Ik heb gelukkig nog even maar door de hele corona crisis neig ik toch steeds vaker naar thuisbevalling. Sowieso wel omdat ik het in ziekenhuis wat spannend vind met die bacteriën daar. En ik het bij mn dochter een hels ritje vond tijdens de rugweeen. Toen wilde ik echt niet weg eigenlijk, voelde zo tegennatuurlijk. Maar door angst en het "plan" toch gegaan, gelukkig want werd uiteindelijk wel medisch (persen lukte niet) en ben door al mijn mk best panisch dat er alsnog iets misgaat en dan ben je liever in het zknhs. Maar dit is de 2e, je hoort vaak dat die bevallingen stuk makkelijker gaan, zeker het persen. Bij 1e bevallingen weet ik dat minimaal 50% alsnog medisch wordt, maar hoe zit dat met 2e bevallingen? Wie wilde er eerst thuis bevallen maar moest toch naar zknhs?
Ik ben momenteel 30 weken zwanger van de tweede. Ik weet al sinds het begin dat dit een medische bevalling gaat worden. Gisteren nog met de verloskundige besproken of een thuisbevalling echt niet mogelijk is. Ik ben bang straks zonder mijn man te moeten bevallen ivm Corona. Maar helaas is dit niet mogelijk. Voor jou zou ik zeggen bespreek dit met je verloskundige. Die kan beter het risico inschatten voor je dan enig ander hier. Als je voor je gevoel zo graag thuis wil bevallen zou ik daar gewoon voor gaan. Of je nou de hele bevalling in de rats zit in het ziekenhuis, waarvan je het eerste stuk van de weeën thuis moet opvangen en alsnog de auto in of dat je thuis blijft en in nood misschien naar het ziekenhuis zou moeten. Je hebt nog even om te beslissen waar je wil. Praat met je partner, je verloskundige en je beste vriendin. Zij kennen jou en kunnen je vast helpen met het maken van de juiste beslissing.
Oh vervelend voor je dat je de keus dan niet hebt. Mag ik vragen waarom je medisch bent? Ja moeten het nog goed doorspreken en uiteindelijk zal ik pas in juni def. beslissen (9 juli uitger) deels door de corona situatie dan. Verloskundige kan er verder ook niet veel over zeggen, de voors en tegens zijn bekend, er zijn geen redenen om aan te nemen dat het niet gewoon thuis zou kunnen (behalve dat ik 40 ben)..
Ik heb zwangerschapsdiabetes, een trage schildklier en bij mijn vorige bevalling kwam de placenta niet los. De placenta is handmatig verwijderd maar had daardoor wel een ruime liter bloedverlies. Die Corona gooit op een hoop punten roet in het eten. Er zijn daardoor een hoop onzekerheden. Ook de bevalling op zich is natuurlijk ook vol onzekerheden. Schrijf een bevalplan voor beide situaties. Hoe wil je dat het thuis verloopt en hoe wil je dat het in het ziekenhuis verloopt. Misschien dat het je rust geeft als je voorbereid bent op beide situaties.
Ik, omdat ik niet overtijd mocht gaan ivm P99 baby. Had ik tot zaterdagmiddag 20 uur om weeën te krijgen, toen dat niet gebeurde mocht ik me melden voor een inleiding. Ik wilde heel graag thuis bevallen, net als de oudste 2 en zag op tegen een ziekenhuis bevalling. Uiteindelijk is het me 100% mee gevallen!
Ik wilde heel erg graag thuis bevallen maar ivm stuitligging werd het een ziekenhuisbevalling (moest al ontzettend veel moeite doen om een vaginale bevalling te mogen doen) Ik was ook ontzettend teleurgesteld en ik denk dat dit doorgewerkt heeft tijdens mijn bevalling in het ziekenhuis. Mijn bevalling duurde ontzettend lang en na heftige rugweeen stopten de weeën ineens. Uiteindelijk is het op het laatste nippertje toch gelukt. In het vervolg zou ik toch weer voor een thuisbevalling gaan, al zou de baby in stuit liggen. Maar dit komt bij mij ook echt door een flinke ziekenhuisangst.
Volg je gevoel! Dat is het allerbelangrijkste. Dan beval je op de plek waar jij je het fijnst en veiligst voelt. Hier geen wens voor een thuisbevalling, wilde zelf graag poliklinisch. Bij de eerste medisch en niet de makkelijkste bevalling. Poliklinisch voelde, ondanks coronavirus, voor mij het veiligst. Achteraf heel blij met deze keuze, omdat ik voor de laatste cm ontsluiting nog medisch werd en blij was al op die plek te zijn. Persen ging hier bij de tweede tr ook veel beter, ondanks dochter er niet helemaal goed voor lag. Mbt coronavirus weinig gemerkt in het ziekenhuis. Ja de gebruikelijke maatregelen, maar dat stond een vlotte bevalling niet in de weg. Succes met het maken van een keuze!
Ja dat is juist zo lastig, het voelt veiliger maar ook weer niet in ziekenhuis (nog los van corona). Ik vond het vooral ellende om tijdens weeën daar naartoe te moeten (en eerder sturen ze je niet door) en langs al dat volk (was tijdens bezoekuur bij mijn dochter ). Waarom werd je laatste cm nog medisch?
Was voor mij de eerste keer met weeën in de auto, vorige keer werd ik ingeleid. Gelukkig wonen we erg dichtbij het ziekenhuis! Valt dit niet te bespreken met je verloskundige? Je kunt ook ervoor kiezen om op het laatste moment te besluiten: misschien zie je het nog zitten om naar ziekenhuis te gaan, misschien ook niet. Bij 9 cm hebben ze mijn vliezen gebroken en namen de weeën af ipv toe. Bij controle bleek ze er niet helemaal goed voor te liggen, sterrenkijkertje. Ik moest aan infuus met opwekkers en gelukkig is ze toen alsnog snel en zonder complicaties geboren. Ik had er niet aan moeten denken met 9cm nog in de auto te moeten!
Bij mijn eerste wilde ik graag thuis, helaas werd het medisch (groen vruchtwater toen de vliezen braken bij 4 cm). Was een vlotte maar zware bevalling. Had geen persweeën en direct na de bevalling begon ik hevig te vloeien. Kreeg ik toch nog toeters en bellen aan mijn lijf, iets wat ik van te voren niet wilde. Bij de 2e toch weer de wens voor thuis, verloskundige zag geen reden waarom niet dus daar gingen we voor. Deze bevalling was minder zwaar maar duurde veel langer, het schoot niet op. Verloskundige heeft op een gegeven moment de vliezen gebroken, kwam er een weeënstorm en toen kreeg ik wel enorme persweeën die ik bij de eerste miste. Baby kwam er als sterrenkijker uit en had dus verkeerd gelegen. Daarna kwamen de weeën keihard terug maar geen placenta. Na een half uur (na wat andere ingrepen) besloot de vk de spuit te geven. Dus bij de 2e niet naar het ziekenhuis, ondanks een verkeerde ligging en een eigenwijze placenta. Doorgaans gaat de 2e toch iets makkelijker en ik voelde me daarna ook prima, in tegenstelling bij de 1e.
Dat is een spuit met oxytocine (weeënopwekkers) om de placenta geboren te laten worden. Die word bijna overal standaard gegeven.
Ik had best thuis willen bevallen maar was alle 4 de keren geen optie. Werd elke keer medisch of medium risk. Achteraf vind ik het niet zo erg dat ik in het ziekenhuis bevallen ben maar toen speelde dit hele gebeuren wbt corona nog niet. Ik kan me best voorstellen dat je daarom liever thuis zou willen bevallen. En is een kraamhotel niet een optie voor je?
Alle 4 toch medisch ik.heb dus 6 neefjes en nichtjes die ook allemaal in zknhs moesten.. lijkt dus kleine kans dat ik wel thuis zou mogen blijven... Kraamhotel leel me ook wel wat maar volgens mij mag je daar ook pas naartoe als bevalling al gestart is (zelfde als zknhs) en dan is dat nog een stukje verder rijden. Ik ga het nog navragen. Ik heb geen weet van die spuit maar omdat persweeen bij mij niet goed doorzetten lag ik al aan infuus met oxytocine oid dus placenta kwam heel vlot.
Hier bij mn dochter medium risk. Nu zelfs high risk. Morgen naar de gyn. Mocht v a n gent stoppen met de medicijnen wat me waarschijnlijk weer medium risk maakt. Als de zwangerschap verder goed verloopt mag ik hopelijk op mijn verzoek thuis bevallen. Mocht t toch zkh worden lig ik er niet wakker van. n onze eigen vk blijft ten alle tijden bij ons. Zelfs in geval van keizersnede gaat ze mee naar ok. Ze is een goede vriendin en erg geliefd in t zkh.
Waarom was en ben je medium risk dan? Ik ben gewoon low risk, zag geen bijzonderheden staan en heeft ze niks over gezegd (ik heb zelfde medicatie als jij gebruikt tot 15wk)
Dit is dan wel mijn eerste kindje maar ik moest vanwege vroeggeboorte wel in het ziekenhuis bevallen. Ik wil je best vertellen hoe dat was als je dat wil weten?
Van de tweede wou ik thuisbevallen. Tot aan 8 centimeter ging dit perfect. Voelde me ook veel ontspannen dan in het ziekenhuis. Toen dipte zijn hartslag te erg en besloot de verloskundige de ambulance te bellen. Eenmaal daar is hij binnen 10 minuten gezond geboren. Ondanks dit vind im het nog steeds een fijne ervaring, geen enkel moment paniek gehad omdat de verloskundige zelf ook kalm bleef.
Vanwege een afwijking in mn baarmoeder waar ik aan geopereerd ben. Er is hogere kans op complicaties hierdoor. Bij mn dochtertje gee complicaties gehad die daarmee te maken hadden. Deze zwangerschap heb ik fraxiparine, prednison, utro en aspirine gebruikt tm 14 weken. Hierna geen controle meer gehad en tm morgen dus bestempeld als high risk ivm alles wat ik heb meegemaakt Daarboven op is mn staartbeen gebroken bij de bevalling en dat willen ze extra goed in de gaten houden. Bij een groot kind bijv zullen ze sneller aansturen op een keizersnede