Hoi hoi, Graag wil ik jullie om jullie ervaringingen vragen. Ons zoontje is 2 jaar en 9 maanden oud. Hij sliep altijd goed s nachts maar sinds 2 weken geleden komt hij er in de nacht vaak uit en wil dan bij ons slapen. Hij heeft het over een 'boe' ( spook) op zijn kamer. We hebben al geprobeert hem uit te leggen dat spoken nep zijn. Tevens heeft hij nu een nacht lampje op zijn kamer en het licht op de overloop blijft ook aan. Naar bed gaan is geen probleem. Hij gaat lekker slapen maar zodra het een uur of 1 is geweest blijft hij uit bed komen. Ik breng hem elke keer terug maar begin zo langzaam aan te verlangen naar een nachtje doorslapen😅😬 Iemand nog enig idee wat ik zou kunnen proberen om hem s nachts door te laten slapen?
Misschien samen met hem voordat hij gaat slapen "monsterspray" spuiten (of boe-spray)? Was een tip die ik van onze gastouder kreeg toen onze zoon een tijdlang bang was voor groene dinosaurussen in zijn kamer. Gewoon een lege spuitbus vullen met water en hemzelf laten sprayen om alle spoken weg te jagen? Nu is het bij ons wel iets anders omdat onze zoon nog in een babyledikant slaapt en er niet uit kan. Maar hij huilt dan 's nachts omdat hij dino's zag.
Misschien weer in een ledikant of camping bed leggen? Het kan dat hij tijdelijk weer behoefte heeft aan die geborgenheid en dan beter slaapt.
Ik denk gewoon doorzetten met terug in bed leggen. Spoken wegjagen zou ik zelf nooit doen want hiermee erken je dat ze er dus wel kunnen zijn. Maar dat zei je al, dat je zegt dat ze niet bestaan. Misschien even een periode met wat meer angsten. Hopen dat het snel over is. Blijven gerust stellen en terug leggen. Kun je het terug brengen afwisselen met je man of vriend?
Als een kind bang is voor spoken oid is dit voor hem echte angst en ziet deze ook 'echt'. Deze spoken zijn voor hem levensecht, zijn angst is voor hem dus echte angst. Fantasie en werkelijkheid zitten nog zo dicht op elkaar, door elkaar heen. Door te zeggen dat het niet bestaat terwijl hij ze wel echt ziet maak je jezelf ongeloofwaardig. En het haalt de angst niet weg. Door te ontkennen kan je er zelfs voor zorgen dat je kind zijn angst niet meer durft te verwoorden met mogelijk slaapangst tot gevolg. Lijkt mij dus niet de verstandigste optie... Het beste is om juist te vragen waar de spook zit of te vragen wat het doet. En dan te vragen of hij weet hoe jullie het weg kunnen jagen. Dan samen 'weg jagen' en vragen of het nu weg is. Daarna kan je vertellen dat het nu weg is en weg blijft en dat je zoontje weer kan slapen. Onze zoon heeft dit een periode gehad met een 'poes'. Verteld dat we samen poes weg gingen jagen en daarna kon hij slapen. 'Weg poes' hielp heel goed. Hij had deze periode wel wat last van nachtmerries, maar juist door dan samen 'weg poes' te roepen kon hij erna direct weer slapen. Die ene keer dat man mijn zei dat er geen poes was en dat hij gewoon moest slapen heeft hij nog lang gehuild en zelf 'weg poes' gezegd (maar de poes wou echt niet weg, wou niet luisteren!). Na samen 'weg poes' te roepen was het direct over Het is trouwens een vrij normale fase.
Door wat jij zei ben ik gaan twijfelen wat nou goed is om te doen. Ook wat artikelen over gelezen. En ook zijn er professionals die juist weer het tegenovergestelde zeggen. Ik ben het met je eens dat je een angst beter niet kunt ontkennen omdat je daarmee je kind niet serieus neemt, en hij dan z'n angsten niet meer zal uiten. Of dat die kans er is.. Maar het gaat zo enorm tegen mijn gevoel in om er in mee te gaan en ze dan weg te jagen. Want wat je moeder of vader zegt is waar voor een kind. Dus vanaf dan zeg je dat spoken of monsters bestaan. Mijn zoon is heel bang voor krokodillen. Ik denk echt dat hij geen oog meer dicht doe als hij er echt in gaat geloven dat er een krokodil is en ik dat ook nog zou bevestigen. Interessant onderwerp wel. Ik ben er nog niet over uit hoe ik zal reageren