Het zal er vast mee te maken hebben dat het bijna vakantie is, maar de oudste en middelste (5,5 en 3) vechten elkaar momenteel de tent uit! Het begint 's ochtends al bij het opstaan. De ene wil iets (bijv. bij de wasbak rechts staan om tanden te poetsen), vervolgens wil de ander precies hetzelfde. Er volgt dan een hoop duw- en trekwerk en geschreeuw (waar ik niet op zit te wachten zo 's morgens vroeg, we hebben ook buren om rekening mee te houden). Ik word dan boos en de ochtend verloopt dan in mineur. Als we beneden komen mogen ze na het ontbijt vaak nog spelen, maar dit ontaardt vaak ook in een vechtpartij. De oudste wordt heel snel boos op het moment en uit dit vaak door te roepen of te slaan. De middelste huilt dan en daarom krijgt de oudste vaak op haar kop (elkaar slaan wordt niet getolereerd), maar vooraf heeft de middelste haar zus vaak al lang uitgedaagd. Echt, als het zo gaat de hele kerstvakantie zie ik er nog tegenop. De middelste begint ook 'gewelddadiger' te worden, ze bijt en krabt haar zus. Ik zet haar dan op de gang. Vervolgens komt ze terug, zegt ze sorry en is het 5 min goed, tot er weer een nieuw conflict ontstaat... hoe kan ik hier het best op reageren? Ik zie ook niet alles en wil ook niet steeds tussenkomen. Maar ik ben die haantjesgevechten wel beu...
Wat vervelend. Zo ben je alleen maar politieagent. Kun je een schema maken? Dan heb je een badkamerschema, speelschema etc(die op dat moment met lego/tablet/waar ze ook maar om vechten) en een wekkertje erbij omdat ze waarschijnlijk nog geen klok kunnen kijken. Je kunt ze dan ook 'uit elkaar' halen door na het schema te verwijzen. Zo is er voor iedereen meer duidelijkheid en rust. Succes!
Bedankt voor je reactie! Schema's werken helaas niet bij ons. Toen de oudste veel jonger was ging dat wel goed, maar nu gaan ze zo in elkaar op dat ik 100 x kan zeggen dat hier iets staat, het vechten wordt er niet minder op. Vooral de middelste heeft lak aan alle vormen van regels. Ze heeft een heel ander karakter en ook een andere aanpak nodig. Maar ik kan die aanpak niet altijd toepassen als ze ruzie maken. De oudste wil continu weten of haar zusje niet meer krijgt, bijvoorbeeld. Ze is zo bang dat zij een keer bevoordeeld wordt. De middelste weet dat en daagt haar daarmee uit. Zo begint het meestal.
Hier zijn ze bijna 6 en 2,5 en ik word echt knettergek van ze. Het is constant ruzie, vechten, huilen... kattenkwaad (samen zich zwart krijten grrr) ik heb ze vanmiddag achter een film gezet en gezegd dat ik ze niet meer wil horen Ben zo blij dat man ook vakantie heeft
Praat je erover met ze? Daar zijn ze oud genoeg voor toch. Ik zeg gerust tegen de kinderen dat ik er verdrietig van wordt als ze zo lelijk met elkaar omgaan. Dat mogen ze best weten. Ik vind het echt heel belangrijk dat je broers/zussen ook je vriendjes zijn en dat je van elkaar op aan kunt. Dat benoemen we ook regelmatig. Ik heb het idee dat ze zich daar hier ook steeds meer bewust van worden. Maar misschien heb je praten al geprobeerd?
Ja praten doen we zeker. Meestal op een rustig moment en de boodschap komt dan echt wel binnen. Tot het volgende conflictpunt zich aandient. Hopelijk heeft het gewoon met moeheid te maken en zal de vakantie veel beter gaan..
1 troost.,, zo gaat dat hier ook altijd... helemaal gestoord word ik ervan. Leuk samen spelen gebeurd zelden, helaas Overigens bemoeit de oudste zich ook met ALLES met de middelste, alsof hij zn vader is x10
Mijn dochters zijn even oud en soms hebben ze ook wel eens ruzie. Vechten doen ze gelukkig niet, wel eens een duw maar dat was het. Ik merk dat de oudste deze laatste schoolweek echt moe was. En dan was ze wat kribbiger en dat botste wel eens. Ik bespreek veel met ze, uitleggen dat ik er verdrietig van word inderdaad. Verder heb ik een soort regel, wanneer je slaat, kan ik niet meer luisteren naar wat je wilt. Dan moet je eerst rustig worden en sorry zeggen. Gisteren hadden ze ruzie over een deken, ook echt trekken eraan. (Ze speelden al zo'n 20 minuten of ze aan het picknicken waren)Toen heb ik 'm afgepakt (allebei woest natuurlijk) en gewacht tot ze rustig werden. Daarna gezegd: jullie speelden samen, dus of samen door of niet. Meestal is het dan oké, nu niet. Mijn jongste bleef boos roepen dat zij 'm wilde, schreeuwen en kwaad. Toen heb ik de deken opgeborgen. Even zo gelaten en toen de boosheid gezakt was, er kort op terug gekomen. Daarna weer gegeven en toen ging het goed. Ik zie dat jij een kleintje erbij hebt, dat lijkt me dan ook soms best frustrerend. Wanneer je bijvoorbeeld even bezig bent en dan een ruzie moet uitpraten. Dat is niet altijd handig denk ik.
Hier gaat het ook zo, zijn 5,5 en 2,5 jaar. Willen altijd allebei 24/7 mijn aandacht, willen altijd hebben/doen wat de ander doet maar tegelijkertijd willen ze niet samenspelen en zijn elkaar continu aan het uitdagen door dingen af te pakken, voor de tv te gaan staan etc. Ik word er knetter van. Kan niet eens met de jongste een puzzeltje maken of met de oudste een dingetje LEGO bouwen. Continu moet de ander er dan bovenop zitten. De jongste sloopt dan gewoon waarmee de oudste bezig is en de oudste is wat stiekemer. Die doet alsof ze hem gaat helpen maar binnen 2 minuten heeft ze zich toegeëigend waarmee hij aan het spelen was.
Lastig! Het werkt soms ook goed om ze zelf te laten bedenken hoe ze iets kunnen oplossen. Ze dan om de beurt laten vertellen wat ze zelf een goed plan vinden. Komen ze vaak zelf al met ideeen als 'om de beurt' enzovoorts. En tja, lak hebben aan regels.. Regels zijn uiteindelijk fijn voor ze. Ieder kind heeft daar behoefte aan, des te meer als ze er tegen aan schoppen. Uitleggen waarom er regels zijn en ze mee laten denken over de regels kan ook goed helpen. Succes!
Hier dus ook. Bij Alles wat mijn dochter doet moet mijn zoon bemoeien. Zelfs ik word er benauwd van dat hij overal boven op zit. Daardoor hebben ze iedere keer ruzie. En als ik er 1 aanspreek dan zitten ze 10sec later weer te lachen samen. Dus meestal laat ik het ze zelf maar uit zoeken, tenzij het te ver gaat.
Met mijn jongste heb ik ook een tijd het probleem gehad dat ze steeds sloeg bij frustratie. Niks hielp tot ik uiteindelijk steeds vroeg als ze sloeg "hoe komt het dat jij zo boos bent?". En verder helemaal niks zeggen over het slaan. Eerder vroeg ik waarom sla je? en dan kwam er geen antwoord, de vraagstelling was namelijk al negatief en daar sloeg ze op dicht. Maar op de vraag waarom ze boos was lukte het haar om haar frustratie te verwoorden. Dan praatten we daarover en begreep de oudste ook wat de jongste dwars zat en kwamen ze tot oplossingen. De jongste leerde letterlijk dat ze ook een stem had. Dus eigenlijk is mijn tip, laat geen boosheid of negativiteit van jouw kant uit merken als ze ruzie hebben. Let daar ook in je vraagstelling op. Vraag naar hun gevoel en laat ze daar over praten en naar een oplossing zoeken of zoek samen naar een oplossing.
Hier 6 en ruim 2,5 en ik herken het nog niet. Ja Tuurlijk maken ze wel ruzie en meppen ze elkaar.. Ik leer ze elkaar wat te gunnen. En als de ander dan debiel doet snoer ik dat direct de mond. Je gunt elkaar wat, de volgende keer ben jij klaar. Vaak haal jk dan de terror uit de situatie. En herhaal heeeeeeeeeeeeel vaak dat je normaal tegen elkaar kan praten. En soms zeg ik gewoon zoek het lekker uit met zn beide, maar kom niet bij me huilen als het misgaat. Als de een over de ander “klikt” reageer ik standaard met; stop met klikken, het is je broer of zus dus dat doe je niet. Daarbij heb ik het niet gezien. Maar goed.. ik ben ook een beetje een ontaarde moeder soms.. met niet zoveel geduld voor ruziënde of klikkende kinderen.
Owh vergeten toe te voegen. Slaan doen we hier niet, zero tollerance. Maar ik vraag vaak wel waarom ze het doen. Om vervolgend weeeer te herhalen dat ze een stem hebben gekregen. Eigenlijk is geduld het toverwoord denk jk. Alhoewel dat ook niet mijn sterkste kant is, die van mij hebben het dus niet van een vreemde zeg maar..
Heel herkenbaar! De oudste bemoeit zich ook met ALLES. En de middelste pikt dat niet meer. Denk dat dat de hoofdreden is van de vele ruzies..
Bedankt voor de reacties en tips! Ik kan hier zeker wat mee. De 'wat' ipv 'waarom-vraag' bijv. @CindyJessie inderdaad de jongste is bijna 5 maanden en heeft ook haar aandacht nodig. Dat maakt het idd lastiger soms om direct op te treden.
Heel herkenbaar. Hier 2 jongens, van 8 en 2, die niet met en niet zonder elkaar kunnen. Vooral het uitdagen en het zich overal mee bemoeien van de oudste vind ik vreselijk irritant. Ik probeer ervoor te zorgen dat ze allebei een eigen plekje hebben om te spelen waar ze elkaar niet kunnen zien. Als de jongste op bed ligt geef ik de oudste extra aandacht door een spelletje te doen of hem voor te lezen. Maar het is hier ook soms om wanhopig van te worden...
Dat is hier ook zo helaas.. Zoontjes zijn 6,5 & 3,5. De jongste is veel feller dan de oudste. Het wordt een hele lange vakantie als dat elke dag zo gaat.
Hier ook heel herkenbaar. 8 en 6 jaar. Oudste wil alles bepalen. Dan spelen ze weer lief en opeens is dat weer over, vooral als jongste iets wil wat oudste dan niet vind passen. Het is nog nooit zo erg geweest met die 2. Regelmatig idd al bij het opstaan ontbijt. Gisteren wilden we wat leuks gaan doen maar niet gedaan. Ze bleven bezig.