Ik kwam er vorige week achter dat mijn vriend al een hele poos vreemdgaat, een soort tweede relatie heeft, met een oudcollega van hem. Ik ben kapot, ik hou zo gruwelijk veel van hem maar ik haat hem nu ook enorm. Als ik puur kijk naar ons wil ik er absoluut alles aan doen om het alsnog te laten werken. Ik heb haar ook gesproken, het is nu 100% klaar tussen hen. Hij bestookt mij al die tijd al met sorry's en ik spijt me's en meer. Ik kan het nu alleen niet aan om met hem te praten, ik ben zo gruwelijk boos. Ik wil en kan me niet voorstellen hoe hij daar gewoon bij haar thuis zat, haar knuffelde, zoende enzovoort zij stuurde mij ook printscreens van appjes van hem aan haar en dat deed zo verrekte veel pijn. Hoe kan ik ooit weer vertrouwen in hem krijgen? Hoe kan hij dit ooit goedmaken? Hij wil er voor knokken en ik ook, maar ik weet gezond niet of ik het aankan om hiermee verder te gaan. zal ik niet altijd argwaan hebben als hij later is of als hij op zijn telefoon kijkt? Ik vind het ook zo verschrikkelijk voor mijn kindjes, hun echte papa heeft afstand van ze gedaan en nu hun papa-figuur waar ze veel van houden ook... Zo denk je dat je gelukkig bent en een schitterende toekomst samen voor de boeg hebt en zo is het klaar maar ik wil hem niet kwijt, ik weet alleen niet of die haat ooit af zal zakken... Lieve meiden, is er iemand die iets vergelijkbaars heeft meegemaakt en er samen met haar partner uit is gekomen? Of kan ik net zo goed opgeven en heeft hij het voor eens en alijd kapot gemaakt en heeft knokken geen zin meer?
Ik heb hier geen ervaring mee maar wil je wel sterkte wensen. Ken wel verhalen uit de omgeving maar daar liep het vaak alsnog stuk door het vertrouwen wat niet meer terug kwam of de partner ging weer de fout in. Mij lijkt het ergste dat het dus geen scharreltje was of onze night stand maar een hele relatie, ik zou er persoonlijk klaar mee zijn.
Ik denk dat als je beiden met elkaar verder wilt je naar de optie van therapie zal moeten gaan kijken. Het is niet niks om te boven te komen met alle emoties die erbij komen kijken. Hoe lang zijn jullie samen? Ik zie dat je jongste kindje nog geen 3 is en hij is niet de papa begrijp ik uit je verhaal. Dan is je partner wel al heel pril in jullie relatie een flinke scheve schaats gereden. Dat baart mij wel zorgen, waarom zou iemand al zo snel behoefte hebben aan een ander/spanning/avontuur? Het is overigens nooit goed te praten maar ik kan me het meer indelen dat het voorkomt in relaties die langer duren.
Heel erg veel sterkte... Mijn ex had ook relaties naast mij elke keer.... Hier geen goede ervaringen... een keer vreemdgaan kan maar echt een relatie er naast is wat mij betreft toch echt een verloren zaak. Ik hoop voor jou dat jij er uit komt en je voor jou en je kindjes een goede keuze maakt. Persoonlijk vind ik dat jij en je kindjes beter verdienen. Sorry... lees dat je vooral succes verhalen wilt. Heel erg veel sterkte meid!!
We gaan dus allebei al naar therapie. Ik voor mijn (onverklaarbare) gebrek aan vertrouwen... Mijn ex en ik gingen na de geboorte van mijn zoontje uit elkaar, mijn vriend en ik hebben nu iets meer dan twee jaar wat, maar kennen elkaar al 10 jaar. Ik denk dat het komt doordat ik vaak geen kant op kan en thuiszit door mijn kindjes, ik heb geen oppasmogelijkheden voor uitstapjes/weekendjes weg samen, dus dat deed hij met haar terwijl hij hier elke dag was, sliep, at, het hele plaatje eigenlijk.... Hij heeft haar 'gebruikt' als aanvulling op onze relatie.... terwijl ik zo graag met hem ertussenuit zou gaan, maar het gewoon niet rondkrijg
Ik heb er (gelukkig) geen ervaring mee, maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen. Echt vreselijk om zoiets te moeten ontdekken, zeker als je zelf echt helemaal gelukkig was met hoe het was. Ik vind het ook echt nog wel een verschil dat het niet een eenmalig iets is, maar dat het echt speelt over een langere periode.
Wat een ontzettend rot nieuws! Mijn partner is aan het begin van onze relatie vreemd gegaan, maar toen was het ook nog niet super serieus tussen ons (hielden er beide een scharrel op na). Maar toen het eenmaal wel serieuzer werd, heeft hij zijn keus gemaakt en het contact met haar verbroken. Het heeft wel heel lang geduurd voordat het vertrouwen was hersteld, vooral omdat hij lange tijd gelogen had over of hij wel of niet was vreemdgegaan, maar ik vertrouw hem nu voor de volle 100%. En we zijn ondertussen bijna 8 jaar verder Maar dan moet ik wel eerlijk zeggen, dat als we al langere tijd een relatie zouden hebben gehad, en hij er een soort tweede relatie op na zou hebben gehad zoals jij dat omschrijft, dat ik er dan waarschijnlijk wel anders in zou hebben gestaan. En ik weet niet of onze relatie het dan had overleefd. Welke beslissing je ook neemt, doe wat het beste is voor jou en je kinderen! Heel veel sterkte!
Jeetj meid wat heftig. En wat egoisitisch van hem. Heeft hij ook gezegd dat hij om die redenen die je noemt iets met haar is begonnen? En hoelang hebben ze eat gehad? Ik denk dat het goed is om uit t zoeken hoe dit tot stand is gekomen.. En hoe ben je er achter gekomen? Via via of heeft hij het zelf opgebiecht? Het lijkt me echt vreselijk!! En knap dat jij ervoor wil vechten. Wil hij dat net zo graag? Zelfs als jij de komende 10jaar geen tijd/geld hebt voor uitjes? Want het is natuurlijk een zwak excuus om om die reden een ander voor erbij te zoeken.. Heel heel veel sterkte!
Ik heb nog niet met hem kunnen praten, als hij nu voor me staat ram ik hem in mekaar vrees ik. Heel stom, ik zag ze samen langslopen toen ik in de stad was. Hij smeerde hem en zij bleef met een '' blik staan, dus ik riep keihard haar naam en toen keek ze dus om, waarna zij er ook vandoor ging. Waarna ik haar op facebook heb opgezocht en een bericht heb gedaan waarna we hebben geappt en alles aan het licht kwam.. Hij wil heel graag door, heeft haar niks meer gestuurd en stond direct bij mij voor de deur. Hij wil er alles aan doen, maar ik vraag me af of het niet al teveel kapot is nu. Ik weet niet of dit dé reden is, maar het is het enige punt waarover we vaak woorden hadden, dat hij die 1op1 weg momenten, die ' vrijheid samen' bij mij miste. En uit haar appjes maakte ik op dat hun ' relatie' hier juist uit bestond... Het is voor mij een beetje 1 + 1 = 2....
In principe zeg ik vreemdgaan is einde huwelijk maar kan me voorstellen dat bij eenmalig vreemdgaan er nog gepraat kan worden, kijkend naar omstandigheden en het waarom, maar echt een relatie met een ander is toch echt wel einde huwelijk hier. Wat je ook beslist, sterkte!
Tsjah maar je hebt ook twee kinderen... bedoel je maakt een keuze voor een persoon en als je er niet tegen kunt dat iemand wat meer aan huis is gebonden ga je toch niet een ander zoeken. Dan praat je... en kom je der niet uit dan kom je er niet uit.... logisch! Maar dan ben je tenminste een vent.... dit vind ik gewoon heel zwak en lekker makkelijk. Wel de lusten en niet de lasten?
Wat erg dat je dan juist zo bedrogen word als het al zo'n moeilijk punt voor je is waar je zelfs al begeleiding in hebt. Wat een klap voor jou! En natuurlijk wil je graag 'geliefden tijd' maar dat is een uitdaging met 3 kids! Als hij daar moeite mee heeft dan is een relatie met een mama niet voor hem voorbestemd, hoe balen dat ook voor jou is. En dat je hem een pets voor z'n gezicht zou willen verkopen kan ik me zeer goed voorstellen, niet dat dat verstandig is uiteraard maar wat een machteloos heid moet je voelen in deze situatie.
Wat erg voor je meid. Maar in dit geval, omdat het geen éénmalige actie was en jullie nog maar zo kort bij elkaar zijn heb ik er weinig vertrouwen in eerlijk gezegd. Het is toch wel weer een heel andere situatie als die can Aszz bvb. Wie weet hoe lang hij dit dubbelleven nog had volgehouden als je ze niet toevallig in de stad betrapt had?! Voor mij zou het einde oefening zijn, heel veel sterkte!
Wil je allereerst sterkte wensen, wat een rotstreek! Ik heb er zelf geen ervaring mee maar mijn zwager wel. Hij gaf haar nog een kans maar die verpeste ze ook...
Als ik het goed begrijp wonen jullie apart? En jij kent haar dus omdat je haar naam riep? Pfoe ik vind het nogal wat.. Ik zou, op het moment dat jij het aankan zonder hem te killen, in gesprek gaan en vragen hoe, wat, waarom, hoe lang.... En daarna..tja, komt tijd komt raad.. Bah wat smerig van hem zeg!!
Ja we wonen (nu nog) apart, hij heeft onlangs een huis gekocht waar nog in geklust moet worden waar we samen in zouden gaan wonen. (Niet permanent maar paar dagen per week ivm mijn toeslagen, anders red ik het financieel niet als alles wegvalt, volledig samenwonen zou pas na mijn studie aan de orde zijn) En ja haar ken ik, heb haar eens ontmoet. Mijn verstand zegt nu; dumpen, hoe lang was het anders nog doorgegaan, het gaat weer gebeuren, hij maakt je kapot. Mijn gevoel mist hem verschrikkelijk en wil dat hij weer naast me zit en een arm om me heen doet. Die mijn verstand vervolgens zou wegrammen omdat die arm ook om háár heen is gedaan :x
Als hij zo graag erop uit wil en jij kan niet, dan kan hij dat toch met een vriend of desnoods vriendin doen maar dan zonder zoenen e.d.? Ik vind het heel laag van hem. Aangezien hij niet de vader van je kinderen is en jouw situatie niet snel zal veranderen, weet ik niet of ik verder zou willen met hem. Hij kan het met jou toch ook gezellig maken thuis? Daarvoor hoeft hij niet de hort op. En als hij dat niet gezellig vindt, dan is een relatie met een vrouw met kinderen misschien geen goed idee.
Hier helaas wel een ervaringsdeskundige..mijn nu ex-man ging vreemd met een "vriendin"van me, we hadden destijds 1kindje samen en hij heeft het opgebiecht vlak voor hij 3maanden op uitzending ging, deze maanden heb ik gebruikt om na te denken of ik nog met hem verder wilde, heb hem nog een kans gegeven omdat we een kindje hadden, maar het vertrouwen in hem heeft me zoveel moeite gekost, ging een hele tijd goed nadat hij het had verteld, mede omdat hij (deed alsof)hij spijt had en wilde vechten voor ons en echt moeite deed om ervoor te gaan..hierna zelfs nog een 2e kindje gekregen omdat het voor mijn gevoel 1keer en nooit weer was..helaas had hij weer een ander toen de jongste 7mnd oud was en heeft hij ons verlaten om met haar verder te gaan, hij vond dat hij had gekropen voor ons en ik het niet genoeg waardeerde..uh right je weet nooit hoe het zal gaan, bij de een loopt het goed af, bij de ander niet..therapie is zeker aan te raden maar mijn mening is, doen ze het bewust, zou ik hem niet meer kunnen vertrouwen..in een dronken bui zou ik nog kunnen vergeven, maar een bewuste actie niet meer..het is moeilijk want op zo'n moment haat je hem maar komen de gevoelens voor hem ook naar boven, want je kunt hem "kwijtraken" en dat was voor mij destijds een heel angstig gevoel..heel veel sterkte en neem lekker even afstand om alles te laten bezinken, uiteindelijk ben jij degene die met hem verder moet of niet..dat kan niemand anders voor jou bepalen en niemand kan je van te voren zeggen hoe dit zal aflopen.
Mijn eigen ervaring is dat het niet meer gaat werken. Mijn exman is tijdens de zwangerschap van mn oudste een verhouding begonnen met een werkneemster. Toen ik erachter kwam kwamen alle mooie woorden, dat hij voor ons wilde gaan, therapie wilde, alle bla bla. Ik heb nog 4 jaar geprobeerd,maar toen heb ik de stekker eruit getrokken. Het vertrouwen is nooit terug gekomen. Achteraf terecht, ze zijn nooit gestopt. Sterker nog, vorig jaar heeft ie nog geprobeerd om iets bij mij te proberen. Waar ik vanzelfsprekend niet op in gegaan ben. Tis het aard vh beestje, dat gaat er niet uit.
Wat een mislukkeling. Dat geldt voor elke vent die vreemdgaat maar dit slaat alles. Een hele relatie onderhouden.. Lekker dumpen die kerel, loopt wel wat beters rond