Hey! Ik weet niet zo goed wat ik hiermee wil..ik denk gewoon mijn verhaal kwijt en hopelijk wat herkenning. 24 mei, De vk komt op huisbezoek. Ik ben 41 weken zwanger inmiddels en ben het wel zat ik word voor de 2de keer gestript en maken een afspraak voor maandag. Hele dag nergens last van tot s' avonds wat slijm verlies. 25 mei, 3:00 word ik wakker. Pijn in mijn buik.. rare pijn en heb het idee dat het begonnen is. Al snel voel ik dat het weeën zijn, maar geen regelmaat. Om 4 uur maak ik vl wakker met de melding dat er iets bezig is..als antwoord kreeg ik bel de vk! Haha! Ik ben in bad gaan liggen om de weeën op te vangen, maar ze kwamen steeds vaker. Om 5 uur gebeld naar de vk. Om half 6 was ze er en constateerde 3 cm ontsluiting. Ik wou graag in het ziekenhuis bevallen dus ze adviseerde om alvast die kant uit te gaan. De kamer met bad werd voor me gereserveerd . Om 7 uur daar aangekomen en kon gelijk ik bad. Om 8 uur kwam de vk weer kijken en in de tussentijd maar 1cm opgeschoten en wel heftige weeën. Ze ging de vliezen breken voor snellere vooruitgang. Helaas bleek er in vruchtwater te zijn gepoept. Ik werd overgeplaatst naar de medische kant. De weeën werden alsmaar heftiger en vroeg toen maar gelijk om pijnstilling. Ik werd aan de morfinepomp gezet (andere naam weet ik niet meer ). Na 2 uur kwam de vk van het ziekenhuis om te kijken en ik zat nog steeds op 4 cm. Ze besloten om mij weeën opwekkers te geven in combi met de ruggeprik. Ik baalde wel want alles waar ik bang voor was kwam tot nu toe mijn kant op.. Om 13uur werd er bloed afgenomen bij de baby om zijn toestand te bepalen. Tijdens dit spektakel zag de vk dat ik al 9 cm ontsluiting had! En een baby met blonde haren. Ik riep nou 15uur is die er wel! Ze had de weeën opwekkers uit gezet want ja die ene cm.. om 15uur kwam ze weer. Geen persdrang, geen 10 cm . De weeën opwekkers werden weer aangezet. Om 17uur was ik zat. De verpleegkundige zat nog lekker positief te doen en riep ach nog even en dan is hij er.. nou ik had de hoop al opgegeven. Die van mij blijft echt zitten!:x Ik had de pomp van de ruggenprik weg gedaan en hoopte zo persweeën te gaan voelen. Half 6 begon ik wat drang te voelen! Kwart voor 6 werd alles klaar gezet en 6 uur mocht in mee persen.. 1e pers ik dacht gaat goed.. ineens stond er een gyn met een pomp. We gaan je even helpen de baby heeft het moeilijk. Okee wauw.. die ruggenprik was duidelijk uitgewerkt down under de gyn trekken en trekken.. ondertussen moesten er mensen opgeroepen worden? Alles een beetje zachtjes kon het net niet mee krijgen. Er stonden nog wat verpleegkundige in mijn kamer en de gynaecoloog zei nog 1 keer proberen anders ks.. Nou ik heb geperst alsof mijn leven er vanaf hing.. en daar was het hoofdje.. en 4 verpleegkundige die in haast ineens op mijn buik duwde (schouders zaten vast?) Kleine man was geboren! 18:37! 1 sec. Op mijn buik en toen direct op de tafel bij de verpleegkundige en een man ( kinderarts). Ik lag na te huilen want he he eindelijk van de pijn af. Vl stond bij onze zoon en hij keek me wat bezorgd aan. De kleine man deed het heel slecht. Er kwam een couveuse binnen en ineens was iedereen weg, behalve 1 verpleegkundige. En beide verbaasd over wat er nou gebeurde. Ze kon me wel vertellen maar niet precies. Het enige wat ik wou was naar boven! Ik wil mijn zoon zien! Na ruim een uur kwam de gyn om mij te hechten. Tegelijk kwam er een verpleegkundige die daarvoor nog ruw op mijn buik duwde. Ze kwam vertellen dat de kleine stabiel was maar wel misschien naar het wkz moest. Uuhhm okee? Ik was nog wat stoned dus begrijpen was wat lastig. Gehecht en klaat voor de douche komt de gyn nog even snel langs. Ze was boven geweest en ja de kleine man zou zo opgehaald worden om naar het wkz te gaan. Snel douchen, ondertussen stonden onze ouders er al.. Toen kwam ik boven..daar lag mijn zoon, aan de beademing, allemaal slangen en draadjes. Hij werd overgeplaatst en in het wkz voor 72uur gekoeld. Dit om hersenschade te voorkomen. Na die 72uur heb ik hem voor het eerst vast gehouden, voor het eerst horen huilen en voor het eerst een poepluier Uiteindelijk blijkt mijn mannetje geen schade te hebben zover ze kunnen zien op de mri. We zijn na 9 dagen thuis gekomen en proberen nu nog bij te komen van ons avontuur. De komende 5 jaar zullen we controles houden en volgende week hebben we een evaluatie gesprek over de bevalling. Ik begin me steeds meer dingen af te vragen als in had dit voorkomen kunnen worden? Hadden ze eerder moeten ingrijpen? En kan ik , als ik ooit een 2de zou willen, een keizersnede vooraf kiezen? Ik hoop dit namelijk nooit meer mee te maken! Was ik gewoon bijna, na een perfecte zwangerschap, mijn zoon kwijt Ik zal even een foto plaatsen, die haal ik ook snel weer weg. Heb je hem gemist, kan je altijd een pb sturen Ps sorry verhaal was wat langer als gepland (de bevalling ook )
Jeetje heftig zeg. Gelukkig gaat het nu allemaal goed met je zoontje maar kan mij voorstellen dat het behoorlijk traumatisch is geweest allemaal.
Jee wat pittig. Mijn eerste bevalling was ook vrij heftig, maar onze dochter was gelukkig kerngezond. En ik vond dat al lastig verwerken. Dus zeker in jouw situatie.. Fijn dat je een soort evaluatie gesprek krijgt. Dan kun je alles bespreken en je vragen op tafel gooien. Ik heb een collega met hetzelfde verhaal. Bij de tweede heeft ze gekozen voor een keizersnede. Vond de gynaecoloog geen probleem. Succes met verwerken en gelukkig is je zoontje ondanks de slechte start nu gezond.
Heftig meid! Schrijf al je vragen op voor het gesprek, kan me zo voorstellen dat je nog met veel vragen worstelt...... Gelukkig is alles goed gekomen en heb je uiteindelijk wel een gezond ventje, maar wat een moeilijke start! Hoop dat jullie snel volledig kunnen genieten van jullie kleine wondertje en vechter!
Soms is het al prettig om je verhaal op te schrijven en te delen Hero87, ik hoop dat dit voor jou ook geldt. Je hebt inderdaad een bevalling meegemaakt die niemand wenst, en dan ook nog dat het slecht ging met je zoontje. Net als iemand in de eerdere reacties heb ik 2wk terug ook een (ingeleide) bevalling from hell meegemaakt van 37u. Zulke bevallingen gaan je echt niet in de koude kleren zitten! Knap dat je toch vooruit kijkt Hero, ik hoop dat jullie toch nog voldoende kunnen genieten van jullie zoon, na het avontuur wat jullie samen hebben meegemaakt.
Wat heftig zeg! Ik heb ook een hele nare bevalling gehad van 22uur omdat de ontsluiting bleef hangen op 6 cm. Met 9 cm moest ik al gaan persen omdat het niet goed ging met de kleine terwijl ik nog geen persdrang had. Ik hoop dat je het een plekje kan geven en wil je veel sterkte wensen de komende tijd. Mijn zoontje is nu bijna 8 maanden maar ik heb het er soms nog steeds wel moeilijk mee. Zeker bij het lezen van zulke verhalen.
Heftig! Schrijf al je vragen op, zodat je niets vergeet op de controle. Je mag best tegen hen zeggen dat je je afvraagt of er niet eerder knopen doorgehakt moesten worden. Als ze wachten, dan is daar meestal ook een reden voor, dus vraag ernaar. Anders blijft het je achtervolgen.
Oh meid heftig zeg...lees t nu pas! Heb je foto gemist. Je hebt t hartstikke stoer gedaan hoor, was vast heel pittig en dan je kindje 'ineens' weg.... en de onzekerheid. Ergens wel blij datje in het ziekenhuis was met de bevalling. Hopelijk mag je nu genieten en herstellen
Zo, wat een heftige gebeurtenis! Schrijf al je vragen op en wees vooral niet bang om door te vragen. Jij hebt recht op antwoorden en het ziekenhuis kan je die geven. Vraag ook waar je terecht kunt als je na het eerste gesprek toch nog vragen bedenkt. En in mijn omgeving zie ik dat vrouwen na een hele heftige bevalling wel kunnen kiezen voor een keizersnee. Sterkte!