Ik voel me best goed! Dank je. Af en toe was misselijk, maar mag niet klagen. Kleine wurmpje gaat het voor zover ik weet ook goed, dat zullen we volgende week gaan zien. Heel spannend! Wat ontzettend heftig en naar van je nichtje! Hopelijk komt het nog goed. Logisch dat je er over nadenkt om naar NL te gaan en er voor haar te zijn. Wat zou het super en bijzonder zijn als je haar als eerste het goede nieuws kunt vertellen. Hoop het echt voor je. Je gaat dus 1 nov testen? Voel je al iets geks/anders dan vorige maand? Of nog niet? Heel veel sterkte voor jou en je familie, wat een diepe dalen zijn dit... hopelijk snel weer een lichtje aan de horizon in jouw buik. Dat je sommige gebeurtenissen opeens weer heel intens beleefd lijkt idd op een soort trauma, en dat is het natuurlijk ook. Het is zo'n onvoorstelbare heftige en levensveranderende gebeurtenis... Ik heb er soms ook last van en heb afgelopen week een eerste EMDR sessie gehad. Stond er wat sceptisch in, maar merk direct effect. We behandelden een bepaald fragment, en door de EMDR (ken je het of niet?) koppelde ik een hele andere betekenis en oordeel aan wat gebeurd is en ben ik er nu veel rustiger onder. Misschien iets voor jou als je er last van blijft houden? het is mij geadviseerd ivm het opnieuw zwanger willen worden, zodat het er mogelijk voor zorgt dat ik minder snel de hele film weer opnieuw in mijn hoofd af zie spelen als ik buikpijn krijg oid. Denk aan je! Hoop op goed nieuws over je nichtje en een positieve test deze week
ja, emdr heb ik ook aan gedacht. ga het morgen vragen bij mijn gyn sorry even kort berichtje xxx fijn dat alles goedis met je beebje!
even weer een kort berichtje: het gaat al beter met mijnschoonzusje, oh wat een opluchting. ze gaat héle kleine beetjes vooruit, maar het is íets! zaterdagochtend om 7 urr vlieg ik naar nederland en ga dan thuis vóór vertrek testen samen met mijn man. hoop het zo! voel niks hoor. alleen wat meer honger.. maar kan ook komen doordat het hftige dagen waren.. maar mestal komen symptomen bij mij ook pas in week 5 of zelfs 6. pffff wat een spanning. liefs!
Even kort. Conejita, Wat fijn dat het weer wat beter gaat met je schoonzusje, al blijft het wel spannend en heftig natuurlijk! Ben nog steeds aan het duimen voor je Sterkte dit weekend!
lieve meiden, bedankt voor het duimen maar.... het heeft geholpen! Ik ben zwanger! Nog heel pril hoor. Best eng. Onwerkelijk... hoop voor jou ook snel goed nieuws Anneke, misschien is het besmettelijk lfs
Even snel, reageer morgen uitgebreider, maar wauw wat super Conejita! Ben heel erg blij voor jullie, ook zo snel weer raak. Voelt vast heel onwerkelijk. Hoe voel je je erbij? Sterkte bij je nichtje en fijn dat het iets beter gaat.
Anneke83: wat hebben jullie besloten te doen? Afwachten of er voor gaan? Hoop zo dat je snel meer weet.. Hoe gaat het verder met je? Hoe was het op het werk? X Bee
Gefeliciteerd, conejita, wat ontzettend fijn voor jullie! Hoop voor jullie op een voorspoedige zwangerschap! En hoop stiekem ook dat het besmettelijk is ! Geniet ervan! Bee, wij hebben besloten er gewoon voor te gaan, mijn vriend hoefde er niet eens over na te denken, die wil niet op de uitslag wachten, houdt zich erg vast aan het feit dat we een gezond kind hebben (en hij nog 2 andere gezonde kinderen uit een vorig huwelijk) en niet verwacht dat er uit het onderzoek iets heel afwijkends zal komen. Ik eerlijk gezegd ook niet, maar tot de uitslag bekend is, blijf ik wel in mijn achterhoofdhouden dat er misschien wel iets gevonden is (dan valt de eventuele klap wellicht mee...) Ik heb ook zo iets van mocht het nu al lukken en er blijkt toch een herhalingskans te zijn, dan zien we dan wel weer, het is immers al 1 keer goed gegaan. Eerst maar eens afwachten of het al lukt! Afgelopen week inderdaad op mijn werk geweesr. Daar heb ik gezegd weer iets van taken op te willen pakken. Houdt in dat ik 2 dagen weer een paar uur ga werken, minimaal 2 uur. Even kijken hoe dat gaat, want ben lichamelijk nog niet helemaal op oude niveau. Emotioneel ook niet, maar dat is nog heel normaal als ik iedereen mag geloven. Volgens de arbo arts hoort het bij een normaal verloop van de rouwverwerking. Ook nieuws van het uwv, zij vullen het salaris volledig aan tot ik weer 100% beter gemeld ben. De arbo arts legde uit dat dit gebeurt zolang het proces 'normaal' verloopt. Als er kinken in de kabel komen waardoor het herstel langer duurt dan verwacht, dan zal ik wel terug gaan vallen. Dit idee hebben we beiden niet. Dus dat was wel even mooi nieuws afgelopen week! Toch een hele geruststelling, al had ik mezelf er al wel bij neergelegd dat ik tijdelijk wat salaris in zou moeten leveren. Komende week ga ik dus weer starten, ben erg benieuwd, zie er een beetje tegenop om alle collega's weer te zien hoewel ze ontzettend lief gereageerd hebben. Heb er vooral niet zoveel zin in om weer de hele tijd te moeten huilen, maar kan daar denk ik niet onderuit. Daarbij komt nog dat een collega afgelopen week vertelde dat ze zwanger is. Ben heel blij voor haar, want ze zijn bijna 3 jaarbezig geweest, maar van de andere kant doet het ook weer pijn (wat totaal niet aan haar ligt, hoor!), zal vast herkenbaar zijn. Dames, geniet van jullie zwangerschap, hoop dat ik me snel bij jullie aan kan sluiten!
Hoi Anneke, Wat fijn dat jullie het weer proberen en je vriend ook zo positief is. Das toch wel fijn hè, ook al houd je natuurlijk in je achterhoofd dat het ook anders kan zijn. Wat een goed nieuws ook van het UWV! Heerlijk zeg, dat geeft toch ook een goed gevoel lijkt me. En dan heel rustig aan beginnen. Hoe vond je het? Kan me voorstellen dat contact met collega's spannend is en vooral als iemand zwanger is, maar bij hen gaat het blijkbaar ook allemaal niet vanzelf, das ergens ook wel "fijn" toch. Maar dat blijven wel de moeilijke momentjes. Maar meid, over een tijdje ben jij degene die weer met dit nieuws komt, en dan zijn er anderen misschien weer "jaloers" op jou. Zo gaat dat nou eenmaal helaas. Bij jou komt het ook weer, geef jezelf ook even de tijd hè. Bee, ik ben benieuwd hoe het met jou is en de andere meiden van de "groep" Hier alles oke, ben pas 5 weekjes, ga zo naar gyn bellen maar nu kun je niet veel meer dan afwachten. Merk dat ik blij ben maar ook een hele afwachtende houding. Vind het ook een gekke ervaring, zo zwanger zijn na de dood van Noa. Ik ben ongeveer gelijk uitgerekend... We zien het wel. Liefs xxx
Wat goed dat jullie er gewoon voor zijn gegaan, ook al is het spannend. Inmiddels meer nieuws over de onderzoeken? En je zit inmiddels alweer een week na je eisprong denk ik? Wordt een spannende week.. Wat zou het super zijn als het bij jou ook snel raak is, hoop het zo voor je. En wat goed van je salaris en dat je goede afspraken hebt kunnen maken. Heel veel succes alvast voor komende week!
Iedere week is er weer 1 hoe eindeloos ver weg het nu allemaal ook nog lijkt. Stap voor stap door de zwangerschap voelt voor mij het beste voor nu. Raak al in paniek als ik aan de periode rond de 20 weken denk... Heb je de gyn inmiddels gesproken? Kun je al snel terecht voor een echo? Het is verwarrend hè om weer zwanger te zijn, en dat het allemaal zo samenvalt. En de uitgerekende datum dus dicht bij elkaar. Zou je het vervelend of juist bijzonder vinden als dit kindje op dezelfde dag wordt geboren als zijn of haar grote zus? Ik was over 2 weken uitgerekend van ons mannetje... Gekke periode dit. Afgelopen week is een man op mijn werk vader geworden, kwam vertellen dat hij naar huis ging omdat het begonnen was. Was erg confronterend, ik had ook deze maand mijn man moeten bellen en moeten bevallen. Was zo jaloers! Maar natuurlijk ook blij voor hen. Gelukkig hadden wij vandaag goed nieuws: eerste echo gehad en een mooi kloppend hartje gezien! Zo'n opluchting, want was ontzettend zenuwachtig. Nu op naar de intake met de gynaecoloog om het medisch traject verder te bespreken, spannend. Heb je ook kwaaltjes Conejita of valt het mee? Ik word met de dag misselijker, maar neem het allemaal voor lief
Hoi dames, Goed om te lezen dat het goed met jullie gaat! Fijn bee, dat je gisteren een mooi kloppend hartje hebt gezien, zal wel rust geven nu het toch allemaal zo spannend is. Hoop dat jij ook snel een echo krijgt, conejita! Als het goed is krijgen we maandag eindelijk uitslag van de laatste onderzoeken, moet s ochtends bellen voor een afspraak. Nog even afwachten dus! Zou erg fijn zijn als we dit stukje af zouden kunnen sluiten. Zit nu inderdaad ongeveer een week na de eisprong, weet niet helemaal precies wanneer die is geweest, want ik doe geen ovu-testen. We zullen volgend weekend wel zien! Afgelopen week dus ook weer wat gewerkt. Viel in eerste instantie weer wat tegen, omdat je merkt dat alles gewoon door gaat, wat volkomen logisch is natuurlijk, maar had daar op 1 of andere manier wat 'last' van. De eerste dag dat ik er weer was ook niet zoveel mensen gesproken en gezien, dus kon mijn verhaal niet echt kwijt. Heb ook niet echt mensen opgezocht, dus ligt ook deels wel aan mezelf natuurlijk. Gisteren heb ik ook gewerkt en ging het al veel beter. Een aantal leerlingen vlogen me om de nek, dus dat was erg bijzonder, fijn om te merken dat ze met je meeleven, hoe moeilijk het ook voor hen te beseffen is. En nu ook wat meer collega s gezien en gesproken. Ik zal hier toch ook weer mijn draai in moeten gaan vinden, houd maar in mijn achterhoofd dat het iedere keer beter zal gaan. Ik laat maandag wel weten hoe het is gegaan! Heel fijn weekend!
even kort vanaf mijn mobiel: Bee, wat fijn, een kloppend hartje!! Echt suuuperfijn voor jullie! Ik ga 19 Nov naar gyn maar dan ben ik pas 6+4 dus ik verwacht er eigenlijk niks van. Ik ben nog niet misselijk maar begon bij Noa ook pas in week 6. Wel wat sneller uit mn doen en emotioneler. Kan niet veel hebben anneke, wat fijn dat er wat leerlingen zo reageerden! En stom he, dat alles "gewoon" doorgaat... ik hoop dat je wel ruimte en aandacht krijgt voor je verhaal, en ja, soms moet je mensen een voorzetje geven, soms durven ze er niet over te beginnen. Je moet soms mensen "leren" hoe met jou om te gaan. Heel vermoeiend soms, maar bij sommige mensen gaat het gelukkig wel vanzelf. sterkte en succes maandagochtend ik duim voor mooie uitslagen, en dat je snel zwanger mag zijn!
Om 9 uur het ziekenhuis gebeld, we mochten om12 uur komen. Ik was best zenuwachtig. We waren snel aan de beurt, maar helaas moest de gynaecoloog ons melden dat de uitslag nog steeds niet binnen was. Een half uur eerder had hij met het hoofd van het lab in Nijmegen gebeld en die heeft hem verzekerd dat de uitslag er morgen is. Hij heeft wel aangegeven dat hij het lang vond duren maar maar schijnbaar duurt het tegenwoordig langer. Voorheen was het 6 weken wachten, nu 9 en wij zitten in die overgangsperiode. Hij vond het in ieder geval erg vervelend voor ons en vindt dat dit eigenlijk te lang duurt. Maar goed,meer kan hij er ook niet aan doen. Ik baal er wel wat van, want voor mijn gevoel kan dit een stukje afsluiten. Nu wordt het iedere keer maar weer uitgesteld... Verder wel een prettig gesprek gehad. Verteld dat mijn cyclus weer op gang is en dat ik al 2 keer een eisprong heb gehad. Hij zei nog: dan verwacht je dus dit weekend weer je menstruatie? Mijn vriend zei toen, eigenlijk niet! Daar moest hij wel om lachen! Hij snalptebest dat we de uitslagen niet af wilden wachten. Hij legde uit dat de kans dat er ook daadwerkelijk iets gevonden wordtmaar klein is, zo'n 5%. Als er al iets uitkomt kan het alsnog zijn dat er geen of nauwelijks herhalingskans is. Maar goed, dit blijft natuurlijk nog even afwachten. Ook nog even gehad over een volgende zwangerschap. Ik zal begeleid gaan worden via het ziekenhuis, gebeurt eigenlijk altijd wel. Er zullen dan zeker in het begin extra echo's gemaakt worden en ook de groei wordt goed in de gaten gehouden. Niet alleen voor mijn eigen geruststelling, maar ook voor hen. Zover zijn we nog niet, maar wel fijn om te weten. Morgen dus de uitslag binnen (hopelijk), maar omdat de gynaecoloog niet precies weet wanneer die uitslag binnenkomt, hebben we een een telefonische afspraak voor woensdag gemaakt. Blijf dus nog maar even duimen
Pff, wat vervelend dat je nog niets wijzer bent. Zo'n afspraak is zooo spannend, en dan weet je nog niets. Maar je gynaecoloog kan er inderdaad helaas ook weinig aan doen, al vind ik dat het eigenlijk niet kan dat jullie zo in spanning worden gelaten. Hopelijk krijgen jullie woensdag tijdens de telefonische afspraak dan eindelijk de uitslag! Wel heel fijn dat de gynaecoloog zo goed snapt dat jullie gewoon weer aan het proberen zijn, en dat hij aangeeft dat de kans zo klein is dat er een oorzaak wordt gevonden. Aan de ene kant wil je een oorzaak weten, maar aan de andere kant geeft het ook iets meer rust bij een volgende zwangerschap als het 'dikke pech' was. Nog een paar dagen en dan kun je testen... Heb je al een dag in gedachten of wacht je af tot je eventjes overtijd bent? Hele spannende dagen dit voor jullie, dikke knuffel! En hoe is het nu op je werk? Inmiddels de meesten weer wat gesproken? Voel je je wat meer op je gemak? x Bee
Hi meiden, kan ik mij aansluiten bij jullie groepje? Ik kreeg de tip van Conejita, dank hiervoor! (en bedankt voor je lieve woorden, dikke knuffel) Ik ken niet de verhalen van jullie Bee en Anneke, maar wat triest dat jullie ook een kindje moeten missen.. Hoever waren jullie in de zwangerschap en wat was de oorzaak? Anneke zie dat jij nog moet wachten op de uitslagen, wat vervelend dat het zo lang moet duren! Je wilt het zo graag afsluiten en dan kan dat niet. Klopt wat je zegt vaak is er geen oorzaak. Bij ons overigens ook niet, obductie en bloedtest laten doen en chromosoomonderzoek alles was in orde. Spannend dat je mag testen binnenkort! Zal voor je duimen
Welkom Olive, natuurlijk mag je hier meekletsen, gezellig. Jij ook gefeliciteerd met je zwangerschap, had niet meer in het topic van Conejita gereageerd. Je bent bijna door de 'kritische' 12 weken heen, heel fijn lijkt mij al zegt dat voor ons weinig.. Denk dat bij mij de angsten pas na 12 weken gaan beginnen . Ik zie dat jouw zoontje bij 30 weken geboren is, wat vreselijk. Wat is er bij jou gebeurd? Wij zijn ons zoontje met 20 weken zwangerschap compleet onverwachts verloren: ik had zeurende buik- en rugpijn die aanhield, en toen we naar het ziekenhuis gingen (in het buitenland, we waren op vakantie) bleek ik al 4 cm ontsluiting te hebben... Ze konden niets meer doen en ons mooie mannetje is daar geboren. Wat waren we trots toen we hem zagen! En nog steeds. Maar wat zijn we verdrietig dat hij niet bij ons mocht zijn. Ons zoontje leefde nog op de allerlaatste echo, vlak voordat hij geboren werd. Vind het nog steeds zo oneerlijk voor hem. Hij kon er niets aan doen, mijn lichaam heeft het af laten weten... Zoals het nu lijkt kan een zwakke baarmoedermond de oorzaak zijn geweest, maar dat is niet 100% zeker. Gelukkig hebben we ons zoontje naar een zware strijd met instanties wel naar huis gekregen en hebben hem een mooi afscheid kunnen geven. Dat is in een notendop m'n verhaal. Kan natuurlijk eindeloos praten over ons mooie zoontje
Pff, af en toe vind ik het opeens zo spannend allemaal. Ik geniet wel van m'n buik die al boller begint te worden en af en toe durf ik een beetje te dagdromen als ik aan dit kleintje denk. Maar ik ben zo bang voor alles wat komen gaat... We hebben volgende week een afspraak bij de gynaecoloog en hoop dat we daarna een beetje rust in ons hoofd krijgen over hoe het zal gaan allemaal. Ik wil zo graag een cerclage, hoop zo dat ik die krijg. Maar dat is afwachten. Ik zou niet weten hoe ik anders de periode 16-28 weken door moet komen zonder bij elke stap die ik zet het gevoel te hebben dat ik een risico neem. Desnoods ga ik broeden en niets meer doen, maar dat kan natuurlijk ook niet zomaar met werk enzo. Al is dit kleintje op dit moment het allerbelangrijkste en wil ik er alles aan doen om hem of haar levend ter wereld te brengen en mee naar huis te mogen nemen... Daar heb ik alles voor over. Ik wil niet nog een keer een kindje verliezen en een grafje moeten uitzoeken, nooit meer. Op sommige momenten kan ik hierdoor bijna in paniek raken, op andere momenten ben ik gelukkig wat nuchterder. Maar word soms moedeloos van het feit dat we weer helemaal bij het begin moeten beginnen en dat het nog zo lang duurt en eindeloos ver weg lijkt. Terwijl ik eigenlijk over 2 weken uitgerekend was van ons mannetje,,, het was zo dichtbij en voelt nu als een hele lange weg. Sorry voor mijn geklaag, moest het even kwijt. Hoe ervaren jullie het qua angsten? Valt het mee tot nu toe? Hoop het.
Heey meiden. Mag k me aan sluiten bij jullie? Ik zal me ff voor stellen. K ben27 jaar woon in Beverwijk, ben getrouwd 3jaar en 9 jaar samen. Wij hebben 2,5 jaar moeten wachte op onze wonder, maart 2014 kwam ik er achter dat k zwanger was. Helaas is dit verschrikkelijk geëindigd, mijn verhaal staat bij vlinder vanaf 25weken "onze dochter waarom" Kort samen gevat: K werd opgenomen vanwege heel licht bloed verlies, werd weer na huis gestuurd en uit eindelijk weer opgenomen en is onze dochter te vroeg geboren met 28 weken, het zag er even goed positief uit start was goed maar helaas is onze dochter na4 dagen van ons weg gegaan. Ik heb het er nog moeilijk mee. Maar toch Wij willen nu weer proberen voor een zusje of broertje. Ik hoop dat k hier lekker mee kan kletsen XXX
Oog meid zo herkenbaar (Bee), ik heb ook zoveel spanningen, kan nu echt niet genieten of zo. Ik ben natuurlijk nog maar 5,5 week dus ik heb ook nog geen kwaaltjes en nog niks gezien op echo of wat dan ook. Soms denk ik "ben ik wel zwanger"? Hoewel ik wel moody ben en emo en voel wel lage rugpijn en vorige week gerommel in buik, denk innesteling. Maar pfff wat is dit zwaar. Heb natuurlijk ook de ervaring van mijn miskramen hoewel dát bij Noa* wel goed ging natuurlijk. Maar ik denk ook veel aan haar, ze was zo mooi en af. En als zij er was geweest was ik nu natuurlijk nooit zwanger geweest. Dus het is ook heel confronterend. Ik ben ook drie weken na haar uitgerekend dus als ik met 37 weken ingeleid zou worden, zal dit kindje rond Noa's geboortedag geboren worden.. heftig allemaal. Ik heb hoofdpijn en duizeligheid, moet echt rustig aan doen. Ben ook boos dat ik "weer overnieuw" moet beginnen, met alle onzekerheden van dien. Aan de andere kant ben ik trots en dankbaar voor deze zwangerschap. Verwarrend allemaal. Ik denk dat ik na de twaalf weken wel rustiger zal zijn. Bee, ik snap dat je een cerclage wil. Heb je daar geen "recht" op? Ook al is het niet bewezen dat je een zwakke baarmoederhals hebt? Je kunt toch geen risico's nemen? Ik bedoel, de artsen kunnen je dat toch niet laten doen? Jeetje wat spannend ik snap zo goed dat je die cerclage wil! Wanneer hoor je daar meer over en waar hangt het van af? Anneke, ik hoop morgen op een goede uitslag en gesprek. Wat fijn dat je gyn toch een prettig gesprek had met jullie, ondanks dat je nog moet wachten op de uitslag. Hoe voel je je verder? En je werk? Olive, welkom hier! Blij dat je erbij bent gekomen. Het is allemaal al spannend genoeg, en zo kunnen we elkaar een beetje steunen hè. Wat erg dat jullie mannetje ook zomaar is overleden Mis jij hem ook extra nu? Vind je het ook confronterend? Jij, Bee? Mijn verhaal staat bij Vlindertjes vanaf 25 weken bij "Ik ben hier nieuw". Khloe, ook welkom hier. Wat verschrikkelijk van jullie Elise, het spijt me zo, ik heb je verhaal al eens gelezen denk ik. Wanneer is jullie meisje overleden? En hoelang ben je al weer bezig om zwanger te worden? Liefs en knuffel aan allen!