Ik heb geen cursus gehad. Ik ben ingeleid en al gauw kwamen de weeën vrij snel en heftig. Ik heb toen zeer goede coaching van de verpleegkundige gehad. Ze leerde het ter plekke ook aan mijn man en daardoor kon ik de weeën goed wegpuffen. Wat ik fijn vond was dat hij op de ctg kon zien dat er een wee aankwam en hij al in de achtergrond begon te pufffen. Daar kon ik me aan optrekken als ik weer in mijzelf gekeerd was, een soort gids zeg maar. Ik denk dat een goede vk of verpleegkundige je aardig op weg kan helpen.
Ik heb samen bevallen gedaan samen met mijn man. Ik moet eerlijk zeggen dat het opvangen van de weeën een soort van vanzelf ging. Volgens mijn man liep ik weg en was ik helemaal in mezelf gekeerd. Maar ik heb wel veel baat gehad bij de ademhalingstechnieken. Er is er een waarbij je volgens mij je buikspieren aanspant op de in of uitademing, die vond ik heel prettig en heb ik veel gebruikt. (ik moet mijn boekje er maar weer even bij pakken geloof ik) En wat ik erg fijn vond was dat er bij de cursus ook werd verteld wat er eventueel mis kon gaan. Ik heb geen hele fijne bevalling gehad met behoorlijk wat toeters en bellen en door de cursus was ik hier wel beter op voorbereid.
Ik heb geen cursus hoeven volgen, om goed te kunnen puffen. Dat ging eigenlijk heel erg natuurlijk. Iedereen in het ziekenhuis dacht wel dat ik een cursus gevolgd had, omdat ik alle weeën zo goed wegpufte. Het maakt de pijn echt niet minder, maar het geeft je toch een soort gevoel van controle. Daarnaast was het fijn voor m'n partner, dat ik niet hysterisch aan het gillen was. Ik wilde juist ook voor hem rustig blijven.
Fijn topic dit! De bevallig zelf is altijd iets geweest waar ik enorm tegen op zie. Bang dat het teveel pijn doet en ik het niet aan kan. Dus hier zitten zeker wel bruikbare tips tussen!!
Het belangrijkste is , hou NOOIT je adem in, dit zorgt voor spanning in je lichaam dus prent dat in je hoofd haha. Vorige bevalling vreselijk in paniek geraakt en dus ook schrap zetten terwijl de wee opkwam, dat dus noooiit doen ! Laat het over je heen komen en ga mee met wat je lichaam je aangeeft te doen..
Trouwens, misschien een heel domme vraag hoor... maar kan de pijn die je normaal voelt bij de menstruatie een indicator zijn van de pijn die je voelt tijdens de weeën? Zo ja, dan staat mij nog heel wat te wachten
Nee ik vond het heel anders , echt een golf die opkwam en weer afzakte. buik wordt keihard en alles verkrampt. Een soort kramp in je kuit maar dan in je buik en dan 100 x erger...
Voor de goede orde: weeën puf je niet weg. Het blijft takkeveel zeer doen. Het is alleen een manier om te blijven ademen tijdens de pijn. Wat mij erdoorheen hielp was te bedenken dat elke wee hielp voor ontsluiting. Maar van 6 naar 10 cm in 20 minuten vond ik een hel. Puffen lukte me niet, ik kon alleen maar jammeren "auw, auw, auw" en wilde het liefste als een balletje op bed liggen. Helaas moest ik op m'n rug, aan allerlei meters blijven liggen. Gosh, wat heb ik die verloskundige vervloekt! Gelukkig stopt de pijn direct op het moment dat de baby eruit is.
Misschien is Hypnobirthing iets voor je? Zie maar eens op Youtube. Hier de weeën in bad opgevangen. Dat ging zo goed had veel minder pijn, door de warmte kon ik beter ontspannen en dus de weeën beter opvangen. verder heb ik niet 'gepuft', wel gelet op een rustige ademhaling en dat ging mij goed af. Verder ook geen cursus gevolgd. Heb het gewoon over me heen laten komen.
3 keer bevallen, 3x ingeleid en 3x geen cursus gevolgd. Je merkt vanzelf wat prettig voor je is. Zo heb ik helemaal niet gepuft. Ik zat op bed, voeten tegen elkaar en mijn handen op mijn knieën. Kwam er een flinke wee, dan sloot ik mijn ogen en ademde in door mijn neus en door mijn mond uit. Ik voelde de weeën als een golvende beweging van boven naar beneden door mijn buik gaan. Al vast succes, komt goed!!!
Ik kreeg de suggestie om te denken dat de wee die je gehad hebt niet meer terug komt. Die gedachte hielp alleen niet toen ik vanaf het middaguur stagneerde op 7 cm. En idd de pijn puf je niet weg. Het zorgt er wel voor dat je focust en kalm blijft. Ik mocht gaan persen met 7 cm, omdat mijn dochter niet goed lag. Toen ik mocht 'werken' op elke ontsluitingswee was alle pijn compleet verdwenen
Grappig hoe dit bij iedereen verschilt, ik vond de ontsluitingsweeen echt peanuts, bij alle drie. De persweeën raak ik echt een beetje van het padje, gelukkig heeft dit bij mij nooit langer geduurd dan 12 minuten.
Mijn bevalling was dan ook niet echt voorbeeldig. Ik ben ingeleid en heb op max. weeënopwekkers gezeten. Echter kwamen ze pas laat erachter dat de kleine niet goed lag. Ik heb dus nooit persweeen gehad, maar moest het zelf doen vanaf 7 cm en daarna vacuüm. Ik ben toch altijd nog benieuwd hoe persweeen zouden voelen
wij hebben een cursus voor 2 gedaan want erg fijn was zodat mijn man mij kon helpen concentreren en wist wat goed voor me zou zijn. Het puffen op altijd is kortjakje ziek hielp bij mij niet ik kon er niks mee tijdens de weeen, was meer bezig met tellen dan ontspannen. wat het allerbeste hielp was inademen, vasthouden, langzaam uit, vasthouden en weer inademen. Langer uitademen dan inademen. succes
Ik heb zwangerschapsyoga gedaan en vond die ademhalingstechniek veel fijner dan het puffen. Wat ik eigenlijk deed was de tijd bijhouden (het einde in zicht houden) en dan rustig naar de pijn toe ademhalen. Dat hielp wel bij buikweeen. Helaas heb ik ook beenweeen gehad en daarbij was het gewoon doorbikkelen tot de wee afzwakte. Ik vond het ook fijn om in de arm van m'n man te knijpen.
Geen cursus gedaan, wel (instructie)filmpjes gekeken over hypnobirthing. De ademhalingstechnieken hebben mij uiteindelijk niet geholpen, maar de filosofie dat je jezelf moet overgeven aan de bevalling wél. Toen de pijn op zijn heftigst was, was er geen ademhalingstechniek tegenop gewassen. Ik kon niet anders dan het simpelweg ondergaan. Ik heb letterlijk liggen schudden aan de reling van het ziekenhuisbed (had er later spierpijn van in mijn bovenarmen) en ik heb niet gegild, maar wel een langgerekt 'aaaaaaaauuuwww' liggen loeien op het hoogtepunt van die laatste ontsluitingsweeen Op die manier reguleerde mijn ademhaling zich eigenlijk gewoon vanzelf.
Simpel: In en uitademen en hierop concentreren en afwisselen met inademen en uitademen met drie pufjes