Mijn man is geboren in Kameroen. Zijn moeder is door een hersenvliesontsteking in haar kinderjaren verstandelijk beperkt geraakt. Ze heeft wel 3 kinderen gekregen, mijn man en nog 2 half zusjes. Mijn man is opgevoed door zijn oma en door zijn tante. Zijn tante is in Nederland komen te wonen, en is hier getrouwd met een Nederlandse man. Toen mijn man 9 was, heeft zijn tante hem naar Nederland gehaald, samen met een nichtje van hem. Jarenlang heeft hij bij zijn tante en haar familie gewoond. Hij ziet hun als zijn vader en moeder, en haar kinderen als zijn broertjes en zusjes. Mijn man zit in het leger vanaf zijn 17de. En verdiend dus ook sinds die tijd al geld. Altijd heeft hij een gedeelte van dat geld aan zijn tante gegeven en die stuurde het naar zijn familie in Kameroen. Drie jaren geleden zijn wij gaan samenwonen, en is hij verhuisd voor mij naar de andere kant van het land. 300km van zijn woonplaats vandaan. Sindsdien ziet hij zijn 'ouders' (pleegouders dus eigenlijk) logischer wijs, minder vaak. Het geld voor zijn familie in Kameroen, stuurde hij nu zelf, elke maand weer. Nu zijn er meerdere dingen in zijn leven veranderd sinds de tijd dat hij bij zijn ouders woonde. Hij heeft nu de zorg voor een huis(houden) en voor zijn dochter. Hij heeft dus minder geld te besteden dan voorheen. Vorig jaar heeft zijn moeder in Kameroen een psychose gekregen, hiervoor is ze in een ziekenhuis behandeld en krijgt ze nu medicijnen. Dit alles hebben wij, samen met zijn tante, bekostigd. Ook heeft zijn zusje in Kameroen vorig jaar malaria gehad, ook de behandeling hiervoor hebben wij betaald. Verder is er elke maand 70 euro heen gegaan, voor de dagelijkse levens behoeften. Er is vorig jaar, alleen vanuit mijn man en mij, zeker 1800 euro gestuurd, als het niet meer is! Nu hebben we onze dochter en kunnen we dit geld gewoon niet meer missen. Zijn zusje in Kameroen (die de zorg draagt voor hun moeder) heeft hier alle begrip voor. Maar zijn 'moeder' in Nederland niet. 3 maanden geleden heeft zij woedend mijn man op gebeld en gezegt dat wij geld moeten sturen, en dat zij niet voor alles in Kameroen wil opdraaien. Hij kreeg er geen woord tussen. 1 maand geleden (in de tussentijd hadden we haar niet meer gesproken) heeft ze naar mij gebeld, en een hele dikke scene gemaakt dat wij geld moeten sturen, en dat 100 euro per maand toch niet teveel is gevraagd. En ze mijn man naar Nederland heeft gehaald en dat wij het goed hebben hier. (hij heeft er op 9 jarige leeftijd niet om gevraagd om te emigreren naar een ander land) Om een lang verhaal kort te maken, ze heeft vreselijk tegen mij lopen schreeuwen aan de telefoon. En dat wij maar geld moesten sturen en dat ze anders niks met ons te maken wil hebben. Ik heb haar heel erg duidelijk gemaakt dat het ONS geld is, en wij bepalen wat wij ermee doen. Helaas is ze niet voor rede vatbaar, en is haar mening, volgens haar, de enige juiste. Sindsdien hebben we niks meer van mijn man zijn 'ouders' gehoord. Afgelopen zaterdag was mijn man jarig, en normaal gesproken belden ze altijd en stuurden ze een kaartje. Nu helemaal niks. Waar wij mee zitten, is dat ze aankomende maandag met het hele gezin gaan emigreren naar Australië. Door dit hele gedoe gaan wij ze in iedergeval niet uitzwaaien. En wij willen ze ook niet bellen omdat ze ons schandalig behandeld hebben. Maar we twijfelen of we ze wel een kaartje moeten sturen, en hun hiermee veel geluk moeten wensen. Wat vinden jullie van deze situatie?
Oeef vind het een lastig verhaal.. teminste.. ik weet dat het in dat soort landen normaal is dat familie die in een *rijk* land wonen geld opsturen.. Een vriendin van mij doet dat ook naar haar oma zegmaar. Maar als dat een maand een keer wat minder is, dan is dat zo, zij geeft wat ze kan missen. Uiteraard is het jullie geld en niet dat van hen. Dus ik vind zeker niet dat ze dat zo kunnen maken. Ik hoop dat je man dat ook vind? Maar over het kaartje sturen... Ik zou de eer aan mezelf houden en gewoon een (koud) kaartje sturen met veel geluk en dan alleen jullie namen zonder verder tekst ofzo..
Als ik jullie was zou ik even de verstandige partij spelen (zover je dat al niet deed dan) en toch een kaartje sturen. Ondanks alles blijft het wel zijn familie en ziet hij ze als zijn ouders. En dan blijft/gaat de deur voor hun iig open om toch het contact weer op gang te brengen. Bekijk het van deze kant; Australie is ERG ver weg.
Zijn zusje in Kameroen vind het helemaal niet erg dat wij niet meer zoveel geld kunnen sturen. Voor de dagelijkse levens onderhoud kunnen ze zelf zorgen, en ze wonen gratis in een huis van mijn schoonmoeder. Maar mijn schoonmoeder wil ons verplichten dat wij elke maand 100 euro sturen, en anders wil ze niks meer met ons te maken hebben. Dit voelt voor ons als chantage. Wij willen geld sturen wanneer wij dit willen, en wanneer het ons uit komt, dus wanneer wij het kunnen missen. Mijn man is het gelukkig helemaal met mij eens, en vind het vreselijk dat zijn ouders zo doen. En helemaal net voordat ze gaan emigreren. En inderdaad, australië is echt heeel ver weg.
Wat er net al gezegd werdt, ik zou idd gewoon een kaartje sturen. Gewoon een standaard kaartje met jullie namen. Het is niet té persoonlijk en toch geef je even aan dat als het aan jullie ligt deze situatie niet nodig is. Het is jullie geld en jullie maken uit wanneer je wat over hebt om wat te sturen. Dat kan zij niet voor jullie bepalen. Wat een rot situatie, ik hoop voor jullie dat ze nog van mening veranderd en gaat begrijpen dat ze dit niet van jullie kan vragen. Hoe denkt zijn vader hier eigenlijk over?
Wij hebben een half jaar geleden al eens aangegeven aan mijn schoonvader dat wij niet meer zoveel geld naar Kameroen willen sturen. Toen zei hij dat wij niet moesten vergeten dat mijn man een verplichting heeft naar zijn familie in Kameroen. Dus hij denkt er zover wij weten hetzelfde over, aangezien hij ook niks heeft laten horen op de verjaardag van mijn man.
Hoi, Wij sturen mijn schoonfamilie ook geld, ook samen met mijn schoonouders die hebben zelf een goede baan. Maar de rest van de familie zijn boeren en wonen in the middle of nowhere. We sturen vanuit hier vaak medicijnen. En geld wanneer we het missen kunnen en dat is niet elke maand. Jouw schoonmoeder kan jullie niet verplichten om geld te sturen, jullie moeten dit kunnen missen en niet zelf hierdoor krap komen te zitten. Ik denk ook niet dat zijn familie daar dit zouden willen. Ik kan begrijpen dat het vervelend is, helemaal nu hun op het punt staan te emigreren, ik zou net zoals hierboven eerder geadviseerd ze toch nog wel een kaartje sturen. Dan houden jullie toch de eer aan jullie zelf, en kunnen er ook nooit verwijten gemaakt worden. Succes!
Poeh lastige situatie, de ene kant kan ik me de "woede" van je schoonouders ook wel voorstellen. Tenminste als het een gewoonte is, dat familie uit rijkere landen geld sturen. Maar ik begrijp ook heel erg goed dat jullie het niet altijd kunnen missen en dat jullie zelf willen weten wanneer jullie geld sturen. Houd inderdaad de eer aan jezelf, stuur een kaartje om ze geluk te wensen. Hou wel ruimte zodat hun iets terug kunnen sturen/reageren.
Het is niet dat wij geen 100 euro per maand kunnen missen. Maar het betekend wel dat wij 100 euro per maand minder kunnen sparen, en we sparen al zo weinig nu ik niet werk. Er is niemand in Kameroen die ons geld stuurt als onze cv ketel kapot is. Wij sparen voor zulke dingen. Daarnaast weten wij niet precies waar het geld in Kameroen aan wordt besteed. Ze zeggen dat de medicijnen die ze krijgt tegen psychose's (risperdal) omgerekend 70 euro per maand kosten. Ik vind dit echt een enorm bedrag voor Afrika. Aangezien een jaarloon in Kameroen ongeveer 700 euro is. Wij hebben dus 2,5x een jaarloon gestuurd vorig jaar. @mamaliset, had al wel verwacht dat jij hier ook zou reageren Helaas is het niet mogenlijk om pakketjes met bijvoorbeeld medicijnen naar Kameroen te sturen. Ze hebben hier geen goede post service. Als je een pakketje stuurt, wordt de helft eruit geroofd en moeten ze ook nog betalen om het pakketje in ontvangst te nemen Heb jij enig idee of de medicijn kosten redelijk zijn? @moonlight, jij kan je de woede dus wel voorstellen? Maar ik vraag mij af of mijn schoonouders vergeten dat we nu een huis en een gezin hebben om voor te zorgen. En dus minder geld overhouden....
Maar we zullen inderdaad maar een kaartje sturen, en de eer aan ons zelf houden. Kunnen ze ons later inderdaad niks verwijten. Wat zal ik op het kaartje zetten? Veel geluk toegewenst in Australië? En dan onze namen....
Lastige situatie. Maar ik kan wel begrijpen dat die tante zo reageerd. Zij vindt het miss moeilijk dat jullie het geld nu niet kunnen missen maar het eerst geen probleem was. En is het gewend dat jullie ook een bijdrage aan al die kosten van zijn moeder en zusje leverden. Nu dat niet meer gaat is die tante misschien in de stress geschoten. Dat neemt natuurlijk niet weg dat jullie niet gewoon het geld moeten houden,want het is uiteraard jullie geld en als jullie dat nodig hebben dan moeten jullie het gewoon zelf houden. Ik zou iig een kaartje sturen dat jullie ze veel geluk en liefde wensen in Aus.
Moeilijk verhaal meid! Om antwoord te geven op je vraag: ik zou gewoon een kaartje sturen! Ik heb ook totaal geen contact met mijn opa en oma maar voor de goede orde sturen we elkaar wel altijd een kaartje met verjaardagen. Vind het wel best zo! Om even op je verhaal in te gaan snap ik wel dat zijn (pleeg)moeder zo denkt. Zij is het oude leven nog gewend omdat zij weet hoe slecht zij het gehad heeft en weet dat zij het nu zoveel beter heeft. Voor haar is het niet meer dan logisch dat zij geld stuurt naar haar familie. Jou man is hier met 9 jarige leeftijd gekomen en is dus meer gewend aan het westerse leven en ook gewend dat jullie hard moeten werken voor geld. Dat jullie weinig kunnen missen vind ik persoonlijk ook niet gek, maar in de ogen van zijn tante wel omdat zij ziet dat zij wel veel meer geld verdiend hier. Het is dus meer onwetendheid van haar dan dat het aan jullie ligt, denk ik.
@mamaliset, helaas kennen wij verder geen mensen uit Kameroen, dus de optie via mensen die er heen gaan is voor ons uitgesloten. Ik zou het ook veel fijner vinden om pakketjes te sturen ipv geld, want ze kunnen ons van alles vertellen qua hoe duur iets is. Wij kunnen het niet achterhalen. Ik weet dat medicijnen duur zijn....maar net zo duur als 1 jaarsalaris?
Kan je geen natura sturen? Dus geen medicijnen maar kleding en andere dingen die daar nodig zijn? Ikzelf zou ook liever geen geld willen sturen hoor, precies wat je zegt, je kan het niet achterhalen!
Ik denk dat je helemaal gelijk hebt! Alleen weet zijn tante wel ongeveer wat mijn man verdiend. Ze heeft letterlijk tegen mij gezegt...het interesseert me niet wat jullie verdienen. Al verdien je 500 euro, dan stuur je alsnog 100 euro naar Kameroen. Nee we kunnen helaas geen pakketjes sturen, onderaan de vorige pagina heb ik dat uitgelegt.
Ik zou een kaartje sturen waarop ik hen heel veel succes wens én waarop ik aangeef dat ik het jammer vind hoe het gelopen is. Probeer zo goed mogelijk afscheid te nemen want wie weet hoe lang het duurt eer er anders nog een kans is (langs beide kanten) om toenadering te zoeken.
hey lieverd..tjee.zo zit je er dus eigenlijk midden in..maarrrrrrr..je hebt gelijk.dingen veranderen..jullie leven is veranderd..en het is zo jammer dat dat niet zo gezien word.. Leger is al geen vetpot..*daar mogen ze -de regering- onderhand ook wel eens wat aan doen..maar dat is een andere discussie8)*.dus blijft er niet veel over voor andere dingen.. Wellicht minder sturen..beter iets dan niets..maar dan wel naar jullie vermogen..en niet na wat een ander verwacht ! Wat een kaartje betreft..tja...ik ben zelf errug rancuneus dus na zo'n scheldpartij zou er van mijn kant weinig komen *schoonzus kan dat beamen*...maarrrrrr..een klein afscheids kaartje met een simpele tekst dat je ze al het beste wenst met een nieuwe toekomst down under ..kan geen kwaad... maar dat is mijn mening hoor..