Hallo Dames, Hier ons verhaal. In augustus 2009 stop ik met de pil. Al vrij snel komen we erachter dat ik pcos heb. We gaan de medische molen in en starten met clomid tabletten. In 2010 beval ik van een gezonde zoon. In jan 2011 begint het weer te kriebelen, en besluiten we weer voor een broertje of zusje te gaan. Begin december 2012 ( na een kleine 2 jaar) zijn we zwanger. Wat zijn we blij, na zo lang gewacht te hebben, kunnen we het eigenlijk amper bevatten dat we in verwachting zijn. Eind januari doen we een combinatietest, helaas zien ze een verdikte nekplooi. We worden doorgestuurd naar een academisch ziekenhuis, daar zien ze op verschillende plekken vocht bij ons kindje. Daar wordt een paar dagen later ook een vlokkentest gedaan. Uitslag : Turnersyndroom. De kans dat het tijdens de zwangerschap misgaat is heel hoog wordt ons verteld. Ook al die vochtplekken geven aan dat het mis is. Met pijn in ons hart besluiten we dat we afscheid moeten nemen van ons meisje. Op 14 februari ( bijna 15 weken zwanger) wordt onze kleine meid geboren, en op 19-2 hebben we afscheid van haar genomen tijdens een mooie dienst. Het verdriet is zo groot, en het is zo zuur na zolang in de mm te hebben gezeten. Mamamimo
Mamamimo, wat een verdriet moeten jullie meemaken. Jullie hebben een dappere beslissing moeten nemen. Ik wens jullie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Jeetje meis, op diezelfde dag ben ik bevallen van mijn kindje met 16 weken en 4 dagen. Het is zeker zuur, en verdriet oh zo groot..en dan de beslissing die jullie moesten maken pff... erg zwaar.. sterkte en knuff
@toeter, is alles bij jou ook vlot gegaan? Wat was bij jou de aanleiding tot de bevalling? @ Ikapika jij hebt ook afscheid moeten nemen van je kindje zag ik. Hoe ga jij om met het verdriet? Gr.mamamimo
Wat een heftig verhaal. Het is zo moeilijk om de beslissing te maken. Heel veel sterkte de komende tijd.
Wat heftig meis.. Ons kindje was 14 weken maar we hebben de keus (gelukkig) niet zelf hoeven maken.. Hoe heftig moet dan zijn voor jullie.. Heel veel sterkte x
hoi, Ja heel vlot allemaal. Mijn kindje was overleden en als gevolg een bevalling. Oorzaak is nog onbekend maar wordt onderzocht.
@toeter Ik vind het erg vervelend voor je. Veel sterkte de komende tijd. Moet je lang op de uitkomsten van het onderzoek wachten?
Wat verdrietig meid! Na zolang wachten eindelijk zwanger en dan nu dit.... Je verhaal lijkt erg op dat van Bouwjaar. Haar topic staat hier ook. Zij waren ook, na lang wachten, eindelijk zwanger maar moesten het ook afbreken. Sterkte bij alles wat er gaat komen!
Binnen nu en 3 weken zullen uitslagen volgen wanneer precies is nog onduidelijk. mamamimo hoe gaat het nu met je?
@ toeter: Ik hoop voor je dat er iets uit de onderzoeken komt, zodat je het een plekje kan geven. Was dit je eerste zwangerschap? Met mij gaat het wisselend, de ene dag gaat het redelijk goed, de andere dag hoeft iemand maar even iets te zeggen, en dan ben ik alweer in tranen. We hadden haar zo graag bij ons gehad, en leren kennen, maar ik denk dat iedereen dat heeft die een kind heeft verloren. Mamamimo
Dat is heel herkenbaar. Vooral de wisselingen in hoe je jezelf voelt. Vertrouw erop dat het iedere dag een stukje beter wordt en dat het beter mag worden. Voel jezelf ook niet schuldig als je jezelf even blij voelt. Onze meisjes zouden dat ook nooit voor ons hebben gewild.
Wat er ook uit de onderzoeken komen mag,...(vaak komt er niet veel uit) ..het doet niets aan de pijn van het verlies. Volmondig zeg ik ja op dat iedereen dat heeft die een kindje verloren is, ..hier idem dito de ene dag gaat beter als de andere en het gemis ..de leegte is nog steeds groot,..damn wat zou ik graag weer zwanger willen zijn,..niet om de leegte te vullen...want mijn kindje is niet vervangbaar. Maar gewoon om weer iets naar uit te kijken. Dit was mijn 5e zwangerschap, 3 gezonde kids,..4e missed abortion met 10 weken en nu met 16 weken bevallen. soms gaat er weleens in mijn hoofd rond,..kan ik nog wel een kindje krijgen...
@ Lun je hebt gelijk dat je als het goed gaat dat je je schuldig voelt, terwijl dat eigenlijk niet nodig is. @ toeter: hou hoop, de volhouder wint! Mamamimo
@Mamamimo Ik lees je berichtje nu pas maar wil je alsnog heel veel sterkte wensen. Als je dit overkomt na lang wachten is voelt zo oneerlijk. Hoe gaat het met je? Na 4,5 week heb ik ook nog dat de tranen soms komen. Ik merk ook dat het langzamerhand een plekje krijgt, het nestelt zich in mijn hart