Heey pluis Ja k hadt een vroege test gedaan en was licht positief (tuur streepje) Gisteren test gedaan en was omo wit. Moest de 23ste ongesteld worden.. maar die is ver weg te bekrnne geen ongi en ook geen gevoel dat het komt. Mijn verhaal van mn dochter staat bij mn blog. Bij mij duurde het 12weken voor dat ik ongesteld werd. K snap je gevoel helemaal. K ben ook te vroeg bevallen met 28weken.. jou verhaal lijkt een beetje op de mijne. Wij hebbe onze dochter nog 4dage gekent.. het ging zo goed tot laatste dag. Je krijgt toch hoop als ze zo goed doet en in ziekenhuis huis ligt. Maar is bij ons ook helaas vrezelijk geindigt K lees nu het boek altijd een kind te kort ( moet jr maar ff google ) daar haal k veel herkenning uit. Heeft amc mij aangeraden om het te lezen. K heb ook gesprek gehad over eventuele nieuwe zwangerschap en vroeggeboorte. . Er zijn veel dinge mogelijk. Om het zo lang mogelijk te laten zitten aleen als je vroeggeboorte heb gehad heb je wel een verhoogd risico. Denk dat je ook zo gesprek nog krijgt. Xx
hey Pluis (leuk naam trouwens ), natuurlijk moet je er nog effe inkomen. neem je tijd. je leert ons vanzelf kennen. we kletsen de oren van je hoofd hoor maar tis een fijne groep. ik vind het zo erg wat er is gebeurd met je dochter. inderdaad denk je dat je kind in goede handen is en dan gebeurt er dit... onvoorstelbaar. bij mij hebben ze tijdens de zs niet goed opgelet, nou wel in het 2e trimester, maar op het laatst had ik geen controles meer en toen is ze gestorven . ze had een groeiprobleem, woog 2140 g met 38.5 weken. dat is niet goed herkend. ze zeiden dat ik me geen zorgen hoefde te maken. dus dat deed ik ook niet. ik besefte me toen niet hoe kwetsbaar zo´n leventje is... het gevecht met en tegen de emoties (ik wil dit niet!!) is ontzettend heftig en zwaar en vooral ook omdat het zo onoorspelbaar is allemaal he. ook voel je (ik) je dan superkwetsbaar wat ik ook moeilijk vind.. heb je steun aan je man of vriend? kun je je een beetje uiten? krijg je steun uit je omgeving? sorry maar hoe lang is het ook weer geleden? (en meteen ook sorry voor alle vragen ) ik vind het nu moeilijk om in mijn kwetsbaarste momenten steun te vragen. moet (en wil) dat wel weer gaan doen, want ik zink een beetje weg in mijn verdriet merk ik. nu ik dit besloten heb voel ik al een piétsje meer hoop aan de horizon. vind deze dagen zo verschrikkelijk.. heb nu wat gesprekjes gepland met vriendinnen (ik moet het echt plannen, want woon in buitenland). maar zie er nu al tegen op, het is zo heftig... ( voel zó erg "ik wil dit niet"", heel veel weerstand, bang voor de heftigheid.. ik werd na 12 weken op de dag af ongesteld na de bevalling. dat is niet heel vreemd hoor. khloe, wat raar van je ongi.. hoevaak ben je ongesteld geweest sinds Elise? je had wel een ovu, toch? knuffs voor alle meiden
Hai @Khloe ik heb je verhaal net gelezen over jullie meisje, heftig zeg. Idd wat je zegt, denk je dat ze in goede handen is en dan eindigt het zo. Is toch iets wat je helemaal niet kunt bedenken. Thanx voor de tip van het boek, ga ik me even in verdiepen. Wat vreemd die test, maar ook geen tekenen van een as ongi? Ga je hier nog iets mee doen, naar de dokter ofzo? @Conejita wat heftig om te horen dat ze het gewoon niet gezien hebben. Als ze het wel hadden ontdekt, hadden ze er dan iets aan kunnen doen? Had je dan bijvoorbeeld eerder moeten bevallen. Klopt wat je zegt als de deskundige zeggen dat je je geen zorgen moet maken, doe je dat ook niet zo snel. Maar ik merk nu bijvoorbeeld wel dat ik me niet zo heel snel meer iets laat zeggen, heb jij dat ook? En oh zo erg idd dat gevecht met die emoties. Het kan je ineens zo overvallen. Ik weet soms ook niet waar ik het zoeken moet. Het is ook zo moeilijk om te beslissen waar je goed aan doet vind ik. De ene keer is afleiding fijn maar de andere keer wil ik alleen maar in bed liggen en dan je telkens afvragen doe ik hier wel goed aan. Super knap van je dat je besloten hebt om weer steun te gaan vragen. Met name ook omdat het een grotere stap is voor jou (lijkt me) omdat je het echt moet plannen. Maar ik hoop voor je dat het wat oplucht en soms is het ook gewoon even fijn om anderen te spreken om zelf even uit die cirkel te komen. Kleine stapjes maar je zet ze wel weer! Waar woon je nu als ik vragen mag? En hahaha de naam, heeft mijn vriend bedacht, hij vindt dat ik pluishaar heb Mijn meisje is op 31 oktober geboren en op 10 november overleden. Gelukkig krijg ik veel steun uit mijn omgeving en ook van mijn vriend. Mijn vriend is heel positief ingesteld dus dat is fijn want hij trekt me soms ook echt eruit als ik aan het verdrinken ben. Maar we verwerken het wel allebei anders. Mijn omgeving is heel lief maar echt begrijpen doet niemand het echt, gelukkig ook maar. Ik heb al een gesprek bij de gyn gehad over kans op wederom vroeggeboorte enz. Maar bij mij is het risico op hellp met name het grootste en als ik het weer zou krijgen dan sowieso weer vroeggeboorte. Het gesprek met mijn gyn vond ik niet heel fijn dus denk ik dat toch maar weer een nieuw gesprek ga plannen met een andere gyn om toch iets van mijn zorgen te laten wegnemen. Lieve groetjes voor jullie allemaal
Pluis; ja dat heb ik ook. mijn gyn zei dat bep bloedwaarden laag waren maar niet heel laag. toen dacht ik, ja dat zei je over mijn meisje ook! (klein, maar niet heel klein). ja als ik eerder was bevallen was er wrsch niets aan de hand geweest. ik ben ook van gyn veranderd. toch prettiger idee vind ik dat. wat erg, het hellp syndroom. is dat ook schadelijk voor jou? hoeveel kans heb je dan om het weer te krijgen? maar eigenlijk was er dus met je meisje ook niets mis? hoe heet ze eigenlijk (als je dat hier kwijt wil) ik woon in Barcelona, nou eigenlijk zijn we in aug verhuisd naar een dorpje vlak ernaast. lekker rustig, en 5 min van zee fijn dat je vriend een posi is en lieve mensen in je omgeving hebt! ja, die emo´s pfff. kon het maar een graadje minder he. liefs en knuffs!
Hey meiden, @conejita: wat moeilijk dat je er toch geen vrede mee hebt (logisch ook hoor, maar rust in je hoofd had wel even fijn geweest natuurlijk). Dat tijd voor jezelf willen hebben herken ik heel erg. Ik riep een paar dagen geleden al dat ik het liefste even een weekend in mijn eentje ergens heen zou willen gaan Even geen man, geen kind, geen dieren...alleen ik en mijn gedachten over en verdriet om Delilah*. Nu 'moet' ik maar door blijven gaan voor Vienna en gaat alles op de automatische piloot, elke dag lijkt hetzelfde. Ben zo toe om alles er even uit te kunnen gooien! Hopelijk geven je bezoekje aan NL en je afspraken met vriendinnen weer een klein beetje afleiding @Bee: hoe voel je je nu? Hopelijk weer iets beter? Ook al ben je weer zwanger, je hebt net als de rest van ons enorm veel verdriet om het kind wat er eigenlijk nu bij had moeten zijn. Je nieuwe zwangerschap vervangt hem nooit en dus is het logisch dat je verdriet om je ventje blijft. Knuffel! @Pluis: klopt, het is hier ook nog maar kort geleden. Vandaag 7 weken geleden dat mijn meisje stil geboren werd. Helemaal gezond en af, maar helaas een knoop in de navelstreng die ze strakgetrokken heeft vlak voor de bevalling (ze was namelijk al helemaal aan het indalen). Zo voelde ik haar nog lekker druk bewegen en de volgende ochtend was het stil... Kan me voorstellen dat het enorm machteloos voelt. Het zh zou toch de veiligste plek voor je te vroeg geboren meisje moeten zijn... En lijkt me idd enorm heftig toen je haar ophaalde bij het crematorium. Wij mogen Delilah* volgende week vrijdag ophalen. Eindelijk weer thuis... Hier duurde het 4 weken voordat ik weer ongesteld werd. Echt snel al! En afgelopen dinsdag en woensdag had ik een positieve ovutest. Bij mijn andere dochter duurde het 9 weken volgens mij voor ik ongesteld werd. Maar ik heb nu ook meds moeten slikken om de borstvoeding tegen te houden. Ik heb zo'n idee dat de ongesteldheid daarom sneller op gang is gekomen. Superfijn dat je veel steun uit je omgeving krijgt, hopelijk helpt dat ook een beetje bij je 'verwerking' (stom woord, want echt verwerken doe je het nooit natuurlijk). @hier: kerstavond ging het heel erg goed en gisterochtend ook, en ineens werd het me gistermiddag allemaal te veel. Dochterlief is echt aan het peuterpuberen en ik was het ineens zo zat dat ze zo slecht luisterde! En mijn man zat in een computerspelletje waardoor hij amper reageerde op wat ik zei Voor mijn gevoel ging ineens niks meer zoals ik het wilde...geen kerst met zn viertjes, dochter en man die niet luisteren...ik was het zo zat! Ben in huilen uitgebarsten en even een stukje gaan lopen in mijn eentje. Dat luchtte gelukkig wel weer een beetje op, waardoor we daarna toch nog gezellig bij mijn ouders kerst konden vieren. Vandaag wel heel de dag down geweest, het had gewoon allemaal zo anders moeten zijn. Nu gaat het wel weer een beetje. En zo blijven we schommelen met onze emoties Iedereen nog een fijne avond! Liefs van deze kant
Goedemorgen dames, Kerst zit er weer op en nu ligt er hier een dik pak sneeuw! Ben toch wel blij dat deze dagen erop zitten, nu oud en nieuw nog... @Khloe, wat balen van je test, had het zo voor je gehoopt! Vervelend dat je ongi nog niet begonnen is. Hopelijk komt ie snel, dan kun je weer verder! Toch wel een beetje bijgekomen afgelopen dagen van het werk? Moet je nu dit weekend ook weer werken? @conejita, je hebt wel gelijk met wat je zegt, soms houd ik teveel rekening met anderen... ik moet dan altijd denken aan de kaart die mijn moeder heeft geschreven vlak voor ze overleed, 'cijfer jezelf niet altijd weg, ben er voor anderen, maar vergeet jezelf niet'. Zij kende me zo goed! Ik denk dat ik stiekem toch wel erg op haar lijk. Het is ook al niet meer zo erg als het ooit was hoor, maar soms moet ik er aan herinnerd worden. En wat vervelend al die emoties... ik ben er inmiddels ook wel achter dat er tegen vechten niet helpt, maar soms wil je gewoon niet huilen. Ik hoop voor je dat je je hart kunt luchten bij je vriendinnen en dat je binnenkort inderdaad een reisje naar Nederland kunt maken. @pluis, wat heftig zeg, jouw verhaal. Je denkt ij het ziekenhuis idd het beste af te zijn... Knap hoe je hier al mee schrijft. Heb je die 10 dagen toch wel kunnen genieten van je meisje, want je zult zelf ook wel een behoorlijke klap hebben gekregen met de keizersnee enzo. Fijn dat je vriend zo positief is, die van mij sleept mij af en toe ook uit een dalletje, soms lief, soms met een geintje en soms wat bozig, maar dat heb ik dan ook vaak op dat moment wel nodig. Als we het daar dan later over hebben, is dat wel prettig. Goed dat je overweegt om jezelf te laten onderzoeken als je twijfelt over bepaalde dingen. En wat jammer dat je gesprek bij de gyn niet zo prettig was, slim om een andere gyn te vragen, vind toch dat je een bepaalde klik moet hebben met een arts en vooral dat je je er prettig en goed bij moet voelen. Bij mij was na 5 weken de cyclus weer op gang, maar het verschilt bij iedereen. @daisykesie, fijn dat je wat goede momenten hebt gehad met de kerst. Niet gek misschien dat het dan ineens weer even minder gaat, stomme emotionele achtbaan! Hier ook een peuter in zijn pubertijd! Nu ligt hij lief op de bank naast me, maar af en toe! Hopelijk kun je er dsn later ook wel weer om lachen. Goed dat je voor jezelf weet wat dan werkt, even alleen zijn en weg bij iedereen. En als je denkt dat het je zou helpen om even een weekend of paar dagen alleen te zijn, waarom zou je dat dan niet doen? Even van de automatische piloot af en weer zelf controle pakken... maar misschien is het ook wel makkelijker gezegd dan gedaan! Fijn om vrijdag je meisje weer thuis te hebben, maar het lijkt me ook wel weer erg zwaarheftig. Heel veel sterkte alvast! @hier, de kerstdagen overleefd. Ze voelden niet echt als kerstdagen eigenlijk. Kerstavond hebben we niets gedaan, gewoon met tweeen film gekeken. Eerste kerstdag ben ik s ochtends met mijn zoontje, broer en zijn dochtertje naar de dierentuin geweest en gekeken hoe de dieren daar hun kerstmaal kregen (de leeuwen witte konijnen...! Wat doen we onze kinderen toch aan) was erg gezellig, fijn er uit te zijn en vooral erg genoten van die 2 kleintjes, die kunnen het zo goed met elkaar vinden,heerlijk gewoon! S middags zijn we bij mijn vader en zijn vrouw geweest, was rustig deze keer, want 2 van de 3 broers waren er niet. Vond ik helemaal niet zo erg, rust. Lekker samen gegeten, zoals we anders ook wel eens doen, zo voelde het nu ook. Gisteren is mijn schoonmoeder geweest en 1 zoon van mijn vriend, de andere moest werken. Ook gezellig gegeten. Was prima zo. Vanmorgen al lekker buiten in de sneeuw geweest met mijn zoontje, is de eerste keer dat hij het bewust mee maakt, 2 jaar geleden was hij nog te klein. Hij vindt het helemaal leuk! Morgen mag hij op 'diploma' met zwemmen, dus ook wel leuk. De ovulatietesten laten hier nog niet zoveel zien, maar verwacht dat daar komende dagen wel wat verandering in komt. Gebruik ze nu voor het eerst van zwanger en kids, maar denk dat het niet veel anders zal zijn dan die van kruidvat, toch? Hoe gaat het met de andere meiden? De kerstdagen toch een beetje doorgekomen? Ik ben inderdaad ook heel blij met jullie, kan hier dingen kwijt, die ik met anderen niet zo snel zal delen, bedankt daarvoor! Fijne dag vandaag! X
Pfff nu verjaardag zoontje. Weer geen tijd om even goed te reageren. Hoop morgen even bij te kunnen lezen. Want mis de tijd om even echt aan mijn meisje te denken Fijne avond en tot snel.
gefeliciteerd met je zoontje, dewendy. hoop dat je snel de tijd vind om weer bij je meisje stil te staan. anneke, hihi, dan zat ik er niet ver naast fijndat je kerst oké was, met de familie die er was, de dierentuin en de sneeuw nu. dus het was jouw moeder die inderdaad ook overleden is. is het lang geleden? kan me voorstellen dat je haar ook mist. ze klinkt als een wijze maar lieve vrouw. dais, lastig, zo´n peuterpuber. kan me voorstellen dat het soms heel frusterend is als alles niet gaat zoals jij wil. daarachter schuilt natuurlijk het grote verdriet van Delilah missen, want dat had ook niet zo mogen zijn! goed dat je dan een stukje gaat lopen. bij mij helpt dat ook. ik ben vandaag zowaar gaan joggen. heel rustig aan begonnen, langs het strand was echt lekker. voel het ook in mijn lijf nu, soort ontspanning vooral ook in mijn rug. verder een kerst met superveel tranen. uiteindelijk mijn moeder gesproken, die zat ook te snikken aan de telefoon, had ook de hele week gehuild. uiteindelijk ging het gesprek meer over haar verdriet dan over dat van mij zus en beste vriendin nog niet kunnen spreken. ik belde zusje vanmogen, kwam mijn beste vriendin net bij haar koffie drinken . leuk voor hen maar balen voor mij. ik voel me best alleen. mijn man werkt meer met deze dagen. mijn beste vriendinnen hier zijn ook buitenlands, dus die zijn naar hun familie. morgen gaat mijn man weer hele dag werken en ik zou eigenlijk de ochtend met hem mee gaan, maar ik sta ingeroosterd om te helpen in de kerk, dus moet naar de kerk. wat ik eigenlijk heerlijk vind, maar wil nu niet alleen... eerst ging ik altijd alleen en het zijn superlieve mensen, echt mijn familie, maar ik voel me zó kwetsbaar dat ik liefst in mijn schulp kruip. zo ben ik helemaal niet maar ik voel me overspoeld door mijn verdriet. ik heb vroeger ook depressie gehad, en er ook "aanleg" voor, slik al medicijnen, mijn man is bang dat ik "wegglijdt". ik heb mijn psych gebeld voor een afspraak dinsdag. ik heb het gevoel dat ik er in verdrink.. doe echt mijn best hoor. zoals gaan joggen en schrijven en bijbel lezen. maar het voelt zó groot.. mijn man vind het ook heftig dus ik loop een beetje met mijn ziel onder mijn arm en weet niet waar ik heen moet mijn beste vriendin en zus hebben ook kleine kinderen dus niet elk moment vd dag tijd om te bellen. ze hadden allebei gebeld maar toen was ik met mijn moeder aan de telefoon.. sorry voor het lange verhaal/ klaagzang. heb nu as I speak even gehuild en dat lucht dan voor eventjes op. ik ga nog even het huishouden doen en de hond moet nog zijn sonde hebben. maar even nuttig maken dan. xxxxx
Heey meiden. @anneke, ja moest vandaag weer werken en dan morge vrij. Maandag tot en met woensdag werke en dan zaterdag weer werken. Heb geen vaste dagen helaas. Best pittig. Vandaag kwam een klant binnen, Aah gefeliciteerd hoe is het k heb een kadou,,, k dacht owee nu moet k het zeggen, daar stond k weer huilend. Die klant schrok zich rot, ze vond zo erg dat ze zo blij kwam vragen. Ze heeft heel veel excuses aangeboden maar ja ze kon het ook niet ruiken. @conejita, dikke knuffel voor jou, k vind jou heel sterk. En je mag best je momente hebben hoor, het is niet niks wat jullie mee maken. Ik zou je zo graag ff willen knuffelen. @pluis, neeh nog steeds niet ongesteld, k wachte het nog weekje af, als na oud en nieuw niks is, dan trek k aan de bel bij de dokter. Sorry als ik iemand vergeten ben. Fijn weekend meiden Xx
Dag dames, zou ik me hier ook mogen aansluiten? Ik zal niet heel veel reageren maar meer meelezen. Ik heb niet alles gelezen maar ik wil iedereen sterke wensen met jullie verlies. Mijn verhaal: Ik ben 19 november bevallen van ons eerste dochtertje N met 16w+5d. Haar hartje was gestopt. Het liefste wilde ik direct daarna weer zwanger worden (waar ik me eerst best schuldig over voelde tegenover N). Sinds vorige week dinsdag is het vloeien gelukkig gestopt. Ik ben afgelopen week weer begonnen met een paar uurtjes werken en dat geeft toch wel afleiding ondanks dat ik daarna best wel moe ben. Ik moet zeggen dat het verdriet me af en toe overvalt, al is het alleen maar een vraag van iemand die ik nog niet gesproken heb van hoe het met me gaat of een bepaald liedje op de radio, dan kan ik soms in tranen uitbarsten. Ik ben ook blij dat de kerstdagen voorbij zijn, ik zag er vreselijk tegenop. Vorige week vrijdag hebben we de uitslagen van de obductie gehad en dat kwam er op neer dat het 'stomme pech' is geweest en dat we geen verhoogd risico hebben op herhaling bij een volgende zwangerschap. Hoe snel zijn jullie gaan proberen om weer zwanger te raken una jullie vlindertjes? Hebben jullie gewacht op de eerste menstruatie of zijn jullie doorgegaan? Loop ik nu te hard van stapel?
Heey vlindertje Tuurlijk mag je mee schrijven. Heel veel sterkte met jullie verlies van jullie dochter. Bij mij duurde 12weken eerder ik weer ongesteld werd. Wij hebbe gewacht op uitslag van obductie en menstruatie. Maar ben nog niet zwanger , Xxx
Zo.. iedereen weer weg. Bedoelde dat ik jullie gemist heb. Even tijd om met dezelfde dingen bezig te zijn en niet met kerst en eten en dingen vieren. Nee, even stilstaan bij het grote verdriet wat er nog steeds zit. Khloe, Wat onwijs heftig met die klant. Jeetje wat zal je geschrokken zijn. Wanneer heb jij je ovulatie gehad? Of weet je dat niet precies? Hoe lang geleden was je ongesteld? Pluis, welkom hier. Vreselijk wat er gebeurd is met je dochter. In het zkh waan je je toch wel soort van veilig. En dan toch Fijn dat je dochter nu wel thuis bij jullie is. Hebben jullie al enig idee of jullie iets speciaals met de as gaan doen? Wat fijn dat je zoveel steun van je vriend krijgt. Dit is ook wel iets wat je samen moet aangaan. Je kunt dit niet alleen. Wat rot dat het gesprek met de gyn niet goed ging. Dan idd een nieuw gesprek aanvragen, want dat is niet wat je nodig hebt als je een nieuwe zwschap in wilt gaan. Dan moet je wel iets meer vertrouwen in de medische staf krijgen. Bij mij was ik na 5 wkn weer ongesteld. Mijn cycli duren sowieso iets langer. 31 dgn. Daan, krijg jij nog extra testen vanuit het zkh? Of is het nu gewoon afwachten of je ongesteld wordt. Heftig hoor, dat medische traject in. Dan kan je bijna niet anders dan er veel mee bezig zijn. Binalo hoe is het bij jou? Conejita, wat fijn dat je ondanks alles toch zo mee blijft schrijven. Zo veel reageren op iedereen terwijl je zelf zo weinig energie hebt. Knap hoor! En al dat huilen. Ik begrijp het helemaal. Als ik zie wat er bij mij aan verdriet zit. Dan kan ik me niet voorstellen hoe dat bij jou moet voelen. Al zoveel meegemaakt en nog steeds geen kindje om voor te zorgen. Heftig hoor. Hoop dat je een beetje rust gaat vinden als de gyns wat meer onderzoeken gaan doen. En wat betreft familie. Dat is bij ons ook heel duidelijk. Mijn schoonmoeder doet echt wel haar best, maar is sociaal gewoon niet zo handig. Goed dat je steun gaat vragen bij het verwerken (daar is dat stomme woord weer) van je verdriet. Meer het toelaten en accepteren van je verdriet klinkt in je berichten. De boosheid enzo. Blegh. Heftig dat je vroeger ook al een depressie hebt gehad. Hoop dat je dat nu bespaard blijft. Maar er zijn mensen die voor minder depressief worden. Dus let wel goed op jezelf. Wat fijn trouwens dat je zo dicht bij de zee woont. Hoop dat je af en toe lekker kunt schreeuwen tegen de golven. Even je boosheid echt kwijtraken. Fijn dat je bent gaan joggen. Knap ook!! Wat zal je je af en toe ver weg voelen als je met iedereen verdriet deelt aan de telefoon. Dan wil je iedereen toch een knuffel gaan geven. Of eigenlijk wil je de knuffels gewoon krijgen. Hoop dat je wat opknapt van je gesprek met de psych. Sterkte. Anneke, ben je alweer bezig met ovutesten? Of laat je het op zn beloop. En hoe gaat het met werken? Fijn dat je de kerst doorgekomen bent. Blijven rare dagen. Wel grappig om je kind te laten zien hoe een konijn opgegeten wordt. Hebben wij een keer bij een slang gezien en dat had toch wel een soort van nasleep Bee, wat een verdriet lees ik uit je berichten. Ondanks de zwangerschap nog zoveel verdriet om je mannetje. Zo voorspelbaar, maar je wilt natuurlijk ook genieten van de zwangerschap. Misschien als je weer voorbij een belangrijke datum bent ofzo. Dat het dan beter lukt om het los van elkaar te zien?? Ik hoop het zo voor je. Dat je de liefde voor dit nieuwe wonder kunt omarmen en dan de liefde van je sterrenkindje daar niet direct doorheen voelen. Tuurlijk zal je daar nog steeds veel verdriet vanhebben, maar dat je ook weer echt van dit wonder kunt genieten. Gun het je zo. Daisykesie, een weekend alleen Dat is wel een idee zeg. En dan alleen maar af en toe bloggen en kaarsjes branden en wandelen en nadenken en een fotoalbum maken met alle herinneringen. Denk je dat je plannen echte vormen aannemen? Of denk je dat het bij denken blijft? Heb je wel af en toe opvang voor Vienna? Zodat je je handen vrij hebt? Hoorde laatst van iemand van een hypnotherapeut. Dat diegene daar zoveel baat bij had. Misschien ook iets voor 1 van jullie?? Fijn dat jullie je meisje op kunnen halen. Is ze toch nog een beetje thuis en kan je eindelijk de ketting gaan dragen. Vlindertje, welkom hier. Nog zo kort geleden je dochtertje geboren Heftig hoor. Ergens irritant dat het stomme pech is. Maar wel fijn dat het een volgende zwschap niet in de weg staat. Al zal dat wel heftig worden. Wij hebben gelijk geprobeerd om weer zwanger te worden. Maar tot op heden nog geen pos test. Ik was ook nogal gestressd bezig met weer zwanger worden. Kon en kan het nog steeds moeilijk loslaten. Volgens mij ben ik nu niemand vergeten. Fijn om jullie weer even gesproken te hebben en nu hoop ik dat de komende dagen wat rustiger zijn. Hier: Doordat iedereen om me heen doorgaat met alles moet ik af en toe zo mijn best doen om even bewust stil te staan bij wat er nu allemaal gebeurd is. Als ik dat een dag niet gedaan heb, dan merk ik dat ik op iedereen zit te snauwen en echt niet zon hele relaxe moeder ben. Dus dan even teruggaan naar de basis van mijn frustratie en dan hopen dat ik wat minder a-relax ben. Het moet voor hen ook wel leuk blijven. Volgens mij lukt het me aardig overdag. Maar aan het eind ben ik echt uitgeteld van het normaal doen. Heb nog steeds heel erg het idee dat het verdriet van iedereen maar eens afgelopen moet zijn, want ik heb toch 3 gezonde kinderen. Ik weet het. Ik weet het heel goed. Ben daar heel dankbaar voor. Maar het staat compleet los van mijn missen van Eva. Door het verdriet om Eva ben ik niet minder blij met mijn kinderen. Maar het lijkt wel dat een hoop mensen dat niet begrijpen. Dus tijdens de verjaardag van zoon kreeg ik het opeens te kwaad. Ogen branden van de tranen. Maar geen zin om me te laten gaan. Kon de tranen nog net terugduwen. Maar iedereen was weg en gelijk begonnen ze te stromen. Wat een verdriet. De drukte trek ik ook een stuk minder op het moment. Maar zoon was blij met zn verjaardag en daar doen we het dan maar weer voor. Dochter had trouwens een kerstkransje bij de ster van Eva gehangen. Die was voor Eva en daar mag niemand aanzitten. Zo trots op mn grote meid. Ze is zo lief in haar opmerkingen over Eva. Dan smelt mijn hart. Dames, wat doen jullie met oud en nieuw? Als ik me nog steeds zo voel als nu, dan wordt het ws toch thuiszitten. Geen zin in een hele avond jankgevoel. Knuf
Ik zit nu op 5,5 week na curettage dus dat kan nog wel even duren. Maar het punt dat ze zeggen dat je het beste op je menstruatie kan wachten, is dat niet alleen maar dat ze beter kunnen bepalen hoever je bent? Khloe; Ik hoop dat je snel een positieve test in handen hebt! Ik heb mijn tekst even aangepast, ik bedoelde wanneer jullie weer zijn gaan proberen om zwanger te raken. Aan de ene kant zou ik het nu echt heel graag weer willen maar aan de andere kant vind ik het ook best wel eng en ben ik bang dat ik er niet van zou durven genieten omdat we er niet meer zo onbevangen in zullen gaan als de eerste keer. Maar ik denk dat die angst nu altijd wel zal blijven.
Lieve meiden, Hoop te lezen weer, ik zal komende week niet veel kunnen reageren want ben er even een weekje tussenuit. Even weg met oud en nieuw, wel zo rustig, hoef ik niet te proosten met iedereen op een gelukkig nieuwjaar want zo voelt het toch totaal niet. De kerstdagen waren ook erg verdrietig, jeetje wat voelt het toch leeg zo zonder me moeder en me zoontje, bah blij dat het voorbij is. @khloe. Wat balen dat die test negatief is, je hoopt er toch weer zo op. Laat dan inderdaad die ongesteldheid maar snel komen, weet je tenminste waar je aan toe bent. Of heel misschien valt de test pas later positief uit!! @conejita dank je wel hoor voor je lieve reactie, ik hoop ook wel inderdaad soms het gevoel dat het allemaal dubbel zo erg is door het verlies van me moeder. wat ontzettend vervelend om te lezen dat je je zo voelt, hopelijk helpt het gesprek met de psych inderdaad. Ik heb ook wel echt die gevechten met me emoties hoor, en het wisselt ontzettend hoe ik me voel. @dewendy. Nog gefeliciteerd met je zoontje hoor. Wat lief van je dochter dat ze die ster heeft opgehangen, hoe mooi hoe ze daar toch zo stil bij staan. Het lijkt me ook best lastig om omtegaan met je verdriet terwijl je nog 3 kinderen hebt die om je aandacht vragen. Ik krijg verder nu geen testen in het ziekenhuis, moet 2 weken progesteron gebruiken en daarna kan ik testen of ik word ongesteld. En inderdaad had ik ook geen zin indat verplichte gedoe met oud en nieuw dus ben er lekker vandoor. Ik vind het ook erg moeilijk om het jaar af te sluiten straks. Het is juist het jaar van me mannetje. @welkom vlindertje, wat erg om te lezen van jouw meisje. Ik wou ook heel snel weer zwanger worden na het overlijden van me zoontje, alleen bij mij kwam de ongesteldheid niet op gang, ook al niet voor mijn zwangerschap vandaar dat ik hormonen heb gekregen. Ik hoop voor je dat het heel snel op gang komt, zodat je het weer kan proberen. Nog heel veel sterkte hoor! @anneke. Wat leuk met je zoontje in de sneeuw, lijkt me ook zo leuk om mee te maken, vinden ze natuurlijk helemaal geweldig. Volgens mij werken die ovulatietesten inderdaad allemaal hetzelfde hoor, sommige zijn wat makkelijker af te lezen. @pluis. Wat verschrikkelijk om je dochtertje zo op te halen, zo had het inderdaad niet moeten zijn. Komt ze bij jullie thuis? Of gaan jullie iets anders doen? Hoop dat het nu weer iets rustiger voor je is. Mijn menstruatie kwam dus helemaal niet op gang vandaar de hormonen en ik krijg dan een aantal keer echo's om te kijken of er eitjes rijpen. Ik vind het ook erg fijn om met jullie te kunnen praten, hier voelt tenminste iedereen hetzelfde en dat praat toch een stuk makkelijker dan met andere. Bedankt hoor! Fijn weekend!! Xxx
Hey meiden, @Anneke: klinkt als een bijzondere ervaring in de dierentuin, leuk! En snap dat het niet echt als kerst verder voelde, hier ook niet. Meer alsof je gewoon gezellig op visite gaat, maar het echte kerst-gevoel ontbreekt. Fijn dat je zoontje zo van de sneeuw heeft genoten! Hier ook een dik pak vandaag, maar Vienna vond het maar vies haha. @dewendy: nog gefeliciteerd met je zoontje! Kan me goed voorstellen dat het moeilijk is om vrolijk te blijven tijdens zo'n dag. Je doet het voor je kind, maar dan komt het verdriet er daarna idd heel hard uit. Over een maand wordt Vienna 3. Heb aan de ene kant zin in haar verjaardag vanwege haar vrolijke snoetje, aan de andere kant zit ik absoluut niet te wachten op al die visite, bah! Maar voor je kind doe je alles. Of ik dat weekendje weg echt ga doen weet ik nog niet. Ben ook wel weer een huismus...maar misschien moet ik die stap toch maar zetten. Ik ga er eens goed over nadenken. Gelukkig heb ik ouders die veel willen oppassen en ook mijn schoonouders willen vaak even opletten. Lief trouwens wat je dochter had gedaan, zorgt toch weer voor kleine geluks/smeltmomentjes. @conejita: wat knap dat je bent gaan joggen, lijkt me best lekker zo langs het strand. Hopelijk helpt het je om jezelf beetje bij beetje weer terug te vinden. Heb je al eens lekker geschreeuwd als je langs het strand liep? Misschien dat het er dan een stukje uitkomt? Ik heb zelf die tip ook al eens gekregen, maar ik kan dat op de een of andere manier niet. Ben bang dat ik dan écht breek en de komende maand knockout op bed lig. Maar bij sommige mensen kan het juist weer wel helpen. Ik hoop dat het verloren gevoel gauw een beetje minder wordt. Knuffel meid! @khloe: wat moeilijk met die klant. Zo lastig als mensen er naar vragen die het nog niet weten he? Dan moet je continu dat verdriet weer door... Vreemd trouwens dat je ongesteldheid er nog niet is. Hopelijk krijg je snel meer duidelijkheid. @vlindertje: welkom hier, maar zo jammer dat het nodig is om je bij ons aan te sluiten. Nog heel veel sterkte gewenst met het verdriet om je dochtertje. En ook zo onverwachts...met die termijn verwacht je het al niet meer dat het zomaar mis kan gaan. Wij hebben eigenlijk niet gewacht...maar zijn er meteen weer voor gegaan. Tenminste, we hebben de anticonceptie weggelaten en hadden zoiets 'is het raak, dan heeft dat zo moeten zijn'. Ik ben na 4 weken weer ongesteld geworden en had van de week mijn ovulatie. Van mij mag het zo snel mogelijk weer raak zijn, onze andere dochter wordt over een maand 3 en ik vind het helemaal niks dat het leeftijdsverschil nu nog groter gaat zijn tussen haar broertje of zusje wat hopelijk wél mag blijven leven... Ik ben ergens ook bang dat ik er minder van kan genieten. Uit angst, maar ook uit schuldgevoel. Maar mijn moeder zei dat dat kindje net zo goed ons kind is en dat hij of zij net zoveel liefde verdient als Vienna en Delilah*. En daar heeft ze gelijk in, dus daar hou ik me dan maar aan als het zover is. @Daan: lekker zeg met oud en nieuw er even tussenuit. Geniet ervan meid! @oud en nieuw: wij vieren het bij vrienden. Maar we zijn dan maar met z'n zessen, dus een lekker klein clubje. Mijn beste vriendin en haar man, mijn (zwangere) nicht en haar vriend en wij. Ons dochtertje blijft bij opa en oma, ergens voelt dat vreemd, maar daar heeft ze meer aan Mijn vriendin wil proberen er écht iets van te maken voor ons, zo lief! Ze willen een beamer ophangen in de schuur waar ze kacheltjes gaan neerzetten, zodat we een film kunnen kijken. En ondertussen bbq'en. Om middernacht gaan we wensballonnen oplaten. Op die manier hoop ik een soort 'ik hou van jou'-berichtje naar Delilah* te kunnen sturen. En de volgende dag gaan we zo goed als zeker de nieuwjaarsduik doen 2015 met een frisse start beginnen! @hier: vanochtend zijn we met Vienna gaan schaatsen. Was voor haar voor het eerst en ze vond het geweldig! 100x op d'r billetjes gevallen, maar dat kon haar niks schelen. Op een gegeven moment ging mijn man met haar een rondje schaatsen en ik ging dat filmen. De schaatsbaan was bijna leeg, mijn man en dochter hadden een grijns van oor tot oor en op de achtergrond klonk 'You'll be in my heart' van Phil Collins....het was net alsof Delilah* met ons meegenoot. Ik genoot écht even van dat moment... Iedereen nog een fijn weekend! Liefs!
Hoi daisy er lopen hier best veel mensenlangs het strand dat schreeuwen doe ik maar even niet wel goede tip hoor. Heb gister weer erg gehuild en geschreeuwd idd. Gewoon thuis. Idd wat je zegt Dais, het gevoel dat ik dan breek. Maar ik leef nog en het moet er blijkbaar uit. En ik sta nu op en voel me best wel goed. Bedankt iedereen voor het meeleven Zou jou ook zo erg wat rust gunnen, daisy,, even helemaal tijd voor jou. Ook de andere mama's hier trouwens. Welkom vlindertje. Knuffels voor iedereen!
Lieve meiden, wat schrijven jullie veel. Ik ben met de kerstdagen even niet online geweest. Voelde me zo ellendig en eigenlijk nog steeds. Ik mis zo mijn kleintje in de buik en ik mis mijn moeder. Twee vriendinnen in mijn omgeving zijn zwanger heb ik gehoord (en er waren er al wat zwanger zelfs) En ik heb het gevoel dat iedereen maar doorgaat en vind dat ik ook door moet (al zeggen ze dat niet zo hoor) @Bee Wat goed dat je naar het werk bent geweest en ook duidelijk bent geweest in wat je leidinggevende kan verwachten. En wat een lief berichtje van je broer zeg! Wat bijzonder!! Gek he dat anderen om je heen dan helemaal niet bewust zijn van hoe verdrietig het allemaal is. Ik hoop dat je met de kerst 9en natuurlijk verder ook) wel geniet van je kleintje in je buik! @Khloe Dikke knuffel voor jou. Wat jammer zeg geen mooi kerstnieuws.. En wat heftig dan zo'n klant die dan even komt vragen en feliciteren. Dat komt dan hard binnen zeg!! @conejita Fijn dat je steun hebt aan je man hond en vrienden. Dat vele huilen herken ik. En dan een vriend hier die vind dat het niet goed met me gaat en zich afvraagt of ik er wel overheen kom. Snapt jouw man je wel? Het is logisch dat je moe bent en verdrietig en natuurlijk helpt huilen niet, maar het is toch wel fijn en hoort erbij. Kan je geen tijd voor jezelf nemen zodat je de dingen kan doen die je wilt? Maar meid, geen hoop meer. Wat naar dat je dat zo voelt! Hopelijk voel je je straks wat prettiger even bij je eigen familie en praten over je gevoel. Goed van je dat je een psych hebt gebeld. Zeker als je het gevoel hebt te verdrinken in je verdriet! En met je ziel onder je arm lopen is echt niet fijn. Dus goed dat je je verhaal hier opschrijft en even goed huilt! (doe ik ook vaak als ik hier schrijf ) Mijn zoontje is weer opgeknapt ja. Lief dat je het vraagt! Mijn moeder is ook overleden afgelopen jaar. En van Daan en Anneke ook. @Daisy Mooi plaatje! Dankjewel! En wat heb je dat mooi omschreven over dat we elkaar begrijpen! En bij jouw dus ook even de bom gebarsten van emoties. Goed dat je jezelf bij elkaar kan rapen door even te gaan wandelen! Hier net zo'n peuter met gegil en gedoe van hem om aandacht en getest. @Pluis Mijn mestruatie kwam pas na 8,5 week op gang. Ik maakte me ook zorgen en ja hoor opeens was het daar. Dus nu ben ik de eerste ronde bezig met ovulatietesten. Het is allemaal nog zo vers. Herkenbaar is dat, je omgeving die echt wel lief is en probeert het te begrijpen. Maar dat kunnen ze natuurlijk nooit. Wat jammer dat je gyn dan niet zo fijn is. Ik heb begin januari weer een nacontrole gesprek bij mijn gynaecoloog. @dewendy Gefeliciteerd met je zoontje!! Maar wat een verdriet dan als je nadenkt en toch iets mist. En wat lief van je dochtertje van dat kerstkreansje. Dan smelt je toch he. wauw @Daan Hopelijk kom je lekker bij tijdens je weekje weg. @vlindertje: Welkom hier! @Daisy Wat een mooi idee om zo oud en nieuw te vieren en aan Delilah te denken! En wat leuk zeg dat schaatsen! Mooi even genieten van je kleine meid dan! @Foto's Ik heb fotos afgedrukt en in een mooi lijstje gedaan. Ik kon niet kiezen dus heb er gelijk een paar gedaan. Eenmaal thuis besefte ik dat de foto's wel heel erg op elkaar lijken. En hup opeens weer verdriet over dat er geen foto's bij komen en dat ik geen andere mooie foto's heb.. Een fotoalbum maken wil ik graag, maar lukt me niet. @ovulatietesten. Ik test dus nu ook rond de middag. Nog niks te zien.. Hoop dat ze wel goed werken. @Oud en nieuw Daar heb ik nog geen zin in. Bah die drukte enzo. We hebben ook nog niks afgesproken.
Hmzz, wat bloedverlies hier. Geen idee of het al menstruatiebloed is, heb wel lichte steken in mijn onderbuik. Maar dan zou ik al na 3 weken en 2 dagen ongesteld zijn. Kan natuurlijk wel maar had gehoopt dat mijn cyclus gewoon netjes regelmatig zou zijn...of dat ie juist helemaal wegbleef natuurlijk! Misschien dat het ook nog innestelingsbloed kan zijn, maar even kijken hoeveel en hoelang het bloedverlies zal zijn. Afgelopen dinsdag had ik een positieve ovutest, dus het zou kunnen volgens mij. Het bloedverlies is een beetje oudroze met slijm (sorry voor de details hihi). Zucht, ik wou dat ik naar binnen kon kijken! Zou het al jammer vinden als het niet meteen de eerste poging gelukt is (wat ik op zich ook niet verwacht had), maar zou het vooral vervelend vinden als mijn cyclus nu zo kort is. Even afwachten dus maar...
Hoop op innesteling daisy! Zou fijn zijn! Binalo. Fijn dat je mooie fotos hebt!! En dat je de energie hebt om ze af te drukken. Mooi Conejita, wat fijn om even iets minder ellendig op te staan. Elke dag is er 1, en dan fijn als er een betere bij zit. Hier.... verdriet. Ook ik heb continu het gevoel dat ik door moet gaan en niet terugkijken. Sommige mensen zeggen het ook. Lastig om mijn eigen weg te vinden. Maar gisteravond en vandaag zit er weer de hele tijd dat jankgevoel. Heel vervelend. Gisteravond weer flink aan toegegeven. Maar vandaag toch wat lastiger. Ook weer slecht geslapen door het denken. Vandaag ook rose wensballonnen besteld. Vond t zon mooi idee om die met oudennieuw op te laten met de kinderen. Mijn dochter weet al wat ze erop gaat zetten. Dat ze heel graag een levend zusje zou willen. Zo.... die kwam weer binnen. Ze is er erg mee bezig en ook soms heel verdrietig. Met 2 broertjes is een zusje zo'n grote wens. Helemaal als ze alleen maar jongensdingen spelen. Vannacht heeft ze bij haar kleine nichtje geslapen. Vond ze ook wel erg leuk. Sorry voor al mijn geklaag. Knuffels
Zou het al innesteling zijn Daisy? Dat zou fijn zijn Of misschien toch menstruatie? @dewendy Mooi idee hoor rose wensballonnen! Pff en dan je dochtertje die al weet wat ze erop wil schrijven. Emotioneel hoor. Ik duik zo mn bedje in. Zo'n hoofdpijn. Nouja meer mijn nek, allemaal spanning qua spieren. Ik krijg dat maar niet weg. Bah