zaterdag middag ging er bij oma met fynn iets verkeerd. fynn had liggen slapen op oma's bed en was blijkbaar wakker geworden en gaan spelen.is hij gaan klimmen en in bij het medicijnkastje van oma uit gekomen. vraag me niet hoed die het gedaan heeft want dat ding staat in een boekenkast op 1,50 hoogte (de enige manier is dus echt klimmen in de boekenkast).dus hij had de overal medicijnen uit strips gehaald en over neer gegooid. maarja oma hoorde hem en gaat halen. oma in paniek met kind naar beneden en ze was er heilig van overtuigt dat hij veel pillen had op gegeten. dus hap gebeld en we moesten naar de seh. daar aagekomen kreeg hij gelijk een braak middel en een maag spoeling. eenmaal daar bleek hij niet 1 pil in genomen te hebben ( later hebben we die gevonden in de opleggen van zijn speelgoed vrachtwagen alle pillen zijn terecht) dus we mocht naar huis. maar nu mijn tante had via facebook een bericht gestuurd naar mijn moeder. hoe is het met fynn en hoe was het in het ziekenhuis?. dit heet mijn zwager gelezen en tuurlijk heeft meneer dit gelijk door gebrieft naar zijn ouders dat fynn op genomen was in het ziekenhuis bla bla bla. omdat de verstandshouding tussen ons en schoonouders niet heel goed zijn (hun eisen dat we 2 keer in de week daar heen komen) had vriend zoiets zo belangrijk in het niet tis allemaal goed gegaan dus niet echt belanrijk om te bellen. word vriend vandaag gebeld en ze voelde zich gepasseerd en onbelangrijk want we hadden hun moeten bellen want dat waren hun naar het ziekenhuis gekomen. we zijn 20 min in het ziekenhuis geweest en toen was het klaar en hun moeten 45 min rijden voor het ziekenhuis dus wij zagen daar het nut niet van in. vriend zegd dit en toen is er boos op gehangen! ben ik nu zo onredelijk hadden we gelijk moeten bellen? of wat?
mijn vader kan daar ook gepikeerd over zijn, sommige ouders verwachten echt dat je Alles met ze deelt. Ik vind dat niet nodig zeker als het later om niks blijkt te gaan.
Hmmm, ik heb er eigenlijk geen mening over. Ik denk niet dat je je verplicht moet voelen. Kan me wel voorstellen dat je schoonouders geschrokken zijn.
ik had idd niet gebeld dat ze naar het ziekenhuis moesten komen, in dit geval. Maar denk dat ik ze wel meteen bij thuiskomst even op de hoogte had gesteld. Is toch niet fijn dat ze viavia moeten horen dat hun kleinzoon in het ziekenhuis is geweest.
Nee het lijkt me niet dat je meteen had moeten bellen, je had toch wel even wat anders aan je hoofd lijkt me. En nadat je er achter was dat er niets aan de hand was lijkt het me ook niet nodig dat je belt.
ik vind wel dat je even had kunnen bellen toen je weer thuis was dat je geweest bent wat ze gedaan hebben en dat het nu weer ok was. (ik ga er dan even vanuit dat ze helemeaal van niks wisten. ik begrijp je berichtje niet helemaal namelijk.) helemaal omdat het ook nog eens bij hun gebeurd is. ik kan me dus voorstellen dan oma in alle staten was , het was onder haar hoede gebeurd. een verlossend telefoontje is dan wel prettig.
die oma dat was volgens mij haar eigen moeder, maar haar schoonouders hangen boos op nadat hun zoon verteld had dat het loos alarm geweest was... dan kan ze toch ook zeggen oooh ok dat wist ik niet nou dan is t in orde ik was alleen wat geschrokken.klaar of niet dan, k heb er een beetje een hekel aan als mensen paniek maken en zelfs boos worden om iets dat er helemaal niet toe doet
Tsja het is toch JULLIE kind daar denk je eerst aan voor je aan je s-ouders denkt. Dus ik vind het een overdreven reactie van je s-ouders hoor, ze hoeven toch niet 24/7 alles te weten...
ik denk dat de onderlinge verhoudingen ervoor zorgen dat een mug een olifant wordt. waarschijnlijk als hun niet zoveel eisten je wel gebeld had bij thuis komst. ik kan me de reactie wel voorstellen idd.. maar denk dat jullie beter goed kunnen praten omdat kleine irritaties zo alleen heel groot worden
nee de oma is mijn moeder dus hun wisten helemaal niets van wat er gebeurde. ik vind gewoon dat als er niets aan de hand is ik ook niet hoef te bellen. even over het berichtje van mijn tante. mijn moder moest vandaag naar de pijnpoli en daar ging het ziekenhuis verhaal over dat had dus helemaal geen betrekking op fynn. ik had mijn eigen moeder ofzo ook niet gebald als die het niet had geweten.ik vind het onzin om te voor ieder wisse wasje te bellen.
ik zou het prettig vinden als mijn vader mij verteld als er iets heftigs met mijn moeder is, dus ik weet zeker dat zij het ook zeer zouden waarderen als ik hun bel om te vertellen hoe het met hun kleinkind gaat. kleine moeite groot plezier
Ik vind dat je op het moment zelf niet had hoeven bellen en zeker niet dat ze dan naar het ziekenhuis waren gekomen. Daar zitten die artsen ook niet op te wachten, van die opgewonden standjes. Bij thuiskomst als alles weer rustig was had ik zelf wel even gebeld, maar je bent het zeker niet verplicht.
ik denk dat het ligt aan de verstandhouding.. En als jullie je tot bepaalde dingen verplicht zien en het zelf niet nodig vinden.. dan is dat jullie keuze!!! Wij zouden het zelf wel doen, maar hebben dan ook een aardige verstandhouding met beide ouders (dus van mij en van mijn man)... Maar wij doen dit niet omdat zij zich anders gepaseerd zouden voelen, maar omdat wij dit met hun willen delen. Uit verplichting doen wij niet zo veel meer.
zaterdagavond waren ze niet thuis. want ze hadden verjaardag. ze hebben geen mobiele telefoon ofzo. dus dan hadden we zondags moeten bellen maar toen hebben we er niet aan gedacht omdat we lekker een luie dag hadden. film gekeken en uit eten geweest
Ik zou me er niet zo druk om maken. Denk dat doordat de verhoudingen al niet zo lekker zijn, dit enorm is opgeblazen. Wellicht als de verhoudingen beter waren geweest dat je dan ze ook eerder op de hoogte had gesteld
Ik had ze wel even gebeld om op de hoogte te brengen, want kan me voorstellen dat het niet leuk is voor je schoonouders om via een andere weg erachter te komen dat hun kleinzoon naar het ziekenhuis was geweest.
Ben het wel met anneliesje eens: Als je inderdaad een goede band met ze had gehad, zou je misschien eerder bellen. Ik heb wel een goede band met schoonouders en ouders en ik had dan ook gebeld, maar wel als we thuis waren. Gewoon met: Nou, wat wij nou weer beleefd hebben. Maar als je niet zo'n goede band hebt, is dat nou niet echt het eerste waar je aan denkt. Dus tja...
Verplicht lijkt me niet.. Het ligt net aan de band. Mijn schoonmoeder weet ook minder dan mijn moeder. Dat ligt vooral aan het (over)bezorgde karakter van mijn schoonmoeder. En mijn man is het daar mee eens. Als mijn jochie dus ziek is, weet mijn moeder het eerder. Daarnaast heeft mijn man gewoon minder de behoefte om zijn moeder te bellen, dan ik de mijne. Ik bel mijn schoonmoeder nooit, zou dat in zo'n situatie ook niet doen. Dat is dan voor mijn man, of ik mail 's avonds even. Want mailen doen we wel elke 2a3 dagen. Ik denk dat je schoonouders gewoon heel erg betrokken willen zijn bij jullie gezin, zoals die 2 keer per week op bezoek komen. En dat ze zich nu inderdaad gepasseerd voelen, of in ieder geval een buitenstaander. Ik denk dat je misschien beter eens kunt kijken naar het achterliggende probleem.. (mijn ouders gaan we eens per 4-6 weken een weekend op bezoek, en mijn schoonouders zien om de 6-8 weken, meestal hier. Elk op 200km afstand. 2 keer per week zou me echt gek maken )