Ik zit wel in een soortgelijke situatie als jij, en mijn man is per jaar denk ik wel 1,5 maand weg in het buitenland (deels voor vakantie, deels voor werk) en maakt ook lange dagen. Maar ondertussen weet ik dat het allerbelangrijkste is om zelf een sociaal leven op te bouwen, dingen te gaan ondernemen.. vrijwilligerswerk, vrienden etc. Ik heb elke dag wel dingen te doen en ben niet heel veel thuis. Anders wordt je echt gek en ga je je inderdaad blind staren op het moment wanneer je man thuis komt, en dat lijkt me niet verstandig. Misschien ook op zoek gaan naar werk?
Dat kan wel wezen, maar klinkt meer als dat jij meer dingen voor jezelf moet gaan plannen dan hij minder. in 10 jaar, 520 weekenden, gaat hij 1 weekend weg. ik mag toch zeker hopen dat je hem dat gunt. En wat een voorgangster al zei, je komt een beetje jaloers/afgunstig over.
Ik denk dat je hier de spijker op z'n kop slaat Umm. Ik moet zeggen dat ik ook in dezelfde situatie heb gezeten toen de oudste 3 nog klein waren...ik was nog jong en veruit de enige met een kind.
Dan is t dus een ander probleem. Maak dat dan bespreekbaar en gooi t niet op zo'n lullig weekendje. Ga met hem om tafel en heb t over de algemene afspraken en rolverdeling. Tegelijkertijd heb je dit toch altijd zo gedaan en waren dit de afspraken en hebben jullie toch ook drie kinderen gekregen toen dit allemaal zo was? Lijkt me lastig voor hem als je hierop terug wil komen. Hij moet natuurlijk zoveel werken als jij niet werkt. Dan kan je alleen kijken hoe jullie de weekenden samen vormgeven
Maar wat wil je nu horen? Dat we het allemaal met je eens zijn? Neem aan dat je samen voor deze rolverdeling gekozen hebt? En heel eerlijk? Ik vind dat je een beetje zeurt.. Er zal toch geld in het laatje moeten komen en daar zorgt hij voor. Dat hij dan een keer een weekendje weg wil om te ontspannen begrijp ik heel goed. Meid, plan zelf ook een keer een weekendje weg! Even weg van thuis en je kinderen is echt wel lekker hoor..
Nee dat klopt, maar ik heb het idee dat je een beetje in een negatieve modus zit op het moment, je voelt je vast niet helemaal lekker in de situatie waar je in zit. maar dan is het niet eerlijk om je man zo'n weekendje te gaan verbieden (of in ieder geval dwars te gaan zitten). En denk wel dat je eerlijk naar deze situatie moet blijven kijken.
Ik proef in iedere post van jou onvrede.....Niet dat ik je niet begrijp, maar je lijkt zelf niet lekker in je vel te zitten en reageerd dit op je man af lijkt het wel. Ik lees tussen de lijntjes door en dan zie ik op een of andere manier een vrouw die constant loopt te mopperen en vitten op man en kinderen (misschien is dit helemaal niet zo, maar het klinkt gewoon zo sorry als ik het fout heb) Ik denk dat jij, net als wat Ummm zegt je meer voor jezelf moet gaan doen, meer zelfstandig moet worden, ipv je leven alleen maar om man en kinderen laten draaien.
Ik vind dat hij in 10 jaar tijd best een weekendje weg heeft 'verdiend'. Toch juist leuk voor hem dat ie weggaat? Misschien dat je zelf ook een keer een leuk weekendje of een nachtje wegkan?
In 10 jaar tijd 1 weekend, ik vind dat je wel erg claimerig bent. Wat is nu 1 weekend?! Hij werkt heel hard en kan dat weekendje met broers /zwagers vast heel goed gebruiken. De eerste keer dat mijn man en week weg ging, zag ik er onwijs tegenop. Misschien is dat het? Maar meid dat weekendje is zo voorbij. Plan leuke dingen met de kids dan is het zo zondag avond. Je geeft aan dat ze de eindtijd niet weten. Ga dan uit van in de avond en vertel dat ik de kids, dan kan het alleen maar mee vallen.
Ik gun hem best een weekend, dat is het niet. Ik vroeg meer om wat meer begrip en kijken hoe andere hierin staan. En wat betreft werken, ik wil best werken ( graag zelfs )maar doordat het financieel slecht ging met mijn oude werk, moesten er een paar werknemers uit waaronder ik. Mijn man werkte voor die tijd ook altijd veel dus dat ik niet meer werk, is geen reden dat hij zoveel werkt. Ik vind het gewoon heel jammer dat we geen eens een keertje naar Ballorig kunnen of iets anders doen met de kinderen want dat kost geld. En een weekend met ons gezin of met ons tweetjes zit er ook niet in. Dat vind ik gewoon erg jammer. En tuurlijk hij zal echt wel gaan hoor, maar ik wilde even van me afschrijven.
Jullie waren toch aan het sparen voor de zomervakantie? En een dagje kan je zelf ook plannen, dan gaat je man toch niet mee.
Ik moet wel zeggen dat ik het wel raar vind dat hij niet eens naar ballorig wil omdat het geld kost, en dan zelf wel een weekend weg wil, wat uiteraard ook geld kost. Ik snap dat jij daar niet blij van wordt. Ik zou zeggen: Hij het weekend weg en jij met de kinderen naar ballorig Overigens zijn er zat leuke dingen voor weinig: denk aan picknicken in het bos/strand, kinderboerderij, een middagje fietsen door de natuur, plan eens een zondag in met een leuke kinder dvd, wat lekkers erbij en als avondeten mogen de kinderen wat lekkers kiezen (bijv patat of een pizza) Lijkt voor ons niet zo bijzonder maar een kinderhand is gauw gevuld
Probeer jezelf een beetje "vrij te vechten". Leun niet zoveel op je man, maar trommel wat vriendinnen op, of buurvrouwen en ga naar het bos. Ga wat speeltuintjes in de buurt af. Probeer wat aansluiting te vinden bij andere moeders, en laat je geluk niet alleen afhangen van wanneer je man thuis is/komt. Lever alle lege flessen in, en ga naar een ballorig, een park, het winkelcentrum. Verstand op nul en gaan. Anders ga je echt verzuren hoor. Ook al ben ik getrouwd, ik weet echt wel dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn eigen geluk. Mijn moeder werkt in een verzorgingstehuis voor demente bejaarden. Al vanaf dat de oudste nog een baby was, ga ik vrijdagmiddag daar met een paar kinderen naar toe. Ik verzet mijn zinnen, en die mensen zijn dolblij dat ik kom buurten..Inmiddels werk ik alweer jaaaaren maar die vrijdagmiddag blijf ik gaan. Zoveel leuke contacten zijn daar ontstaan voor mij!
Neem wat dat betreft wat meer de regie of maak afspraken. Zorg dat er geld af kan om soms iets leuks te doen met de kinderen. Ik kan me niet voorstellen dat jouw man zoveel werkt en je niet een keer in de zoveel tijd met de kinderen naar bv. balorig kan gaan, of jullie vaste lasten moeten enorm hoog zijn en zijn loon laag. Daarnaast misschien goed om vrijwilligerswerk te gaan doen, je kennissen en vrienden kring wat uit te breiden en leuke dingen met anderen te doen ( met en zonder kinderen) en minder afhankelijk te zijn van je man in de weekenden.
pfew, ik vind dat je behoorlijk zeurt. Mijn man werkt nu tijdelijk 2 banen dus die zie ik amper (weg van half 6 in de ochtend tot 22 uur 's avonds en dan is het bed in en klaar) Ik ga regelmatig een weekend weg, ben het afgelopen jaar ook regelmatig een week weggeweest en aankomende zomer ga ik 2 weken op pad zonder hem (of de kinderen) Zijn vakantie brengen we waarschijnlijk in Nederland bij onze families door (we wonen in het buitenland) en als hij tussendoor een weekend ofzo weg wil moet hij dat vooral doen. Leven en laten leven, elkaar vrijlaten, anders loopt het op den duur echt stuk. Als ik dat stuk vrijheid niet zou hebben denk ik niet dat ons huwelijk stand zou houden. Van mij is het overigens iets van het laatste jaar, daarvoor heb ik 5 jaar binnen gezeten met straatangst etc en kon alleen weg als hij (of mijn moeder ofzo) bij me was. Hij is alleen maar blij voor me, eindelijk iets waar ik mijn ei ik kwijt kan. Ik werk ook niet, zit verder altijd thuis met 3 kinderen die ivm beperkingen ook niet naar school gaan en thuis les krijgen (van mij) dus zeker als hij werkt heb ik ook 0,0 vrijheid.
ik werk ook niet, maar ik heb echt mijn eigen dingen. En ik had meteen 'onderhandeld'. En ik heb iedere maand een potje met leuke dingen geld. Gaat elke maand 20 euro in. is voor zwembaden, keer bios, ballorig, uit eten. In de zomermaanden gebruiken we dat geld bijna niet, omdat we dan voornamelijk buitenactiviteiten doen,die geen geld kosten. Misschien voor jullie ook een idee,