Hoi! Ik ben 12 januari ongesteld geworden en naja volgende ronde in! Vorige week zaterdag heeft mijn vriend mij ten huwelijk gevraagd (YAYYYYY!!!) en hebben we besloten om een kindje proberen te maken uit te stellen tot na de bruiloft. We willen 20 september trouwen! Alleen was ik vorige week maandag (20e) nog ongesteld... Ik deed 's avonds een test en 2 dikke strepen meteen! BAM! zwanger! Euh ooookeeee!! Omdat ik het niet geloofde, misschien was de test over datum ofzo, deed ik 's morgens om half 6 nog een test en ik was nog steeds zwanger. Omdat die test uit hetzelfde pakje kwam heb ik nog 2 Clear Blue testen gedaan. Een met de ochtendurine van die dag en 1 met urine van dat moment. En hij gaf vrijwel meteen zwanger aan en 2-3. Dat houdt in dat ik rond de 5 á 6 weken zwanger ben volgens het informatiebriefje van Clear Blue. Alleen ik had donkerbruine afscheiding, soms lichtroze, bij het afvegen... en krampjes alsof ik ongesteld was. Niet goed toch.. Ik had voor 's middags een afspraak staan bij mijn huisarts, maar omdat dat een dokter is die volgens mij stiekem een nepdokter is, belde ik naar het geboortecentrum in het ziekenhuis. Ik kreeg een verloskundige aan de telefoon en met haar heb ik de hele situatie besproken. De kans is dat het een miskraam is, maar er is ook kans dat het niet zo is. Aanstaande donderdag mag ik langskomen om 11:35 voor een echo. Ze kunnen vanaf 6 weken pas een hartslag vinden. Het is een emotionele rit kan ik vertellen. We willen dolgraag zo blij zijn en dit vieren, maar dat kan niet. Ik houd juist in mijn hoofd dat het waarschijnlijk mis is, want dan zal de teleurstelling, die evengoed wel zal komen, misschien minder erg zijn. Natuurlijk zit ik mezelf helemaal gek te maken met allerlei google sessies en informatie inwinning acties hier op het forum, maarja.. het is misschien wel realistisch. Verder heb ik lichtjes last van misselijkheid, m'n borsten zijn gevoelig, onwijs jeukende tepels en heb ik minder eetlust. Of misschien verbeeld ik me dat allemaal wel.. ik weet het niet. Dus zwanger... yay Had me dit zo niet voorgesteld.
Ja dit is idd even afwachten. Ik hoop voor je dat alles goed zit. En niet teveel googelen want anders word je gek. alvast licht gefeliciteerd
Niet teveel zorgen maken hoor. Licht bloedverlies is helemaal niet gek in het begin. Ik heb zelf een vroege MK gehad en dat ging gepaard met veel bloed, veel en heel hevige krampen en snel aflopende testen. Probeer toch een beetje te genieten, stress ik ook niet goed voor je. Ik duim voor je!
Er zijn meer vrouwen die dit hebben, het hoeft niet altijd mis te zijn! probeer je te ontspannen en de echo af te wachten. In ieder geval een voorzichtige felicitatie en sterkte !
Ik begrijp je wel, je durft pas blij te zijn als je zeker weet dat je zwanger bent en dat het niet toch mis gegaan. Je hebt pas zekerheid dat het niet mis is gegaan, als je de kleine over 9 negen maanden in je armen hebt. Hoe moeilijk ook probeer een beetje te genieten... En spreek tijdens je echo je onzekerheid uit. Licht bloedverlies kan en bruinverlies kan van de innesteling zijn. Er zijn zelfs vrouwen die nog maandelijke een bloeding hebben tijdens hun zwangerschap. Gevoelige borsten en misselijkheid, het hoort allemaal bij een zwangerschap
Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik probeer me inderdaad te ontspannen en iets rustiger aan te doen, ben niet echt een stilzitter haha, en hoop dat het snel donderdag is. Misschien suf maar heb vandaag een cb test gedaan om te checken of het streepje weg blijft of lichter wordt, maar dat was niet het geval. Weet ook dat dat nog kan komen maar voor nu vind ik het fijn. Toch een idee dat ik het in de gaten kan houden ofzo. Heb een 3 pak gekocht haha, dan kan ik morgen en woensdag ook een test doen. Donderdag heel laat naar bed en dan hopelijk een beetje uitslapen en op het laatste moment weg.
Ik heb het wekenlang gehad, en ook de nodige krampen, en zelfs gigantisch bloed verlies, en kindje zit er nog. Jammer dat je er niet blij mee bent, zwanger zijn is namelijk een wonder!
Ik denk dat ik de verkeerde indruk heb gewekt met de kop. Ik wil, we willen, er juist blij mee zijn! Maar de angst en de onzekerheid zorgen ervoor dat dat nog niet kan. Stiekem hoop ik dat ik ook onder die categorie val waarbij het toch goed ging met kramp en bloed/afscheiding. We zouden dolblij zijn als het hartje klopt donderdag!
Allereerst van harte gefelicteerd met je verloving! En dan vervolgens natuurlijk gefeliciteerd met je zwangerschap.Het klinkt alsof je nu nog even overweldigd bent en bang dat het misgaat. Allemaal hele gewone en herkenbare gevoelens voor velen van ons hoor! Zwanger worden is een wonder, zwanger blijven is een wonder en het kost ook tijd om even alles op een rijtje te zetten. Natuurlijk is er een kans dat het misgaat, maar de kans is ook groot dat het goed gaat. Ik hoop heel erg dat dit kleine wondertje wel blijft plakken en dat je dan met een mooie dikke buik mag trouwen!
Kan dat ik je verkeerd begrepen heb dan hoor. Sowieso vind ik dat men te snel met een miskraam gooit. Zoals gezegd ik heb van week 4 tot bijna week 9 ernstig gebloed, nog erger als een menstruatie. Hier was het een hematoom naast de vruchtzak. Geen miskraam gelukkig, kindje zit er nog steeds. Je angst is zeer zeker te begrijpen. Naar he dat wachten pfffz
Dat klinkt echt heftig en ik kan me niet voorstellen wat er dan door je heen gaat. Persoonlijk weet ik niet of er te snel met een miskraam wordt gegooid. De verloskundige aan de telefoon zei ook inderdaad dat bloedingen tijdens de zwangerschap vaker voorkomt dan men denkt. Het is dat ik last heb van krampen dat zij zei dat ik deze week al mag langskomen. Ze heeft van alles uitgelegd en je schrikt er toch wel van. Ben normaal helemaal niet van de medische kant opzoeken, maar als je zo verlangt en in vol verwachting bent naar iets en de kans is er dat het mis gaat, ja dan wordt je bang, onzeker en duurt het heel lang inderdaad om te wachten Jij hebt ook al een lange en vervelende weg moeten afleggen zie ik. Gaat de zwangerschap voorspoedig?
Ik wil echt niet gemeen overkomen, maar uit jouw hele post haal ik zinnen waaruit blijkt dat je een beetje aan het doemdenken bent. Je bent er zeker van dat de testen niet kloppen, je weet zeker dat 1 van de huisartsen een nepdokter is, je weet zeker dat krampjes en bruin- of rozeverlies tekenen zijn van een miskraam en je weet eigenlijk ook al zeker dat je een miskraam zal krijgen. Dingen die je in je hoofd al zeker weet, maar die niet zeker zijn als je ze gaat controleren. De kans dat al jouw testen foutief zijn is nihil Krampjes en bruin/rozeverlies komen bij talloze zwangere vrouwen voor. Oud bloed van de innesteling, je baarmoeder is heel doorbloed en die bloedvaatjes kunnen weleens springen en een baarmoeder die zichzelf aanpast geeft kramp. Er zijn een hele hoop vrouwen die geen miskraam krijgen! Ga er alsjeblieft niet vanuit dat je een miskraam gaat krijgen, gebaseerd op dingetjes waar je niet zeker van kan zijn. Zo ben je een beetje negatief aan het denken, volgens mij kom je veel verder met positieve gedachten, draai ze om, bv: Ik heb kramp, mijn babietje is een lekker plekje aan het zoeken voor zichzelf in mijn baarmoeder! Ik zeg niet dat je geen miskraam zal kunnen krijgen, ik wil graag dat je jezelf niet zo druk maakt! Je zit nu toch in een positie dat je alleen maar af kan wachten, maak jezelf in de tussentijd niet gek...
Haha nou gelukkig wil je niet gemeen over komen. Natuurlijk hoop ik ook op al die dingen, maar hier, waar ik mijn ei kwijt wilde, was ik even op mijn meest negatieve moment. Begrijp me niet verkeerd hoor, maar als jij van een verloskundige de mededeling krijgt dat er een kans is dat het mis is en dat ze daarom liever hebben dat je de week erop langs komt om te kijken/horen of er een hartje klopt, ga je je echt zorgen maken. Dat van mijn dokter was, natuurlijk, een grap. Dacht dat het wel duidelijk was. Stom dan van mij dat ik dat heb neergezet zo. Dacht alleen dat hij mij zou doorsturen naar het geboortecentrum en dan had ik nog een dag moeten wachten met bellen. Dat bevestigde de verloskundige aan de telefoon ook overigens. En sja ik heb getwijfeld aan mijn testen. Ik heb hier geen 1 vrouw haar verhaal gelezen, die 1 positieve test had en die meteen zelfverzekerd en overtuigd was. Ik hou in mijn hoofd dat er een kans is dat het mis is, maar natuurlijk hoop ik ook op het allerbeste. Natuurlijk denk ik ook, zou dit baby'tje een plekje aan het zoeken zijn, wat zou er nu gebeuren daar.. Maar nogmaals, hier wilde ik alleen even mijn ei kwijt...
Ik begrijp je onzekerheid ook wel. Ben zelf voor het eerst zwanger en was zo blij toen ik een positieve test had. Toch vond ik het vrij snel daarna moeilijk om heel blij te zijn, te blij zeg maar. Een kennis van mij kreeg bij 9 weken een miskraam. Ik denk dat ik nog niet te blij durf te zijn uit angst dat het nog mis gaat. Op sommige momenten ben ik juist heel blij en daarna weer realistisch. ik krijg de tip om er toch van te genieten. Dat probeer ik zeker ook. Ik denk dat ik pas helemaal ga genieten als ik het hartje heb gezien of gehoord. Echter mag ik pas volgende week naar de VK en zij doet geen echo. Wel gaat ze proberen naar het hartje te luisteren maar dat is bij 9 weken ook nog wel moeilijk. 14 feb pas de eerste echo dus ben lekker ongeduldig...
Heb toevallig afgelopen weekend een boek over zwangerschap gekregen en daar staat in dat het heel normaal is dat vrouwen in het begin nog bloed verliezen omdat het lichaam zo moet wennen aan alle hormonen! Snap dat je je heel onzeker voelt.. heb ik ook gedaan tot de eerste echo.. Maar kon het daarnaast ook los laten en genieten van het idee dat ik zwanger ben! Succes met de echo en het komt vast wel goed!
Week 5 en 6 kunnen bloedingen geven, al waren m'n bloedingen gewoon niet goed. Maar he leest het vaak. Het komt ook weleens voor dat je baarmoedermond bloedt door alle bloedvaten die beter zijn doorbloed. Niezen kan dan al tot een bloeding lijden, seks idem dito . Gewoon even afwachten hoe tot ook. Krampen horen overigens ook O ja, en als je nu niks ziet op de echo, ook dat zegt niks! Bij mij zagen ze pas met 5 weken en 4 dagen een vruchtzak met dooierzak, daarvoor niks.... En dat icm bloed was voor hun een miskraam terwijl m'n hcg perfect steeg. En kijk em nu
Ik heb je verhaal indd wel eens ergens anders gelezen Babii, respect voor jou! Vriendin van mij heeft (achteraf) met 4wkn nog 'gewoon' gemenstrueerd.. en toen toen ze positieve test had dacht ze 4 wkn zwanger te zijn, bleek ze al 8 te wezen.. dus het zegt soms helemaal niks!
Ik begrijp je gevoel wel hoor. Bij mijn vierde zwangerschap kon ik ook absoluut niet van de zwangerschap genieten tot ik de baby dagelijks voelde. Het is gewoon een hele onzekere en spannende tijd. Al dat gedoe dat je altijd maar overal van moet genieten is zo'n onzin.Als jij het nu zo ervaart, is dat zo. En dat is inderdaad jammer dat je niet gelijk op een roze wolk zit. Maar als dat zo is, dan is dat nu eenmaal zo. En allerlei opmerking dat je blij moet zijn helpen daar niks aan. Ik heb bij al mijn zwangerschappen last gehad van menstruatie-achtige krampen. Zowel bij de zwangerschappen waarbij het goed ging als bij de zwangerschappen die veel te vroeg eindigden. In mijn ervaring is het dus gewoon iets dat hoort bij het groeien van de baarmoeder / veranderingen van je lichaam en zegt het niks over een goed of slecht verloop van de zwangerschap. Ik duim voor je dat het goed gaat. En meestal is dat ook gewoon zo! Hoe ver zou je zijn als je de echo hebt? Uiterlijk vanaf 7,5 week (vaak ook eerder) zou je al een hartje moeten kunnen zien kloppen. Daarna is de kans dat het misgaat echt weer een stuk kleiner. Probeer als dat lukt gewoon lekker veel bezig te zijn en je gedachten te verzetten.