Op dit moment weet ik niet meer zo goed wat ik voor mijn zoontje kan doen.. Hij is inmiddels 7 maanden en vanaf dag 1 was het huilen. Ik had niet genoeg bv, dus kreeg niet genoeg binnen en zijn toen overgestapt op kv. We kwamen er na een tijd achter dat hij Reflux heeft en krijgt daar ook medicatie voor. Dit werkt goed en het ging ook geruime tijd goed. Ook zijn we een aantal malen bij de osteopaat geweest voor Kiss. 2 weken geleden werd hij ziek, flink verkouden en oorontsteking en ook nog eens doorkomend tandje. Na 2e bezoek aan huisarts kuurtje gekregen. Na een week terug, want zoonlief bleef onrustig. Maar ontsteking is gelukkig helemaal weg, volgens de arts moet hij nog wat uitzieken. Tandje is gelukkig door. Alleen nu is hij de afgelopen nachten flink aan het spoken, niks helpt. Speentje niet, flesje niet alleen bij mij slapen, alleen, een paar nachten is dat oke, maar mijn wekker gaat ook geregeld om 06.00 uur en ik begin nu op te raken. Ook overdag komt er weinig van slapen bij hem, want het is vooral huilen. Zodra hij in bed ligt draait hij naar zijn buik en draait niet terug. Dus ik blijf heen en weer lopen. Uiteindelijk haal ik hem dan maar weer uit bed, omdat hij toch niet slaapt. Beneden moet ik hem dan bezig zien te houden, neerleggen in de box of op de grond is ook geen optie, want dat is maar leuk voor 5 minuten.. Nu is hij net op schoot in slaap gevallen, maar zodra ik beweeg, of hem op bed wil leggen wordt hij weer wakker. Het is zo'n heerlijk mannetje en ik vind het moeilijk dat ik niet weet wat ik voor hem kan doen. Ik smelt als hij naar me lacht, maar die lach zie ik niet vaak genoeg op het moment. Ik heb hem gister preventief een zetpil gegeven, hij schommelt wat in zijn temp, maar had totaal geen effect. Heeft iemand tips?
Geen tips, wel een vergelijkbare situatie hier met zoontje van 7 maanden die sinds verkoudheid en kotsen etc maar jengelig blijft en meer moeite heeft met slapen. Vervelend he!!! Je batterij is gewoon helemaal leeg op den duur... Ik lees graag mee of anderen nog tips hebben...
Heel vervelend inderdaad! Je wilt alles doen om ze te helpen, maar geen idee hoe.. Zou het toeval zijn dat jouw zoontje ook 7 maanden is?..
Geen idee! Hij had rond 6 maanden overduidelijk een sprongetje, soms twijfel ik weleens of het nu weer ligt aan zijn ontwikkeling in combinatie met tandenpijn, ziekig zijn of misschien zijn reflux. Je weet het niet, alles is mn gedachten al een keer gepasseerd! Zo frustrerend haha.
Onze dochter had volgens mij rond die tijd ook een vreselijk vermoeiende sprong. Het was echt de ergste die ze gehad heeft. Maar misschien heeft hij gewoon nog steeds last van z'n oren, of z'n buik, omdat die daar graag op ligt. Hoe is zijn ontlasting?
Mijn zoontje had het rond die tijd ook heel erg. Ik geef bv en had hem vol continue aan de borst om maar een beetje te slapen. Ik ging echt kapot. Bij het cb gezegd dat ik geen ideeën meer had en dat hij om alles huilde. We hebben toen besloten om een fysiotherapeut te laten komen. Gewoon om mee te laten kijken. Het bleek dat wij door alle problemen die we in het begin hebben gehad hem niet meer zelf dingen durfde te laten doen. Door de fysio kunnen we hem wat meer zijn gang laten gaan. Sindsdien wat beter in slaap overdag, en daarmee ook de nachten beter. Maar bij elk klein probleempje is het weer hommeles. Hij is net weer wat beter, maar een verkoudheid afgelopen week zorgde weer voor slapeloze nachten. Ik heb helaas niet zoveel opbeurende woorden, maar op hun achttiende slapen ze vast wel door!
Voor de tandjespijn: 3 maal daags een zetpil. Paracetamol bouwt een spiegel op in het bloed en werkt beter bij die opgebouwde spiegel. Dat dus even proberen, kijken of het dan wel werkt. Voor het slapen: in slaap wiegen als hij op bed gaat en niet pas als het slapen totaal niet wil en hij uiteindelijk na een paar pogingen en beneden bezig gehouden te zijn oververmoeid uiteindelijk bij jou op schoot in slaap valt. Slapend overleggen werkt beter als ze nog niet oververmoeid zijn. Als hij in slaap valt bij jou pas na een kwartiertje overleggen: hij is dan in z'n diepe slaap en zal dan minder snel wakker worden. Leg 'm niet plat op z'n rug weg, maar even op z'n zij en dan heel rustig draaien, zodat het voelt als zelf omdraaien in z'n slaap. Als dat ook niet werkt, zou ik een draagdoek zien te krijgen. Een geweven doek dan best, bij een kindje van 7 maanden, omdat dat steviger draagt. Je kunt dan zowel op buik als rug dragen en op je rug heb je het voordeel dat jij nog wat kunt doen. Een hoop kindjes vallen dan zo in slaap van al het bewegen dat jij doet terwijl je met het huishouden bezig bent... Voor 's nachts: hebben jullie ergens in huis mogelijkheid voor een alternatieve slaapplek voor 1 van jullie? logeerbed, bank? Dan 1 van jullie daar en de ander met zoonlief op het tweepersoonsbed. Slapen ze vaak rustiger van. En dan dus afwisselen, zodat iig 1 van jullie kan slapen 's nachts en de ander de nacht waarneemt, en de volgende nacht dus andersom. Een voedingskussen onder het hoeslaken aan de kant waar je zoontje slaapt, voorkomt dat hij van bed valt dan
Wil hij niet op zn buik slapen of vind jij dat geen goed idee? Ons zoontje slaapt al vanaf 4 maanden op zn buik, deed ie zelf. We leggen hem nu ook zo neer want hij gaat alleen maar draaien. Verder zorgen dat je zelf af en toe kan bijkomen, schakel vrienden of familie in zodat je 's nachts of overdag kan bijslapen. Hopelijk is het snel over!
Ons zoontje is ook 7 maanden en is al vanaf ongeveer 6 maanden heel onrustig. Slecht slapen overdag, snachts weer komen om bv te drinken en veel bij je willen zijn. Ze zeggen dat dit komt door een grote mentale sprong. Bij ons word het al wat rustiger overdag weer goed slapen en ook weer meer zich zelf kunnen vermaken. Alleen nu de nachten nog! Succes maar het gaat in ieder geval van zelf weer over.
Drama periode vond ik het tussen de 6 en 8 maand bij ons zoontje. Vanalles willen en niks kunnen. Overal om huilen en bijna niet meer tevreden. Slecht slapen en heel veel wakker. En dan icm tandenpijn was het helemaal geweldig (not) Hier ben ik gewoon die periode mee gegaan in wat hij wilde. Wilde hij bij ons in bed tja dan maar mee. We sliepen toen wel regelmatig nachten apart vriend op het logeer bed en ik met de kleine in bed of andersom. Wilde hij bij mama zitten dan maar. 5min box 5 min vloer 5 min wandelen etc etc etc. Hoe meer je jezelf erbij neer legt hoe makkelijker het word. Maar geloof me zo tegen de 8 maand gaat het weer over. En krijg je je tevreden kind weer terug.
Het gaat idd over maar het is zooooo vervelend (voor jullie allebei). Ik deed mijn dochter vaak in de draagdoek/draagzak dan was ze bij me en blijer en kon dan ook beter slapen s nachts. Verder heb ik maar wat aangemodderd met afleiden (badje, fietsen, wandelen, met een soepstengeltje voor de tv)... Succes!
Dit dus. Ik vond het de heftigste periode tot nu toe. Niks willen, veel huilen, slecht eten en drinken, veel wakker 's nachts...Ik was kapot na 7 weken. En toen was het opeens weer over. Dus: hold on, het gaat over!
Zodra wij hem in bed leggen, plat of op zijn zij, draait hij vrijwel direct naar zijn buik. Sinds hij 4 maanden was kon hij draaien en sindsdien doet hij dus ook niet anders meer.. Draagdoek/ draagzak al geprobeerd, nadeel daarvan is alleen dat zoontje dan niet slaapt. Zodra hij daar in ligt, wordt hij jengelig, boos, want dan kan hij niks zien en daardoor wordt hij alleen maar meer wakker. Was niet echt een succes dus... We hebben een grote bank, dus dat zou kunnen. Het probleem hier is alleen wel dat manlief er 's nachts best een keer uit wil om een speen te geven, maar daar houdt het bij op. Als zoontje wakker wordt en krijst, dan ben ik de gene die naar beneden gaat of hem bij me neemt om te slapen. Dit is van begin af aan al zo en zal ook niet (snel) veranderen...
Hij wil niet op zijn buik slapen, hij draait er zelf naar toe en voor even is het goed, maar daarna is het huilen. Hij draait zelf ook nog niet terug. Nadeel is dat ouders overdag zelf ook werken en niet echt naast de deur wonen, waardoor ik niet even snel zoonlief daar kan brengen.
Bedankt voor jullie reacties en wat ben ik blij om te lezen dat deze periode ook weer over gaat! In je achterhoofd weet je dat ergens ook wel, maar lijkt wel of je dan een bevestiging nodig hebt ofzo, weet het niet precies. Vannacht was het ook weer een 'ramp'. Niks was goed, dus maar weer bij mij geslapen. Helaas slaap ik zelf gewoon niet als ik hem bij me heb, hij wordt ook steeds zwaarder, dat werkt ook niet echt mee. Tussen ons in niet echt een succes, omdat hij dan ook constant op zijn buik wil draaien. Ik hoop voor hem (en mezelf ) dat hij snel uit deze sprong komt en gewoon weer lekker kan spelen en doen. Hij wil ook gewoon zoveel, maar kan nog zo weinig. Hij doet al maanden zijn best om te kruipen, maar ook dat lukt maar niet. Dit geeft ook hoop frustratie volgens mij. Soms voel ik me ook wel een slechte moeder, ben ik blij dat ik weer een dagje mag werken en kleine man naar de oppas is en er zijn ook dagen dat ik ervan baal dat ik niet fulltime werk (werk 20 u.p.w), maar als ik dan dat lachje zie, dan smelt ik weer en word ik boos op mezelf dat ik überhaupt zo kan denken Wat is moeder zijn soms toch lastig...