Moet je nagaan wat voor spanning je gehad hebt, dat het nu raar aanvoelt. Hopelijk vindt je snel je rust in jezelf weer terug. Psychisch gaat het hier wel goed eigenlijk, heb ook zoveel afleiding van de meiden, die hebben me er wel doorgesleept. Al heeft mijn oudste nog steeds wel vragen over of deze baby ook dood gaat. En dat ik dat niet met zekerheid kan zeggen maakt me ook weer onzeker..ik zal blij zijn als ons kleintje straks lekker knorrend in het wiegje ligt. Conejita, de testen nog gevonden of staat je hoofd er nog niet naar....
Hoi, wat lief dat je ernaar vraagt. testen gevonden en zondag eentje gedaan maar was negatief... Teleurstelling. nog steeds niet ongi geworden, morgen 12 w geleden. En dat terwijl ik na drie weken alweer volledig hersteld was van de bevalling. volg wk heb ik een afspr bij een gyn dus zal het dan noemen. Heb trouwens gedroomd dat ik zwanger was... anyway nog geduld hebben. Het kan nog maar k moet mezelf miss ook de tijd geven
Hoi meiden, Mag ik met jullie mee kletsen? In juni hebben mijn vriend en ik afscheid moeten nemen van ons zoontje. Hij is met 23 weken geboren. 2okt zou de uitgerekende datum zijn. Ondanks dat we hem vreselijk missen willen wij toch weer voor nieuw kindjes gaan. 6 weken na de bevalling was mijn cyclus weer terug. Liefs
Hoi BKT gefeliciteerd en gecondoleerd met je zoontje. hoe heet hij? Ons meisje heet Noa en wij zijn nu ook aan het proberen. veel succes ! Xxx lea, wat lastig idd als je kind zulke vragen stelt en je weet zelf ook geen antwoord... ik hoop dat je je ukkie snel gezond en wel in je armen mag houden! liefs X
Hoi dames, Mag ik hier ook meeschrijven? Conejita: hoe gaat het nu? Emotioneel en fysiek? Lees ik goed dat je uiteindelijk na 12 weken eindelijk ongesteld bent geworden? Wat duurde dat lang zeg, en dan ga je idd toch hopen dat je zwanger bent... Wat balen dat dat niet zo was. Gaan jullie er nu echt voor? Inmiddels ongi voorbij en wachten op eisprong? Gebruik je ook ovu testen of niet? BKT: gefeliciteerd met je zoontje en direct gecondoleerd. Zo'n nare combi, maar je bent ook gewoon mama geworden. Voor altijd. En het is logisch dat je graag weer zwanger wilt worden. Hoe gaat het met jou nu? Ik voelde me er soms schuldig over maar laatst vertelde iemand wat moois wat klopt als een bus: je hebt twee soorten verdriet nu: 1. Verdriet om het verlies van je kindje, dat je nooit zal zien opgroeien, die je enorm mist en die voor altijd in je hart is. Dit verdriet zal altijd bij je blijven, maar steeds minder op de voorgrond. 2. Het verdriet om de enorme wens die niet in vervulling is gegaan: het kunnen zorgen voor en grootbrengen van een kindje. Een kindje in je armen. En dit verdriet kan wel over gaan, zodra je weer zwanger bent en eindelijk een kindje levend in je handen mag houden hopelijk. Daarmee kan een broertje of zusje voor je zoontje nooit een vervanging zijn van hem, maar het is wel het vervullen van jullie grootste wens en de grote leegte die je nu voelt. Ik vond dit erg mooi en heb er veel aan. Ik voel op dit moment beide even heeeeeel erg. En daarbovenop eigenlijk nog een derde verdriet: dat ik in de spiegel kijk en bedenk dat ik eigenlijk gewoon nog zwanger had moeten zijn. Dat doet dan ook zo ontzettend veel pijn. Ik tel elke week, en kijk zo op tegen de uitgerekende datum. Ik zit nu nog in de reservetijd van m'n zwangerschap die niet meer is. Wij zijn in juli ons mannetje compleet onverwachts verloren en ik mis hem met de dag erger. En zeker deze week: ik had een licht positieve zwangerschapstest !! Was voorzichtig al blij en haalde me van alles in m'n hoofd, durfde hoop te hebben... En toen werd ik de volgende dag ongesteld. En nu nog steeds. Over en uit voor deze maand dus. Het was ook te mooi om waar te zijn... denk dat er een innestelingsbloeding is gedaan en dat het gewoon mislukt is. ik ben zo ontzettend verdrietig geweest de afgelopen dagen! Ik wil gewoon NU een kindje, we hebben al zo lang gewacht en het was zo dichtbij... Alles komt weer even keihard terug en merk dat ik even een stapje terug moet doen. Gister en vandaag gaat het gelukkig weer iets beter (waar je dan de kracht vandaan haalt...onvoorstelbaar soms). En nu maar vol goede moed weer vooruit kijken. We gaan er weer voor! @zwanger worden: wij gaan er dus weer volop voor, kunnen niet wachten tot het zover is. Helaas zijn mijn cycli langer dan voorheen. Nu twee keer achter elkaar 36 dagen. Hoelang duurde het bij andere dames voordat het weer wat normaal was? Heb gelukkig wel een eisprong (getempt en ovu's). Dus het werkt. Zo, lang verhaal. Het zou super zijn als we elkaar de komende tijd hier doorheen kunnen trekken en hoop dat we snel allemaal weer zwanger zijn! X Bee
Hoi Bee, Het si zo waar wat je schrijft. Wij hebben precies hetzelfde. Nu komende weken zijn voor ontzettend zwaar omdat ik nu rond 38 weken zou moeten zijn, 2 okt is/was de uitgerekende datum. Het idee dat hij erbij zou zijn en dat hier in huis alles klaar had moeten staan is erg pijnlijk. Schuldig voel il me ook af en toe. Dan denk ik vooral we hebben het allemaal zelf gekozen maar eigenlijk hadden we geen keuze want hij was zo ziek dag hij geen kwaliteit van leven had. Ik heb oom vaker het gevoel dat ik hem in de steek laat als ik ergens naar toe ga. De eerste weken ben ik niet buiten geweest. Ik ben nu een tijdje bij een psycholoog en dat helpt me enorm. Ondanks dat we hem vreselijk missen willen wij toch graag een broertje of zusje voor hem. Voor ons kan dat niet snel genoeg. 6 weken na de bevalling was ik weer ongesteld. Ik heb tot nu toe een onregelmatige cyclus, dus heb afgelopen maand ovulatie testen gedaan. Ik ben het wachten op mijn menstruatie of niet natuurlijk. Ik vind het fijn dat we elkaars verhalen kunnen delen. Omdat het toch een hele heftig periode is waar we in zitten. Voor de buitenwereld is dat soms moeilijk te begrijpen. Knuff
Tijdje hier niet geweest... erg spijtig te lezen dat er nieuwe schrijfsters zijn gekomen! Maar meiden, voel jullie welkom hoor! We weten hier allemaal hoe t voelt... Hier is onze kleine Eva inmiddels alweer 2 maanden oud... de tijd vliegt echt! Heb niet eens tijd meer voor het forum... pFOE! Komt vast wel weer... Hoe staat het inmiddels met alle NOD's en weer ongesteld worden???
Hoi Kaatje, Ik zie dat je vrij vlot zwanger was na de geboorte van Emma. Wat fijn om te zien. Hoop dat hier weer snel een wondertje onderweg is. Was je niet ontzettend bang tijdens de zwangerschap? Hier helaas menstruatie in aantocht :'(! Liefs
Mooi Amber2007! Heb ik zelf gemaakt mooi dat het voor jou ook zo klopte. Kaatje: wat super dat je nu een kleintje in je armen hebt en mag houden. Gefeliciteerd met Eva, mooie naam. Lijkt me ook soms best verwarrend en extra verdrietig omdat je Emma mist, maar hopelijk is het vooral enorm genieten nu.. Mijn NOD is, als ik weer uitga van 36 dagen, pas 22 oktober. Een eeuwigheid haha. BKT: neeee, wat balen dat je ongi er aan zit te komen! Weet je het echt zeker? Al bloedverlies enzo of alleen ongi pijn? Extra veel sterkte de komende 2 weken, de laatste 2 weken dat je op papier zwanger was geweest nog.. Lijkt me zo lastig, kijk daar zelf ook enorm tegenop. En wat was het fijn geweest als je nu weer opnieuw zwanger was geweest, dat had het wat draaglijker gemaakt. Is er echt geen ieniemini kansje meer dat je toch zwanger kunt zijn? Fijn dat je zoveel baat hebt bij een psycholoog, ik ook. Is erg prettig.
@bee Met hoeveel weken is jullie zoontje geboren? En wanneer was je eigenlijk uitgeteld? Gisteren was NOD maar heb sinds vrijdag bruine afscheiding (sorry) maar de ongesteld is nog niet doorgebroken. Heb geen ongi pijn wat ik normaal altijd heel erg heb. Maar heb er weinig vertrouwen deze ronde. Al zou het geweldig zijn als het zo zou zijn.
Mijn zoontje is met 20 weken geboren, was in november uitgerekend... Maar als gister je NOD was, en nog niet echt ongi bent en ook geen ongi pijn, kom je dan niet enorm in de verleiding om een testje te doen? Weet je zeker dat je NOD gister was, door ovu testen/temperaturen? Snap dat je door de bruine afscheiding weinig vertrouwen hebt. Wanneer ben je van plan om te testen als het niet doorbreekt?
Dan zitten we echt in het zelfde schuitje. Heftig hè. Ik heb inderdaad ovulatietesten gedaan. Dus vandaar weet ik dan mijn NOD rond zaterdag zou zijn. Ik wil nog even afwachten als het noet doorbreekt dan ga ik donderdag testen denk ik.
Knap hoor, als je het tot donderdag vol kunt houden. Nog steeds geen doorbraak? Hoop het heel erg voor je. Ik kan het nooit zo lang volhouden om niet te testen haha. Was nu 1 dag overtijd en heb toen getest, met een goed zichtbaar maar licht roze streepje. Dus dacht licht positief. Maar toen toch ongesteld geworden... Dus aan de andere kant ook wel heel verstandig om te wachten, dan heb je als je zwanger bent waarschijnlijk gewoon een dikke knalstreep. Ik duim voor je! Hoe gaat het verder met je? Ik ben weer wat uit het diepe dal van afgelopen week gekropen, maar heb wel weer even een flinke knauw gekregen merk ik.
Nog niks doorgebroken maar merk wel dat ik last heb van mijn bovenbenen wat ik ook altijd heb als ik ongi word/ben. Dan gaan we de komende maand er weer voor. Wat vervelend dat je weer terug in een dal gevallen bent. Hopelijk gaat het snel wat beter. Hier gaat het met ups en downs. Het gaat al beter dan weken terug maar ben nog steeds niet helemaal uit het dal, dat zal nog wel even duren. Elke dag denk ik van wanneer zou die geboren zijn of hoe ik er nu bij had gelopen. En baal natuurlijk ontzettend van mijn afscheiding maar goed. Het lijkt me ook gek om nu zwanger te zijn terwijl ik nu eigenlijk in de laatste weken van de zwangerschap zou zitten. Al zouden we ontzettend blij zijn als ik nu zwanger zou zijn geweest. Ga je komende maand ovulatietesten gebruiken?
Even afwachten dus en anders idd komende maand er weer voor. Er zit dan ook niets anders op natuurlijk . Zo heb ik afgelopen week ook maar besloten. Maar toch hoop ik het alsnog voor je. Al zal het idd gek zijn en verwarrend om weer zwanger te zijn. Het lijkt mij heel fijn om voor de uitgerekende datum zwanger te zijn, denk ik nu. Ben afgelopen week gewoon ook mede doordat ik dacht zwanger te zijn weer extra bezig met ons mannetje. Het voelt klote, maar het is ook wel goed, om er even de tijd voor te nemen en gewoon enorm veel te huilen. Lucht ook wel op. Ik ga zeker ovu testen gebruiken, afgelopen maand ook gedaan. Enige klein beetje grip dat je er nog op kunt hebben voor mijn gevoel. Nieuwe zijn weer besteld, dus denk dat ik vanaf eind deze week maar weer eens begin met testen en dan hopelijk wat sneller een eisprong dan afgelopen maand. En in de tussentijd maar veel afleiding zoeken en ook leuke dingen doen om de tijd door te komen en te zorgen dat het geen obsessie wordt. 36 dagen lijkt eindeloos lang, maar met voldoende activiteiten in de tussentijd overleef ik het vast . En mijn man en ik hebben besloten er gewoon weer een feestje van te maken tussen de lakens de komende weken haha. Ben jij eigenlijk alweer aan het werk?
Vandaag dan toch ongesteld geworden. Heel jammer!! Maar we gaan komende ronde weer met goede moed in. Ik ben nog niet aan het werk. De laatste drie weekjes ben weer rustig aan mijn leven op het pakken. Vond het erg moeilijk om dingen te ondernemen. Kwam nauwelijks de deur uit. Heb nu gelukkig al wat kleine uitstapjes gemaakt. Het gaat met kleine stapjes vooruit. Ben jij al aan het werk?
Ik wil hier (helaas) toch ook mee gaan lezen en schrijven. In mijn omgeving kan ik niemand (gelukkig maar...) die hetzelfde heeft meegemaakt en ben daar misschien toch wel naar op zoek. Het is allemaal nog heel kort geleden, maar toch blijft die kinderwens enorm groot en gaat de gedachte van opnieuw zwanger worden al vaak Door mijn hoofd. Wanneer ben ik daar aan toe? Geen idee... van de ene kant het liefst zo snel mogelijk, van de andere kant weet ik ook dat mijn lichaam nog tijd nodig heeft om te herstellen van een pittige bevalling en heb ik emotioneel ook nog veel te verwerken. Maar zoals ik al schreef, ik ken niemand met deze ervaring, maar ik ben wel benieuwd hoe anderen hier mee omgaan.