Ik wil je aller eerste condoleren met het overlijden van je moeder! Heel veel sterkte met dit verlies. Wel fijn dat jullie nu wat positief nieuws hebben gekregen Ik ben zelf 3 x ingeleid Bij de oudste medische noodzaak Met 36,1 en 2 cm ontsluiting zijn mijn vliezen gebroken en infuus aangesloten dit gebeurde om 9 uur en om 12:01 is ons zoontje geboren echter had ik vanaf 9:40 pas wast weeen! Ons middelste zoontje is ingeleid op verzoek naar problematische zwangerschap met 37,5 Ochtends melden tevens 2/3 cm ontsluiting dus vliezen breken en infuus starten om 9 uur om 10:10 kreeg ik wat krampen en om 10:50 geboren. Ons jongste zoontje ingeleid ivm verplicht zkh bevallen en mijn extreem snelle bevallingen, met 37,2 19 uur avonds melden voor een ballon ivm geen ontsluiting, 23:30 viel de ballon eruit waardoor ik gewoon ben gaan slapen, had immers nergens last van. En aangezien ik de volgende ochtend gewoon ingeleid zou worden met infuus. Ik werd wakker om 4:40 met wat zeurend gevoel 5 min daarna braken mijn vliezen spontaan en 5:20 is ons zoontje geboren. Ik heb enkel bij de oudste een weeenstorm gehad omdat ze continue het infuus bleven ophogen dit heb ik dan ook geëist bij de andere zwnageschapen dat dat niet gedaan werd en ze eerst zouden aankijken hoe mijn lichaam erop reageerde. Dit is goed opgevangen bij het zkh en de andere keren is ook goed gekeken hoe m'n lichaam het zelf oppakte en heb ik bij m'n tweede bevalling maar een minimale dosis oxcitocine gehad. En is hij niet een keer opgehoogd. Ik wil je heel veel succes wensen voor de bevalling. En alle horror verhalen die er rond gaan over inleiden moet je echt niet aanhoren hoor. Want ik heb alle keren hele goede bevallingen gehad zonder pijnstilling!
Je krijgt geen keizersnede voor je placenta deze word op de ok doormiddel van curretage verwijderd ik heb het zelf namelijk gehad
Bedankt voor alle lieve woorden en verhalen! Ik wil alles horen hoor, horror verhaal of niet Ik probeer me op elk scenario enigzins voor te bereiden. Voor zover je je daarop kunt voorbereiden natuurlijk. Elke bevalling is anders, inleiding of niet. Misschien breken mijn vliezen wel volgende week..wie weet Er wordt vanalles gepland maar hoe het écht gaat lopen blijft afwachten. Ik vind het rete spannend! Ik kan niet zo goed tegen "het onbekende", maar ben aan de andere kant ook wel weer heel nieuwsgierig naar hoe dat nou echt allemaal voelt
Na een bevalling van 6 uurtjes is vorige week vrijdag onze mooie dochter geboren! Ik zou donderdag de 13e ingeleid worden maar dat werd afgebeld omdat er geen bedje beschikbaar was voor de baby. Ik zou vrijdag om 09:00 uur gebeld worden of er dan wel plek was. Vrijdag ochtend om 05:20 ging ik plassen. Ik stond op en plons! Vliezen gebroken! Ziekenhuis gebeld, we konden rustig aan die kant op komen. Om 7 uur waren we in het Erasmus. Paar uurtjes aan de ctg gelegen, weeën waren goed te doen. Om een uur of 10 kwam de verloskundige even toucheren. "Niet schrikken. Je zit op 9cm!" Ehhh oke..die zag ik niet aan komen! Dus snel alle nodige artsen opgepiept, mij naar een andere kamer gerold en wachten op die laatste cm. Om 10 over half 12 wilde ik toch echt wel gaan persen en om 12:29 is de kleine meid geboren. Ze heeft 5 seconden op mijn borst gelegen en is toen meegenomen. Het bleek dat zij zodra ze probeerde te huilen een klaplong heeft gekregen. Dat maakte de boel iets ingewikkelder aangezien de longen juist zo belangrijk zijn. Ze hebben een drain ingebracht voor die long, ze werd aan de beademing gelegd en naar de ICK gebracht. Vrijdagavond ging ze achteruit en moest ze aan de ECMO. Dat gaat tot nu toe erg goed. Ze zijn heel langzaam wat medicijnen aan het afbouwen zodat ze meer zelf moet gaat doen. Ze is stabiel en ze gaat met mini stapjes vooruit. Als ze van de ECMO af kan wordt ze geopereerd. Dus nog een lange weg te gaan maar ze doet het erg goed!
Van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter! Wat een snelle bevalling. Heftig wel van de opstartprobleempjes en de klaplong. Maar hopelijk gaat het nu alleen maar bergopwaarts! Veel sterkte en hopelijk ook veel genieten voor jullie. Veel plezier met het leren kennen van je kleine meisje.
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter! Wat heftig van de klaplong! Gelukkig is ze nu stabiel. Hopelijk mag ze snel geopereerd worden.
Van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter! Hopen dat vanaf nu alles goed gaat en het na de operatie helemaal goed is!
Gefeliciteerd met jullie dappere meisje! Fijn dat ze zelf is gekomen en er snel een ecmobedje is vrij gemaakt! Vreselijk dat de ecmo nodig is, maar hopelijk stabiliseert ze goed en kan der lichaam even tot rust komen voor ze de volgende strijd aan moet. Iedere stabiele dag is een stapje dichterbij! Zal voor jullie meisje duimen Sommige dames bedoelen het echt heel lief, maar chd en in combinatie met ecmo is zeer ernstig. Tis helaas niet even een operatie en dan herstellen. Chd is een zeer gecompliceerde aangeboren afwijking. Na de operatie en afbouwen ecmo, afbouwen beademing ben je er helaas nog niet. Er zijn fijne chirurgen en schroom er niet om om ze het hemd van hun lijf te vragen. Je kan ook altijd nog het fb forum opzoeken voor ervaring andere chd ouders. Doe vooral nu wat je nu wel kan. Tegen der praten, voor der zingen, wanneer het kan der aanraken. Ze voelt je aanwezigheid echt! Hier zaten we van 8.30-22.30u naast der bedje alleen eetmomenten in rmd huis. Alleen al aanwezig zijn is goed voor je meisje. Heel veel sterkte en kom zelf ook goed tot rust! Laat familie jullie verwennen!
@Ladylola Ze is er inderdaad nog lang niet. Bijna iedereen onderschat het. Tot ze haar zien liggen aan alle toeters en bellen. We zijn net weer even bij haar geweest. Wij zitten ook van 's ochtends tot 's avonds aan haar bed, behalve als we even gaan eten. Vandaag mocht ik haar temperatuur opnemen en eerder deze week mochten we haar met zwitsal insmeren. Het zijn kleine dingen maar het is fijn dat wij als ouders af en toe wel íets kunnen doen. We houden haar handje vast, praten tegen haar. Meer kunnen we niet doen. Er worden mini stapjes gezet. Maar elk mini stapje is er een. Het is een lang, zwaar traject maar we komen er wel! Het is een sterk meisje
Precies die kleine dingen, die zijn zo fijn! Mijn dochter kwijlde enorm van de beademing. Dus wij maakten steeds der toetje schoon. Gewoon beetje tuttebellen en frunniken. Hopelijk wordt ze snel sterker en dan komt het moment dat je der in je armen kunt koesteren en lief hebben! Hier schrokken mensen ook enorm van alle toeters en bellen. Mensen hadden echt geen idee hoe ernstig het is. Zeker met de ecmo is dat nog velen malen heftiger. Heb dat ding gevreesd. Hier niet nodig geweest, maar mijn hart brak toen er een kindje aan moest. En zo ist ieder stapje is er eentje en soms gaat ze een stapje terug om er weer twee te maken! Hebben ze niet gesproken over opereren aan ecmo op zaal? Ze willen echt liefst wachten tot de ecmo eraf gaat? Heb je al kennis gemaakt met de chirurgen?
Er is wel over gesproken maar het is beter als ze van de ecmo af is. We zouden vandaag een gesprek krijgen met de arts die ons vaste aanspreekpunt gaat worden maar de beste man zit in Leuven dus daar moeten we nog even op wachten! We horen nu vooral aan het bed of er ontwikkelingen zijn en wat er is gebeurd. We hebben verschillende artsen gezien maar dat was vluchtig toen ze aan de ecmo moest. Er zijn op het moment nog niet echt concrete plannen. Er wordt nu vooral van dag tot dag gekeken wat de kleine aan kan. Tot nu toe gaat dat erg goed. We horen elke dag dat ze zo heerlijk comfortabel en tevreden ligt te slapen ❤ Af en toe doet ze haar mooie grote donkere oogjes open, zo mooi! Lukte eerst niet omdat ze heel veel vocht vast hield. We zijn best wel een beetje heel erg verliefd op haar Er komt een dag, dan hoef ik haar daar niet meer achter te laten...
Hou die gedachte vast! Dat moet zeker goed komen als ze steeds zeggen dat ze er comfortabel en stabiel bij ligt. Bizar he om der oogjes te zien, terwijl ze eigenlijk zo diep in slaap ligt he. Echt ze hoort je echt hoor. Ze weet dat je er bent. Ze ruikt je en ze hoort je. Ja verliefd wordt je zeker op zo'n sterk en dapper poppetje! Zeker als ze steeds stapje verder komt. Tis niet makkelijk in het zkh, maar tis wel ergens echt bijzonder. Meestal is het aanspreekpunt van ick icm chd, prof Tibboel. (In onze tijd was hij in buitenland). En je hebt veel artsen, maar over een tijdje heb je door wie hoe en wat. Een tip maak wel veel filmpjes. Heb ik achteraf te weinig gedaan, wel veel foto's maar de weinig filmpjes. Later wil je deze tijd nog terug zien. Ga je ook nodig hebben voor je eigen verwerking. Maar ook als ze later groot is, kan je alles uitleggen.
@xwendyhx, Gefeliciteerd met de geboorte van jullie mooie meid en ik wens jullie heel veel kracht toe, vooral nu ze nog in het ziekenhuis moet liggen. @Ladylola, ik denk dat (bijna) iedereen een traject in de nicu onderschat, waarom een kindje daar ook moet liggen. Mijn oudste zoon heeft een week op de picu gelegen, hij kreeg alleen de standaard toeters en bellen naast het aan de beademing liggen. Maar ook bij ons trok het bezoek al wit weg als ze hem zagen liggen. Laat staan de ecmo, dan zakt de grond echt onder je voeten vandaan (ik heb het vanuit mijn werk gezien, niet vanuit privé)
Velen weten gewoon niet meer dan hun ervaring reikt en dat is niet erg, gebeurd vanuit het onwetende. Tis alleen soms wel lastig, omdat jij in een oneindige achtbaan zit. Als je kind stabiel is, ben je daar al zieksgelukkig mee. Maar je bent niet thuis, je hobbelt de hele dag met je belabberde kraambenen het zkh in en uit. Niet in je eigen bed, vaak ver van huis en haard. Ben zeer dankbaar voor rmd huis en echt heb me er thuis gevoeld. Alleen sommigen vrouwen hebben geen idee hoe rijk ze zijn door lekker thuis in hun eigen bed te kunnen kramen. Je kind kunnen vast houden en koesteren. Je kind überhaupt zien! Mijn dochters gezicht heb ik 5 weken geen eens kunnen zien, hoe der neus eruit ziet, der gelaat. Het was iedere keer een cadeautje als er weer een lijn of plakker weg ging. Je leert het kleine waarderen en al die mini stapjes verguld je hart met trots en vechterslust voor je kleine schat.
Wat een emotionele rollercoaster! Weekend: De kleine was stabiel maar er was geen vooruitgang. Zondag avond besloten een ct scan te maken om te kijken hoe de longen er aan toe waren. Maandag: We werden wakker gebeld (dan schrik je je kapot) of we even langs konden komen om de scan te bespreken. Er was besloten gelijk te opereren om alle organen op hun plek te krijgen en haar middenrif te sluiten zodat de longen de ruimte zouden krijgen. Dat was schrikken! Dit hadden we niet verwacht maar het was in ieder geval een stap in de goede richting. Ze heeft de operatie perfect doorstaan! Dinsdag: Niets bijzonders. Ze lag rustig te herstellen van de operatie. Woensdag: We komen 's ochtends bij haar aan en het valt gelijk op hoe bleek ze is. Rond 2 uur 's middags blijkt dat haar buik heel hard en opgezwollen is. Ze besluiten gelijk te opereren om te kijken. Na bijna 2 uur in spanning te hebben gezeten horen we dat er een bloeding in de buik was. Omdat ze aan de ecmo ligt krijgt ze ontstollingsmedicijnen dus als ze bloed, bloed ze goed. Ze hebben de bloeding gevonden en gestopt en ze heeft de operatie wederom goed doorstaan. 'S avonds helaas weer hetzelfde verhaal. Gezwollen hard buikje, dus weer opereren. Deze keer blijkt dat het bloed van binnen overal een beetje sijpelt. Hechten is geen optie, dat maakt het erger. Ze geven haar heftige stollingsmedicijnen. Het grote risico is dat er bloedpropjes ontstaan in het ecmo systeem. De arts zei letterlijk "houd er rekening mee dat jullie haar kunnen verliezen". De woorden die je als ouder nooit wilt horen! We waren zó gebroken..helse nacht gehad. Vanmorgen: We komen bij haar aan en ze ligt nieuwsgierig rond te kijken. Ze is stabiel en bloed niet meer. Er zit een bloedprop in de ecmo maar daar maken ze zich nu nog niet druk om. Er wordt een foto van de longen gemaakt. Iedereen is verbaasd over hoe goed het eruit ziet. Vanaf nu wordt elk uur wordt de ecmo afgebouwd!! Dat hadden we niet verwacht! Ze doet het zó goed! Vanmiddag: De ecmo is zodanig afgebouwd dat er wordt gesproken over helemaal uit zetten. Nogmaals is elke arts verbaasd over hoe goed ze het doet. Morgen gaat ze, als alles volgens plan gaat, van de ecmo af..ons wonderkind! Wat ben ik een trotse mama! Het is nog steeds heftig en spannend. Ze is natuurlijk niet ineens beter! Maar als je gaat van "jullie kunnen haar verliezen" naar "we halen haar van de ecmo af" dan zijn dat flinke stappen vooruit!
Wauw wat een heftige en spannende tijd maken jullie mee. En wat een vechter is jullie meisje. Hopelijk heeft ze het ergste achter de rug. Sterkte
Tjeetje wat maken jullie zo een hoop mee. Heel veel sterkte en wat fijn om te lezen dat jullie kleine vechtertje het zo goed doet nu.