@Nena2015 Dat herken ik ook inderdaad, elke dag zien te overleven. En denk ook vaak terug aan de zwangerschap, aan de momenten dat ik dacht: goh kindje wat ben je druk aan het schoppen, en inderdaad nooit gedacht dat het op het laatste moment zo ontzettend fout kan gaan. Ze was zo lekker aanwezig in de buik. Was dit bij jou ook zo? Wat mij erg opvalt als ik boodschappen ga doen o.i.d. dat iedereen ineens met baby's loopt en dan wordt ik zo verdrietig haast een beetje jaloers, dan denk ik: ik had hier ook met een kinderwagen moeten lopen en met een maxi-cosi heen en weer sjouwen. Dat voelt zo vreemd.
@gemmadesley: ik voel het precies zo! Je ziet nu inderdaad overal zwangere vrouwen en baby's en je had zo graag gewild dat je zelf ook vol trots met je kleintje kon rond lopen... In je hoofd word je gek. Het leven dat je nu leidt klopt gewoon niet! Tijdens zwangerschap ook genoeg beweging gevoeld en had al echt een band met haar. Dat voelt zo sterk... Voelt alsof er een deel van mij gestorven is.
Dank je wel ladies Soooo Daisy wat toevallig maar 1 dag en jij ook gefeliciteerd natuurlijk. Ben vooral heel moe en houd niet meer zo van eten daarnaast prima, al vind ik het allemaal wel spannend. Hoe voel jij je?
@Nena2015 klopt, het leven is niet meer zoals het zou moeten gaan, je mist echt een deel, vanaf het moment dat je moeder ben hoort je kleintje gewoon bij je te zijn, en zelfs al heb je een kindje dat niet meer hier is toch hoort ze er gewoon bij. Het blijft een deel van je gezin. Ik had ook echt een band met m'n lieve meisje en dat gevoel is zo enorm sterk, het voelt inderdaad net alsof een deel van het lichaam er niet meer is. En dan loop je in de winkel (had ik laatst) en toen zag ik de nieuwe meisjes kleding hangen in de winkels (zomerkleding) en dat was zo mooi, precies de kleertjes die ik voor ons meisje had uitgezocht en ow wat doet dat pijn zeg, dat je niet meer die kleertjes aan kan trekken en lekker kan om tutten met je meisje, iets waar ik me zo enorm op had verheugt.
@gemmadesley: dat doet inderdaad zoveel pijn; het denken aan alles wat er niet zal zijn! Geen zwempakjes, geen nagellakjes, geen puberende jongens aan je voordeur.... 😞😞😞 Ik vind het zo moeilijk om te geloven dat er een tijd komt dat het beter zal gaan. Hele zware periode dit!
@nena2015 Klopt, die gedachten maken je haast radeloos. Wat ik ook moeilijk vindt voor te stellen nu is dat als er weer een baby komt dat je daar dan net zoveel liefde voor hebt. Voelt alsof ik haar dan 'vervang' en toch is de wens om snel weer zwanger te worden (hoe eng ook) toch heel groot, het is zo dubbel. Hebben jullie ook de hoop snel weer zwanger te worden of juist niet?
Ja, echt enorm toevallig zeg! En ook allebei onze meisjes in nov 2014 verloren toch? Ik ben ook heel erg moe, enorm misselijk en extreem gespannen. Vind het opnieuw zwanger zijn best zwaar, maar ben tegelijkertijd heel erg blij @GemmaDesley & Nena2015: jullie verhalen en emoties komen zo bekend voor. Een jaar geleden zat ik precies hetzelfde, andere zwangeren en pasgeboren baby's deden zo'n pijn En ik wist gewoon niet waar ik het moest zoeken. Ik ben daarom ook een behoorlijke tijd in de ziektewet gegaan. Wilde mezelf echt de tijd gunnen om met dit verlies te leren leven, want je komt er nooit meer vanaf. Het zal voor altijd pijn doen Het verdriet gaat uiteindelijk naar een dieper laagje, het blijft voor altijd aanwezig maar zit wat minder aan de oppervlakte. Dat kon ik een jaar geleden niet geloven en toen wilde ik dat ook eigenlijk niet horen, want verdriet om mijn meisje was het bewijs dat ik echt enorm veel van haar hield. Minder verdrietig zijn kon ik me niet voorstellen, net alsof ik haar dan zou vergeten en ze minder voor me zou betekenen. Maar nee, ze is net zoveel mijn dochter als mijn oudste en ik hou net zoveel van haar. Alleen mocht ik haar helaas niet leren kennen; haar lachjes niet, haar huiltje niet, haar kleur ogen, enz. En dat zal voor altijd pijn doen. Maar nu steekt het niet meer zo als ik zwangeren zie of pasgeboren baby's. Het scheelt ook wel een beetje dat ik weer (inmiddels voor de 3e keer sinds haar overlijden) zwanger ben, want dat geeft weer een beetje hoop. Maar het voelt ook dubbel, je hart moet tijdens de nieuwe zwangerschap gewoon weer een beetje groter groeien en ruimte maken voor het nieuwe kindje. In het begin voelde het bijna alsof het niet samen ging; het gemis van je overleden kindje + het uitkijken naar een nieuw kindje. Ik voelde me dan gewoon even schuldig, maar dat gaat beetje bij beetje beter. En dat zullen jullie uiteindelijk ook ervaren
@Daisy yep ook in november 2014 Spanning herken ik heel erg, gelukkig goede controle en heb al vanaf het begin calcium en asperine. Voor GemmaDesley en Nena precies dat hoe Daisy het beschrijft, heb hier niets aan toe te voegen maar het is idd zo herkenbaar wat jullie schrijven...
Ja, hier gelukkig ook veel controles bij de gyn, al moet ik nu 3 weken tot de volgende echo wachten. Had liever 2 weken gehad. Heb met 7 weken de eerste echo gehad, met 9 weken weer 1, met 10+3 weken de termijnecho en met 12+4 weken weer een echo gehad. Nu heb ik 15+3 pas weer controle, maar met 15 weken heb ik een pretecho staan, dus dat scheelt weer even een paar daagjes. Daarna pas weer met 18+3. Hoop echt dat ik dat vol ga houden en anders trek ik gewoon aan de bel. met 20 weken een uitgebreide GUO, dus tot nu toe gelukkig goede controle idd. En ook asperine erbij vanaf het begin (+ bloeddrukverlagers, want die is helaas weer te hoog)
@Daiseykesie, dankjewel voor je beeicht dat geeft toch wat hoop! Wat ontzettend erg dat ook jullie een kindje moeten missen, maar wat een geluk met jullie zwangerschap! Ik hoop dat je straks je mooie kindje gezond in je armen mag houden. Vindt je het ook eng om nu weer zwanger te zijn? @Pluis79 Ok bedankt voor je berichtje en ook zo erg dat ook jullie moeten missen! Maar ook gefeliciteerd met jullie zwangerschap!
Pluis, ik had jouw verhaal even opgezocht. Wat heftig dat jullie zonder jullie meisje verder moeten leven. Ik zag dat we qua zwangerschapsduur niet veel schelen, van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap!
Nena & Gemmadesley, ik hoop dat jullie mogen ervaren hoe het is om weer zwanger te zijn. Geen gemakkelijke weg maar dat gun ik jullie ontzettend.
Thanks voor de support dames! Wissel nu zo in emoties... En op de down momenten kan ik me niet voorstellen dat het ooit nog weer een beetje goed gaat komen. Wil graag weer zwanger worden maar het opnieuw zwanger zijn lijkt me ook reuze eng.... Gelukkig zal ik goede begeleiding krijgen.
Ook van mijn kant bedankt! Doet me goed jullie verhalen te horen en te horen dat het dus weer 'goed' komt/beter wordt!
He bah even mijn hart luchten.. M'n eisprong had al lang geweest moeten zijn, uiteindelijk een week later dan verwacht een positieve ovulatietest, incl vruchtbaarslijm. Echter geen temp stijging, dus blijkbaar is m'n eisprong ondanks de positieve test niet geweest. Bah baal er even zo enorm van. Vandaag terug gekomen van vakantie en had een mail van de klinisch genetica, maandag bellen voor een afspraak en dan krijgen we uitslagen van Benjamin. Ik denk dat wij daarna ook nog onderzoeken krijgen, zie er toch tegen op, ondanks dat de kans groot is dat het niet genetisch is ben ik toch bang voor wat ze gaan zwggen
Snap ik! Weet je dat zeker dan dat je geen eisprong hebt gehad? Word je dan ook niet ongesteld? De dagen voordat wij terug mochten komen in het ziekenhuis voor de uitslag was ik ook vreselijk gespannen. Hopelijk plannen ze wat extra tijd voor je in zodat je al je vragen kunt stellen. Heb je al een lijstje met vragen? Kan helpen om je voor te bereiden... Succes!!
Nee heb nog geen vragenlijstje, maandag eerst maar bellen voor een afspraak, hoop dat we snel terecht kunnen. Volgens ff heb ik nu toch kn eisprong gehad 1 maart, maar m'n temp is maar minimaal gestegen, normaal stijgt hij naar 36.7-36.9 na mijn eisprong en nu maar tot 36.5. Daarnaast lopen mijn ovulatietesten nu op, dus snap er niks van
Meiden ik ga me afmelden bij deze groep. Ik heb te veel negatiefs nu in m'n leven gaande en zie gewoon dat ik het niet kan opbrengen om mee te leven zoals ik wil met anderen hier etc. Sorry voor m'n egoïstische beslissing nu, wie weet keer ik ooit terug als er weer meer ruimte is voor anderen. Bedankt dat ik hier mocht meepraten.