Op reis voor werk... zonder de kleine

Ik ga elk jaar een midweek weg met een vriendin al sinds de oudste een jaar is. Dus ik zou zeggen lekker gaan. Videobellen doen we hier meestal wel even zo tussen avondeten en bedtijd

 

Kind is bij de vader toch? Dan is dat echt niet zo'n probleem. Kan me voorstellen dat jij het moeilijk vindt, maar voor een kind (ervan uitgaande dat papa een prima papa is) is het niet zo groot.

 

Kind is bij papa

Zou lekker gaan, maar ben daar sowieso niet heel moeilijk in.
Kunnen partner en kind anders mee?

 

Ik ben stewardess, wel altijd na de geboorte 9 maanden op de grond (borstvoedingsrestrictie) maar daarna was het hop de lucht in.
Schuldig voelen hoeft niet.
Papa kan ook prima voor je kleine zorgen.
En voor je het weet ben je weer thuis.
Ik mis(te) ze af en toe wel maar des te fijner is het als je weer bij ze bent.

 

Wij hebben ook verplichtingen danwel leuke dingen waardoor we afwisselend een paar dagen weg zijn. Kinderen zijn bij de andere ouder en vinden videobellen leuk.

 

Ik moest 3 dagen naar Lissabon toen mijn zoontje nog geen 6 maanden was. Ik vond het ook moeilijk om te gaan, maar het verliep allemaal prima thuis, ik kon eindelijk twee nachten doorslapen en daarna heb ik hem extra geknuffeld (en een maand later brak covid uit en had ik mijn zoontje 24/7 thuis).

Ik heb er ook moeite mee, maar als het thuis goed geregeld is, komt het goed!

 

Al sinds de geboorte van mijn kids ga ik jaarlijks min 10 sagen of 2 weken op vakantie. Heerlijk en thuis draait alles gewoon door. Ze missen me nauwelijks en ik mis hun ook nauwelijks doordat ik geniet van de vrijheid.

 

Ik moest toen mijn oudste 4 maanden was ook 5 dagen op reis vond ik toen lastig en echt wel moeilijk gehad toen. Daarna nog veel voor mijn werk op reis geweest maar nooit meer in het eerste half jaar, dat vond ik achteraf echt niet fijn. Maar verder nooit moeite mee. Kinderen zijn dan bij mijn man en het is lekker om even zonder ze te zijn en nog veel leuker om ze weer te zien Schuldig voelen proberen niet te doen hoor. Dat hoeft niet!

 

Gewoon doen! Schuld gevoel hoef je niet te hebben je man kan echt wel een paar dagen met zijn kindje samen zijn. Die redden zich heus wel zonder je! En hoe fijn is het om even lekker met andere dingen bezig te kunnen zijn. Als je terug komt waarderen ze je weer extra! Videobellen kun je doen. Maar kan soms lastig zijn voor jezelf want een kindje van 1,5 jaar heeft een korte spanningsboog en jij verwacht dan misschien meer dan wat een kindje op dat moment kan bieden. Bijv. Omdat ze moe zijn voor bedtijd. Of omdat je man midden in het hele avond ritueel zit. Wij stuurden meestal even een foto’tje. Of kort filmpje van de kinderen.

 

Vijf dagen is toch niet zo lang? Lijkt mij geen probleem. En ik zou me ook zeker niet schuldig voelen. Niet lullig bedoeld, maar dat is toch echt iets wat meestal vrouwen zichzelf aanpraten. Is nergens voor nodig, zeker niet omdat je kind bij zijn vader is en (neem ik tenminste aan) goed verzorgd zal worden.

Ik ben toen mijn jongste 9 mnd was een kleine week naar New York geweest, niet voor werk maar voor mijn plezier. En dat ging natuurlijk prima. Daarnaast ik ga ieder half jaar een weekendje weg (alleen), en ik heb me nog nooit schuldig gevoeld. Moeders mogen ook eens wat anders doen dan alleen bezig zijn met hun gezin/kinderen, of dat nou voor werk is of niet. Dus mijn advies is: loslaten en maak er wat leuks van!

 

Mijn man is elke week 5 dagen van huis
Echt de kinderen merken daar niks van hoor.
Ja nu ze ouder worden maar met die leeftijd niet.
mijn oudste was 1,5 toen het voor het eerst gebeurde.

 

Gaan! Kind is gewoon thuis bij vader en zal hier 0 herinneringen aan overhouden. Geniet ervan

Tip, maak t niet groter dan het is.

 

Kan je hetregelen qua opvang en zo? Mijn man is ook regelmatig naar het buitenland en ik vind het zelf altijd een gestress. Sowieso heb ik op zijn papadag dan extra opvang nodig. En omdat ik nogal wat reistijd heb lukt het me ook niet om mijn jongste te brengen en halen en 8 uur te werken op 1 dag. Dus ik moet dan uren vrij nemen of ze later inhalen.

 

Gewoon gaan en niet schuldig voelen

Hier is mn man regelmatig weg voor werk. Hij probeert maximaal van maandag tot vrijdag weg te zijn, maar soms is het ook weleens langer.
Nee, jongens vinden het niet heel leuk, maar passen zich aan en zijn blij als hij weer thuis is.

We waren nu samen 3 dagen weg en kregen met moeite een hoi toen we ze weer op kwamen halen
Zolang alles qua opvang ed geregeld is, komt het wel goed

 

Ik vlieg 2 x per jaar naar het buitenland voor een lang weekend of een midweek met vriendinnen en nog eens 1 x per jaar met mijn man zonder kinderen.
Ze hebben het tot nu toe elke keer overleefd.
Sterker nog, als ze alleen met mijn man zijn dan maakt die er ook een klein feestje van met ze, dus ik krijg regelmatig de vraag wanneer ik weer ga.

Probeer dus lekker te genieten van die 2 extra dagen in Engeland! Mocht je trouwens naar winter wonderland in London willen, ik kwam er gisteren achter dat je tegenwoordig kaartjes moet 'kopen' (afhankelijk van het tijdstip kunnen deze ook gratis zijn). Wellicht wist je dit al maar ik ben sinds corona niet meer geweest.

 

Ik ga volgende week voor 8 dagen weg met mijn werk. Ook voor het eerst zo lang weg bij kind. Alhoewel ik er zin in heb, zie ik er ook een beetje tegenop omdat ik mijn kind ga missen. Maar ik 'moet' van mijzelf gewoon gaan: vader is zeer capabel en ik wil dat het normaal is dat ik af en toe weg kan. Het enige is dat ik nog borstvoeding geef. Had verwacht daar al mee te zijn gestopt, maar door wat onrustige nachten is het toch nog wel handig. Misschien een goed moment om te stoppen (neem kolf wel mee, als ik het toch niet los kan laten). Ik twijfel ook nog over videobellen: ik wil niet dat hij overstuur raakt.

Het is dus vooral voor mijn eigen gevoel. Ik probeer dan ook op het positieve te focussen: kind gaat lekker veel tijd met papa doorbrengen en ook nog eens gezellig bij opa en oma logeren op de dagen dat ik normaal thuis ben. Die zijn helemaal blij.
En voor mij: ik ga een leuke dingen bekijken, genieten van het mooie weer en slapen in een groot bed voor mij alleen. Dit wordt waarschijnlijk het eerste jaar dat ik tijdens deze reis meer slaap dan thuis (reis met 60 examenleerlingen, voordat ik een kind had sliep ik thuis veel meer).

Je gevoel mag er zijn, maar ik zou mij er dus niet door laten tegenhouden. Hoe langer je wacht met dit soort dingen, hoe moeilijker het volgens mij wordt. Ga lekker genieten!

 

In tegenstelling tot de andere reacties hier zou ik het helemaal niet zien zitten. Ik wil niet 5 dagen bij mijn kinderen weg, zeker niet toen ze zo jong waren. Nu denk ik dat je niet echt een keuze hebt misschien, dus gelukkig zit je kindje wel op een leeftijd dat het wel kan.
Je kindje redt zich prima, zelf zou ik er gewoon niet op zitten wachten, dus snap je gevoel goed. Man gaat regelmatig weg en heeft er dan weer totaal geen moeite mee.

 

Hier precies hetzelfde.
Omdat man regelmatig in t buitenland zit, slaapt de jongste ook heel veel slechter als iemand anders dan ik haar op bed leg. gaat wel weer over voordat ze 18 is, maar voor die tijd ga ik geen nacht weg zonder kids

 

Lekker gaan! Ik snap je gevoel heel erg goed, maar het gaat thuis rustig door draaien. Toen onze oudste 1,5 was moesten mijn man en ik naar de bruiloft van zijn broer in het buitenland. Zoon meenemen was geen optie want uiteraard daar geen opvang (iedereen bij de bruiloft). Die is dus bij mijn moeder gebleven. Ik vond het ontzettend moeilijk, maar hij heeft er echt totaal geen last van gehad. Gewoon een hele leuke week met oma door gemaakt. Je kindje houdt er niks aan over, papa zorgt goed voor hem, en jij kan eventjes nog twee dagen langer genieten van wat tijd voor jezelf. Zie de voordelen ervan, echt niet schuldig voelen hoor!