Haha. Jullie trekken me bijna over de streep! Moet wel eerlijk bekennen dat ik ook vandaag veel aan het dagdromen ben... Kan helemaal de kriebels krijgen als ik aan een 3e kindje denk!
Leuk topic! Ik zou over een tijdje ook graag een 3de willen maar wij gaan het niet doen. Financieel gezien ga je er op achteruit en ik leef nu een leven waarin ik nog af en toe dingen kan doen. Heb geen zin om op een houtje te knabbelen. Daarbij wil ik mijn kinderen later de mogelijkheid geven om te studeren dus sparen wij flink voor onze dochters. Daarbij ben ik bang dat het dit keer echt verkeerd afloopt qua zwangerschappen. 2 vervelende zwangerschappen gehad en besef ik me dat ik eigenlijk gewoon in mijn handjes mag knijpen. Dit gaat puur over mezelf! Je moet voor jezelf over vragen of je met alle ‘concenquentie’s’ kan leven. Ik ben ervan overtuigd dat het qua geld altijd wel zal gaan maar wat wil je er voor inleveren zelf? Als jullie beide de wens hebben en er geen problemen in zien, waarom niet? Succes met de keuze
Wat compleet voelen betreft, wij hebben er nu 3 rond lopen en voor mijn gevoel zijn we nog steeds niet compleet. Maar wij gaan niet meer voor nog een kind, om de simpele reden dat we het nu nog redden wat betreft de zorg voor de kinderen (onze zoons hebben intensieve zorg nodig). Nog meer is simpelweg niet verstandig. Zo heeft ieder gezin zijn reden om het wel of niet te doen. Financieel is een derde kind nou niet echt veel duurder voor ons. Wij hebben een grotere auto nodig (ook omdat mijn oudste zoon niet in het ov kan reizen) en dat waren echt de grootste kosten. Ik leef me wel uit in meisjeskleding, maar dat is een keuze, geen noodzaak. Ik weet niet hoe snel je de vorige keer zwanger werd, maar met 39 was ik nog snel zwanger. Tenzij je het voor de volle 100 procent zeker weet, zou ik rustig de tijd nemen om het komende half jaar nog even alles op een rijtje te zetten. Leef bijvoorbeeld eens drie maanden alsof je al een derde hebt financieel (zet het geld op een spaarrekening) en kijk of je dat een probleem vindt of niet.
Heel lang getwijfeld over een 3e kindje. Uiteindelijk heeft gevoel gewonnen .. 3e kindje, doen! Het is zo leuk
@Berte Dat is eigenlijk wel een fijne tip. Even leven alsof we een 3e hebben! T is ook weer niet dat 't op stel en sprong moet hoor. Maar in Aug word ik 37 en dan wil ik wel de beslissing gemaakt hebben. Wel,niet,wel,niet is na lang twijfelen gewoon niet leuk meer.
Een hele waslijst... Kinderen waren toen 5 en 6, redelijk zelfstandig. Bijv. Kleden zichzelf aan, kunnen zelf een boterham smeren, in het weekend gaan ze alleen naar beneden. Waarom zou ik weer opnieuw door de babyfase willen gaan? Financieel.. We hadden het goed. Konden regelmatig dagjes weg, weekendjes weg, uiteten. We hebben het nu nog goed hoor maar onze lasten zijn toch wel met zo'n 300 euro per maand gestegen. Daarnaast hebben we niet een baby die tegen teveel gesleep kan dus nu splitsen we ons vaak op. De 1 op pad met de 2 oudste en de ander blijft thuis met de baby. Maar dan houd ik mezelf maar voor dat de situatie volgend jaar hopelijk al anders is. Onze 2e was een huilbaby, verschrikkelijk.. Bang voor nog een huilbaby. Ik denk dat dit voor ons de "belangrijkste" twijfels waren (opnieuw beginnen, financieel, huilbaby) Uiteindelijk hebben we besloten om er toch voor te gaan. En ja het is inderdaad druk maar ook heel erg leuk! De 2 oudste zijn gek op hun kleine broertje, hij krijgt alle aandacht. Ik denk dat ik dat nog wel het mooiste vind, de interactie tussen de kinderen. Succes met nadenken en een beslissing nemen.
Die zwemles... dat is wel een dingetje dat ik vaak denk bij opmerkingen: 'een derde kind is niet zoveel duurder'... de eerste jaren niet denk ik nee... maar daarna is het gewoon een volwaardig kind, dat naar zwemles (750 - 1000 euro) gaat, op voetbal of dansen wil, andere kosten met zich mee brengt. Waar je een spaarrekening voor opent... Dus ja, een derde is duurder dan twee.
Ik las ooit van iemand: Krijg je spijt van het mogen krijgen van een kindje? (Ik denk zelf van niet...je past je echt wel aan de nieuwe situatie aan. Omdat het niet anders is) Of krijg je spijt van het niet te hebben geprobeerd? En altijd blijven afvragen hoe het zou zijn?
Ja, ik zal ook nooit zeggen: als een kind maar genoeg liefde krijgt.. als de ouders gek worden van de financiële zorgen groeit een kind ook niet gelukkig op lijkt me. Wij kunnnen op dit moment prima financieel voor onze kinderen zorgen en verwachten dat dat ook in de toekomst gaat op basis van wat we nu verdienen. Op die basis (financieel gezien dan) hebben wij besloten dat een derde (en vierde) welkom was. Wat er verder gebeurt in de toekomst weten we niet (ziekte, werkloosheid, nieuwe crisis), maar dat weet niemand. En daar moeten we dan misschien ook mee gaan dealen, maar ik vind dat wel een verschil met op voorhand al financieel moeilijk zitten. Overigens niet doelend op TS haar situatie hoor.
Een beetje wel natuurlijk, dat is immers de reden dat ik het topic geopend hebt. We hebben genoeg maar het niet heel goed. We zijn gelukkig hoor! En kunnen onze kids geven wat ze nodig hebben maar dagjes weg, uiteten of nieuwe kleding shoppen zijn wel dingen die niet altijd kunnen. Nu zijn we heel goed in het goedkoop weggaan, tweedehands kleding aanschaffen, enz maar is dat ook voldoende met een 3e erbij.. daar kan een ander geen antwoord op geven, I know, maar een ander kan er wel een andere kijk op hebben waar je iets aan hebt. En als later weer een van ons werkloos raakt, hebben we toch wel een probleem. Maar helaas, nog steeds geen glazen bol gevonden. En... jet kan ook stabiel blijven of zelfs beter worden. Dan hebben we het niet geprobeerd en daar ga ik heel veel spijt van krijgen, net als wat @NdNk zegt. Geld is de enige reden waarom ik het niet zou doen en ik vind dat eigenlijk een k*t reden. Dat ik daar m'n extra beetje geluk vanaf moet laten hangen. (Extra omdat we natuurlijk al dolblij zijn met de kids die we al hebben)
Het is inderdaad ook wat jezelf vind. Ik vind niet altijd dagjes weg kunnen niet ‘financieel moeilijk zitten’. Financieel moeilijk zitten is in mijn ogen de eindjes aan elkaar knopen, elke maand die langer duurt dan het salaris zeg maar. Dan zou ik het persoonlijk onverstandig vinden. En mocht het allemaal net gaan straks kun je misschien ook bekijken of je iets meer kan gaan werken, of je man naar zn baas sturen voor een loonsverhoging in mijn ogen hoeft het financiële gedeelte in jouw situatie in ieder geval geen obstakel te zijn. Laat je het nog weten als je zwanger bent ?
Ja ik loop alweer veel te hard van stapel sorry. Wij hebben gisteren besloten het echt echt bij 4 te houden, dus nu moet ik die wens kwijt aan anderen
Wel leuk zeg, 4 kids! Als t aan m'n man ligt komt er ook wel een 4e.... maar dat gaat'm zeker niet meer worden. Maar je mag stalken hoor als je last hebt van klapperende eierstokken
Nou hoe gek kan het lopen.. Of ik even bij m'n leidinggevende wilde komen. Ze wil me de komende tijd klaar gaan stomen, omdat het er naar uitziet dat er een (hoger dan wat ik nu doe) functie vrij gaat komen! Hoe tof is dat! Helemaal door t dolle heen natuurlijk