Hey goedemorgen, weet ff niet meer wat ik er hier allemaal mee aan moet en ben eigenlijk wel heel benieuwd naar jullie mening en hoe jullie het zouden oplossen. Ik heb een broer van 21 jaar en die woonde eerst bij mijn moeder in huis, ongeveer twee en half jaar geleden werd mijn nichtje uit huis gezet (das een heel lang verhaal maar nu eigenlijk even niet belangrijk) toe werd er dus aan mij gevraagd of ik haar in huis wou nemen. Zij was op dat moment 16 en heel erg aan het puberen dus ik had iets van: ja ik wil haar wel helpen en niet op straat laten staan maar kan dat niet alleen. Toen heb ik mn moeder gevraagt of ze bij mij wou komen wonen voor die periode omdat ik toch wel hulp kon gebruiken. Dat heeft mn moeder dus gedaan (wonnde 1 straat verder en we zaten toch al bijna altijd bijelkaar dus er veranderde voor ons verder vrij weinig) in de tussentijd ging mn broer het huis van mn moeder steeds meer als zijn huis zien, sleutel kwijt even die van mn mmoeder lenen andere niet meer teruggeven, laten er later wel 11 bij maken dat soort dingetjes. Dus ook met zn vrienden daaar hangen en hij had een hond die meer in de tuin zat als ergens anders en ook overlast (stank en geluid) veroorzaakte. Daar deed de dierenbescherming ook niks aan behalve zeggen dat hij het even schoon moest maken wat hij kreeg goed te eten en was niet onverzorgd verder Uiteindelijk na veel klagen en doen hebben de buren er dus werk van gemaakt dat de hoofdbewoner er niet was en er overlast was etc en na een hele tijd was het zo dat mn moeder (hij dus eigenlijk) het huis uit gezet (dit was in Oktober 2008) werd en met een hoop schulden bleef zitten (mn moeder dan) want hij had het niet leeggehaald niks dus alle kosten daarvoor moeten ook betaald worden en omdat mn moeder hem altijd overal mee hielp qua geld enzo (hij had geen werk en wou geen uitkering) had ze al de nodige schulden. In de tussentijd heb ik mn huidige vriend leren kennen en heb ik mn moeder in huis genoemen. Mn broer mocht ik niet in huis halen van de woningbouw na alles maar die sliep af en toe stiekum binnen en regelmatig in de schuur (hij kon tussendoor een tijdje bij een vriend terecht in n caravan maar dat mocht na een tijdje ook niet meer van de verhuurder ivm ruimte) Ik was er in Decamber achter gekomen dat ik zwanger was van mn jongste en in Feb 2009 zijn we in het huis van mn vriend gaan wonen. Mn vriend en ik hebben allebei een eigen bedrijf (hij een schoenmakerij en ik iets waar we nog hard mee aan het opbouwen zijn dus t brengt nog niks op maar kost wel heel veel tijd.) dus dat mn moeder hier is is voor haar fijn en voor ons ook omdat ze tussendoor ook op de kids (zoontje van 10 en dochtertje van 5 maanden) past en heel erg veel meehelpt met het huishouden. en t is gewoon gezellig Nu is mn broer mee gegaan met het verhaal dat het tijdelijk zou zijn etc(hij zit nu in de garage waar we later een leuk huisje voor mn moeder neer willen zetten zodat we allemaal iets meerr privacy hebben) Hij heeft inmiddels eeen uitkering en er was iemand die m zou helpen met het krijgen van een urgentie voor een huisje. Daarvoor moest hij dus de schuldhulpverlening in (hij heeft nogal wat schukden door het niet betalen van zn CZ en vraag me niet hoeveel niet betaalde boete's etc) als hij dat gedaan had kon zij m weer verder gaan helpen en voor zn uitkering moet ie gaan werken. Hij kwam bij een groente verwerkingsbedrijf terecht en dat ging een week of 2/3 goed daarna kreeg hij problemen met degene die boven hem stond door wat verschillen in manier van denken degene die boven hem stoind ging hem daar dus op pakken door te klagen tegen de instantie waar hij via werkt dat hij te weinig doet terwijl er een aantal waren die echt bijna niiks deden maar daar werd dus niks over gezegt. Dit was hij helemaal zat (wat ik ergens ook wel kan begrijpen) en is er dus niet meer heen gegaan... Wat ik dus niet kan begrijpen is dat ie daarna de afspraak met de instantie die hem helpt iedere keer met een k*t smoesje verschoven heeft. Uiteindelijk is hij wel gegaan en mocht hij aan de gang bij een ander bedrijf (vandaag dus de eerste dag) en nu komt het: hij was vanochtend op tijd door mn moeder uit bed gehaald en was er ook uitgekomen... Toen ik een flesje voor mn dochtertje ging maken zat hij brood te eten, maar daarna is hij weer tegen mn moder gaan klagen dat ie niet lekker was van de kou en blablabla zere keel verzin het allemaal maar en is ie terug naar bed gegaan. Mn moeder heeft net gebled dat ie niet komt en die mensen zeiden weer alleen : nja dan maar hopen dat hij vrijdag wel komt. Die vrouw die m zou helepen moet ie alweer een hele tijd een afspraak mee maken maar haar mag hij nu opeens niet meer dus volgens hem moet hij maar EEN KEER!!! bellen om n afspraak te maken met iemand anders. Al met al: er komt dus nergens echt verandering in, hij zit hier nu een jaar ipv even tijdelijk heeft nog geen werk (nja mischien 3 weken gehad en vandaag weer af laten zeggen) geen uitzicht op een huisje (volgens mij doet hij er ook vrij weinig voor) is niet aan het sparen voor spullen voor in zn eigen huisje, hij laat tattoo's zetten, gaat lekker weg en laat mn moeder zn eten betalen en soms (vaak) als ie moet werken zelfs de bus. Mn moeder zit hier nog steeds op t zoldertje omdat wij verder nog niks kunnen beginnen en ik zie het allemaal even niet meer... Ik zal duidelijk moeten krijgen dat ie op eigen beneb moet gaan staan, maar hij is heel opstandig dus dat draaid waarschijnlijk uit op een huis vol ruzie(hij is heel wisselend qua manie van reageren toen ie een aantal jaren geleden vast zat hebben ze ook gezegt dat hij meerdere persoonlijkheden heeft maar dat vind hij alleen maar grappig) Hier moet gewoon een keer een eind aan gaan komen, maar wil geen ruzie omdat mn moeder dat heel erg vind, ik het niet wil voor mn kinderen en het hoe dan ook toch mn broer is. Eigenlijk heb ik iets van: nog max een half jaar en dan moet ie toch op eigen benen gaan staan... Maar hoe krijg ik dit duidelijk op n normale vriendelijke manier en het liefst ook nog zonder ruzie??? Iemand advies? Als alles goed mag blijven gaan krijgen we er over 8 maanden ook nog een wondertje bij, heb morgen mn nod maar al wel posi getest Het is niet zo dat hij hier anders had kunnen blijven maar het is wel zo dat het nu echt niet te lang mag gaan duren ivm ruimtegebrek. Is zowiezo niet normaal meer en moet snel veranderen maar toch Alvast bedankt dat je dit lange onsamenhangende verhaal hebt gelezen Liefs mij
jeetje meis wat vervelend allemaal lijk mijn ook een erg moeilijke situatie en zeer zeker niet gemakkelijk en zo te lezen heb je al veel dingen door laten schemeren dat hij ook echt eens op zijn eigen benen moet gaan staan ik zou denk ik toch wat duidelijker zijn en zeggen waar het op staat wil hij ruzie maken zeg je gewoon nou sorry maar hier heb ik geen zin in en loop weg... denk dat dit de enigste manier beetje is ook omdat je al zo veel hebt gedaan voor deze knul en hij gewoon niet wil inzien dat hij ook eens weg moet zodat jullie ook weer verder kunnen met jullie eigen leven wat gewoon zo normaal is moet wel even zeggen dat ik het zo knap van je vind echt petje af voor je wijffie als je wilt kletsen er over weet je mij te vinden eh super dikke knuffel en ik hoop dat er snel een goede oplossing komt
Ik denk dat er duidelijke afspraken gemaakt moeten worden met meneer. En dat die iig van jullie kant (dus jij EN je moeder) nageleeft moeten worden. Als hij iets niet doet of het erbij laat zitten dan moeten daar concequenties aan vast zitten. Want zo te horen zijn er telkens weer vangnetten voor hem. Hij zit nergens mee want hij word toch wel weer ergens ooit geholpen zodat zn schipje net blijft drijven. Dan verbetert hij zn zooitje net lang genoeg zodat iedereen zn aandacht weer ergens anders heeft en dan gaatie zn gangetje weer. Dat er iets niet helemaal pluis is met hem dat las ik door de regels heen al. Misschien daar toch eens op door gaan? Daar hulp bij zoeken/ halen? En bedoel je echt meerdere persoonlijkheden of bedoel je meerdere persoonlijkheids stoornissen? Daar zit n heel verschil in nml Het is je broer en het is je moeders zoon. Maar het is niet de bedoeling dat jullie (weer) in de problemen komen omdat hij er een zooitje van maakt. Hij is A oud genoeg om op eigen benen te staan. B wettelijk geheel volwassen dus zou zn zaakjes zelf moeten regelen. Dat kan met ondersteuning van zowel instanties als familie. En zal ook wel moeten als ik dat zo lees. Maar niet ten koste van. Hij zal zelf ook moeten willen! "you can lead a horse to water, but you can't make him drink" Ik snap wel dat t erg moeilijk is want je houd toch van hem ondanks al de problemen.
god, dat zou mijn broertje kunnen zijn.. wat herkenbaar zeg! helaas geen tips voor je, dan was het bij ons ook opgelost.. gefeliciteerd met je zwangerschap trouwens!
Ik zou inderdaad een termijn stellen: uiterlijk vanaf die datum woon jij niet meer bij ons. Zorg dat je dan zelf iets anders hebt. Maak hem ook duidelijk dat JIJ niet voor een andere woonplek hoeft te zorgen. En dat jij je hier ook echt aan gaat houden. Dus: als hij geen andere woonplek heeft, dat hij toch buiten wordt gezet. Zet dit eventueel ook op papier. En hoe moeilijk het ook is: houd je hieraan! Vraag 1 keer per maand ofzo: hoe staat het ervoor. Hou je er rekening mee dat je nog ... weken hebt? Het zal heel moeilijk zijn. Het blijft je broer, dus je wilt hem helpen. En hij maakt schandelig gebruik van jouw liefde voor hem!
Ik snap dat het je broer is en dat je hem niet onder een brug wilt laten slapen maar hij loopt volledig over jullie heen! Waarom nog zoveel moeite doen voor iemand die dat duidelijk niet voor jullie wilt doen. Het lijkt me ook een verkeerd voorbeeld voor je kinderen en dat moet nu toch je prioriteit hebben. Volgens mij ben je veel te lief en moet je gewoon een termijn van max 2 maanden stellen. Laat hem maar rennen!
Ik ben het hier helemaal mee eens. Ik begrijp dat het heel moeilijk is omdat het je broer is, maar juist omdat hij je broer is zou hij jullie met veel meer respect moeten behandelen. Ik denk dat het belangrijk is dat jij en je moeder wat je broer betreft op dezelfde golflengte zitten en je daar ook aan houdt. Daarnaast lijkt het me goed om hem zelf zijn boontjes te laten doppen. Ziek? dan belt hij zelf maar. Hij komt nu met van alles weg simpelweg omdat jullie het toelaten. succes meis.. het zal niet makkelijk zijn, maar de situatie nu lijkt me ook niet prettig. ps. van harte met je prille zwangerschap!
Zolang jij je broer onderdak blijft bieden...en dingen voor hem blijft regelen, zal er helemaal niks veranderen. Hij vind het natuurlijk wel allemaal prima zo. Ik zou hem zo snel mogenlijk het huis uit zetten, geef hem een maand om dingen te regelen....en dan ook echt de deur uit. Er is vast wel een vriend waar hij terecht kan...en anders maar niet.
Tijdelijk werd een jaar... Nog een half jaar wordt 2 jaar... Dan nog een jaar wordt definitief... HALLOO?? Waar is het einde dan?? Als dit al zo lang aan de gang is, ruïneerd hij niet alleen je moeders leven, maar ook die van jou, je partner en kids! Soms kan je een ruzie niet mijden, maar moet je effe ruzie maken om je eigen weg weer in te slaan. Doe je dat niet, dan neem je steeds zijn weg, en dat vind hij wel best! Geef hem nog een maand de tijd om iets te vinden, en schop hem dan vriendelijk de deur uit. Geef ook geen geld meer voor wat dan ook. (en je moeder natuurlijk ook niet!!) Ik neem aan dat we het hier hebben over een volwassen kerel! Ik snap dat het moelijk is, omdat het toch je broertje is. Maar omdat hij je broertje is, geeft hem dat nog niet het recht om gebruik (lees: MISBRUIK) van de situatie te maken. En zolang hem het handje boven het hoofd wordt gehouden, zal hier ook geen verandering in komen. Maak hem duidelijk dat hij het huis uitmoet in bijv. 4 weken. Hou je hier aan! (zoek voor de zekerheid iets van Leger des heils in de buurt, mocht hij het vertikken om iets anders te zoeken. Laat hem dat ook pas op de laatste dag weten, anders denkt hij misschien weer: das makkelijk geregeld! hij mag best wel effe zweten) Heel veel succes en sterkte! Ik hoop dat jullie snel weer alles op de rails hebben! Liefs Kimonootje ps: als je de confrontatie aangaat: zorg dat de kids op school ofzo zijn, mocht het uitten tot een ruzie!
Hey hey, Bedankt voor al jullie reactie's. Dat hier een eind aan moet gaan komen is inderdaad 1 ding dat zeker is, het lijkt alleen wel alsof het iedere keer een stukje lastiger word. Was in het hele verhaal ook nog vergeten dat hij een hele tijd een arm heeft gehad die te pas en te onpas uit de kom schoot. Dit is nu na een operatie over en eigenlijk zou hij nu dus wel weer werk kunnen gaan zoeken(hij heeft in maart nog een laatste afspraak in het ziekenhuis maar opzich kan hij alles nu wel weer. Ik had mn vriend dit gisteravond ook allemaal even laten lezen en die vond oook dat het inderdaad eens tijd werd om te praten. Die heeft dus gisteravond nog aan hem gebraagd wat nou allemaal de bedoeling is etc en nu blijkt weer dat hij ons dus schijnbaar niet alles verteld. Mn vriend meestal wel, ik heb geen idee waarom... Mischien wel omdat hij overal nogal rustig over blijft en ik in deze situatie al snel geroepen zou hebben: wat is dat dan allemaal voor onzin, eerst van alles beloven en blablaba! Het zit namelijk zo: Hij heeft met die mensen van de sociale dienst gesproken, waar hij ook van moest werken (eerst ging hij hier om 6 uur weg en kwam om 6 uur thuis 5 dagen per week) en die hebben dus gezegt dat hij ivm zm leeftijd niks meer gaat krijgen dan die 600 euro die hij nu heeft (hij is 21) en dat het probleem dat daarop volgt dus is dat hij geen huisje kan huren omdat hij niet genoeg verdiend. Dus ook als je 5 dagen per week aan t werk bent van half 8 tot 5 uur ong krijg je niks meer. We hebben nu in ieder geval weer een beetje meer duidelijkheid en gaan ons er nu maar een beetje mee bemoeien. Mn vriend kan nogal goed praten dus die gaat even contact opnemen met die mensen,. Mn broer moet Dinsdag weer naar die vrouw die over die urgentie gaat maar dat is voorlopig dus waarschijnlijk nutteloos We willen dus nu maar met hem gaan kijken of hij ergens mischien een baan kan vinden met een jaarcontract zodat hij via die weg een huisje kan huren. En mischien zn rijbewijs kan halen, hij zou namelijk het liefste vrachtwagenchaffeur worden maar ze willen alleen zn groot rijbewijs betalen. Ps hoe het verhaal met meerdere persoonlijkheden precies zit durf ik niet te zeggen, veel informatie hebben we nooit gekregen. Het enige dat ik weet is dat hij echt in nog geen minuut om kan slaan van nijdig geval naar lachende vriendelijke jongen en andersom. Liefs mij
Jullie moeten daar niet naar kijken! Je broer moet daar naar kijken. En tuurlijk kan hij wel een huisje betalen...zodra hij een normale baan heeft.
Lieve meid, je broer is 21. Hij is de jongste van het nest dus ergens kan ik je moeder begrijpen. Ik heb verder geen broers of zussen...dus ook geen jongere dus weet niet helemaal hoe het die kant op werkt. Maar kan me zo voorstellen dat je daar ook n beetje op past (werkt hier met mijn 3 kinderen wel zo) Maar op passen en zijn leven volledig regelen zijn 2 hele verschillende dingen. Stop met het hem aandragen van oplossingen. Laat hem zelf gaan kijken hoe wat en waar hij dit kan regelen! Hij is 21....sommigen hier op het forum zijn dan al getrouwt en hebben kinderen. Om even een vergelijking erbij te halen. Wat ik zo lees van zijn persoonlijkheids stoornis. Dat wat jij nu noemt is idd een persoonlijkheids stoornis. Maar dat is dus niet dat je meerdere persoonlijkheden hebt. Als je dat hebt dan heb je bvb 3 verschillende mensen "in je hoofd" die alle 3 af en toe boven komen drijven in zn bewust zijn. Dat kan een man zijn, een vrouw zijn, een kind zijn. En dat merk je ook direct door dat zn stem anders word, zn houding, inzicht en gedrag. Het zijn echt heel verschillende opzichzelf staande personen Wat hij heeft is een persoonlijkheids stoornis. Dat betekent dat hij idd zo om kan slaan van rustig en meegaand naar agressief of verdrietig of noem zo nog maar meer verschillende "buien" op. Maar dus alleen zijn buien/emotionele staat, niet zijn hele persoon. Weet je hoe wat en waar hij gediagnostiseerd is? Er moeten hier gegevens van bekent zijn. Misschien kan je moeder hier nog achter komen. Maar waarschijnlijk niet ivm zijn leeftijd. Daar zou hij dan zelf wat mee moeten. Wie weet kan hij via die weg wel wat te weeg brengen. En zo hulp krijgen om verder te komen. Hebben jullie er ook al eens aan gedacht dat hij niet persee een heel huis hoeft te hebben? Dat heeft hij immers nu ook niet. Hij zou een kamer kunnen huren ergens (waarschijnlijk goedkoper...iig kwa gas water en licht). Dan is hij uiteraard niet helemaal op zichzelf want zn was en eten kan hij waarschijnlijk dan niet zelf verzorgen. Maar dan zijn jullie iig al van een deel van het probleem af. Verder elke dag optijd zn bed uit en hop werk zoeken zou ik zeggen. Zonder centen kan er niks en gebeurt er dus ook niks. Belabberde tijd nu, maar als hij zn handjes wil laten wapperen dan zal er nog best wel iets te vinden zijn. Inpak/productie werk, kassawerk, horeca (al lijkt me dat niet de beste plek voor hem), etc. Hebben jullie oog op of en waar en hoevaak hij solliciteerd?