Hey simmy, Ik breek even in, sorry! Ik zag je berichtje En dacht daar moet ik even op reageren. Ik heb hetzelfde meegemaakt. Mijn dochter is geboren met 22.5 weken, zomaar een zonder reden kwam mijn bevalling op gang. De volgende zwangerschap was heel heftig, angst niet te doen. Die onzekerheid. ... Vooral tussen de 20 en 30 weken. Ik kreeg ook elke week proluton injectie en de cervix meting. De dag dat ik controle had gaf me vertrouwen, dit was meestal op woensdag. Maar zondag begon de angst weer toe te slaan. Zo kwam ik mijn weken Door. ... Ik probeerde voor mezelf steeds een mijlpaal te creëren, 20 weken, 'het' termijn, 24 weken kunnen ze remmers geven, 25, 26, 27 goede kans, 28 beter. ... Helaas werd mijn cervix met 27.5 korter 2.2 cm en werd ik opgenomen met bedrust. Dit hielp erg goed en na 5 dagen mocht ik met 2.9 cm weer naar huis. Thuis bedrust voortzetten. Toen haalde ik de 29 weken en zelfs de 30! Wat was Ik daar blij mee. Na de 32 mocht ik weer wat doen. En zo kropen ook de andere weken voorbij. Uiteindelijk ben ik met 38 weken bevallen. Nu ben ik weer zwanger, begin wo weer met proluton. Ook de spannende weken komen er weer aan. ..brr. Ik weet hoe je je voelt, ik weet hoe moeilijk en angstig de komende weken voor je zijn. Mensen die zeggen dat je positief moet denken, ja duh. ... En als er een knopje was had je hem graag uit gezet! ! Maar dat gaat nou eenmaal niet! Mocht je bang zijn of ongerust zijn, bel dan gewoon het ziekenhuis. Ik weet zeker dat je langs mag komen. Mocht je even je ei kwijt willen, je kan me altijd pb sturen. En doe rustig aan is mijn tip. Ik kom in de avond niet meer van de bank en probeer zoveel mogelijk te liggen dan, geen druk op die baarmoedermond. Heel veel sterkte en rustige momentjes in je hoofd toe gewenst. Liefs lynn
Hallo Lynn Dankjewel voor je lieve berichtje, het is precies zoals je beschrijft. Ik ga elke dinsdag voor controle, dinsdag en woensdag zijn goed, vanaf t weekend komt de onzekerheid terug. Tot nu toe is m'n cervix kort maar stabiel. Daar hou ik me maar aan vast. Merkte jij een positief effect van de proluton? In stapjes denken probeer ik ook. Nog 3 weken tot week 24...aftellen, in niet te grote stappen anders lijkt t zo onhaalbaar ver. 28, was t maar al zover! Heel fijn om te horen dat t bij jou goed gegaan is! Geeft Me weer wat positieve energie. Spannend dat voor jou ook t hele traject weer gaat beginnen...Maar we gaan t halen!
Hoi, ja Door de proluton is mijn buik rustig gebleven. Ik heb heb geen harde buiken gehad dus dat was super positief! Maar de angst is groot, bij elk dingetje wat je voelt. We gaan de 28 zeker halen! ! Maar Oh wat zou ik blij zijn wanneer het zo ver is inderdaad!
he dames! wij hebben afgelopen maandag de 20weken echo / GUO gehad, en alles was helemaal goed met onze uk! Wat een dwarsligger zeg meewerken ho maar... Maar het was wel echt een fijn en bijzonder moment, om opeens een echo te hebben waarop alles WEL goed was! We liepen op wolken het ziekenhuis uit. we hadden afgesproken dat we daarna dingen zouden gaan bestellen voor de kleine, en dat ook lekker gedaan! Alleen toen ik de shirtjes zag met kleine zus / broer moest ik even slikken... want tja, eigenlijk hoort zo'n shirtje er wel bij! Had het even moeilijk dat moment. Het lijkt nu wel dat ik meer en meer kan gaan genieten! Ook ik voel de kleine flink bewegen en besef me inderdaad nu dat ik Emma nooit gevoel heb, ze had te weinig bewegingsruimte denk ik en was te ziek om uberhaupt te bewegen... Snap wel wat je bedoelt idd Amber soms voel ik mij ook echt neit thuis op het andere deel van het forum... Zal altijd wel blijven denk ik! Moet zeggen dat het ook wel raar is nu dat ik echt ga beseffen: straks is er echt een kleintje in huis! Die ik kan knuffelen wanneer ik maar wil... WAUW! Dat moet nog even indalen... hoe is t verder met ver koudheid Amber? En met jou SImmy?? Zag een ander topic voorbijkomen aangaande je behandeling namelijk... lukt het allemaal? liefs!
Hoi allemaal, Kaatje gefeliciteerd met een goede 20 weken echo!! Een paar maanden terug heb ik op dit forum ook mee gepraat, maar vond het wel lastig dat de meeste meiden alweer zwanger waren. Dat is toch wel confronterend als dat ook jouw grootste wens is... Nu meld ik me weer hier want afgelopen zondag had ik een positieve test!! Dus we zijn weer zwanger. Super blij maar ook heel spannend! Je weet nu als geen ander dat een zwangerschap niet altijd goed verloopt. Dit zorgt er ook voor dat ik extra allert ben op alles wat ik voel en met deze zwangerschap ook veel banger ben om een miskraam te krijgen. Herkennen jullie dat? Verder zijn wij altijd heel open geweest over alles en weten de mensen in onze naaste omgeving dat we gaan voor een tweede kindje.... Maar nu is de vraag, wanneer ga je het vertellen?? We hebben deze week wel al de ouders ingelicht omdat ik komend weekend een weekendje weg ga met vriendinnnen en dan moet ik het wel vertellen.... Wanneer hebben jullie het verteld? We zijn nu net 6 weken, dus het is nog erg pril.... Kus
Hoi dames wil me hier ook graag melden. Ik merk dat in het reguliere gedeelte mijn ei niet kwijt kan, ik kan me niet druk maken over luiertassen, etc......vind het ook niet leuk om te lezen. ( niet dat er niet over gesproken mag worden, maar jullie snappen wel wat ik bedoel denk ik. Ik ben snel weer zwánger geworden na de geboorte van onze jongste die stilgehouden is. Merk dat de eerste weken voorbij vlogen, en het nu ineens heel erg spannend wordt......ik mag elke 2 weken komen bij de vk, maar merk dat als ik 1 week verder ben, dat ik me dan weer zorgen begin te maken.....heel lastig.....
Nikkei, gefeliciteerd! Spannende maanden voor de boeg maar we komen er allemaal wel! Lea, welkom hier, ook gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap. Jammer, natuurlijk dat je je op dit deel van het forum bevind. Kaatje, jeeeeej wat goed! Weer een sprong vooruit!! Hier, verkouden is bijna over, eczeem gaat steeds beter. Helaas vind ik deze periode eng merk ik. Wil 24 weken zijn en dat als er iets gebeurd ze mijn kind niet zo maar dood laten gaan. Heb blijkbaar raar gedroomd ofzo, werd echt in paniek wakker. Echt blinde paniek. Paniekaanval.... Vreselijk al de onzekerheden en het pijn en verdriet van onze dochter kwam er uit. Binnen 20 min was ik in de Vu en Ow, wat een lieve mensen. Het bleef bij paniek, alles was helemaal ok. Pffff. Bij Malin was ik heel bang voor de 20 weken echo en dat bleek ook gegrond te zijn... Was zo bang nu weer dat mijn gevoel iets voorspelde. Gelukkig dikke onzin. Ademhalen en weer langzaam doorleven. Succes en sterkte dames!
Herkenbaar al die gevoelens... Bij mij gaat het momenteel erg op en neer. Maandag zo ongeveer euforisch en vandaag mis ik Emma meer dan ooit!! Hebben via marktplaats een wiegje gekocht... Ben er blij mee hoor! Maar als ik het zo leeg zie staan breekt mijn hart toch weer een stukje Moet ook zeggen dat alle emoties na maandag loskomen (ik was zo gespannen!) en ik dus nu zowat omval zo moe en emotioneel ben ik... De komende tijd even een stapje terug en rustiger aan doen en dan krabbel ik hopelijk weer een btje op! Lea, welkom en gefeliciteerd met je zwangerschap!
Dank jullie wel dames, voor het welkom heten. De dingen die jullie schrijven zijn wel heel herkenbaar. Het ene moment ben je blij, daarna mis je je kindje weer, en aan de andere kant heeft dit nieuwe kindje ook weer recht op de volle aandacht......moeilijk hoor. @ Amber, mooie naam, zo hebben wij ons dochtertje genoemd......ben jij ook al weer zwanger nu? Ik kan de berichtjes niet zo ver teruglezen terwijl ik aan het typen ben.... @ kaatje vreselijke spannende tijden, maar zie dat de guo goed was, wat fijn! Voel je je kindje bewegen? Ik kan echt niet wachten tot dat moment........
Lea, dank je wel haha moer bekennen dat mijn lieve kleine harige bruine hond Amber heet en ikzelf niet hihi. Maar had best zo willen heten 😉 Ik ben 23 weken zwanger van een zoon ❤️ Na dat ik 20 september 2013 bevallen ben van onze 1e dochter, Malin. Bij de 20 weken zijn allerlei hartafwijkingen ontdekt, waardoor wij besloten hebben om de zwangerschap af te breken. Haar hart was zo slecht dat de kans dat ze de 40 weken en laat staan de bevalling had overleeft niehiel was. Gelukkig was ik meteen weer zwanger, heel spannend maar ik was ZO bang om mama zonder kind te blijven. Nu sloeg vanmorgen de paniek dus toe... En geniet ik nu van lieve kleine schopjes. Hoe ver ben jij nu? Knuffel voor alle mama's die hem nodig hebben!
Ik ben ruim 12 weken nu. Vanmorgen bloed laten prikken, ik had het steeds uitgesteld, met de achterliggende gedachte can we moeten maar zien dat het kindje er komt. Maar nu toch gedaan en de prikster vroeg naar mijn opname en we hadden er nog even een praatje over.....dat was zo fijn. Meestal zijn ze nogal uhm vlot met naald erin en wegwezen, maar nu dus niet..... Bij mijn jongste dochtertje zat het navelstrengetje heel strak om haar hekje gedraaid waardoor het hartje gestopt is met kloppen.....we hebben haar verder niet laten onderzoeken omdat dit zo duidelijk was. Hopelijk overkomt ons dit niet nog eens........ Wat moet het voor jullie spannend zijn geweest met de echo......Pff lijkt me echt niet te doen. En een oplichting als dan blijkt sta het hartje nu goed is........
He Meiden! hoe is het met jullie allemaal?? Met mij even helemaal mis... En het gekke is, dat is sinds de goede 20 weken echo van 31 maart! Ik dacht dat ik het daarna een beetje los kon laten en echt kon gaan genieten. Maar eerlijk gezegd wordt het alleen maar zwaarder... Ik vind het doodeng... dit kleine hummeltje gaat er wel komen! En Emma niet... zo oneerlijk! Ik mis haar nog meer dan anders. Ik dacht dat ik nu helemaal los zou willen gaan op de babykamer enzo. Maar ik duw het voor me uit en wil het eigenlijk niet! We hebben een wiegje staan, dus denk ik: Ach daar kan de kleine in het begin ook in slapen. Dus waarom haast met het kamertje! Eerlijk gezegd: ik vind het helemaal niet leuk meer! En terwijl ik dit schrijf voel ik mij dan zooooo schuldig! Laat de tranen maar even de vrije loop... Hopelijk morgen weer wat beter.
Niet schuldig voelen! Je verdroetige gevoelens komen steeds weer boven... een dikke knuffel voor jou......ik denk dat dat heel normaal is, misschien kun je het over een poosje wel als project zien. Als afleiding, omdat het 'moet'. En dat je er dan wel een goed gevoel bij krijgt. Ik wil niet tegen je gevoel ingaan hoor..... Het is allemaal zo dubbel.....zo heb ik nog geen kraamzorg aangevraagd...... Ik weet zeker als dit kleintje gezond en wel geboren is, dat je daar net zo veel van houdt als het meisje wat je moet missen. En emma wordt daardoor niet vergeten.......maar je krijgt haar niet terug en dat is zo moeilijk he....... Ik vind dit zelf lastige weken....hopelijk blijft dit kindje bij ons.......hopelijk wordt dit minder als ik het voel bewegen. ...
Dankje voor je lieve woorden! Dit is denk ik ook iets waar ik nu even doorheen moet... Het is nu zo heftig allemaal! Het is een zeer heftig half jaar geweest en er komt nu eindelijk wat rust jn de tent... Dan komen de emoties naar buiten en dat mag ook idd wat je ook al schreef. Maar dat maakt het niet makkelijk ofzo.. Hopelijk is mijn lief op tijd thuis en kan ik even goed met m praten en uithuilen (heb t teveel opgekropt) en helpt dat okk weer een stukje... Snap helemaal wat je bedoelt met het voelen hoor! Het is aan de ene kant moeilijk maar aan de andere kant zo heerlijk! Elke keer weer bevestiging... Daar geniet ik gelukkig nog wel van! En aan de andere knt meek ik ongeduld... Ik kan niet wachten tot de klekne er is! Dubbel allemaal he?!
Hoe kwam jij de afgelopen weken door kaatje. Ik merk dat ik elke dag zit te piekeren dat dit kindje net zo goed al overleden kan zijn nu. Vind het erg moeilijk om los te laten. Ik wil gewoon kunnen denken dat we een kindje erbij krijgen, maar dat lukt me niet. Baal d'r zo van. En ik wil ook niet steeds de vk bellen. Het veranderd niks aan de zaak en over 2 dagen ben ik toch weer nerveus......
moeilijk is dat inderdaad... bij mij wisselde het sterk: het ene moment was ik superblij want Emma wordt grote zus, het volgende moment dacht ik: oo ooooow dadelijk zit het niet goed! Gelukkig hebben wij dus een goede 20 weken echo gehad en dat neemt de onrust qua of alles goed zit wel weg. Daarnaast voelde ik de kleine al vrij vroeg! ook dat neemt veel onrust weg omdat je dat gekriebel in je buik hebt en je dat elke keer geruststelt. Maar dan nog wisselt het, er is geen tip voor om doorheen te komen denk ik, over je heen laten komen! Heb je een angelsound? MIsschien helpt je dat... De gyn zei tegen mij ook: je kan altijd bellen en dan kan je altijd wel even tussendoor... maar ik dacht dan zelf: ja dan ben ik even gerustgesteld maar twee dagen later is het weer hetzelfde liedje... dus deed ik dat maar niet! Zoals je weet was het gisteren bij mij echt prut, ik probeer dit over me heen te laten komene n het te accepteren... t zal moeilijk blijven tot de kleine gezond en wel in je armen ligt... van mij mag het dan ook snel augustus worden!
Ja echt waardeloos. Emma was jullie eerste kindje begrijp ik? Ik heb al 2 gezonde kinderen gekregen dus wat dat betreft sta ik niet met lege handen. Maar ik werk niet op het moment en zit in een negatieve cirkel wat betreft de onzekerheid en heb dus erg veel tijd om hier over na te denken. En op het forum kan ik weinig mijn ei kwijt omdat het anders is als je een zwangerschap hebt die fout is afgelopen. Het is hier dus ook even prut en heb soms ook goede momenten....zo lastig. Een angelsound heb ik niet, best wel duur vind ik die apparaatjes. Had wel gekeken op marktplaats en daar was niks in de buurt te koop helaas.......
Ja Emma was onze eerste... dat maakt het nu wel dubbel! Want zo ver als in deze zwangerschap was ik met EMma nooit geweest. Ik werk wel, maar ben momenteel zo moe dat het me geen energie of afleiding geeft. Ik heb alleen maar zoiets van: wanneer mag ik weer naar huis? Gelukkig zometeen een lang paasweekend waarbij mijn lief ook lekker thuis is... dus volop rustig aan! Ow joh wist niet dat die angelsounds zo duur waren, had ze zelf gevonden voor ong 39,95. Maar heb hem niet gekocht... T forum helpt wel he... alleen het is er (gelukkig voor alle andere) minder druk dan op de rest vh forum. Dus duurt het soms lang voordat je een steunmomentje hebt vind ik zelf... Maar kop op meid! Na regen komt zonneschijn zeggen ze dan... vandaag heb jij een rotdag, ik had hem gisteren maar met Pasen schijnt voor ons vast weer de zon! Ow en PBen om je ei kwijt te willen mag natuurlijk altijd!
Dames... Zo herkenbaar! @Kaatje, wij zitten praktisch in hetzelfde schuitje... Zijn beide onze 1e dochter verloren. Ik weer even niet meer of jullie nou de zwangerschap hebben afgebroken (hebben wij gedaan vanwege 6 verschillende hartafwijkingen) of dat er iets anders mis ging in je zwangerschap...en kan niet zo makkelijk terug lezen op mijn telefoon. Is geen desinteresse!! Ik begrijp zo goed... Ik vind deze periode heel moeilijk! Ondanks dat ik voor het eerst in week 25 zit, alles is en blijft onzeker en is eng en duurt ZO lang. Ik ben op. En moet nog zo lang. In ziekenhuis begonnen ze over borstvoeding geven, en de investering die je daarvoor moet doen en ik kon wel janken. Nog meer? Ik ben op. Heb geen reserves meer. Probeer nu te leven maar ALLES staat in teken van "zwanger" en voor ons betekend zwanger niet automatisch een baby die bij je blijft... Poe. We mogen het ook best zwaar hebben. Het komt ook wel weer goed uiteindelijk met ons 😊 kan alleen niet wachten tot zo ver is! Dikke knuffel
Hallo meiden. Toch fijn dat jullie zwangerschappen nu goed gaan. Ik lig in t ziekenhuis, vorige week spoed cerclage gekregen. Geen cervix meer, 2x weeenremmers gehad. Volgende week (als ik t haal) ga ik over naar t kinderziekenhuis. Hopen en duimen dat baby tot 26 of 28 of met heel veel geluk 30 weken blijft zitten, maar langer dan dat zal t niet worden. De enige zorg die ik nu heb is om niet nog een kindje te verliezen. Maar niks is zeker nu. Het ziet er niet zonnig uit. Ik leef eerst naar komende dinsdag, dan is ze levensvatbaar en zullen ze actief iets doen als t misgaat, en dan kan ik misschien uitkijken naar 26 weken. Maar zo ver is t nog lang niet helaas....