Wie doet dit wel eens of regelmatig? Klinkt stom. Ik geniet zo enorm van mijn gezin (echt hoor, ben zo dankbaar) maar tegelijkertijd heb ik ook het gevoel dat ik word geleefd en ik ben wel iemand die gewoon ook tijd voor zichzelf nodig heeft. Tijdens de zwangerschap heeft man mij een keer verplicht een hotelovernachting alleen te doen. Ik was zo gestrest en heel eerlijk: ik wist dat de jongens in goede handen zouden zijn. Want hoe erg ik soms ook mok op mijn man, hij is de allerbeste vader die ik me kan wensen voor onze kinderen dus nooit zorgen daarover gehad. Ik heb lekker gevideobeld met de jongens en wat heb ik genoten. Ietwat raar maar zo ontspannend. En nu ben ik zo gezegend met 3 jongens. Wat een rijkdom. Maar soms wel aanpoten en ik merk dat ik het soms lastig vind om ook nog wat tijd voor mezelf te hebben. Hier ga ik mijn man echt niet mee lastig vallen. Die heeft het qua baan enzo lastig genoeg gehad. Die is geswitcht in ons belang en kwam erachter dat hij er doodongelukkig van werd. Samen hebben we besloten dat ie weer terug ging naar zn oude werkgever (andere functie) en ohhh wat zie ik hem weer opbloeien. Wat ben ik trots op hem. Daarom wil ik ook eigenlijk niemand hiermee belasten omdat ik me egoïstisch voel. Ik wil gewoon tijd voor mezelf. Ja, met drie kinderen. En ja, ik heb verlof dus er wordt van alles van me verwacht. Of nouja, eigenlijk maar 1 ding. En dat is voor mn kind zorgen. En als ik het mag zeggen; dat gaat me verdomd goed af. Ik vind het zo onwijs leuk weer. Maar: het gaat ergens knagen. Ik wil alles perfect doen en alle ballen hoog houden. En ja, tuurlijk lukt mij dat. Maar dat valt me zwaar. Want dan houd ik in feite alles onder controle van mijn hele gezin. Wat ik met zoveel liefde doe maar eerlijk: soms vraag ik me af waar ik ben. Wie ik ben. Ik loop mezelf soms voorbij. En ik zou het niet anders willen. Zulke jonge kindjes, het huishouden, je huwelijk en straks werk. Maar toch. Ik moest dus denken aan een hotelovernachting alleen. Ik heb zo'n enorme behoefte aan even tijd alleen. Is dit erg raar? Wie doet dit wel eens? Stel ik me aan? Ben ik te egoïstisch? Sorry voor mn lange verhaal. Ik wil niet klagen want ik heb het zo goed. Ik gun mezelf niet altijd gewoon het geniet moment. Zo zonde, want ik heb het zo getroffen.
Ik ben voor de zwangerschap van onze jongste dochter bijna elk jaar een paar dagen alleen weg geweest. Altijd naar vrienden in het buitenland. Paar dagen Zweden, Engeland, etc. Man en zoon liet ik thuis. Ik vond het heerlijk eigenlijk en vermaakte me prima. Ondanks dat ik geen echt stressvol leven had, had ik die dagen wel echt nodig. Nu moet ik wel zeggen dat onze zoon de eerste jaren een enorm papa's kind was. Dit nam zulke zware vormen aan dat hij gerust tegen mij zei dat ik wel mocht verhuizen naar een ander huis, hij en papa zouden zich wel redden. Als hij iets knutselde dan kreeg ik altijd het kleinste en simpelste, ik kookte het slechtste (als ik het kookte en man schepte het op was het wel goed) en ga zo maar door. Dat waren best een paar pittige jaren om te slikken waarin ik hem helemaal nergens toe dwong natuurlijk, ik ging ervanuit dat het wel goed zou komen, maar het maakte de beslissing om even weg te gaan wel een heel stuk makkelijker. Nu onze dochter er is en zoon 180 graden gedraaid is in zijn gedrag voel ik totaal die behoefte niet meer. In tegendeel juist, het idee om ze nu achter te laten vind ik vreselijk. Maar hoe dan ook, het kan nooit geen kwaad natuurlijk. En je hebt het over 1 nachtje. Even lekker opladen en je hebt weer een frisse blik. Ik zou het nu zelf niet meer willen maar wie weet als beide wat groter zijn, dan zou ik niet meer twijfelen.
@Adje Zelf alleen weleens (lees gemiddeld 1x per jaar) voor werk en dat vind ik echt geen bal aan. Geniet er niet van, ontspan niet, mis iedereen. Maar dat is ook niet in een geheel vrijwillig gekozen setting, natuurlijk. Verandert de situatie vast Als jij er behoefte aan hebt: gewoon doen, why not?
@Amaranthas bedankt voor je reactie. Onze middelste zit ook erg in zn papa fase maar op cruciale momenten wil hij toch zn moeder. Denk aan voor het slapen gaan en eerlijk, hij trekt meer en meer bij. Ik heb het idd over 1 nachtje. Ik weet ook dat ik mijn man dan opzadel met 3 jongens. Eerlijk; hij kan dat en vindt dat nog leuk ook. Ik daarentegen zou wat stress voelen. Want ik zou nog 100 andere dingen moeten van mezelf. En daarom weet ik dat mijn man het goed zou doen: hij zou zo enorm genieten van zn zoontjes en echt alleen daar oog voor hebben.. ik kan dat niet op dezelfde manier. Dan sta ik toch altijd 'aan'. Maar tjonge wat zou een keer een dag off fijn zijn. Haha!
Precies dit. Ik mis ze dan wel maar merk ook dat ik ervan oplaad haha.. het voelt wel erg dubbel hoor..
Nee! Je bent pas in staat goed voor een ander te zorgen als je goed voor jezelf zorgt. Ik ga niet snel naar een hotel, maar ga soms wel bij mijn moeder slapen en heb ook wel eens een nachtje geslapen in het huis van mijn zusje terwijl zij weg was. Als je er even behoefte aan hebt, is dat helemaal prima, daar krijgt niemand iets van en is voor jou goed!
Ik zou voor de zekerheid een family-size bed boeken. Mocht je ze missen, dan kunnen ze alle 4 nog komen logeren Nee zonder gekheid, gewoon doen. Het is maar 1 nachtje. Daar herinneren ze zich niks meer van hoor. Tenzij ze van papa chips en cola mogen als je weg bent
Joe, ik begrijp je, en ik heb maar 1 kind . Maar ik heb soms ook echt even tijd en ruimte voor mezelf nodig. Een nachtje weg lijkt me ook heerlijk maar ook ik zou het lastig vinden hoor, ondanks dat mijn man en dochter zich prima vermaken samen. Overigens heeft hij ieder jaar mannen weekend met z’n vrienden dus dan ben ik alleen thuis met onze dochter, dat is ook geen probleem. Als het kan, lekker doen!
Hahahhaha hier moest ik om lachen. Ik gok dat het bij appelsap en een bosbes muesli reep blijft. Oh en ze zouden vast gaan heteluchtfrituren. Maar dat kan ik ze ook niet kwalijk nemen en gun ik ze ook! Chips en cola zal mee vallen jaja
Iedereen laadt van andere dingen op. Iets meer extraverte mensen laden op van gezelschap, iets meer introverte mensen van alleen zijn. Daar kun je verder niet veel aan doen en zou ik me zeker niet schuldig over voelen: als je het het gevoel hebt dat je het nodig hebt dan is dat ws zo en zou ik zeggen ga ervoor als dat enigszins realiseerbaar is! Zelf ben ik een extraverte introvert en een klein beetje alleen tijd doet me goed. Ik ga straks op zwangerschapsretraite gewoon omdat het me heerlijk lijkt. Als alleenstaande moeder ben ik eigenlijk alle nachten thuis bij mijn zoontje maar 1 x per jaar twee nachtjes weg heb ik wel verdiend vind ik.
Doen!! Gewoon doen. Jij voelt deze behoefte en dat is voldoende. De een laadt op van een avond uit, de ander door echt alleen zijn. Dat heb ik zelf ook. Lijkt me heerlijk. Even helemaal alleen met jezelf. En dat zou je vaker ‘moeten’ doen. Ik heb dat iig nodig. Heb het ook al te lang niet gedaan, puur ook vanwege wat jij zegt. Een kritische stem in mij die zegt: nee je kan je gezin niet alleen laten, je stelt je aan, doorgaan etc etc.
Lijkt me heerlijk! Ik wil ook! Begin dit jaar daarom ook een hotelovernachting geboekt, maar uiteindelijk toch mijn oudste meegenomen
Ik denk dat je je echt totaal niet schuldig moet voelen en het gewoon moet doen. Als je het gevoel bekruipt dat je dat nodig hebt, zegt dat echt wel wat. Ik wil niet de psycholoog uithangen, maar het klinkt wel alsof je het van jezelf ook allemaal leuk ‘moet’ vinden en het perfect moet doen. Ik zou lekker eraan toe geven als je af en toe van voren niet weet dat je vanachter leeft. Dat heeft toch iedereen met kleintjes dicht op elkaar Niet te hoge eisen stellen. En ik zou dus als ik jou was ook structureel proberen iets meer tijd vrij te maken voor jezelf. Ook al is het je verlof, betekent niet dat je fulltime móet zorgen hè! Als je de kans hebt, zou ik proberen om bijvoorbeeld standaard op zaterdagmiddag een poosje alleen weg te gaan o.i.d. Ik werd daar toen mijn zoon en dochter peuter/dreumes/baby waren ook altijd een heel ander, blijer en relaxter mens van. En nu nog trouwens Oké dit klinkt echt als een preek nu ik het teruglees, het is goed bedoeld
Ah wat een toffe reacties zeg! Ik wil ook niet te veel klagen want voor de oudste 2 hebben we zo veel moeite gedaan en de jongste? Die kwam verdorie spontaan en nee dan mag ik echt niet klagen hoor. Sterker nog: we hebben zo ongelofelijk veel liefde om te geven en wat genieten we van ons gezin. Zo dankbaar ook. We zijn er van overtuigd dat we dit ooit nog een keer willen doen. Maar neemt niet weg dat het soms aanpoten is. Want we zijn in het hier en nu. Fijne reacties hoor!
Jaa, ik zie deze dingen dus echt los van elkaar hoor. Je mag genieten van je gezin EN tijd voor jezelf hebben. Daar hoef je niet eerst een halve burn-out voor te hebben om dat te ‘mogen’ zeggen. Juist niet. Goed om te weten wat je nodig hebt, dat kan prima naast alle liefde en inzet voor je gezin, of je dat nu makkelijk of moeilijk afgaat. Slaap lekker!
In m'n eentje een hotel overnachting lijkt mij helemaal niks. Zou me dan gaan afvragen waarom ik daar ben en niet thuis.... Gewoon even een middag alleen de stad in zou ik zelf eerder doen of met een vriendin lunchen oid. Ik herken het gevoel van alle ballen hooghouden wel, ik ben enorm perfectionistisch en dat is niet altijd realistisch met een gezin, want het kan niet allemaal perfect.. je huis, je haar, je kleding, de kinderen enz. Dat ben ik na verloop van tijd wel gaan leren.
Maar natuurlijk als jij daarvan geniet dan is dat niks om je schuldig over te voelen als dat jouw manier is van even ontstressen en tot jezelf komen.. gewoon doen!