Sorry, kon gisteren niet meer antwoorden, ontzettende chaos dag. Zijn ruim 2,5 uur in het ziekenhuis geweest en zijn geen stap verder. En nadien hebben we uren vast gezeten in de file op de snelweg richting schiphol, mijn vriend moest vliegen en hij heeft ternauwernood zijn vliegtuig gehaald. Helaas hoorde ik later dat we zo lang in de file stonden omdat een auto over de kop was gegaan bij het invoegen en hierbij een 30 jarige vrouw is overleden... Maar goed, was pas tegen tienen thuis en erg moe, moest eerst even bed in en slapen. Tijdens de combinatietest lag het kleintje wederom met het hoofdje naar ons toe en konden dus niets zien. Het moest allemaal inwendig want uitwendig zie je echt bijna niets. Mijn baarmoeder ligt extreem naar achteren geklapt vertelden ze me die dag. En het kleintje is nu al eigenwijs, alleen toen het een paar keer ging koppeltje duiken zagen we snel de nekplooi. Zag er volgens de echoscopiste dun uit. Maar ze kon het onmogelijk opmeten. Ook kon ze absoluut niet zien wat mijn termijn was. Het kindje lag zo ongunstig. Het hoofdje had te grootte van een termijn van 11.3 dus dat is weer een dagje terug gezet. Daarnaast was ik afgelopen zondag best druk, uren gewandeld. Kreeg ineens savonds bloedverlies en ook met grote stolsels. Ik schrok zo! Gisteren tijdens de echo konden ze echter niets vinden, zagen niets geks... Werd me verteld dat er twee redenen zijn waarom dit kan gebeuren. Of een beginnende miskraam, of het kan gebeuren dat de placenta zich aan het verplaatsen is en de stolsels hierbij loslaten en eruit komen bij veel beweging. Er is niets aan te doen. En moet ook gewoon blijven bewegen zeiden ze. Als het een miskraam wordt kan je er toch niets aan doen. Gelukkig zijn de stolsels vandaag bijna weg en alleen nog wat bruinverlies, hopelijk stopt het snel. Na de echo begon de echoscopiste over de vlokkentest. Vervolgens moesten we naar de medisch verloskundige, die stuurde ons door naar een andere echoscopiste die gespecialiseerd is in de vlokkentest, en die constateerde dus dat mijn baarmoeder zo ver naar achteren geklapt ligt. Vlokkentest dus onmogelijk... En toen kwam gyneacoloog erbij, besproken om naar Amsterdam te gaan voor vaginale vlokkentest te doen, maar dat bleek ook niet mogelijk omdat alles daar beneden blijkbaar in een soort klonkel of bocht ligt en de placenta aan de bovenkant... Moest nog een liter water drinken om mijn blaas totaal te vullen om te kijken of deze mijn baarmoeder naar voren zou duwen maar deze duwde het allemaal alleen nog verder weg. Hielp dus ook niets. Advies nu is om over twee weken terug te komen om opnieuw de mogelijkheden voor een vlokkentest te beoordelen. Ze achten dit wel noodzakelijk omdat ze toch serieuze twijfels hebben over de ontwikkeling en groei van het kleintje. Maar tegelijkertijd denken ze wel dat het nog een poos duurt voor mijn baarmoeder genoeg naar voren komt om te prikken. Waarschijnlijk wordt het een vlokkentest rond week 16 of 17. Ik baal hier zo enorm van. Het duurt ten eerste nog zo lang en ten tweede als het niet goed blijkt te zijn dan is het kindje al zo groot en ver is tegen die tijd. Vorige keer in Juni ben ik ingeleid met 14 weken en dat was al een mini bevalling met een ruim drie uur durende weeenstorm en de anesthesie faalde om lang te komen omdat de arts (in opleiding) me totaal niet serieus nam, niet wilde bellen, telkens op zich liet wachten. De verpleegkundigen stonden er hulpeloos bij en mijn moeder die er ook bij was moest gewoon huilen. Mijn bloeddruk zakte op een gegeven moment naar 60/45, ik kon niets meer uitbrengen van de pijn, bleef maar overgeven en ze konden nog nauwelijks infuus prikken omdat ik gewoon helemaal wegzakte. Mijn gynaecologe heeft later wel excuses aangeboden omdat dit niet had mogen gebeuren en er niet goed gehandeld was. Maar de pijn en dat moment zit nog zo in mijn geheugen. Een gewone bevalling is al heel heftig verwacht ik maar dan heb je als het goed is nog een prachtig eindresultaat. Maar omdat dit weer mee te moeten maken en dan met lege handen staan... Maar goed, aan de andere kant is er hoop, wie weet hebben we gewoon een super eigenwijs kindje en ik een ongunstig/onhandige anatomie... Wie weet hebben we over een aantal weken toch mazzel. Ik probeer me vast te houden aan deze gedachte. Over twee weken weten we hopelijk iets meer!
Jeetje mina.. wat een verhaal zeg! Wat zul je op zijn van de zenuwen. En wat heb je al meegemaakt zeg met de vorige miskraam/bevalling!! Is toch erg dat zo'n arts je bijna een trauma meegeeft! Nou, heel veel sterkte!!! En ik kom af en toe even kijken hier hoe het met je gaat.
Hopelijk komt het gewoon doordat ze het niet goed kunnen zien! en heb je over 2 weken een prachtige echo! sterkte met wachten.
Jeetje meid wat een verhaal:-0... Ik zou me idd ook vast houden aan het laatste het eigenwijze kindje en jou rare anatomie.... Artsen en gyn kunnen nu wel gaan gissen wat het is maar dat maak jou en je partner alleen maar meer zenuwachtig en dat jullie in volle spaning zittem dat is ook niet goed voor jou en de beeb... Zwanger zijn is niet niks zeker als je al een keer ben bevallen van een levenloze kind, tis mij ook overkomen met 19.5 toen ik moest bevallen van mijn zoon.. En dit wil je niet nog een keer mee maken dus begrijp compleet je angsten...ik duim voor je voor een supermooie echo over twee weken en hopen dat alles goed is... Hoop dat je dan dit nieuws wil delen hier..