Hoi,hoi, Mijn jongste zit in combinatie van 9 maanden sprong en doorkomen tandjes dus hij is niet heel blij terwijl hij dit normaal altijd wel is, heel sneu...... Hij wordt in de avond/nacht vaak wakker en slaapt dan, na het geven van een speentje wel weer in. Nu lees ik hier vaker dat kindjes er rond deze leeftijd aan kunnen wennen en het is ook niet zo dat hij alles bij elkaar krijst, maar moet ik hem dan maar 20 minuten laten jammeren om vervolgens wel te gaan huilen terwijl hij door het geven van een speentje weer verder slaapt? Het is ook dat hij op zijn buik slaapt maar nog niet terug kan draaien, dat irriteert hem dan ook. Concrete vraag is dus eigenlijk; gaat hij wennen aan het feit als ik naar hem toe ga in periodes dat hij even niet zo lekker in zijn velletje zit? Normaal slaapt hij nl. wel gewoon lekker door. Wat doen jullie in deze periodes?
Heel eerlijk.. Ik zie het 'probleem' niet zo.. Als ie stil is met een speentje ga je toch lekker dat speentje geven.. Anders ga e eerst 20 min naar gejammer luisteren om vervolgens alsnog die speen te gaan geven.:
Hij kan er nu idd aan wennen. Maar daar gaat het toch niet om? Doe gewoon wat jij wilt en waar jij achter staat. Ik zou er zelf gewoon naar toe gaan en hem troosten. En pas als dit nachtenlang op hetzelfde tijdstip gebeurd, ja dan kun je verder kijken wat je ermee doet.
Hoi Sam, Het is eigenlijk ook helemaal niet als een probleem bedoeld, sorry als het zo over komt . Het is meer dat ik steeds twijfel, moet ik hem nu dat speentje/aandacht gaan geven of gaat hij hieraan wennen en dadelijk niet meer zonder die aandacht te kunnen? Het feit dat hij ook nog niet van buik naar rug terug draait werkt in deze ook niet echt mee. Slapen vindt hij heerlijk in deze positie, maar als hij eenmaal wakker is ligt hij toch het liefste op zijn rug Wil hem er natuurlijk niet aan laten wennen maar ik ben nooit zo goed in laten jammeren bij die kleintjes, zeker niet als ze zich niet fit voelen. Ach, als ik het zo lees weet ik natuurlijk het antwoord al wat ik ga krijgen, moet gewoon lekker mijn gevoel volgen, is altijd het beste!
Als hij een beetje jengelt kan je natuurlijk ook even een paar minuten wachten om te kijken of hij zelf weer in slaap valt. Word het jengelen wat doordringender dan het speentje gaan geven. Dit doe ik met mijn meisje ook wel eens want bij haar wisselt het nog wel eens. Als ze echt wakker wakker word omdat ze haar speentje mist, dan jengelt ze niet maar huilt gelijk.
Welnee hoor, daar verwen/verpest, of hoe men het ook noemen wil, je hem echt niet mee. Jij voldoet gewoon aan zijn behoeften op dat moment. Daar kan in mijn ogen helemaal niks mis mee zijn. Mijn zoontje heeft met 9/10 maanden een periode gehad dat hij alleen in slaap kon vallen als wij bij hem bleven. Daar hebben we gewoon aan toegegeven. Het zelf in slaap vallen kwam vanzelf weer terug en inmiddels is hij 14 maanden en hoeven we nooit meer bij hem te blijven tot hij slaapt.
Dankjewel voor jullie reacties! Zoals ik al eerder schreef, natuurlijk weet ik stiekem het antwoord wel, maar het is meer het delen van informatie en horen van andere ervaringen wat ik graag wil horen Het in slaap komen zelf is geen probleem, meer het wakker tussendoor op dit moment, bijna elk uur wel. Denk echt dat hij last heeft van zijn doorkomende tandjes, heeft er ook verhoging bij. Ik houd meestal ongeveer 10 minuten aan, mocht het eerder in echt huilen overgaan dan sta ik natuurlijk eerder aan zijn bedje. Meestal kijk ik het een paar nachten aan en is het vaak wel weer over. Diep respect voor alle ouders die deze avonden/nachten standaard hebben. Het grappige is dat onze oudste alweer bijna 5 is en je bij heel veel dingen nu weer denkt "hoe deed ik dit ook alweer?" of "hoe ging ik hier mee om?"
Ik vind het wel fijn dat mijn kindjes wennen aan het feit dat hun mama komt zodra ze hun mama nodig hebben Geeft ze vertrouwen. Als ze weer lekkerder in hun vel zitten, slapen ze wel weer door hoor.
Volgens mij doe je het prima. Ons zoontje wordt nog maar zelden 's nachts wakker. We wachten eerst even of hij zelf weer in slaap valt, anders gaan we er even naartoe. Hij heeft geen speen en ook nooit gehad, dus ik weet niet of hij daaraan went of dat hij dat nu al kan afleren. Ons zoontje heeft ook een periode gehad dat hij 's nachts wakker werd maar dat er niets aan de hand was. Dan gingen we er even naartoe. Dan 10 minuutjes wachten en dan weer even bij hem kijken. Dat was met 3 nachten over en toen sliep hij weer gewoon door.
Als ik teruglees heb ik het ook totaal verkeerd verwoord en vind ik de tekst nogal stom eigenlijk...... Ben juist zo'n moeder die er altijd is als mijn kindjes mij of mijn man nodig hebben, maar mensen in mijn opgeving zeggen zo vaak "pas op dat je ze niet teveel verwend...." Vandaar meteen weer de twijfel. Onterecht natuurlijk. Ben ik ff blij dat ik de afgelopen nachten mijn hart heb gevolgd, want de oppas sms'te net dat de twee onderste tandjes door zijn gekomen. En vorige week had hij als eerste een hoektand, dus hij krijgt het wel voor zijn "kiezen" op dit moment...... Mooi gesproken allemaal, 'k ga mooi zo door!
Ik ga altijd troosten het echt huilen is. Steeds vaker lijkt ze te gaan huilen maar is het toch dromen. En een paar dagen een keer eruit gemoeten voor het speentje maarze slaapt nu gewoon weer door. Alleen halen we haar niet meer uit haar bedje maar troosten haar als ze in bed is. Anders zijn de rapen gaar...
Eens met alinea 1, niet met alinea 2. Wij hebben het onze zoon namelijk uiteindelijk wel met veel moeite (opnieuw) moeten aanleren om terug in slaap te vallen. En dat was geen leuke periode. Maar liever dat, dan dat ik niet toegeef aan zijn behoeftes op momenten dat hij wel echt even die troost nodig heeft!
Dit dus, hier zelfs een periode van 3 maanden een nachtles gegeven (tussen 15 en 18 manden) maar dat liet hij ook zelf weer vallen. Ik vertrouw op zijn behoefte en ritme
Tegenwoordig wacht ik even of ze weer in slaap valt, maar meestal is ze haar speen kwijt en dan kan ze niet meer slapen. Wat ik dan doe, ik kom haar kamer binnen, probeer haar verder niet aan te kijken, pak de speen (ligt meestal op dezelfde plek) en geef die aan haar zonder iets te zeggen en loop weer weg. Zo krijgt ze wat ze nodig heeft (de speen) maar geen extra aandacht van mij. Anders wil ze eruit . Ze gaat dan weer lekker verder slapen. Als ze echt wakker wordt en hard gaat huilen haal ik haar eruit en even troosten. Soms even knuffelen en liedjes zingen, wil ze echt niet slapen neem ik haar vaak mee naar mijn eigen bed. Vervolgens een kwartiertje later leg ik haar weer in haar eigen bed en slaapt ze verder. Van 6-12 maanden ging het heel vaak zo hier, maar sinds ze 1 jaar is eigenlijk niet meer. Gewoon dus lekker gaan troosten komt vanzelf goed.
Hier gebeurd dat ook en ik ga er wel heen voor de speen. Snachts helemaal want ik weet dat hij toch niet gaat slapen. Kan ik wel eerst naar het gejammer en gejengel gaan luisteren maar ik weet dat ik er toch uit moet. En als hij "te" wakker word kan ik nog gaan voeden ook dus hier gewoon eruit voor de speen hij slaapt dan lekker verder en mama ook....