Ik moet het even kwijt: Gisteravond oud en nieuw gevierd met een groepje vrienden, en ja hoor we waren net binnen en het enige aanwezige stel zonder kinderen (plus wij natuurlijk) hadden een 'nieuwtje':je raadt het al, de hele avond ging het weer over kinderen en zwangerschapskwalen en dan zit je er maar weer een beetje bij, ik kon wel janken. Maar ik dacht om 00.00 (NOD 4 januari)positief blijven, een nieuw jaar en wie weet! Vandaag ongesteld geworden.....wat een verdriet. Het lijkt bij iedereen zo makkelijk te gaan en zo langzamerhand ben je de enige in je omgeving zonder kinderen. Ik weet dat ik positief moet blijven (we zitten pas in ronde 8 en ik besef me dat het allemaal veel erger kan), maar soms op een dag als vandaag is het zo moeilijk. Zijn er meer mensen die dit herkennen?
OOOOOOOh zo herkenbaar. kop op meis! Het komt heus wel goed. Wij hebben voor onze eerste ook 7 maanden geklust en iedereen om ons heen werd maar snel zwanger en wij niet. Ik heb tranen met tuiten gejankt elke keer als mijn ongi daar was. We kregen er zelfs ruzie over. En nu alweer. Zus is ook bezig voor de tweede en je raadt het al: zij zwanger van de eerste slag, ik had een cyste Ook even een domper maar ben wel superblij voor hen. Probeer je ongi positief te bekijken: start voor een volgende ronde, opnieuw goede moed verzamelen en weer er tegenaan.
Ik sluit me helemaal bij je aan, Repelsteeltje. Mijn NOD is ook 4 januari maar ik had de 29ste al een bloedtest gedaan, waarvan ik de uitslagen vandaag op mijn online medisch dossier kon bekijken: zag er niet zo goed uit. Behalve nauwelijks HCG ook nog eens een progesteronwaarde van 1.3. De vraag is dus nog maar hoe dat nu zit bij mij op de lange termijn....... Ik hoop dat het voor ons allemaal goed komt dit jaar.....
Heel herkenbaar......geef jezelf toestemming om verdrietig te zijn!! Je MAG boos, verdrietig enz. zijn.....dit was ik ook toen mijn vriendin na 3 rondes vertelde dat ze zwanger was en wij al een jaar bezig waren.
Ja heel erg herkenbaar idd. Toen wij voor de eerste gingen had ik ook het idee dat iedereen om me heen maar zwanger werd. En met speciale dagen zoals sinterklaas, kerst,oud en nieuw, verjaardag, moederdag vond ik het altijd extra zwaar. Ik weet nog goed dat de ronde voor ik zwanger werd ik ongesteld was geworden op de dag dat ik jarig was, oh wat een domper. Volgende dag gingen we met collega's uit eten dus ik dacht leuk wat afleiding, totdat een collega vertelde dat ze zwanger was. Hoppa eerste ronde raak! En de hele avond ging het daarover en tuurlijk was ik blij voor haar maar oh wat voelde ik me rot Thuis ook flink een potje zitten janken bij manlief. Maar de volgende rond (ook ronde 8) was ik zwanger Het lucht vaak gewoon even op om hier je verhaal neer te zetten ongeacht hoelang je al bezig bent met zwanger worden en wat reacties van andere te krijgen zodat je weer vol goede moed de volgende ronde in kan! Teminste zo werkt het bij mij altijd Dus meid een dikke knuffel en hopelijk is het ook gauw jullie tijd en mogen jullie binnenkort vertellen dat je zwanger bent!!
Zo herkenbaar. Heerlijk toch om het ergens neer te kunnen zetten. Ik werk met mensen met een beperking. De mensen waar ik op het moment mee werk zijn zwakbegaafd en hebben een psychische stoornis. Ik begeleid ze in het dagelijks leven (woonbegeleiding) Sommige cliënten hebben ook kinderen, dat vind ik op zich nog helemaal niet erg, maar nu vertelde mij er 1 dat ze opnieuw een kindje wilde, terwijl ze al veel hulp nodig hebben om het eerste kindje op te voeden. Ze gaat ervan uit, omdat ze toch begeleiding heeft dat wij haar dan helpen. Ik denk dan in mijzelf, en dat vertellen we haar trouwens ook, dat hun een kindje willen en wij als begeleiding niet. Op zo'n moment denk ik dan, waarom gaat het bij hun wel zo gemakkelijk en bij mij niet. Dan kan ik er zo boos en verdrietig om worden. Verschrikkelijk gewoon en dan maar net doen alsof er niks aan de hand is.
was te snel met te drukken. Ik voel nu ook weer echt een ongi gevoel, dus ben bang dat het weer niet is gelukt, en dan voel ik me ook net zo
herken baar meis ik huil vaak met je mee dan wij zijn al twee jaar bezig en bij iedereen lijken ze eruit te vallen en hier niets en niest en niets
Ooh Bolly wat erg zeg. Ik weet niet of het een troost kan zijn maar een vriendin van me was zwanger na 4 jaar en uiteindelijk via IVF. supervrolijke, mooie en gezonde baby en raad eens.... " ineens" was ze zwaner, 6 maanden na de geboorte van haar mooie dochter. wonderen bestaan en er komt er binnenkort zeker eentje jou kant uit!
Wat herkenbaar.. Ik begon gisteren de avond ook met goede moed, had het idee dat het deze ronde weleens raak kon zijn omdat ik (dacht dat ik) m'n ei had gevonden deze keer. Toen kreeg ik gisteravond ineens krampen en jahoor ongesteld op de wc bij een feestje met allemaal vrolijke mensen. Kon m'n tranen ook niet inhouden en we zijn vroeg naar huis gegaan. Wat een rotbegin van het jaar zeg, vandaag hele dag krampen en in bed gebleven. Had geen zin in nieuwjaarswensen, ben in een rotbui. De laatste tijd ging het juist beter met positief blijven en hoop hebben maar vandaag is dat ver te zoeken. Sterkte allemaal als het jaar niet lekker begonnen is en hopelijk gaat het met ons allemaal snel beter!
Hier het zelfde! En verdrietig zijn mag hoor! Het is gewoon pure onmacht, wat héél pijnlijk is en steeds meer grip gaat hebben op je leven! Jammer genoeg dat er zovele van ons zijn die dit steeds doormaken ... Blijven hopen, dat is de enige houvast!!
Ook hier heel veel herkenbaarheid.. Om mij heen lijkt het wel of iedereen in 1x raak schiet. Vanochtend weer negatief getest. Heb echt ff een potje zitten janken.. Hopelijk hebben wij ook allemaal snel goed nieuws!!
Idd boos/verdrietig/teleurgesteld zijn mag Bij ons de eerste duurde het 1 jaar Bij de tweede eeb half jaar En 4 maanden na de bevalling van onze kleine meid had ik een cyclus storing Na de provera bleek ik zwanger !!! Helaas is dit op 16 weken misgelopen -> na een bevalling & curretage zit ik nog op mijn ms te wachten Hopelijk mag hier binnen korte tijd weer een zwangerschap komen en blijft dit kleintje wel bij ons Ik vind t verschrikkelijk als ik vrouwen met dikke buiken zie dan denk ik jeetje zo was ik nu ook geweest Die boosheid neemt langzaam af en dan zal je zien dat jullie ook goed nieuws krijgen !!! Heel veel succes !!
Ik had het ook zo gehoopt na 17 maanden proberen en vruchtbaarheidsbehandelingen. Vandaag ook ongi geworden op de eerste dag van het nieuwe jaar. We weten allemaal hoe we ons voelen of we 8 maanden of 17 maanden bezig zijn. Toen wij 8 maanden bezig waren vond ik dit ook lang.
Zet 'm op meis! Ik heb zelf ook een superhekel aan dat soort moeder-zwangerschapsgeklets, ookal heb ik een dochter. Ik weet hoe gevoelig t kan liggen. Gewoon zelf je eigen wens in oog houden en de rest maar laten kletsen!
Enorm herkenbaar. By iedere zwangere buik, kinderwagen, ukkepuk en alles wat ik om me heen zie wat maar te maken heeft met (in ons geval) zwanger worden en het geluk van zo'n kleintje, denk ik owwwww.... wanneer mogen wy hier van genieten. Ook wy zyn nog geen jaar bezig, maar af en toe lijkt de tijd voorby te kruipen.
dit is voor mij zo super herkenbaar. Ik had goede hoop maar ook bij mij is het begonnen gister avond net voordat wij naar een feestje gingen. Daar hoorde ik dat mijn 1 na laastste vriendin zwanger was( ze heeft er wel 4 maanden over gedaan) en dat bij een ander de weeen net waren begonnen. 2011 word hoop ik een mooi jaar