Lees nu pas je bericht. Had geen melding gehad. Erg dat het laatste cryo niet gelukt is. Vooral omdat het van dezelfde punctie was als van jullie zoontje. Dat was toch mooi geweest als net dat laatste cryotje een nieuw kindje had mogen worden. Vind het voor jou ook super erg hoe alles gegaan is. Meerdere miskramen en daarna je stilgeboren zoontje. Mag ik je vragen hoe jullie hem genoemd hebben? Mag je me ook via een PB sturen als je dat wil. Bij ons is het andersom gegaan. Eerst ons overleden zoontje en daarna miskraam en een biochemische. Soms denk ik was ik maar nooit zwanger geworden. Dan was het verdriet er ook geweest maar niet zo erg als nu. Denk ook steeds was het 2 Jr geleden toch gewoon goed gegaan dan hadden we derest van alle ellende niet meer gehad. Ik duim zo hard voor jullie dat het in juni of juli weer mag lukken. Ik stuur je nog een PB.
ja ik had zelf ook zo graag gewild dat uit dezelfde punctie nog een levend kindje zou komen. dat voelde dan toch nog wat dichterbij dan nu weer van een nieuwe punctie...maar ja..nu we moeten wachten op een nieuwe punctie ben ik eerlijk gezegd weer bang dat het helemaal niet lukt..ben nu toch weer een jaartje ouder en dat helpt ook allemaal niet mee.. Echt zo ontzettend naar dat je na de vroeggeboorte ook nog een miskraam en biochemische zwangerschap hebt mee moeten maken. Ik vond dat voor mn stilgeboren zoontje al heel zwaar..je krijgt toch iedere keer weer zoveel hoop en dat die dan weer wordt afgenomen doet zoveel pijn. Ik denk ook wel eens was ik maar nooit zwanger geworden..ik had liever niet geweten hoe het is om een compleet kindje in mn armen te hebben dat lijkt op mijn vriend, en behoorlijk lang was voor zn 38 weken...ik heb zoveel liefde gevoeld en dat is hetgeen wat nu zo'n pijn doet.. als het dan nooit meer gaat lukken zitten we opgescheept met dat onmenselijke verdriet en al die liefde die nergens heen kan.. dan had ik liever nooit zwanger geweest en vanuit daar moeten leren leven met kinderloosheid..
Ik denk precies zoals jij. Als het nooit meer lukt dan hebben we alleen ons overleden kindje gehad. Dat vind ik veel moeilijker dan dat ik kon zeggen we zijn nooit zwanger kunnen worden. We geven nog niet op.
Nee, we geven nog niet op! ik ben daarom nog steeds benieuwd naar dames die dit ook hebben meegemaakt en uiteindelijk wel nog een kindje hebben gekregen met IVF, op latere leeftijd. Het voelt soms echt een beetje als een onbegonnen strijd..
Hoi, Ik denk ga toch even reageren al heb ik ons kindje met net geen 18 weken af moeten geven. Hij was niet levensvatbaar. Met hem ben ik dmv iui zwanger geraakt. Daarna niet meer gelukt en zijn we met ivf verder gegaan. 2.5 jaar later had ik ons 2e zoontje in mijn armen. Ik had op het moment van precies dezelfde gedachtes was ik maar nooit zwanger geweest dan had ik het ook niet gevoeld enz. En ook bang dat dit onze enige kans was. Ik ben zo ontzettend dankbaar dat we nog 2 kindjes hebben mogen verwelkomen. Ik wil jullie een hard onder de riem steken want het is zo verrekte zwaar. Je wilt zo graag en dan laat het op zich wachten. Ik ga voor jullie duimen dat jullie nog een kindje mogen krijgen. Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Dankjewel voor je lieve berichtje. En wat fijn dat het bij jullie nog gelukt is. Wat een ontlading moet dat zijn geweest 2,5 jaar later.
wat lief dat je reageert, dank je wel. Wat een doorzettingsvermogen dat je nog 2,5 jaar lang hebt geprobeerd met ivf na zo’n verlies. Weet je nog wat je op de been hield al die tijd? Waardoor gaf je de moed niet op?
Mijn vriend is altijd positief gebleven en dat hield mij zeker op de been. En ook therapie en emdr gehad voor het verlies van onze zoon. Uiteindelijk een ultimatum voor mezelf gesteld eind 2021 ( sinds 2016 gestart met kinderwens) stop ik met behandelen. En gelukkig raakte ik in Februari blijvend zwanger. Je wilt alles gedaan hebben en dat hebben we ook gedaan. Niet achteraf wat als. En gelukkig is ons geduld beloond.