Hallo Dames, Mijn man en ik zijn nu twee jaar bezig om onze kinderwens in vervulling te zien gaan. Even dachten wij dat dit dan gelukt was, maar helaas is dit nu geëindigd in een miskraam met 10 weken. De curettage zit er nu aan te komen en daar ben ik best wel wat zenuwachtig voor. Ik hoop hier met meiden te praten die helaas ook een miskraam hebben gehad en wéér de mmm in moeten. Wij waren net blij dat we voorlopig niet meer in het ziekenhuis hoefden te komen.. Hoe gaan jullie er mee om? Merkte je verandering in je lijf en hoe reageerde je lijf op het opnieuw innemen van de medicatie?
Hoi naturel Jeetje wat verdrietig voor jullie zolang bezig en dan als je bijna bij de 12 weken grens bent krijg je dit te horen enorm spijtig.waarschijnlijk hadden jullie ook al een goede echo gehad? Ik heb het eind 2013 ook meegemaakt. We zaten bijna een jaar weer in de molen voor een brusje. Ik ben dmv icsi zwanger geraakt. Wij hadden met 9 weken een prima echo alles zag er goed uit ook qua groei en daarna mocht ik via de verloskundige verder. Met 11 weken ook een echo en helaas was het hartje gestopt ongeveer de week ervoor. Daarna ging het snel maandags gesprek met de gynaecoloog zij keek ook nog even en woensdag s middags de curratage. Ik zou zeker voor volledige narcose gaan hoor. Toen ik wakker werd voelde ik me leeg moet zeggen de dagen erna was ik wel wat beurs maar vond het meevallen qua pijn. Heb ook puncties gehad en dus waren naderhand lichamelijk pijnlijker. Maar een curratage is psychisch natuurlijk veel moeilijker. Wij hadden al een zoontje en die gaf me genoeg afleiding. Had de mazzel dat ik vrij snel weer een cyclus kreeg. Toen wel de verkeerde keus gemaakt om meteen weer een cryo tp te doen. Denk dat we achteraf deze verspeeld hebben door te snel weer door te willen. Neem de tijd igg probeer dit denk dat dat beter voor je lichaam en geest is. 4 tp later bijna een jaar nadat ik positief teste was ik weer zwanger en nu gelukkig wel blijvend. Igg heel veel sterkte meis en houd hoop!
Heftig dat jullie dit door moeten maken. Ik ken het verdriet helaas van dichtbij. Wij waren ruim twee jaar aan t rennen in de Mmm, bij een gemiste eisprong bleek ik spontaan zwanger. Helaas een MA bij 8 weken. Toen ben ik het deels zelf verloren, gecurreteerd en toen nog pillen toe ivm een restje. Het traject nam bij mij langer in beslag dan gewenst. Ook wij waten blij even geen ziekenhuizen aan te hoeven doen en nu was ik bijna nog meer kind aan huis. Mijn lijf herstelde snel na de curretage, het was balen dat de pillen toch nodig bleken. Met frisse tegenzin startte we weer aan een nieuwe iui ronde. Mijn lijf was duidelijk van slag door alles. Valse start menstruatie, follikels die kwamen en gingen (dreigende overstimulatie en uit eindelijk een follikel). Ik reageerde ineens dus anders op de medicatie dan voor mijn miskraam. Ik persoonlijk vind het nu allemaal heftiger dan voor mijn MA. Ik weet nu wat ik mis. ( de positieve test, moeders voor moeders, een goede echo hopen te gaan krijgen, zwanger gevoel in je lijf) . Het enige dat we met zekerheid kunnen zeggen is dat er overpraten echt helpt. We praten veel met elkaar, maar ook met vrienden. Het heelt de wond een beetje, verzacht de pijn. Hopelijk mag je snel weer zwanger zijn en gaan genieten van een wondertje in je buik die je ook in je armen mag gaan knuffelen!!! Succes
@Jon1978; Wij hadden idd ook al een echo gehad. Het hartje was toen erg mooi aan het kloppen. Met 10 weken de laatste echo gehad en zou dan een verloskundigenpraktijk moeten zoeken. Maar helaas was dat niet meer nodig.. Fijn om te lezen dat je het vond meevallen qua pijn. Heb je ook HCG onderzoek gehad voor je zwangerschappen? Hierbij verging ik van de pijn, was even bang dat het zo'n zelfde idee was.. @Anto1909; Hoelang is jouw mk geleden? Mocht je alweer opnieuw zwanger raken? Ik dacht dat ze met een curretage alles weg konden halen. Dus daar moet ik ook nog maar even rekening mee houden dan.. Geen pijn van de curretage gehad? Praten doen we zeker, huilen ook. Het praten gaat steeds ietsje beter, alleen bij mijn ouders en zusje wil ik nog wel een traantje laten.. Ik hoop stiekem dat mijn lijf zelf gaat werken. Ik had helemaal geen cyclus namelijk. Mijn gyn zegt dat die kans erg klein is, maar mijn man en ik moeten het tot nog toe van de kleine kansen hebben, dus waarom deze kleine kans dan niet Ik meen mij trouwens te herinneren dat we 6 weken geen activiteiten in bed mogen hebben.. Hoe was dit bij jullie?
Naturel hcg heb ik ook gehad idd dat vond ik ook helemaal niet prettig. Denk dat de curratage enorm per persoon verschilt een vriendin van mij had wel enorme last maar bij mij viel het mee. Gewoon rustig aandoen de dagen erna en pijnstillers slikken waar nodig. Qua seks weet ik het niet wou hadden zowieso erg weinig kans op een spontane zwangerschap maar denk als het goed voelt dat het wel weer kan dat moet je zelf bepalen. Heel veel succes en hoop dat je snel weer zwanger mag worden!
Ik heb geheel geen napijn gehad van de curretage. Er was een restje blijven zitten, dat kan over het hoofd gezien worden door het vocht en bloed dat er is bij curetteren. Bij mij was het in dec (8) dat ik ben gecurreteerd. In maart was m'n lijf weer redelijk op de rit aan het komen. Mei weer gestart met iui, wilde zelf nog een extra maandje rust.
Naturalis ik heb het ook gehad,ik was twaalf weken en toen een MA. Het was na de 5e IUI en spontaan. Nu alweer een ivf achter de rug en de volgende komt eraan. Heel veel sterkte met de curretage en de verwerking en dat het weer snel raak mag zijn...