Na het strafblad topic was ik daar best nieuwsgierig naar of er veel vrouwen zijn die wel eens gevochten hebben. En hoe dat dan komt? Want zelf heb nog nooit gevochten. (Ja toen ik klein was met mijn zus maar dat telt niet mee. Want dat waren ook niet meer dan een beetje haren trekken. ) In de opties heb ik de keuze aan man en vrouw apart gegeven want ik ben wel nieuwsgierig of daar veel verschil inzit. Al hebben. We geloof ik niet veel mannen hier En de optie toen je klein was met je broer zus, maar dat is zeg maar leeftijd basisschool kind.
Ik heb 1 keer echt gevochten met mijn ex, resultaat: flinke blauwe plekken... Een ruzie escaleerde enorm, en hij liep al een tijdje in therapie voor dingen uit het verleden, maar het oprakelen van al die ellende maakte veel woede in hem los. Na een flinke woordenwisseling en scheldpartij trok hij (serieus echt waar) mij heel hard aan mijn haar met mijn hoofd naar de grond. Ik ben niet het type dat zoiets pikt en zich laat gebeuren dus ik verdedigde me fel en dit resulteerde in een fikse vechtpartij. Er zit een heel verhaal achter ook hoor, heb uiteindelijk wel fotos gemaakt van mijn blauwe plekken en een melding gemaakt bij de politie want op een gegeven moment was ik echt bang dat ie me wat zou aan doen. (Overigens was het toen al grotendeels over en hij trok weer bij zijn ouders in maar dreigde en kwam nog weleens aan de deur). Verder ben ik dus niet in aanraking gekomen met de politie nav de vechtpartij behalve dat ik melding heb gedaan tegen mijn ex..
Oh ja hoor, vooral 'vroeger' was ik een pittige. De laatste 13 jaar of zo niet meer. Ja stoeien met mijn man ( en dat gaat best lomp ) of mijn broertje een paar petsen verkopen haha. Had altijd ruzie met een paar jongens uit de buurt, en die mepte ik dan neer. En met uitgaan ben ik eens aangevallen door een ex van mijn toenmalige vriendje. Die kwam van een koude kermis thuis.
Ja en moet zeggen dat dat weinig met vrouwen was, altijd wel met personen van het mannelijke geslacht heb wel wat rake klappen gehad en schoppen in het gezicht, maar was toen ook heel fel en vloog er direct tegenin. Dan praat ik nu over 6 jaar geleden, sinds ik mijn huidige man weer ben tegengekomen, heb ik mijn leven zo gebeterd, ik ben rustig en leef huisje boompje beestje ben nu 28.
Regelmatig in mijn puberteit, ik ging altijd de confrontatie aan, of als achter mijn rug om werd gepraat. Sinds mijn 19e ( ben nu 22 ) is het erg rustig en weet ik wel beter. Als me nu iemand me wat in de weg legt kan ik flink schelden of praat ik gewoon niet meer met die persoon, ik moet er wel bij zeggen dat als iemand me ooit zou slaan, dat ik waarschijnlijk wel terug zou slaan want ik laat me niet slaan.
ben wel een keer in elkaar geslagen, maar dat heb ik maar over me heen laten komen, heb niks terug gedaan toen. Verder nooit gevochten (alleen met mijn zusjes )
nee echt nooit, snap echt de zin van vechten niet. Vroeger wel eens ruzie gehad dat iemand zei ik wil je slaan oid, dan zei ik altijd moet je doen, ik doe alleen niks terug en dan liep ik weg. Was de lol er snel vanaf.
één keer. Letterlijk blind van woede. Het gebeurde allemaal in een waas. Werd 'wakker' toen iemand me riep. Verder nooit.
Ja 1 keer. Mijn beste vriendin van toen had net een operatie gehad aan haar heup, ze mocht wel op stap dus gingen we naar optredens maar we gingen het wel rustig houden. Alleen had ze al een tijdje ruzie met een ander meisje (mn andere beste vriendin van toen) Ineens kwamen we haar tegen en dat ander meisje wist dat ze net een operatie had gehad en duwde haar uit het niet op de grond. Ze kwamen elkaar gewoon tegen. Dat vond ik zo laf dat ik dat ander meisje onmiddelijk van haar af had geduwd en toen kwam een kleine chickfight. Niet extreem, 1 minuutje ofzo
Ja vroeger in de puberteit. Had elke maand wel ruzie met iemand of ik mocht voor 3 maanden de discotheek niet meer in. Ben nog steeds een fel type en absoluut niet op mn bekkie gevallen. Op m'n werk is dat wel handig, zeker met dronken lui op zaterdagavond. Al scheelt het wel dat we nu op zaterdagavond een uitsmijter hebben lopen. Sindsdien is het erg rustig
Nee, nog nooit gevochten. Soms zou ik weleens iemand in mekaar willen meppen, alle frustraties eruit jassen. Bijv. een overvaller of een inbreker. Daarna schijt ik alle kleuren van bangigheid.
Nee nooit. Ik kon met vrijwel iedereen goed overweg en had zelden ruzie. Die paar keren dat ik het wel had kon ik het prima met woorden af. Ik had daarbij wel de uitstraling 'raak me 1 keer aan en je krijgt er 10 terug'.
Idem, vooral als ze er nog trots op lijken te zijn ook. Al vind ik het wel anders als de ander begint met slaan. Verder ben ik zelf nog nooit in elkaar geslagen en heb ik ook nog nooit iemand in elkaar geslagen. Ik heb nog nooit echt problemen met iemand gehad eigenlijk op die manier. Over het algemeen kan ik prima overweg met mensen en kan ik ook prima met ruzies omgaan. Ik doe wel al vanaf kinds afaan aan vechtsport en heb best een grote mond mits die nodig is. Denk wel dat mijn houding ook redelijk afschrikt.
Jaaa, wel een aantal keren vroeger. Was ook niet zo'n lieverdje... Het had altijd een onzinnige reden: praten achter mijn rug om, vriendinnen van mij lastig gevallen, dat hun ruzie maakte. Op een gegeven moment heeft er ook een meisje aangifte gedaan en ik moest toen ook echt voorkomen. Uiteindelijk heeft de rechter mij met een voorwaardelijk van een jaar en een boete laten gaan. Gelukkig. Hierna kwam ook in het nieuws dat er een jongen overleden was nadat hij in een ruzie een klap had gekregen. Toen besefte ik mij dat mij dat ook zou kunnen overkomen. Een verkeerde klap en je slaat iemand dood terwijl dat met een vechtpartijtje niet je bedoeling is. Hierna heb ik nooit meer echt gevochten...
Ja en totaal niet trots op. Het was meer onmacht door al het pesten was ik het zo zat dat ik na de zoveelste achtervolging en flinke roei gaf. Was meteen een rake klap want meneer had een gebroken neus En een keer met stiefzusje nadat ze mijn moeder voor vanalles en nog wat uitgemaakt had. Was wel allemaal in mijn tienerjaren.