Hey meiden, over 2 uurtjes heb ik een afspraak in het zh en dan gaan ze kijken of mn baarmoeder al leeg is. Ik hoop het zo, maar zou het tegelijkertijd zo verdrietig vinden
Nou baarmoeder is helemaal schoon! Zag er goed en al rustig uit zei ze. Dus dan ben ik toch vorige week dinsdagavond het kindje verloren. Ik voelde toen al een 'klont' eruit vallen, maar toen ik in de wc keek zag ik nik behalve een hoop bloed. Waarschijnlijk was het toch al in de buis gevallen, want ik ben daarna niks groots meer verloren. Ben toch wel 'blij', fijn dat mijn lichaam het zelf opgelost heeft en vanochtend was het bloedverlies ook bijna over. De gyn vond het wel belangrijk dat er wat meer onderzoek gedaan wordt, dus we hebben nu voor 26 okt een afspraak bij de preconceptie poli. Ik ben niet persé verplicht om te wachten met zwanger worden totdat alle onderzoeken zijn gedaan, ik moest gewoon doen wat goed voelde. Ik denk dat we de anticonceptie sowieso nog weglaten en dan zien we wel wat er gebeurt...ik ga iig niet tempen, enz.
Jeetje Dais, Wat een dubbel gevoel. Blij dat het leeg is. Maar leeg is ook maar leeg. Bah. Gelukkig hoef je niet te wachten, maar gaan ze toch verder zoeken. De duimen gaan weer aan de draai. Hopen op snel een keer lang positief nieuws. Het is jullie zo gegund.
Bedankt meiden...ik hoop het ook zo. We zijn nu bijna 11 maanden verder na Delilah's dood en het was een jaar van bijna alleen maar verdriet (rouwen, miskramen, overlijden van opa, nare nasleep van mijn vader's prostaatkanker...) Natuurlijk zijn er de kleine mooie momenten met Vienna, maar we zijn allemaal wel echt toe aan iets positiefs. En daar blijven we gewoon voor knokken!
Nou zeker een zwaar jaar meis. Heel herkenbaar ook. Na zoveel tegenslag komt er vast gauw weer voorspoed! hoop en duim voor jou en voor de anderen die ook nog wachten.
Jeetje de geboortedag van Delilah komt inderdaad ook al dichterbij. Hier weer een beetje gerustgesteld na 3 kwartier wanhopig worden. Keiharde buik en uiteindelijk na 3 kwartier pas een goede schop terug. Misschien komt t door de data. Maar ik word er gek van. Vandaag kreeg ik een jaar geleden te horen dat ons meisje overleden was. Morgen n jaar geleden ingeleid en zaterdag een jaar geleden geboorte en crematie. Nu voel ik mn mannetje weer hard schoppen. Maar net was t echt niet leuk. Wat moet ik nou doen. Morgen overleg met de vk. Aan de ene kant denk ik ga maar inleiden. Dit trek ik niet. Aan de andere kant mag meneer ook wel de mogelijkheid hebben om zelf te kiezen. Moeilijk moeilijk. Nu 38+2. Dus hij is helemaal af. Pffff word gek van mezelf. Sorry voor mijn egobericht.
Waar maak je je precies zorgen om dewendy? De harde buiken zouden toch normaal moeten zijn? Of voel je minder leven? Als ik me zorgen maakte zou ik t kindje er zo snel mogelijk uit willen hebben..maar goed..ik heb misschien ook makkelijk praten want het wordt zowieso een KS hier..dus dan is er ook weinig af te wachten.. Ben benieuwd wat je vk zegt.
Hey wendy. Harde buike hadt ik ook.. schijnt normaal te zijn soort oefen weeën. K snap dat je iets heb laat maar komen, overleg met vk. Bij mij woude ze pas inleiden met 40 wk.. dat is uit eindelijk met 40wk 1dag vanzelf gekomen en de dag van inleiding. Bespreek je angste met vk. Het gaat je lukken hoor meid nog ffies. Maar mischien komt het door alles bij elkaar ff te veel is. Dikke knuffel
Na heel lang wakker en vele schoppen. Toch nog even geslapen. Nu moe en lekker emotioneel. Dat wordt wat de komende dagen. Vandaag naar de vk. Sta er zo dubbel in. Liefst wil ik nu dat hij geboren wordt. Maar andere kant wil ik eerst geboortedag van mn kleine meisje. We gaan t zien vandaag of ze bij de vk nog tevreden zijn. Het zorgen maken is inderdaad niet om de harde buiken. Die juig ik alleen maar toe!! Maar dat hij niet reageert dat vind ik zo verschrikkelijk eng. We gaan t zien strx. Overdag is het al n stuk minder heftig allemaal. Bedankt trouwens voor de lieve woorden!!
Oh bah meis, ik zou daar ook meteen in paniek van raken. Persoonlijk zou ik mn kindje gelijk willen laten halen, Delilah begon ook met wat minder goed reageren... Nou deed het kindje van een vriendin van me dat ook in juni...hij reageerde zelfs even helemaal niet. Dus zij meteen naar het zh natuurlijk, door mijn verhaal, maar gelukkig alles goed en 2 dagen later werd hij geboren. Dus het kan ook betekenen dat je ventje onderweg is meis Maar ik zou heel goed naar je gevoel luisteren; stress is ook niet goed en hij is er in principe klaar voor. En gelukkig kunnen kindjes nu eerder gehaald worden
Dais, je hebt helemaal gelijk. En door jullie verhalen en onze eigen ervaring weten wij natuurlijk veel te veel. En idd stress is ook helemaal niet goed. En vannacht was wel echt stress. Nu vooral moe. Normaal als ik zn kont even een beetje duw, dan reageert hij gelijk. Nu ook. Maar vannacht was het echt 3 kwartier geen reactie. Misschien mede door de keiharde buik. Maar de stress zat er goed in. We gaan het zien zo. Het was zo fijn om vannacht even mijn verhaal te kunnen doen zonder iemand wakker of ongerust te maken. We gaan het zo zien. Weet zelf nog niet helemaal goed hoe ik erin staat. Het liefst nu geboren worden, of toch even wachten tot hij vanzelf komt (niet te lang natuurlijk). Het hele huis is ook 1 grote snottebellenbende, dus ook niet zo handig. Maar ja baby is wel weer beschermd door mij. Het wordt denk ik lastig gesprek met de vk. Vooral omdat ik het zelf niet zo goed weet. Maar ja laat me wel voorlichten en dan voor maandag sowieso weer een nieuwe afspraak, mocht het nog nodig zijn. Man was gelukkig wel erg lief. En vanmorgen kreeg ik zomaar van een moeder van school een berichtje dat het vandaag een jaar geleden is dat we het rotnieuws kregen. Zo fijn. Zo lief. Dames, bedankt voor het luisteren!!
Ja het is fijn als de VK er iig van weet Misschien dat je evt ook nog een CTG kan laten maken? Als die keurig is, geeft dat misschien ook weer wat rust. Is ook lastig dat je zelf gewoon niet weet wat je moet doen. Je wil hem nu meteen hebben, maar tegelijkertijd wil je niet tegen de natuur in gaan en hem juist liever op zijn eigen tijd laten komen. Ik zou er precies hetzelfde in staan, vind het daarom ook wel fijn dat we eigenlijk al een beetje met het zh hebben afgesproken dat ik bij een volgende zwangerschap met 37 weken ingeleid mag worden. Omdat zij denken dat het voor mij beter is dat ik niet in de buurt van 38w5d ga komen. Had je nou ook zo'n Angelsound? En werkt dat nu nog steeds? Want mocht je je ventje dan even niet voelen (hij zal vast ook steeds minder ruimte krijgen als hij indaalt), maar je hoort zijn hartje wel goed kloppen, ben je toch weer gerustgesteld. Dikke knuf meis en laat die vent maar snel en gezond ter wereld komen!
Dais kan me voorstellen dat je die datum niet voorbij wilt. De vk (zelfde als die een jaar geleden t hartje niet kon vinden, al weet zij dat niet meer) was wel overtuigd toen ik bijna gelijk begon te huilen. Dus morgenmiddag de gyn en kijken wanneer inleiden. Misschien dat t na een goede nacht weer beter voelt. Maar de afspraak staat iig. We gaan t zien. Misschien maandag inleiden? Zaterdag inleiden zie ik niet zo zitten ivm geboortedag van onze kleine meid. Maar als t nodig is. Dan gaat t zeker zaterdag gebeuren.
dewendy: sterkte met alle gevoelens die opeens te voorschijn komen en hopelijk vind je meer 'rust' als je afspraken hebt kunnen maken met de vk. Dames even een vraagje. Het dochtertje van een goed bevriend stel is gisteren geboren. Ik was heel erg blij en opgelucht dat ze gezond en wel geboren is en dat ze leeft. Maar na die blijdschap kwam ik in een diep verdriet terecht om mijn eigen dochtertje die niet mocht leven. Ik heb juist de afgelopen weken niet zo'n diep verdriet gehad tot gisteren dus. Zijn onder onder jullie ook een paar die zoiets hebben meegemaakt na het overlijden van jullie baby?
Hoi Iez, Het is zo verschrikkelijk te begrijpen je verdriet. Je gunt het iemand anders zo om geluk te hebben. Maar jezelf ook. Ik heb zelfs dat verdriet gehad bij mijn eigen zus. Zij was bevallen van een gezond meisje. Dikke dikke tranen en dik verdriet. Dus ik begrijp je heel erg goed.
Het is zo dubbel. Maar fijn om te weten dat ik niet de enige ben die zoiets heeft. Ik ga me bijna schuldig voelen, maar ja ik kan er niets aan doen dat deze gevoelens bij mij opkomen.
Hier precies hetzelfde....toen mijn nicht beviel van haar meisje in mei dit jaar. Ik had als 'mazzel' dat ik toen net weer zwanger was, dus op dat moment kon ik mezelf troosten met de gedachte dat er weer een kindje in mij groeide, maar oh wat had ik het moeilijk toen ik dat kleine moppie zag En toen het kindje van een vriendin geboren werd was mijn zwangerschap juist net een miskraam geworden. Zo moeilijk vind ik dat. Vooral ook omdat ze 2 dagen voor de bevalling nog naar het zh was geweest vanwege minder leven voelen en hij daarna gezond geboren was. Ik was zo 'jaloers' dat haar kindje wel gezond geboren was en dat mijn meisje na dat minder leven voelen juist een paar dagen laten doodgeboren werd Zo intens veel verdriet.... En nu ook met mijn eigen miskramen. Door dat verdriet is het verdriet om mn meisje weer zo extreem groot. Terwijl het dan net weer beter leek te gaan. Dus echt niet vreemd dat je je zo voelt hoor! @wendy: fijn dat je morgenmiddag naar de gyn mag meis! Nog even en hij is er gewoon, want daar gaan we voor! Ik word gewoon al emotioneel als ik er aan denk...