Ik wil even mijn gevoel delen met jullie. Sowieso wordt ons eerste wonder vandaag alweer 7jaar 7jaar geleden bevallen van een gezonde jongen. Vandaag,7jaar later 35wk zwanger van hopelijk een gezonde dochter. Ik kan alleen maar denken aan de bevalling straks en de zenuwen gieren door mijn lijf. Ik heb zo een zin om straks onze dochter in onze armen te sluiten,ik ben zo benieuwd naar haar. Tegenlijk wordt ik verdrietig als ik denk aan die schopjes die ik (waarschijnlijk) nooit meer ga voelen..het voelt zo dubbel. Ik moet er gewoon van huilen...ik wil en kan geen afscheid nemen van mijn bolle buik. Maar ben toch heel nieuwschierig naar dit kleine meisje. Wie deelt dit gevoel met mij?
proficiat met de verjaardag van jullie zoontje! ik heb dat gehad tot enkele dagen geleden toen is bij mij die knop omgegaan! ik wou niet bevallen, ik wou mn buikje blijven behouden, ik wou mn zoontje niet loslaten want nu is hij 24u per dag bij MIJ, in MIJ en zodra hij geboren was moet ik hem al loslaten, zo dacht ik, ik wou nog wel 10 weken zwanger zijn maar nu, nu wil ik hem ineens eruit!!! ik heb het ineens veel zwaarder dan een week geleden, ik kan niks meer en ik ben klaar om mn zoontje te zien, om hem te leren kennen, om hem te plagen, om hem te knuffelen en te verzorgen
Ik had toevallig vanmorgen ineens hetzelfde gevoel. De kleine was lekker aan het bewegen in mn buik en bedacht me ineens dat ik dat misschien nooit meer zou voelen als ze er eenmaal is. Werd er ook een beetje treurig van. Aan de andere kant ben ik zo benieuwd hoe ze eruit ziet en of ze op haar broer lijkt! En wil ik lekker met haar knuffelen. Maar daarmee sluiten we dus ook iets anders af, het zwanger zijn. En we sluiten niet uit dat er ooit een derde komt, maar zolang de economie blijft zoals nu, gaat dat niet gebeuren.
Ik krijg juist nu heimwee naar mijn buik, toen was ik hem echt zat... Nu zou ik alles zo graag weer opnieuw mee willen maken.. Enne? Loslaten, nee hoor, ik ga nu pas wat meer loslaten, nu ben ik daar aan toe, kan ik ook als hij op bed ligt makkelijker even de deur uit. Voorheen wilde ik hem bij me, in de draagzak, sliepen we samen want het gevoel was wedersijds. Heerlijk, niets niet loslaten, daar heb je nog jaren de tijd voor hoor, dit eerste jaar is voor ons samen, en langzaam dingen voor mezelf leren doen. Wil ik helemaal niet, wil gewoon altijd bij mijn boys zijn.
Mijn zoontje is geboren middels een geplande keizersnede. Ik was mijn buik helemaal zat en volledig klaar om mijn kind te ontmoeten tot de avond van tevoren. We hebben toen nog foto's genomen en ineens was er het besef dat ik de dag erna niet meer zwanger zou zijn. Dat heeft nog even een flink tranendal opgeleverd maar toen die kleine eruit was was het ook gelijk over! Sinds ons ventje geboren is mis ik mijn buik niet meer. Ik kan nu tenminste weer normaal bewegen, slapen zonder zuur en lekker op mijn buik slapen, heerlijk! Nu de laatste kilo's er nog af zodat ik ook weer in mijn broeken pas . Geniet nog even van de laatste weekjes!
ik heb dat gevoel ook heel erg. Ik heb een ICSI-zwangerschap. En al weet ik niet eens of ik na deze zwangerschap nog eens in de medische molen wil stappen, het kan sowieso ook gewoon mijn enigste zwangerschap blijven. En nu het op z'n eind begint te lopen, ben nu 37+4, twijfel ik of ik wel voldoende genoten heb van die buik, het getrappel, de complimentjes, de voorpret enz ondaks alle kwaaltjes. Weet dus heel goed wat je bedoeld. Aan de andere kant luister ik naar de wijze woorden van een vd dames van het forum hiero; het contact wat je strax met je kindje hebt is ook weer prachtig....
Klinkt bekend! Hier precies het zelfde.. Is mn eerste, maar waarschijnlijk ook enige zwangerschap. Geniet nu zo van het intieme gevoel met hem samen! Ook voelt het veilig zo dichtbij me in mn buik.. Wil er nog helemaal geen afscheid van nemen, hoe graag ik ook met hem wil knuffelen en benieuwd naar hem ben!
Ja het blijft moeilijk. Droom iedere nacht van dat heerlijke pamperkontje en een opgekropen baby tegen me aan die fijne kreun/smak geluidjes maakt. *smelt* Maar als ik dan wakker wordt gemaakt met een bewegende buik kan ik ook zo intens genieten!!! (Behalve van de pijn in mijn ribben) hihihi
ik mis mijn buik ook heel erg. vond mijn buik zo mooi en dan die kleine die je voelt bewegen. Mis het gewoon toch wel.