Poeh waar te beginnen? Ik vind het gezinsleven ontzettend zwaar. Ik heb een kindje van 2 jaar en een kind van 4 jaar. Elke dag denk ik wel waar ben ik toch aan begonnen? Mijn oudste is een heel pittig kind waar ik vaak de nodige strijd mee heb. Dat is al zo vanaf baby af aan. Natuurlijk hou ik oneindig veel van ze. Ik had alleen nooit verwacht dat ik het zo zwaar zou vinden. Ik voel me echt altijd moe maar dat hoort waarschijnlijk bij het moederschap maar ik zie vooral overal zo tegenop. Ik ben vorige winter behoorlijk depressief geweest en een paar maanden geleden leek ik wat op te knappen. Ik heb een mindfullness cursus gedaan en dat leek me iets te helpen. Helaas is nu de herfst begonnen en voel ik me weer eenzamer en ellendiger worden. Ook zijn mijn paniek aanvallen weer terug gekomen. Ik kan zo moeilijk genieten en denk er vaak over om van huis weg te lopen of er een eind aan te maken, zodat ik het allemaal niet meer hoef te voelen. Om me daarna gigantisch schuldig te voelen natuurlijk. Volgende week heb ik na lange tijd weer een gesprek met een psycholoog. Ik twijfel heel erg of ik het onderwerp antidepressiva aan ga kaarten bij haar. Ik heb het nooit geprobeerd omdat ik het niet goed durf, bang ben voor de bijwerkingen en vind dat ik het zelf moet doen, voel me zo mislukt en niet goed genoeg als moeder. Bovendien start ik binnenkort met een nieuwe baan en lijkt het me nu niet zo"n goed m moment om er mee te starten. Ik slik wel af en toe oxazepam. Daar word ik rustiger van maar ook erg slaperig. Mijn vriend vindt vaak dat ik niet zo moet klagen en gewoon positief moet zijn. Was het maar zo makkelijk, dat zou ik zo graag willen! Ik wil niets liever dan gewoon blij en tevreden zijn. Zijn er hier meer moeders die iets herkennen? Of moeders die antidepressiva nemen en daar baat bij hebben, of juist niet?
Ik had ook een depressie. Ik ben begonnen met brintellix,een relatief nieuw antidepressivum zonder bijwerkingen zoals aankomen,libido verlies en dat het eerst verergert. Je kunt de druppels heel geleidelijk opbouwen. Ik was altijd tegen,maar de psychiater drong lichtjes aan en wat ben ik daar blij om. Met 5 druppels per dag werd het beter, nu slik ik er 8 en sindsdien geen depressieve klachten meer. Zij heeft me toen ook aan de lichttherapie gezet in het najaar: 2 weken lang elke ochtend op haar kantoor om 8.45 uur een half uur voor een daglichtlamp. Had vorig jaar zo'n goede winter dat ik zelf zo'n lamp heb gekocht en nu thuis een kuur doe. Bij mij was ook mijn pittige gezin deels oorzaak,en ik kreeg ook suicidale gedachten en daarnaast vluchtneigingen. Mijn psychologe hielp ontzettend, en de psychiater die mij de juiste dingen voorschreef was de laatste zet tot herstel. Dus vraag er gerust om,voel je niet schuldig en vraag hulp. Wees eerlijk. Erken dat je je zo voelt. En heel veel sterkte en succes.
Hier venlafaxine en dat geeft mij net dat zetje de goede kant op. Ook therapie overigens hoor. Ik wil niet meer zonder en ik heb 0 bijwerkingen (ja ff met opstarten). Afbouwen is wel vreselijk...
Heel goed dat je hulp hebt gezocht! Ga in therapie en gebruik dat wat nodig is om beter te worden. Een baan kost misschien energie maar geeft het ook.allwen thuis blijven zitten zal de situatie niet beter maken. Heb je wel sociale contacten? En genoeg mogelijkheden om samen te spelen met de kinderen.
Dank jullie wel voor jullie reacties, doet me goed! Alle tips zijn zeker welkom en daar ga ik wat mee doen. Ik werk nu ook maar ik begin binnenkort met ander werk. Dat zal wat energie kosten in het begin maar ik denk dat mn huidige baan me meer energie kost. Ik heb al jarenlang paniek klachten. Soms is t een tijd weg en dan komt t weer. Vooral die stemmingswisselingen vind ik erg vervelend en de huilbuien
Heel erg herkenbaar. Ik heb een postnatale depressie gehad en daar ben ik gelukkig wel weer vanaf, maar ik merk nu, in deze periode ook, dat ik nog wel heel snel in de stress schiet en alles niet meer zie zitten. Hoeft maar 1 dingetje te zijn waardoor ik volledig over de zeik kan raken.
Misschien kan je je man eens meenemen.... met zijn gezeur als dat je je niey moet aanstellen kan je natuurlijk niks... Hij moet je helpen, ECHT helpen en niet alleen maar roepen dat je positief moet doen.... echt... positief doen bij depressieve gevoelens...