan altijd mis gaan en je moet dan weer aan elkaar wennen. Heel veel sterkte ook met je vader!
Dankjewel voor jullie reacties. Ik heb het nog eens met mijn vriend over gehad en hij staat er iets realistischer in. Hij zou ook niets liever willen dan er nu aan beginnen, maar het gaat niet. We hebben afgesproken dat als hij werk heeft we gaan kijken om te gaan samenwonen en als we dan samenwonen te stoppen met de pil. Ondertussen gaan we wel al samen fantaseren over namen enzo. Groetjes, JennMich
Ik zou echt eerst zorgen voor een plek voor jullie 2. En voor een stabiel inkomen dat genoeg is voor jullie 3 te onderhouden.
Ik zou ook echt eerst een plekje voor jullie 2 zoeken. Eerst maar even wennen aan dat, en daar ook vooral van genieten. Mijn vriend en ik wonen nu 4,5 jaar samen en ben dit jaar 'pas' gestopt met de pil. Je hele leven verandert zo enorm met een kleintje, dat je eerst lekker met z'n 2 moet genieten. Wat al eerder is gezegd, is dat ook wel de ultieme test. Je relatie wordt anders als je gaat samenwonen. Dat kan positief zijn, maar zeker ook negatief.
Hoi! Ik wil er nog even 1 dingetje aan toevoegen hier; ik spreek je ook privé hihi Ik heb 2 jaar samen met mijn vriend bij m'n vader gewoont. Dan leer je elkaar natuurlijk snel goed kennen. Maar toen we écht op ons zelf, samen gingen wonen was dat toch ook weer anders. Dan ben je echt samen.. Maar fijn dat jullie er over gepraat hebben, en dat je tot een conclusie bent gekomen! Ik hoop dat je vriend snel werk vind, jullie 'n eigen plekje etc. Liefs!
Ik kan je 1 ding zeggen wat betreft je school aangezien ik een vriendin heb die pas bevallen is School is niet zo probleem maar het terug gaan is vaak wel het probleem je moet echt jezelf motiveren Ook ik vind een gezamenlijk onderdak en een inkomen zeer belangrijk zonder inkomen kun je namelijk niks Denk er goed over na laat je adviseren zoals hier dus Al deze vrouwen kunnen met je meedenken sommige reacties zijn fijn ok of super goed sommige zijn lullig of voelen misschien gemeen maar iedereen heeft zo zijn mening en van elk kun je wat opsteken Hopelijk neem je de goeie beslissing Wat voor jullie samen en uiteindelijk jullie kindje het beste is
Oh lees net jullie beslissing sorry! Heel verstandig dat is al een begin en zo kun je er langzaam naar toewerken
Nou ik wil alleen nog even zeggen dat mijn vader het sowieso niet meer gaat meemaken, want hij is vanmorgen rustig overleden. Verder in mijn vriend nu hier bij ons (tijdelijk) ingetrokken. Groetjes