Hallo allemaal, Ons zoontje ligt nu, na een vroeggeboorte met complicaties, al 5 maanden in het ziekenhuis (vanaf zijn geboorte dus) en ik heb het er zomaar even heel erg moeilijk mee. Ik merk dat ik erg moe aan het worden ben en het het steeds lastiger vind om de aandacht te verdelen tussen ons ukje in het ziekenhuis en zijn broertje thuis. Ik heb het gevoel dat ik altijd iemand tekort doe. Ik wil hem heel graag thuis hebben maar ben er ook erg bang voor. Heel verwarrend dus. In onze omgeving merk je ook wel dat de aandacht wel weg is. Na 5 maanden "vergeet" iedereen het een beetje. Ook wel te begrijpen maar wel verdrietig. En ondanks dat het nu best aardig gaat met ons ukje ben ik nog steeds heel bang hem toch nog te verliezen. Voel me een beetje een muts vandaag, kan alleen maar huilen. Is dit een beetje herkenbaar voor jullie? Liefs, Josie
Ik heb respect voor je! Wat moet jij al lang op je kleintje wachten. Ik vond drie maanden al lang, maar vijf......! Logisch dat jij er doorheen zit. Huil, schreeuw, schop, gooi het eruit. Ik herken je gevoel wel hoor. Ik had dat de laatste periode in het zieknhuis ook, met name omdat mijn zoontje toen nog ziek werd en er bijna niet meer was geweest. Ik kon niet meer en was boos op alles en iedereen (en nog wel eens). Echt, je doet je best en meer kun je niet doen. Is het einde van de tunnel al wel in zicht voor jullie? Ik hoop echt dat je zoon snel naar huis mag. Misschien is het een idee om je gevoelens eens op papier te zetten en aan je omgeving (vrienden, familie, kennissen) te mailen. Dan kun je misschien aangeven waar jij tegenaan loopt en wat jij van hen nodig hebt. Zij weten dat vaak niet en het is denk ik geen onwil dat ze er niet voor je zijn. Wees duidelijk naar hen toe en denk ook aan jezelf. Ga eens een dag niet naar het ziekenhuis bijvoorbeeld en las wat Josie-tijd in. Sterkte!
lieve Josie, wat verschrikkelijk lang al! Ik vond 5 weken ziekenhuis al lang... en ook daar heb ik nog wel eens moeite mee. Ik denk dat mailaika gelijk heeft; mensen weten niet wat je voelt en hoe jij graag zou willen dat ze met deze situatie omgaan en hoe ze je het beste kunnen steunen. Ik ben al helemaal geen kei in loslaten, maar een keer jezelf (laten) verwennen is misschien wel een goed idee. Klinkt misschien oppervlakkig, maar even lekker maskertjes en sauna nemen enzo is misschien juist wel lekker. Dan kom je die avond of volgende dag in het ziekenhuis en dan zal je ukkie merken dat zijn/haar mamma weer hernieuwde energie heeft omdat ze voor zichzelf gezorgd heeft! Veel sterkte!
Hoi Meiden, Bedankt voor jullie lieve antwoorden. Ik ben zelf nu ook nog een beetje ziek dus dat maakt alles wel een beetje lastig. Ons zoontje is helaas vanaf vorige week steeds zieker geworden. Hij wordt morgen naar het UMCG overgeplaatst om (alweer) geopereerd te worden. Ik zie er als een berg tegenop, maar hoop heel erg dat hij van deze operatie zo zal opknappen dat er eindelijk eens zicht op komt dat hij naar huis kan. Duimen jullie voor hem? Liefs, Josie
Lieve josie.. Ik zal zeker voor je duimen.. Kan niet meer zeggen dan heel veel sterkte en heb heel veel respect voor je.. Je gaat automatisch door voor je kleine, maar je moet het wel steeds opbrengen en daarom heb je het waarschijnlijk nu lichamelijk.. Onze knul heeft in het UMCG gelegen (7,5 week) en je hebt daar echt super fijne mensen.. HEEL VEEL STERKTE
pffft een operatie bij zo'n klein hummeltje.. heftig hoor! Tuurlijk duim ik voor jullie! Laat je weten hoe het gegaan is? Hoop dat je zelf ook snel weer beter bent, dan mag je tenminste bij je kindje... Hoop dat je uit berichtjes hier op het forum een beetje kracht put, want kan me voorstellen dat je reserves nu ook al wel 3x op zijn. Jullie kunnen het!
Vanuit hier ook even diepe respect hoor! Wij vonden bijna 5 weken ook al idioot lang, laat staan 5 maanden! En ja, je omgeving gaat weer met het gewone leven door, sterker nog, als je kleine straks eindelijk thuis is en opgroeit, zijn er een heleboel mensen die niet eens meer realiseren hoe prematuur je kindje was. Daar liepen wij ook tegen op. Het is niet vreemd dat je, zoals jij het zelf zegt: er zomaar even moeilijk mee hebt. Zomaar even? Nee, juist, heel begrijpelijk! Zeker als je nog een kleintje thuis hebt, pffff, dat is helemaal heftig! Gooi het er hier maar uit meid, ik hoop dat de operatie goed gaat en dat er snel duidelijkheid is wanneer je zoontje mee naar huis mag. Als er maar een einddatum in zicht is, wordt het misschien weer even wat meer handelbaar. Sterkte!
lieve josie, ik wil jullie heel veel sterkte toewensen in deze moeilijke tijd.....ons dochtertje heeft 9 wkn in het umcg gelegen en binnenkort word zij ook daar weer geopereerd ok wij hebben haar dan wel thuismaar ook dat word wel weer spannend.....ik zal voor jou zoontje duimen! heel veel kracht en sterkte voor de komende periode.....
Hoi meiden, Heel erg bedankt voor jullie lieve mailtjes! Het doet me enorm goed! Onze kleine man heeft de operatie goed doorstaan. Wel had hij achteraf enorm veel pijn en had hij zo veel morfine nodig dat hij zomaar stopte met ademhalen> Dat was echt een rotgezicht. Hij is gisteren van de intensive care naar de high care gegaan. Vandaag was hij voor het eerst echt goed wakker en heeft hij weer naar me gelachen! Heerlijk! Verder is het nog te vroeg om iets over zijn buik te kunnen zeggen, maar tot nog toe zijn de chirurgen tevreden. Ik ga snel weer naar hem toe. Liefs, Josie
jesus meid,heel veel sterkte ik vind mezelf nu zeuren dat het 3 maand duurt maar 5 maand zou ik niet vol kunnen houden,ik zak nu al bijna van elende uit elkaar en ik heb alleen jade waar eigenlijk niks mee aan de hand is.
Dank je wel! Vandaag heeft onze lieverd koorts gekregen. Hij is erg onrustig, heeft veel pijn en ziet ontzettend bleek. De artsen weten nog niet waar het vandaan komt. We hopen dat er geen complicaties in zijn buikje zijn maar alles is nu nog onzeker. Ik ben erg ongerust en verdrietig. Maak me zo'n zorgen..... Josie
Hoi hoi, Vandaag lijkt het iets beter te gaan. Zijn centrale lijn is eruit gehaald omdat de artsen vermoeden dat daar de infectie vandaan komt. Hopelijk is daarmee het probleem verholpen maar dat is nog afwachten. Ik vind wel dat hij nog vaak onrustig is van de pijn. Moeilijk hoor. Liefs, josie
Hoi hoi, Vandaag lijkt het iets beter te gaan. Zijn centrale lijn is eruit gehaald omdat de artsen vermoeden dat daar de infectie vandaan komt. Hopelijk is daarmee het probleem verholpen maar dat is nog afwachten. Ik vind wel dat hij nog vaak onrustig is van de pijn. Moeilijk hoor. Liefs, josie
hoi josie, wat is het toch ook wat met het vechtertje van jullie....deborah heeft ook veel infecties erbij gekregen en dat was ook altijd door de lijn......en dan was ze ook knap ziek....maar als ze er achter waren dat het door de lijn kwam en dan konden ze gericht ab geven dan was ze er ook gauw weer`bovenop`maar die lijnen wekten bij ons altijd weer dubbele gevoelens op.....het is natuurlijk belangrijk want alles gaat er bijna doorheen maar je weet ook dat de kans op een infectie weer groot is.....ik wens jullie heel veel sterkte toeen alle kracht toe
Er worden veel kindjes ziek van die lange lijn. Alleen een lange lijn blijft veel beter zitten dan een "normaal" infuusje. En wat ben ik blij dat Sam na 3mnd terug kwam en dat ze daarna nooit meer terug hoefde voor de hersteloperatie. Eerlijkbeertje, is er al een datum bekend voor de hersteloperatie?
hoi daphne, nee we hebben nog niets gehoord.....duurt wel lang hoor....het mag om mij nu wel dan hebben we het mar weer gehad!het moet toch gebeuren dus dan gelijk maar.ik zie er ook wel wat tegenop moet ze weer naar groningen en of het wel goed zal gaan.....we hebben hiet thuis nu zo`n lekker ritme maar ja het moet gebeuren. Josie hoe gaat het bij jullie?is jullie vechtertje al wat opgeknapt?
Hoi eerlijkbeertje en iedereen, Ik hoop voor jullie dat er snel een datum voor de operatie bekend is! En dat je dochter daarna snel zal opknappen en snel weer naar huis kan. met ons mannetje gaat het goed! Hij is twee dagen geleden weer naar ons eigen ziekenhuis overgeplaatst en moet nu echt nog aansterken en weer alle voeding leren drinken. Hij krijgt nog een deel via de sonde (die hij er vanmorgen zelf weer uittrok, hij krijgt zo weer een nieuwe). We merken nog wel dat het vertrouwen heel langzaam groeit. Als hij zo doorgaat mag hij over een week of twee wel naar huis. Spannend! Liefs, josie