Mijn vriendin heeft met veel moeite één zoontje mogen krijgen. Er is een hele hoop ellende aan vooraf gegaan tot ze eindelijk na jaren haar zoon in haar armen had. Nu ben ik voor de tweede keer zwanger en neemt ze haar zoon donderdag mee op kraambezoek. Ze stuurde me een sms dat haar zoon meekomt en ik stuurde, o gezellig, dan heeft Juliën ook wat te doen. En toen stuurde ze: tja er is een hele goede grote broer aan mijn zoon verloren gegaan. Ik vind het zo zielig voor haar. Ik weet ook niet wat ik terug moet sturen. Ik dacht iets in de trant van: Gelukkig heeft hij hele toffe ouders waarbij die zeker niks tekort komt? Maar ja. Eigenlijk kun je in zo'n situatie gewoon niets zeggen wat de pijn een beetje verzacht denk ik..
had ze eerder een miskraam gehad dan?? ja ik zou ook niet weten wat je terug kan schrijven , moeilijk hoor
ik snap je bericht ook niet helemaal. Maar in zo'n situatie zou ik gelijk de telefoon pakken en opbellen, ipv smsjes sturen. Gewoon even om te horen hoe het gaat, want waarschijnlijk wil ze nu haar verhaal kwijt met zo'n opmerking.
Voor zover ik het begrijp is het gewoon bij 1 kindje gebleven omdat het heel wat moeite heeft gekost. Dus geen recente miskraam ofzo. De opmerking dat er aan hem een broer verloren is gegaan slaat gewoon op het feit dat haar zoontje enig kind is en zal blijven hoewel ze nog wel meer kinderen zou willen.
Ah, wat sneu... Snap dat ze zich rot voelt en dat jij niet weet hoe je er mee om moet gaan... Maar ze weet vast dat jij er voor dr bent toch? Ik denk dat het niet zozeer gaat om wát je terug zegt, maar meer om hoe je met haar mee voelt. Bel haar op en zeg eerlijk dat je niet zo goed weet hoe je moet reageren. Stelt ze vast op prijs! Succes ermee
bedankt, het ging er inderdaad om dat zij na haar zoon helaas geen kinderen meer kon krijgen, i.v.m. de vele vruchtbaarheidsbehandelingen. Bij de laatste poging is het toch gelukt, maar daarvoor is ze wel een tweeling kwijtgeraakt na 20 weken zwangerschap. Ik weet dat ze mij mijn zwangerschappen gunt, toen het bij de eerste langer duurde (maar niets vergeleken met wat ze heeft meegemaakt), had ik veel steun aan haar. Maar ik merk dat ik nu ik zelf weer zwanger ben en het deze keer makkelijk ging, het best moeilijk vind om maar niet te blij te doen, om haar niet te kwetsen. Ik heb haar even gebeld en gezegd dat ik niet wist wat ik terug moest sturen. Ze was heel nuchter en ze zei dat ze zich er al lang bij neergelegd heeft en ze het juist fijn vind dat hij zo nu en dan kan "broederen" hier. Gelukkig maar.
Een bevestigend antwoord lijkt mij het prettigst voor je vriendin, zo van 'ja, daar heb je helemaal gelijk in!' Zij voelt zich gehoord en begrepen en jij hebt geen zere zaken extra aangeroerd. Soms wil je gewoon even je ei kwijt wanneer de kinderwens niet vanzelf sprekend is. Je hoeft niet altijd wijze woorden te horen en je wil ook geen discussie aangaan, gewoon gehoord en begrepen worden.