Echt? Dus je ligt nog in t ziekenhuis. Wat moeilijk. Ik vond t heel moeilijk toen Rafael echt geboren werd want ookal leefde hij niet meer, hij was veilig in m'n buik en eruit zou betekenen dat t echt voorbij was. Niet meer zwanger en geen kindje. Hoe lang gaan ze nog wachten tot je infuus krijgt? Ik denk aan je. Kus
Hoi poppetje, Wil je ook even veel sterkte wensen, wat een vreselijke verdrietige dagen zijn dit! Misschien is ze nu al geboren? Bij mij duurde het bijna een week . Maar eigenlijk, achteraf gezien, is dit voor mijn verwerking wel goed geweest, hoe zwaar ook! Zet m op!!!
Poe, heftig zeg! Malin was er bij mij binnen 8 uur... Het is ook allema niet eerlijk he. Ik denk aan je! Veel sterke in deze pittige tijd!
och poppetje, wat een vreselijke tijd moet jij doormaken... ik wens je heel veel sterkte en kracht...
Ze is gisteren 23.25u eindelijk geboren... Ze is mooi, je ziet niets van haar chromosoomafwijking.. Ze is 17 cm en woog 91 gram.. Ze is vandaag Thuis, breng haar morgen pas maar het crematotium. Kan het vandaag nog niet..
Gefeliciteerd, je bent moeder geworden...het doet pijn dat ze niet bij je kan blijven. Maar je weet dat ze natuurlijk altijd bij je is en over je waakt. Ik geloof zeker dat ze prachtig is. Kus
Poppetje: hoe gaat t nu met je?! Ik denk vaak aan je! We weten hier allemaal zo goed wat je voelt... Heel veel sterkte!!!
Och poppetje... weet zo goed waar je door heen gaat nu De combinatie van dubbele gevoelens, wel mama maar geen babytje. Zo oneerlijk en zo hard. Ik hoop dat je ondanks alles toch even van de tijd heb kunnen genieten, ik heb dat zo veel mogelijk proberen te doen. En neem afscheid zoals JIJ/JULLIE dat willen. Er zijn geen regels voor hoe je zoiets moet verwerken, luister naar jezelf en volg je eigen gevoel. Knuffel!
Gefeliciteerd en gecondoleerd met de geboorte van jullie. dochter. Heel veel sterkte met het grote verlies.
Och poppetje, wat vreselijk...je bent mama geworden maar je moest haar weer laten gaan. Zo'n rauw en intens verdriet. En wat heb je een zware bevalling gehad! Fijn dat ze nu bij jullie thuis is. Hoop dat jullie een mooi afscheid hebben.
Wist niet dat ik na het verdriet van mama zo jong kwijt raken nog meer verdriet kon krijgen maar wat voel ik me leeg.. ik wil mijn kleine meisje terug.. Er is niets wat ik liever wil dan mijn meisje terug te krijgen.. ze zag er zo mooi uit, zo compleet en aan de buitenkant niets geks te zien.. Jullie kennen de pijn van het opstaan met tranen en naar bed gaan met tranen.. Zou zo graag willen dat ik mijn leven had kunnen geven om het hare te sparen..
O, die pijn is herkenbaar en zo vreselijk...gaat door merg en been. Ik wist ook niet dat echt je hart zo'n pijn kon doen. En ondanks dat het mij soms nog overvalt, de toekomst word echt beter. Ik zou nu nog mijn leven voor mijn dochter. En mijn enige echt sint en kerstwens blijft hetzelfde voor de rest van mijn leven. Mijn 1e dochter weer terug in mijn armen. Waar ze hoort. Sterkte!
Amber, die wens hebben we allemaal.. Mensen voelen met ons mee maar alleen de mensen die dit mee hebben gemaakt snappen dit.. Voor ons telt het ook nog mee dat wij vanwege manlief zijn aantal zaadjes op icsi aangewezen zijn dus dan heb je nog minder garantie of je ooit ouder wordt van een levend kindje.. Weet dat ik nu extra vruchtbaar ben maar we hebben er niets aan, vloei ook, al is het weinig...
Oh poppetje. Het is voor mij weer even geleden dat ik hier heb gekeken. Ik lees je verhaal en de tranen lopen over mijn gezicht. Zoveel herkenbare dingen, ik weet hoe je jezelf voelt, de pijn. Ik leef heel erg met jullie mee. Ik zou zoveel willen zeggen, maar ik weet uit eigen ervaring dat niets het verdriet dragelijker maakt. Het enige wat je wilt is je kleine meid weer in je armen nemen en ze blijven knuffelen. Neem de tijd om alles te verwerken. Blijf er goed met elkaar over praten, jullie hebben elkaars steun nu heel hard nodig. Ik voelde me de eerste tijd heel erg geleefd. Ik stond op omdat het moest, maar kon niet wachten weer te gaan slapen. Zodat ik even geen pijn meer voelde. De pijn zal altijd blijven, maar ik merk dat de scherpe randjes er wel af gaan. Ik wens jullie heel erg veel sterke in deze ontzettend moeilijke periode. Liefs Inge
Hoi Simmy, Wat een vreselijk verlies .. Ik kan er over meepraten ben 5 maanden geleden bevallen van mijn dochtertje Anne * 05-06-2013 . Ons eerste kindje . Ik was pas 20 weken zwanger. Anne had een zware hartafwijking en we hebben besloten de zwangerschap te beëindigen.. Heel zwaar maar wel dankbaar en trots allemaal gemengde gevoelens. We hebben nu alleen nog de foto's en onze herinneringen aan haar. Maar wilde reageren op je wens weer in verwachting te zijn.. Dat heb ik dus ook .. Mijn cyclus is ook in het begin wat onregelmatig geweest, maar vorige maand zat ik weer precies op de 28 dagen. Ik ben nu 4 dagen overtijd en heb een lichte positieve test! Ik weet nog niets zeker maar zal zo blij zijn als we weer zwanger zijn .. Ik zou als ik jou was door je onregelmatigheid met ovu testen beginnen dan kun je t een beetje bijhouden. Ik zelf heb dat de eerste maanden gedaan maar nu niet meer werd er gek van en zo geforceerd. Maar het is wel een hadig hulpmiddel om je cyclus te bepalen. Sterkte en heel veel succes !
Lieve Inge, dank je voor je reactie.. Ik herken het. Zou eeuwig willen slapen.. Als ik mensen zeg dat als ze me nu doodschieten het me niets boeit, reageren ze lief dat ik voor hun waardevol ben maar wat heb ik daaraan? Ben mijn meisje kwijt en omdat het via icsi moet ook al geen zekerheid of het ons ooit weer gegund wordt maar dan gezond.. Het 24/7 huilen is minder maar ze zijn er nog zomaar hoor, net als mijn woede aanvallen en dat ik slecht tegen drukte kan. Lichamelijk voel ik ok, verlies alleen nog oud bloed dus lijkt er op dat mijn wond genezen is. Maar die drang hè, wil zo graag zwanger worden! Zit nu met mijn moedergevoel maar zonder kindje in huis Silly gefeliciteerd! Wat een fijn gevoel moet die test zijn!