Hallo allemaal! Zoals de titel al zegt; ik weet niet zeker of ik wel 'thuishoor' op dit forum, maar ik lees zo vaak mee, dat ik me toch maar even voorstel. Ik ben 26 jaar en heb sinds 5 jaar een vriend, ofja, 'man' moet ik tegenwoordig zeggen, want we zijn pasgeleden getrouwd . Sinds een jaar heb ik kinderwens. Deze wordt met de dag heviger. Momenteel kan ik eigenlijk nergens anders aan denken.. We hebben een fijn huis, allebei een goede en vaste baan, studies zijn afgerond.. Dus waar wachten we nog op zou je denken. Juist, op mijn vriend (man dus ). Hij is er nog niet aan toe en wil liever nog wat doorsparen. Hij heeft het over termijnen van 'na de zomer' tot 2-3 jaar. Ik moet me erbij neerleggen dat hij nog niet wil (wat me echt veel moeite kost), maar kan ondertussen wel flink op dit forum rondneuzen en me goed voorbereiden. Sinds februari dit jaar ben ik trouwens gestopt met de pil, omdat ik niet meer 'ongesteld' werd. Mijn laatste bloeding was in december en ongeveer 3 weken geleden heb ik ook een soort bloeding gehad, misschien een soort van menstruatie dus. Zo.. Dit was mijn verhaaltje Groetjes!
Hoi Sevilla Heel bekend , Ook ik had op m`n 25ste al een kinderwens en vriend was er toen ook niet aan toe, maar geloof me geduld is een schone zaak en de tijd gaat zooo snel, ben nu 31 Daarbij je bent met de pil gestopt ....... en neem aan dat je vriend dit ook weet , dan weet hij ook wat daar van kan komen Hoop voor je dat ook je vriend er met een tijdje klaar voor is.
Ik weet het, geduld is een schone zaak! Er zit op dit moment ook niks anders op. Daar ben ik me bij neer aan het leggen. Althans, ik doe mijn uiterste best Wil hem niet pushen. En uiteraard weet hij dat ik gestopt ben met de pil, maar we doen het nu wel met condoom. Eerlijk gezegd was ik niet van plan weer te starten met de pil, maar als hij echt nog 2-3 jaar nodig heeft, zal ik dat op een gegeven moment (als mijn menstruatie weer een beetje klopt, als ik 'zeker' weet dat alles werkt) toch weer gaan doen.. Nja, we wachten rustig af...
Hoi Sevilla Je zit hier goed, helaas zit ik in het zelfde schuitje, zit ondertussen al een jaar op dit forum rond te neuzen, mijn vriend is er ook nog niet aan toe, en ik 26 nu wel al, ineens is dat gevoel komen opdagen had het nooit verwacht zo snel maar kom er ook niet meer vanaf! Heb het wel geprobeerd omdat ik het redelijk frustrerend vind. Ik had het me altijd zo anders voorgesteld!! Het is gewoon zo jammer dat je het niet tergijke tijd hebt, hè!? Ik vroeg mijn vriend het vandaag nog maar hij wilt me geen datum of jaar geven, omdat ik anders misschien weer helemaal daar van uit zal gaan, en hij zegt als ik dan nog niet wilt is het zon teleurstelling voor je! Opzich wel lief natuurlijk, maar voel me er wel alleen in staan. Had altijd graag jong moeder willen worden jij ook? Ik zit zelf al helemaal te denken van als we nou volgend jaar beginnen zal ik 28 zijn als de kleine geboren werd enz ik droom er ook van heb jij dat soort dingen ook?
'Fijn' om te horen dat ik niet de enige ben hier! Het is inderdaad heel erg frustrerend dat we niet samen dat gevoel hebben.. Een datum wil/kan mijn vriend me ook niet geven, maar dat wil ik ook niet, anders ga ik inderdaad helemaal naar die datum toeleven, terwijl mijn vriend nu onmogelijk kan zeggen wanneer dat gevoel bij hem wel zal komen.. Geduld is de enige oplossing geloof ik :S Ik heb nooit echt de wens gehad jong moeder te worden, maar wel altijd zeker geweten dat ik kinderen wou. Ik heb altijd gedacht 'het komt als het komt'. Hoe is dat bij jou? En hebben jullie ook al lang een relatie? Dromen over een kindje doe ik ook vaak! En geboortekaartjes kijken, namen verzinnen, babykamer inrichten in gedachten, kijken voor kleertjes etc. etc.. Haha..
haha gek he dat het zo ineens kan komen dat gevoel!? Ik was er ook nooit zo mee bezig eigenlijk, en mijn vriend al wel, vorig jaar maart kreeg ik ook die gevoelens, en wilde we in augustus na onze vakantie stoppen met de nuva ring, maar dat liep anders ivm dat ik mijn 2de baan kwijt raakte bij mijn vader helaas wegens fam omstandigheden erg naar gegaan, dus een salaris minder en ik was gestrest alles wat ik mee gemaakt heb, leek te veel te worden, dus eerst aan mezelf werken dan zien we wel weer verder,was het toen! nu ben ik al een jaar bezig met mezelf en het gaat erg goed, loop bij een natuurgeneeskundige. En snuffel hier dat jaar een beetje rond.. Nu dat het goed gaat komen die kriebels toch wel weer boven hoor Maar idd het enige wat wij kunnen doen is geduld hebben. ik en m ijn vriend kennen elkaar al langer maar we gaan nu 2 jaartjes met elkaar en wonen die tijd ook al samen. Hij is alleen bijna 3 jaar jonger als ik hij is 24 en ik 26 word dit jaar 27. Hoe zijn jullie leeftijden?
Ja ik vind het inderdaad ook heel raar dat dat zo ineens komt, en vooral ook dat je het met geen mogelijkheid weg kan krijgen! Wel goed dat jullie toch even gewacht hebben tot het wat stabieler was bij jullie.. Lijkt me voor een kindje toch wel heeeel erg belangrijk. Weet je ook waarom je vriend dan toen wel wou, en nu nog niet? Ik ben zelf 26 en mijn vriend 28. Mooie leeftijden vind ik zelf
idd hele mooie leeftijden, en het is zeker ook goed geweest even met mijn verleden te worstelen Ik denk, dat ie er in afgelopen tijd veel over na heeft kunnen denken en het toch een hele verantwoordelijkheid vind, hij vind het gewoon best wel eng.. En hij wilt nog even samen genieten... en eerst een vast contract hebben en misschien daarna weer een ander huis...haha zijn ouders zeggen ook al tegen hem, van 'je moet er niet te lang over nadenken'die staan helemaal achter me. Ik wil wachten tot hij er gewoon echt aan toe is, en daar moet ik aan geloven! Maar toch hoop je stiekem steeds dat het eerder is dan verwacht! Hoe zit dat precies bij jullie dan?
Hoi meiden, ik d8 ik kom ook even met mijn goedbedoelde advies langs Ik ben nu 20 weken super gelukkig zwanger alles gaat vooralsnog goed in m'n buikkie Ik ben 35 jaar en vorig jaar een miskraam gehad na 9 weken maar wat ik ff wilde delen met jullie! Ik heb een relatie van jaja 13 jaar gehad waarvan 3 jaar getrouwd ik kreeg rond m'n 29e enorme kinderwens( door m'n toen baby neefje denk ik...) mijn ex- man bleef zoooo stellig dat hij geen kindjes wilde dus besloten op m'n 31e te scheiden( we waren ook als broer en zus inmiddels) maar nu inmiddels een te leuke vriend gekregen en ZWANGER :-D joehoeeee en dan te bedenken dat mijn ex-man nu wel sinds dit jaar een kindje heeft gekregen met z'n huidige vriendin.... Tja het loopt blijkbaar zoals het loopt! Maar 1 tip van deze "oud gediende" blijf erover praten met je man/vriend! Dan komt het vanzelf goed! Ik ben nu zoooooo gelukkig! Het had zo moeten zijn!!! Heeel veel suc6 en ondertussen ook veel plezier met oefenen ;-P Grtjes
Welkom!! Mijn ex en ik hadden ook dit meningsverschil. Woonden samen en hij was workaholic, wilde nog lang geen kids...we zijn ook uit elkaar gegaan omdat we gewoon zo verschillend in het leven staan. Hij was voor geld verdienen en carriere maken, ik voor huisje boompje beestje. Nu inmiddels na 13 jaar en eindeloze ziekenhuis behandelingen en 5 missed abortions goed zwanger, van onze 2e zoon. Vorig jaar ouders mogen worden na een lange adoptieprocedure. Ik ben zooo blij dat mijn ex en ik toendertijd uit elkaar gegaan zijn....anders had ik deze rijkdom misschien wel nooit mogen krijgen.. Haha ik wil niet zeggen dat je bij de partner weg moet hoor!! Maar zou wel even goed uitzoeken of het nog niet willen echt tijdelijk is, of telkens vooruitschuiven wordt....
Hoihoi! Gelukkige weet ik wel heel zeker dat hij echt kinderen wil, en niet alleen omdat ik dat zo graag wil, maar hij wil het zelf ook echt graag.. Hij wil vooral nog even genieten van zijn vrije tijd en weinig verantwoordelijkheden.. Snap ik, want we zijn 26 en 28, we lopen nog niet richting de 40 daarover maak ik me geen zorgen dus.. Ik moet gewoon geduld hebben en ondertussen rammel ik 'vrolijk' verder :s
precies, zo is het hier ook, nog even geduld en zo erg is het soms ook niet want ook ik vind het soms best spannend hihi, ken je dat gevoel ook? Of vind jij het alleen maar leuk? gr
Hoi, ik ben ook nieuw hier..wilde even reageren..bij ons was het zeg maar omgedraaid. Mijn vriend wilde ontzettend graag kinderen, ik wilde nog wachten. Zit soms met mezelf in de knoop en dacht..daar moet ik eerst uitkomen. En nog honderdduizend andere redenen..maar het kwam er eigenlijk op neer´dat ik gewoon bang was. Ik zit in de ziektewet, ben bezig met een traject. Heb altijd voor de klas gestaan, wilde weer een nieuwe studie oppakken enz enz. Kortom..uitstellen dus. En toen werd ik zwanger.. Heel even sloeg de paniek toe (bij mij..mijn vriend was meteen door het dolle heen..Maar toen..alleen maar heeel veel blijdschap. Wat een heerlijk gevoel!! Helaas heb ik een miskraam gehad. Na zoveel vreugde...ontzettend veel verdriet. Wat ik nu weet, door deze zwangerschap..is dat ik ontzettend graag mama wil worden. Carriere? Ik heb mijn diploma, kan weer voor de klas als ik zou willen. Van mijn part ga ik lekker ergens achter de kassa zitten. Het kan me niet meer schelen. Geluk haal je niet uit carriere, uit geld. Geluk haal je uit liefde.. Mijn vriend en ik zijn zo gelukkig met kleine dingen. We zijn niet rijk, maar we redden het. We genieten van een wandeling door het bos, gewoon lekker samenzijn. We gaan er weer voor, geen twijfels meer.... Hoop dat je vriend, of sorry man zei je he..ook snel zijn twijfels overboord gooit.. want papa en mama worden is zo iets moois. En zo'n lief klein kindje..tuurlijk heeft die luiers nodig, melk en een heleboel meer..maar vooral liefde..dat is het belangrijkste. Succes!
Hallo, Door jullie verhalen heb ik me net geregistreerd. Ik dacht altijd ik kan me toch niet gaan aanmelden bij een zwangerschapsforum als ik niet zwanger ben. Maar ik heb precies hetzelfde. Die klok waar ze het altijd over hebben die rammeld behoorlijk. Ook mijn vriend wil liever nog even wachten. Moet mezelf vaak inhouden om er niet iedere dag over te praten, ik google ook op geboorte kaartjes en heb een mapje op mijn pc met als titel Babynamen. Zelf ben ik 24 dus er is geen haast maar ik zou niets liever willen. Ik herken mij heel erg in jullie verhalen.
Dames, Welkom op Zwangerschapspagina.nl. Zullen we het voorstel forum voor het voorstellen houden en de rest op het forum bespreken in het betreffende categorie? Lotte
Hoi Sevilla, Ik ken het hoor Mijn vriend kwam zelf met het idee om in maart mijn spiraal te laten verwijderen en dan misschien wel eens te gaan starten met proberen..(dit was vorige zomer) nu is hij nog met een avondopleiding bezig (september is hij klaar) en naarmate het verwijderen dichterbij kwam toch een soort terugkrabbelen. maar we hebben de spiraal gewoon in maart laten verwijderen, en in april ook netjes een menstruatie gehad. in de tussentijd toch maar aan die stomme condooms (gelukkig houd hij er ook niet van haha), maar vorige week toch opeens "onveilige" seks waardoor ik me natuurlijk af vroeg wat nu zijn bedoeling was...onveilig omdat ik theoretisch geen vruchtbare dag had, of voortaan onveilig..? zijn antwoord toen was nog dat het eigenlijk eenmalig was. Echter op koninginnedag (na een aantal glazen alcohol), toen vrienden met hun 2 kids waren gearriveerd in de stad en hij stralend stond te kijken naar de kleinste (halfjaar oud), vroeg ik uit een grapje "zou je dat ook wel willen, zo'n kleintje, over zo'n zeg 9 maanden? ". vervolgens neemt ie me apart en zegt "je weet hoe ik erover denk, als het mocht gebeuren zou ik dat helemaal geweldig vinden...ben ik er klaar voor? nee, maar wanneer ben je er echt klaar voor? ik denk dat ik er pas klaar voor ben als het zover is. ach weet je, kan mij het ook schelen, ik heb toch ook een hekel aan die condooms" en hij staat er ook volledig achter gelukkig en dit terwijl hij er de laatste tijd toch heel erg op zat te hinten dat hij pas wilde beginnen met proberen als hij klaar was met z'n studie. dus je ziet, er is nog hoop groetjes PS ik ben 24 en mijn vriend 31
Hoi babyfotograaf Gelukkig! En super leuk voor je Hopelijk zijn jullie snel zwanger Wij wachten gerustig op onze mannen hihi @ loetje wat een verhaal zeg, en wat erg van je verlies, maar je bent er wel veel wijzer door geworden en je weet nu dat je zeker mama wilt worden mooi succes en hopelijk ben je snel weer zwanger !
Welkom Sevilla en anderen! Schrijf gezellig mee hier! Ik wou even kwijt dat mijn man en ik ook heel lang verschilden. Sowieso wist ik zeker dat ik moeder wilde worden, maar hij niet. Totdat hij op een gegeven moment ineens omsloeg en bij mij ging zeuren dat hij toch wel graag een kind wilde. Heel geinig hoe iemand zo abrupt kan veranderen. Hopelijk gebeurt dat bij jullie mannen ook snel. Tip: Bezoek veel vrienden met leuke kindjes. Met nadruk op leuk, want mijn man had alleen beeld van lastige kindjes, pas toen hij ging inzien dat kids ook heel lief en leuk kunnen zijn, was hij om!
Hoihoi! Bedankt allemaal voor jullie reacties! Goed om te lezen dat er meer mensen met dit probleem zitten/zaten!! @Lotte; doen we! Groetjes!