dames, even jullie hulp nodig... Ik ben echt over, overgevoelig Voor geluid, geur, aanrakingen, eigenlijk voor alles. Het lijkt wel alsof ik geen filter meer heb. Een beetje geluid dendert al in mijn hoofd en iemand die me per ongeluk aanraakt riskeert echt zijn leven. Ik kan niet in de buurt zijn van mensen die eten, de geur maakt me misselijk en het GELUID oh my.. Het draaft me tot waanzin. De kinderen maken me gek. ik kan er niks aan doen, maar ik ontplof bij alles wat te veel prikkels veroorzaakt. Het helpt ook niet dat ik rustig aan moet doen en dat er buiten sneeuw ligt. Ik zit er even helemaal doorheen. Gaat dit over? Voorbeeldje, de kids zitten nu even tv te kijken en de een trommelt erbij en de ander heeft een eierwekker te pakken, ik kan het gewoon niet verdragen Wat een herrie.. Hoort dit erbij (herken het niet zo van mijn andere zwangerschappen) of is er iets anders aan de hand?? Liefs, Taliaa
Ik herken het wel. Kan gewoon weinig hebben. De zooi die ze maken lijkt wel 100x erger dan normaal, het is alsof ze 100x zoveel zeuren, huilen.. Plus die kleintjes en dan nesteldrang is echt géén goede combi..
Ik had in het begin van mijn zwangerschap dat ik amper mijn vriend kon kussen als hij net gegeten had, die geur kon ik niet af! (ik at heeeeeeel slecht in het begin omdat ik overal een afkeer voor had) En mijn buik aanraken was ook uit den boze (dat vond ik zo'n naar gevoel, en dat was al voordat ik wist dat ik zwanger was). als mijn vriend chips at ging ik aan de andere kant van de bank zitten en zo kan ik nog wel meer dingetjes opnoemen. Nu heb ik dit niet meer hoor, dus waarschijnlijk gaat dat nog wel over??
Ik ben volgens mijn man explosief de laatste paar weken (Ik ben nu ruim 18 weken) Ik was mijn eerste zwangerschap niet zo maar nu kan ik heel weinig hebben. Gelukkig word ik nu niet meer misselijke dat is wel een pluspunt.
oh zo herkenbaar, eindelijk iemand die het ook heeft, ik dacht al bijna aan een depressie. ik heb het al vanaf het begin en het lijkt bij toch echt aanwezig te blijven. ik kan het niet verdragen als ik verschillende geluiden door elkaar hoor. op een verjaardag wordt ik echt gek van irritatie. ik kan mij moeilijk concentreren als iemand tegen mij praat omdat het mij niet interesseerd. ik vind de kids erg druk terwijl hun niks fout doen. en als ik buiten de deur ben dan, dan ben ik echt zo snel boos. ik gooi het maar op hormonen en een goed gesprek met mijn moeder over mijn gevoelens sleept mij er dan weer even doorheen. ik heb tot de 20 weken niet mijn gevoel durven uiten omdat ik bang was dat het dan overkwam alsof ik niet blij was met de zwangerschap. gelukkig kan ik tegen mijn moeder eerlijk zeggen hoe ik mij voel, misschien helpt dat voor jou. en even tijd voor jezelf proberen te nemen, dat helpt voor mij ook. succes met je zwangerschap en hopelijk neemt het bij jou wel wat af. dikke knuffel voor je.
Hoi, Klinkt meer als HSP dan een kwaal hoewel ik wel denk dat dit wel kan versterken door zwangerschap, maar dan is het wel aanwezig geweest op google kun je daar veel over vinden.
Ik had aan het begin (of liever, tot een week of 23!) dat ik niet eens in de buurt van partner kon komen of ik had kotsneigingen, klinkt zo erg, ik weet het, maar elke keer als hij me wou aanraken, knuffelen, naast me kwam liggen of wou kussen rende ik al naar het toilet..Kwam door de misselijkheid bij mij, en nu heb ik af en toe dat echt alles me irriteert, vooral het gesmak van de hond als die eet.. Hopelijk gaat het ook bij jou weg zodra je in het 3e trimester komt!
Bedankt voor de reacties.. Het gaat dus verder dan misselijk worden. ik kan gewoon niks hebben. Het lijkt inderdaad op hsp. alleen heb ik het normaal niet. Ik ontplof nu ook echt om niks. Ik lijk wel overspannen ofzo. Bah. Mijn man komt zo thuis, heeft overgewerkt en zien elkaar dus weinig. Maar ik weet nu al dat ik bijna meteen naar boven vlucht. En hij doet echt zijn best hoor, neemt me veel uit handen, maar ik kan hem niet velen. De kinderen evenzo en mijn moeder idem dito. Nouja, hopen maar dat het overwaait. Morgen naar de vk, toch eens aankaarten denk ik.
taliaa: dat klinkt idd erg heftig, ik vlucht meestal ook naar boven als ik het niet aankan even. het is bij mij alleen niet constant, er zijn ook momenten waarop ik echt behoefte heb aan iemand naast mij, knuffelen en praten. ik zou het ook even overleggen met de vk, misschien dat die het weet.