Volgens mij is het een beetje een taboe, maar ik was toch erg benieuwd naar de ervaringen van anderen.... ik ben nu 28 weken zwanger van mijn tweede kindje. Ik heb al een dochter van 4 jaar. De laatste tijd had ik steeds wat vaker een knoop in mijn maag over de nieuwe baby, het voelde allemaal nog steeds vreemd en niet eigen... Terwijl ik ook wel momenten had dat ik intens verlangde naar de baby, maar toch ook dat het dus nog niet eigen voelde. De knoop werd toch wel steeds wat erger. Nu liep het over in angst en paniek voor de baby. Angst of ik wel van m'n kindje zal houden (als het nu al zo vreemd voelt...), angst voor de verantwoordelijkheid van twee kindjes, kan ik dat wel? Is het allemaal niet te veel?!?!?! Paniek sloeg me om de oren en hielt vrij lang aan. Nu nog ben ik er naar van en laten de gedachtes me maar niet los. We hebben bewust gekozen voor een tweede kindje, maar nu denk ik steeds wil ik dit wel? En dat niet willen komt dan vooral voort uit de angsten.... Zijn er meer die dit een beetje herkennen? Ik ben er helemaal door van slag en weet het even allemaal niet meer... En het is niet zo dat ik nog maanden de tijd heb om aan het idee te wennen, de baby komt al met twee/ drie maanden! Graag jullie ervaringen.....
Hoi Aukje, Heb er zelf geen last van, maar ik denk dat dit ook met hormonen te maken heeft. Daarnaast is het natuurlijk ook wel een grote verandering, ook al heb je al een kindje (en misschien is de angst etc. dan juist wel groter?). Ik weet wel dat er zat vrouwen zijn die dit soort problemen hebben (al vaker documentaires over gezien ed.). Heb je je VK hier al van op de hoogte gebracht trouwens? En praat je hier ook over met je wederhelft of iemand anders in je omgeving?
Dank je wel voor je reactie! Ik kan er gelukkig goed over praten met mijn vriend. Hij vindt het vooral vervelend voor mij dat ik me zo voel. Hij zelf is de nuchterheid zelve... Ik ga dinsdag weer naar de verloskundige, dan ga ik het ook even met haar bespreken....
ik herken het ook wel hoor, af en toe vliegt het me ook wel aan en denk ik oh waar zijn we aan begonnen. we hebben nu een super ritme met ons meisje van 1,5 en straks komt dat allemaal weer te vervallen. toch ben ik er aan de andere kant ook wel weer van overtuigd dat je snel wel weer in een ritme komt en dat het altijd de ene dag beter zal gaan dan de andere. dus ook bij jullie zal het vast allemaal goed komen en je moet ook maar zo denken dat het allemaal wel een hele grote stap is en dat het helemaal niet erg is om er af en toe tegen op te zien. dat betekend naar mijn idee alleen maar dat je het straks graag goed wil doen!!! maar laat je niet al te gek maken he door je gedachtens!!! sterkte! groetjes joyce