Alles gevoeld tijdens keizersnee, wie nog meer?

Heftig hoor meid. Is het nog maar pas geleden

Bij mij werkte de ruggenprik niet voldoende tijdens een geplande keizersnede. Ook veel pijn gehad. Eerst niet, maar later was hij uitgewerkt oid. Ook gevraagd of ik onder narcose wou. Nee!

Zoals je ziet moet ik binnenkort weer. Ik zal binnenkort een gesprek met de anesthesist hebben over de ruggenprik. Want die pijn wil ik nooit weer.

 

Jeetje wat ontzettend heftig! Hier bij de eerste totaal niets gevoeld. Bij de tweede duurde het erg lang voordat ik de proefkneepjes niet meer voelde. Ze geloofden me haast niet als ik zei dat ik het nog voelde. Dan was het: ja voel je het nog of doet het pijn. Nou het deed echt pijn! Ze hebben wel gewacht hoor en toen zijn ze begonnen. Daar voelde ik eerst niets van, totdat ze het buikvlies scheurden. Ik heb het uitgeschreeuwd! Ze hebben me toen lachgas gegeven, dat haalde de scherpste randjes er wel af... Verder met hechten niets gevoeld, alleen hele nare sjor bewegingen. Ik snapte niet wat ze deden. Het was net of ze hele lappen huid bijelkaar trokken op een ruwe wijze.. Heb je ook EMDR gehad? Is therapie tegen traumatische ervaringen.

 

Ik heb precies het zelfde gehad. Bij mijn eerste keizersnede was het zo'n spoed, want er was geen leven meer in mijn buik, dat de ruggenprik nog niet volledig werkte. Tijdens de ingreep heb ik enorm veel pijn gehad. Ook het herstel ging niet goed. Omdat ze op de kinderafdeling lag kon ik niet echt rusten. Na 4 weken kon ik nog altijd niet mijn benen in het bed krijgen. Zo moe en zoveel pijn had ik nog.

Nu heb ik 5 weken geleden een geplande keizersnede gehad. Hij kwam wel eerder als de geplande datum maar alles ging stukke rustiger. Weinig gevoeld tijdens ingreep en de dag erna stond ik zelf onder de douche en kon ik mezelf aankleden ect. Wel maar voor 5 minuten maar dan nog. Ik heb die dagen in het ziekenhuis goed gerust en 2 weken na de ingreep gingen we met zijn 4 naar de kinderboerderij. Je voelt wel dat ze bezig zijn en het is nog altijd niet prettig maar het scheuren/scherp gevoel was er niet.

Ik was zo erg bang voor de bevalling dat ze extra mensen op OK hadden gezet. Maar het is mij echt reuze meegevallen. Ik heb wel veel gesprekken gehad over mijn angst voor de bevalling met de gyno.

Veel sterkte en succes!

 

Ik lees even mee .. Ik stond eigenlijk gepland voor keizersnede (wegens smalle bekken) maar nu willen ze toch dat ik het eerst " normaal " probeer .. Zie ik heel erg tegenop vooral omdat ik liever een geplande keizersnede wil als op het laatste moment ..maar daar heb ik zelf weinig over te zeggen

 

Jeetje wat heftig! Dit is echt mijn grootste angst voor een keizersnee!
Hoop dat je er goed over kan praten en het gauw kan verwerken!

 

Dat is inderdaad nog erg vers! Dan hoef je idd (nog) niet aan EMDR te beginnen. Heb het ook niet gehad hoor. Heb er geen trauma oid aan over gehouden. Praten, praten, praten idd. Ik neem aan dat je man bij je was? Hoe heeft hij het ervaren?

 

Bij mij was de rechterkant wel verdoofd (na 14 prikpogingen) maar de linkerkant niet en ik kan me die pijn nu nog precies voor de geest halen. Is 4 jaar geleden. Maar ik heb het niet als traumatisch ervaren. Oudste kindje kwam zonder pijnstilling gewoon ter wereld en dat deed ook pijn.

 

Ik herken je verhaal meis, wist niet dat je hier ook rondhing!
Vreselijk wat je hebt moeten doormaken , hopelijk kun je het een plekje geven! En als mijn dametje er is gaan we een xtje daten!
Dikke knuffel!

 

Geen ervaring maar meid wat heb ik een RESPECT voor jou! Bevallen is heftig maar mijn hemel wat lijkt dit me verschrikkelijk... Heel veel sterkte met verwerken en geniet van je kleine wondertje

 

Nou inderdaad! Echt respect voor jou! Verschrikkelijk dat je dit zo moest mee maken. Hopelijk kun je wel een beetje genieten van je kindje.

Geen ervaring maar heb wel een gentle sectio gekregen, en dat verliep echt heel goed.

 

Wat vreselijk om te lezen dat er zoveel zijn met deze nare ervaring! Voor jou is het helemaal nog vers, Wanna be mama! Tjee... Blijf praten, goed van je dat je iemand van het mw laat komen.

Mijn zoontje is middels een gentle sectio geboren. Bij mij is het verdovingsblok weggevallen meteen nadat mijn zoontje uit mijn buik was gehaald. Ik heb na een paar weken een gesprek met de dienstdoende gyn en anesthesist gehad. De gyn heeft mij doorverwezen naar een klinisch psycholoog, waar ik EMDR therapie heb gehad. Dit heeft op zich wel iets geholpen, het heeft de scherpe randjes eraf gehaald.

Heel veel sterkte in ieder geval! En gefeliciteerd met de geboorte van je kindje

 

Pfff heftig zeg om alles zo te moeten voelen!!
Hier juist het tegenovergestelde meegemaakt, bij mij werkte de ruggenprik zo goed en hij trok te ver omhoog waardoor mijn bloeddruk en hartslag steeds veel te laag werden. Ik had hierdoor echt het idee dat ik dood zou gaan, heb daar ook echt een flink trauma aan over gehouden.
Heb cognitieve gedragstherapie en EMDR gehad en nu gaat het gelukkig wel weer. Toch hoop ik heel erg dat een ks mij deze keer bespaard blijft.

Maar meiden neem je klachten echt serieus en neem de tijd om het goed te verwerken hoor! Sterkte voor iedereen!

 

Ja, ik herken het. Bij mijn tweede kreeg ik na 3 uur persweeën voor de tweede keer een spoedsectio. Bij de eerste was het ook zo geeindigd maar dat was een prima sectio.
Halverwege de keizersnede raakte de ruggenprik uitgewerkt. Doordat ze heel hard hadden moeten trekken aan mijn dochter die klem zat door het lange persen scheurde mijn baarmoeder uit in een hoek van de snee die ze hadden gemaakt en de scheur ging dwars door een groot bloedvat. Dus ik begon als een rund te bloeden. En doordat het allemaal lang duurde raakte de ruggenprik uitgewerkt en voelde ik alles.
Omdat ik shock raakte door de pijn en het bloedverlies werd ik heel onrustig. Was letterlijk aan het vechten voor mijn leven. Het laatste wat ik hoorde was. Ze moet plat anders kan ik niet hechten... mijn volgende herinnering was dat ik op de IC lag.
Verschrikkelijk!
Ik heb jaren nachtmerries gehad. En uiteindelijk heb ik EMDR therapie gedaan. En wat een wonder het was over. Geen greintje last meer gehad.
Zelfs nog een dochter gekregen met een geplande keizersnede. Wel met hele goede afspraken over de pijnstilling.
Want zulke pijn wilde ik nooit!!! meer mee maken.

 

En voor jou geldt dat ook. Het is een heftige gebeurtenis die veel impact kan hebben op je leven.
Praat er veel over dat is in ieder geval goed. Maar als je merkt dat je er last van hebt is het ook echt goed om er eens met een (trauma)psycholoog over te spreken.
Ik heb helaas veel te lang gedacht: ik moet niet zeuren, het is toch goed afgelopen? Maar daar mee ben ik voorbij gegaan aan wat het echt met me deed. En dat is achteraf gezien gewoon jammer geweest.

 

Heftig TS, maar ook van harte gefeliciteerd! En fijn dat je wat extra en langer hulp in huis hebt van de kraamzorg!
Ook ik heb deels mijn spoedkeizersnede gevoeld, veel pijn ervaren, ze moesten bij mij vaginaal mijn kindje omhoog duwen, dit gedeelte was niet verdoofd. gelukkig heb ik niet gevoeld dat ze aan het snijden waren ofzo.
Ik heb ook een paar gesprekken gehad, met de Gyn, de anestesist, en maatschappelijkwerk (in het ziekenhuis, iemand die jaren op de verloskamer had gewerkt en daarna dit is gaan doen dus echt specifiek de nieuwe(ook aanstaande) moeders begeleide). Veel over het hele proces praten heeft mij goed gedaan.
Al moet ik zeggen dat nu ik weer zwanger ben ik wel op zie tegen een eventuele nieuwe spoedkeizersnede, maar het heeft wel een plekje gekregen en ik heb het wel af kunnen sluiten. Dat proces heeft ongeveer een jaar geduurd.

andere meiden ook, wat een heftige verhalen! hopelijk lezen niet teveel zwangere dit, en krijgen angst voor hun bevalling!