Wij wonen nu nog in een huis met 3 slaapkamers. Dochter 1 en 2 slapen samen, dochter 3 slaapt alleen en dochter 4 slaapt alleen. Zelf slapen we op zolder. Dat is geen afgetimmerde slaapkamer, maar een prima slaapruimte. Wij zijn bezig met nieuwbouw en daar zouden we eerst 5 slaapkamers hebben, maar dat worden er nu 6. De meiden willen graag een speelkamer, wat inhoudt dat dochter 3 en 4 eerst even moeten delen (mocht een 5e ons gegund zijn). Als er geen speelkamer meer nodig is, kunnen ze alsnog apart slapen. Ik werk alleen nachtdiensten, gemiddeld 2 per week, en probeer te helpen op school waar ik kan. Ik ben als chauffeur mee geweest naar een theatervoorstelling met de oudste, ik ben als chauffeur en begeleiding mee geweest met het schoolreisje van de middelste 2. Mijn kinderen lopen in merkkleding, maar ook in kleding van bijvoorbeeld TerStal. Ze dragen geen merkschoenen van 100 euro, maar wel van bijvoorbeeld 50 euro (skechers bijvoorbeeld). En willen ze later wel merkschoenen, dan kan dat..als het kinderbijslag binnen komt. En dat heeft niks te maken met de hoeveelheid kinderen, maar ik vind het onzin om zomaar 100+ euro uit te geven aan een paar schoenen, alleen maar omdat het merk is. Zou ik ook niet doen als we maar 1 kind hadden. Voorbeeld: E. wilde heel graag skeelers. Nou kunnen we dat best betalen, maar ze mag ook best weten dat ze niet altijd alles zomaar kan krijgen. Daarom heb ik met haar afgesproken dat ze skeelers zou krijgen als het kinderbijslag er weer was. Dus die heeft ze nu gekregen.
@Amberxx ik doelde specifiek op de gezinnen van mijn schoonzussen, hoe het bij anderen er aan toegaat weet ik uiteraard niet. Maar wat ik wil zeggen is dat het niet persé negatief hoeft uit te pakken. Het ligt ook een beetje aan je eigen instelling en opvoeding uiteraard. Dat ouders geen tijd voor ze hebben en ze naar buiten gooien, dat kan zeker voorkomen maar hoeft niet altijd zo te zijn bij grote gezinnen... en dat zou ik zelf ook niet doen als ik nog meer kinderen zou krijgen. Maar dat kan net zo goed bij een kleiner gezin voorkomen. Er hangt vaak wel een negatief label aan grote gezinnen.
Wij hebben nu 3 kindjes en in de toekomst de wens voor een 4e. Wij zijn gelovig, maar daardoor komt het niet dat we een 'groot' gezin willen. En ja wat is groot? Ik vind 4 nog wel meevallen. Ik kom zelf uit een gezin van 6 kinderen en m'n man van 4. Bij ons thuis hebben ze alle 3 een eigen slaapkamer, we hebben zelfs nog een kamer over. Ik werk niet, ben thuis voor de kids. Heb dus ook niet het idee dat het aan aandacht ontbreekt. Er zijn ook zat gezinnen met 'maar' 1 of 2 kids, waarvan de ouders de hele week werkt en de kinderen daarvan op de opvang zitten. Vind het altijd een gewaagde uitspraak dat kinderen uit grote gezinnen minder aandacht krijgen. Als ik naar onze kinderen kijk, hoe leuk ze het met elkaar hebben en hoeveel ze aan elkaar hebben. Dat telt ook. Natuurlijk wil ik ze af en toe meer individuele aandacht geven, en dat proberen we ook te doen. Lukt alleen niet altijd, heb ook niet het idee dat ze daar last van hebben.
Het probleem is niet zozeer een groot gezin. Maar wel hoeveel ruimte je hebt. Teveel mensen boven op elkaar pakken is niet gezond (of veilig). En vaak zie je dan dat kinderen vervolgens buiten gaan rondhangen. Verder zouden mensen moeten kijken wat hun eigen draagkracht is. Niet iedereen is namelijk geschikt voor een groot gezin en alles wat daarbij komt kijken. In situaties waarbij men daar totaal geen benul van heeft en maar eindeloos kinderen blijft krijgen (vanwege cultuur of religie) gaat dat eerder verkeerd. Kinderen hebben aandacht en ondersteuning nodig van hun ouders. En sommige kinderen meer dan anderen (bijvoorbeeld als er bepaalde problemen of aandachtspunten zijn). Als jij als ouder een groot gezin niet goed aankan (dus geen bewuste keuze) sneeuwen juist dat soort kinderen onder. Of krijgen alleen de dominante of harde schreeuwers de meeste aandacht.
Ik begrijp zeker wat je bedoelt! Een groot gezin is niks mis mee, maar als ouders zijnde moet je het wel aankunnen. Daarom is voor ons op dit moment nu 3 genoeg, vind het druk zat
Hier 3 kinderen. We gingen voor nummer 2 en kregen ook gelijk nummer 3. Wens was altijd 2 kinderen. Hier ook maar 3 slaapkamers waardoor de tweeling de slaapkamer deelt. Is ook nog een jongen en een meid, dus hoop voordat ze in de puberteit komen een andere woning te hebben waarbij ze allemaal een eigen slaapkamer hebben. Al vind ik het ook al verschil maken hoe groot de slaapkamers zijn die gedeeld moeten worden een postzegel slaapkamer waar alleen een stapelbed kan staan zorgt al voor weinig privacy, maar grotere slaapkamers kun je ook bijvoorbeeld ook mooi opsplitsen met een simpel wandje (dan ieders maar een kleinere kamer) of door een gordijn neer te hangen zodat ieders zijn eigen plekje kan creëren. De meesten huurhuizen hebben max 3 slaapkamers uitzondering met 4 slaapkamers. Maar waar vaak de 3e slaapkamer ook nog enorm klein is. (Ik ben trouwens wel zo'n moeder die bijvoorbeeld voor nummer 1 schoenen koopt omdat het nodig is en voor nummer 2 en 3 dan niks als hun het nog niet nodig zijn. En zo eigenlijk met alles, ga niet ze allemaal nieuwe schoenen geven omdat nummer 1 toevallig wel echt schoenen moest. Hoe jong ze ook zijn ze leren dan hier al dat je niet wat krijgt om het krijgen maar alleen wanneer je het ook echt nodig hebt. Speelgoed krijgen ze wel vaak allemaal iets kleins ofzo tussendoor wat ze zelf mogen uitkiezen)
Als het zou moeten, inderdaad, je zet de tering naar de nering. En ik had met z’n 6en in een huis van 85m met 3 slaapkamers ook altijd die mening. En het klopt ook, er gaat niemand dood van. Maar als ik zie hoeveel rust het onze kinderen brengt dat ze zich nu kunnen terugtrekken in hun eigen ruimte. Er is een stuk minder strijd hier in huis sinds dat ze allemaal een eigen plekje hebben. Het is niet dat ik er een groter gezin voor zou laten, maar voor ons gezin draagt het wel bij aan een stukje geluk, dat kan ik niet ontkennen.
Helemaal dit, maar dan jaren '90. Het grootste gezin dat ik kende had 4 kinderen en ik vond dat echt gigantisch. Nu zie ik wel meer gezinnen met 3 max. 4. Maar nog steeds niet groter dan 4. 3 is wel echt de nieuwe 2. Mijn vriend daarentegen heeft 2 ooms, een heeft er 8, de ander 13
Ik heb al 14 jaar op en af pleegkinderen in huis. Ook wij krijgen dit bedrag van de pleegzorginstelling. En nee dit zijn wij niet aan de kinderen kwijt, maar... Sinds wij pleegzorg doen is mijn man structureel 8 uur minder en ik structureel 16 uur minder gaan werken om een goede basis te kunnen geven aan deze, toch beschadigde kinderen. Nu kunnen wij daf financieel prima hebben. Mijn man zit in raad van bestuur van een grote bank, dus dan kan jezelf wel een salaris bij fantaseren. Maar bij a alle pleeggezinnen die ik ken zijn minder gaan werken. Dat salaris gat moet wel ergens opgevangen worden. Daar wordt pleegzorgvergoeding voor gebruikt. Daarbij is het ook een soort baan. Ik heb op dit moment 2 pleegkinderen met grote lichamelijke zorgvragen in huis. Ik heb de afgelopen 3 maanden elke week zeker 2 afspraken buiten de deur (vaak zelf 100 km verderop, en ja de reiskosten worden betaald) gehad. En dan geb ik het nog niet over pleegzorggesprekken, gesprekken met ouders, scholen regelen, aanvragen voor hulpmiddelen regelen, aanvragen aangepast zwemmen, etc etc. Los van de normale dagelijkse zorg zijn wij zeker 10 uur per week aan het regelen, ziekenhuisbezoek, etc. Daar mag best een financiële vergoeding tegenover staan.
Oh ik lees dit nu pas Wij klagen inderdaad nooit. En sparen voor onze pleegkinderen net zo veel elke maand als voor onze eigen kinderen
Ik zag dat je al gereageerd had op m’n latere post. Tuurlijk mag er een bedrag tegenover staan. Daar heb je gewoon recht op en is keihard nodig, zeker als je minder gaat werken (wat de kinderen vaak heel goed doet) enzo. Onze ouders werken sowieso niet trouwens. Ik geloof, het is eens bekeken, dat maar 5% werkt. Rest is uitkering. Maar die is niet omdat ze er geen zin in hebben maar ze mogen nog niet werken vaak. Ik geloof niet dat jullie onder Nidos pleegkinderen in huis nemen? Waarschijnlijk via de reguliere jeugdzorg icm een pleegzorg instelling. Ik zei het al: ik merk zo’n verschil nu en ja, dat irriteert dus weleens Ziekenhuisbezoeken doen wij trouwens ook, was ik nog vergeten. Dat doen onze pleegzorgouders niet. Dan moet er een wettelijk vertegenwoordiger mee en dat zijn mijn collega’s. Hulpmiddelen vragen? Zwemmen? Doen wij. Gesprekken komen we bij je thuis. Ik wil er geen wedstrijd van maken maar vind het verschil zo groot telkens weer als ik erover nadenk. Ik vind het echt heel mooi dat jullie dit al zolang doen!
Hier 2 waarvan 1 mag zien opgroeien en wens voor derde kindje, en zouden graag meer willen maar gaat hem niet worden. Hopelijk wel dat broertje of zusje ❤️
Wij zijn niet gelovig en hebben bewust 5 kinderen. De eerste 3 binnen 2 jaar en 4 maanden. Toen 3 jaar niets en toen weer 2 met 14 maanden verschil. De oudste is 10 de jongste bijna 4. Het is druk en het is een gekkenhuis maar wat beleven we er veel plezier aan. We hebben een ruim huis met 5 slaapkamers. Maar de 2 jongsten delen de grootste slaapkamer en die is later nog prima te splitsen. De oudste 4 sporten allemaal minstens 2x per week 3 kids moeten wekelijks naar de fysio 1 is hoogbegaafd met autisme en gaat wekelijks naar een stad verderop voor begeleiding. 1x per 3 weken hebben wij als ouders daar gesprek De jongste gaat 3x per week naar een behandelgroep voor TOS een stad verderop. Straks wel regulier onderwijs met cluster 2 en 2x per week logopedie. Met alles ga ik mee. En daarnaast proberen we zo veel mogelijk 1 op 1 momenten te hebben met de kids. Ik werk niet mijn man wel fulltime en ook regelmatig naar het buitenland. Het is onwijs hard werken maar je krijgt er ook heel veel voor terug. Ik ben nog elke dag dankbaar dat ze in ons leven zijn!
Ik zie wel steeds meer stellen die voor een 3e gaan...terwijl dat voorheen 2 was heb ik het idee Hier 2 kids en momenteel ook geen passie voor nog meer haha vind het druk zat.
Maar heeft of zoekt het Nidos dan geen reguliere pleeggezinnen? Dus hetzelfde soort mensen die ook pleeggezin binnen de gewone jeugdzorg zijn of kunnen zijn. Of melden zich bij het Nidos juist veel pleegouders met een bepaald achtergrond aan?
Nidos heeft een eigen afdeling pleegzorg. Die heten opvang-gezinnen. Maar die gezinnen nemen alleen voogdij-pupillen in huis. Nidos is van origine ook een instelling voor alleenstaande minderjarige asielzoekers. De laatste jaren komen er echter ook steeds meer kinderen binnen waarover wij de ondertoezichtstelling uitvoeren. Kinderen die met hun ouders op een AZC wonen. Voor die kinderen, als ze uit huis worden geplaatst, moeten we vissen uit dezelfde vijver waar de reguliere jeugdzorg ook uit vist. Dus pleeggezinnen die normaliter gebonden zijn aan de voormalige BJZ’s, de William Schrikker Stichting en het leger des Heils. Kinderen met een OTS mogen niet geplaatst worden in onze eigen gezinnen. Heeft allemaal met de geldstroom te maken. En die opvang-gezinnen waar ik het dus over heb, die zijn (vaak) zo gericht op geld. De kinderen die op mijn caseload staan (OTS) zitten in een regulier pleeggezin. Ik heb een stuk of 4 kinderen die onder voogdij van ons staan. De rest (16/18) staan onder toezicht.
Wij zelf twee. Hier in het dorp vrijwel allemaal 2 of 3. Een enkeling 1 maar 4 of meer kom ik hier niet tegen.
Hier in de buurt is drie ook wel echt het nieuwe twee. Ik zie heel veel gezinnen met drie kinderen op school en de opvang. Dus naar mijn idee zijn de gezinnen wel wat groter dan een tijdje geleden, maar meer dan drie kinderen zie ik niet vaak…
Wij hebben 2 kinderen. Bij mij is de wens voor een 3e er heel sterk, bij man wat minder. We hebben besloten het nog een jaar of 1,5 jaar te geven. Ik knijp mijn handen al dicht met 2 gezonde kinderen met mijn PCOS (zonder hulp zwanger geraakt ook nog) Mocht een 3e niet lukken dan is dat zo. Vroeger wilde ik graag een groot gezin maar in deze tijd vind ik dat persoonlijk niet altijd even verstandig. Het leven is ontzettend duur en wij willen de kinderen ook wat kunnen meegeven later. Een koophuis hebben we niet (en kunnen we ook niet betalen) dus dan hopen we dat we ze een mooi spaarpotje kunnen geven. Ik zie in mijn omgeving wel een aantal grotere gezinnen 4 en 4+ maar in mijn omgeving zijn dat toch vaak mensen van de "lagere" klasse. Als ik het zo mag zeggen. "Oh die 5e of die 6e komt ook wel groot. Liefde genoeg." Is vaak de mening. En ja groot komen ze wel, maar van liefde betaal je geen goede opleiding, of sport hier, zwemles daar en ga zo maar door. En dan zie je toch vaak bij die gezinnen dat de armoede een rol speelt.