Zo Daisy, daar ben ik het helemaal mee eens. Even wat dingen met z'n 3-en op een rijtje zetten. Werkt zeker therapeutisch. Conejita, heftige tijden weer. Fijn dat je iemand hebt om mee te praten. Anneke. fijn dat de lucht weer een beetje geklaard is. Lastig he dat moeten. Merk dat ik nu niet zo goed meer durf. Dus hij is van heel veel nu opeens naar niks gegaan. Ook niet zo leuk. Komt vast wel weer goed. Laute, wat een heftige dagen heb jij achter de rug zeg. Gatverdamme. Wel fijn dat je het met lieve mensen hebt door kunnen brengen. Bee, heel fijn je weer even te 'lezen'. Begrijp helemaal dat je even alleen maar in de babymoetoverlevenstand zit. Het is zo ingewikkeld en dan ook nog de grote kans dat het nu weer mis zou gaan. Gelukkig ben je nu 26 wkn. Weer een paar weken erbij. En dan over 14 wkn zuchten en steunen dat je nu toch echt wel wilt dat de bevalling begint. Mooi vooruitzicht toch . De rest van de meiden, ik lees wel mee, maar heb even de moed niet om alles terug te lezen...... Sorry. Hier gaat het even niet zo heel makkelijk. Heb deze week weer een echo, maar vind het zo ingewikkeld. Ben wel zwanger, maar durf niet te hopen dat het goed gaat. Wat als we gewoon de universe uitgedaagd hebben met nog een keer een kind willen?? Ach het is ook allemaal onzin, maar het zijn vooral van die nachtelijke dwalingen van je hoofd. Denk dat jullie dat allemaal wel zullen hebben. Aan de ene kant bezig met het overlijden van je kindje wat ongeveer je hoofd voor 1000% inneemt en dan ook nog ruimte inplannen voor een nieuwe zwangerschap. Begrijp me niet verkeerd hoor, ben heel blij dat het gelukt is en knijp elke dagin mijn handen dat ik nog zwanger ben. Maar het is wel stressvol deze zwangerschap. En dan lees je weer dat stress niet goed is. Hoor je je moeder weer zeggen 'leef in het nu'. Tuurlijk, want zij weet waar de aan- en uitknop zit van emoties?? Makkelijk om tegen anderen te zeggen. Maar zo niet realistisch. Weet ze zelf gelukkig ook wel, maar ze probeert het goed. Mijn vader gisteren ook. Of het goed met me gaat. Net een rotnacht achter de rug, dus ik zei dat ik me wel zorgen maak. Reageerde hij heel naief eerst. 'Waarom dan??' En dan ga je het uitleggen en dan zie je z'n ogen smelten. Ach die arme man vindt het ook maar lastig om me zo te zien. Zo, weer even genoeg geklaagd. Hoop na deze klaagzang dat ik er weer even tegenaan kan. Dames, bedankt voor het luisteren en ik zal proberen weer wat vaker te reageren. Kon het gewoon even echt niet opbrengen. En wil eigenlijk niet klagen tegen jullie, want heb weer een vooruitzicht op nieuw babietje. Maar dit moest er echt even uit, dan kan ik gewoon weer gaan meekletsen met jullie. Nog 3 nachtjes slapen (hoop ik) voor de echo. Dames, success met het gezellig maken!!! En dan snel allemaal zenuwachtig uitkijken naar echo's. Liefs
@mamabs: spannend hoor, ik hoop dat het deze ronde raak is! Klinkt leuk, zelf kleding maken. dat is dan weer een fijne afleiding. @daisy: ik ben benieuwd dan of die te vinden is. Ja als je dat zo zou uitleggen aan het UWV zullen ze dat wel begrijpen toch? @dewendy: ik kan er nog niet over meepraten, maar het is denk ik ook heel moeilijk na alles wat er gebeurt is. Het zal altijd moeilijk en dubbel blijven maar positief blijven! Succes met je echo deze week. @hier: ik ben vanochtend weer voor het eerst naar de fertiliteitsarts geweest. Deze is pas sinds kort in het ziekenhuis dus ik was wel benieuwd hoe ze zou zijn, zeker omdat de vorige arts zo ontzettend fijn was. Maar gelukkig was deze arts ook erg aardig. Ik heb nog een echo gehad, alles zag er mooi uit. De eierstokken zaten nog helemaal vol met cystes dus volgens deze arts was het ook zeer onwaarschijnlijk dat ik spontaan zwanger raak. De komende 10 dagen heb ik tabletten provera gekregen om de menstruatie op te wekken, daarna start ik op dag 3 met hormoontabletten en dan is het weer even afwachten of en wanneer er een eitje groeit. Spannend maar ook fijn dat ik weer opnieuw mag starten.
Wendy ik snap je wel goed hoor. Ik wil graag zwanger zijn, maar als ik het straks ben, pffff gaat de stress ook toeslaan. Helemaal met mijn verleden. Maar zowieso is het zwaar na verlies van je kindje. Sterkte meid en probeer niet te veel "niet te stressen" want dan wordt het alleen maar erger. Toen ik zwanger was van Noa hadden wij wel veel stress met onze nieuwe bedrijfjes (toen net gestart) en toen deed ik wel eens van die meditaties op YouTube voor zwangerschap. Echt fijn. In een van die meditaties kun je dan ook tegen je kindje zeggen "mama voelt stress maar het heeft niets met jou te maken" en dat soort dingen. Zodat je kindje niet gaat voelen dat het zijn of haar 'schuld' is. Ik vond dit zelf een mooie oplossing. Werd er rustiger van. Maar het moet bij je passen. Laute, fijn dat je weer mag beginnen en dat de arts ook aardig was. Hoop snel raak ook voor jou! Anneke, ja mijn man had het ook wel eens. Hij zei "je gebruikt me gewoon" haha maar meer als grapje. Gelukkig is mijn man een latino en heeft een enorm libido dus het is hem nooit teveel. (Is ook wel eens een nadeel hoor haha). Maar je man wil er dus nog wel voor gaan? Das fijn om te horen. Ja hier ook hoor, we hebben uitbarstingen gehad en daarna was de lucht weer geklaard. Soms is het idd nodig
Mamabs, fijn dat je ook weer bent begonnen met iui. En goed joh, dat je lekker afleiding zoekt en creatie en sportief bezig bent! Als we dan toch moeten wachten, kunnen we die tijd maar beter goed besteden toch? Dais, dat zou heerlijk zijn, vakantie met zijn drietjes. Stiekum wel een beetje jaloers, mijn man en ik werken zes dagen per week ( ik halve dagen meestal hoor) ... Maar ja dat heb je met eigen bedrijfjes. Ik denk en hoop dat het gesprek bij het UWV goed zal verlopen! Meestal zijn het wel professionele lui die echt wel met je meedenken. Hoe is het nu met Vienna?
overtollige kilo's en/of een ander lijf... Ja tis natuurlijk logisch maar wel extra moeilijk als je je kindje ook nog eens niet hebt. Mamabs, sport jij gewoon door na de ovulatie? Andere meiden? Ik durf na ovu niet meer te joggen of zumba te doen, bang dat ik de innesteling dwarsboom... Minder emo-eten... Doen jullie mee? Vanmorgen in de winkel niet gelukt... Dropjes gegeten en net weer chocola, zelfs witte, ik moest gewoon iets zoets... Hoop dat ik de rest van de dag wel vol kan houden. Denk van wel want ik heb niks in huis haha dat werkt nog het beste bij mij.
Hee lieve meiden Even een ego berichtje, het was even stil van mijn kant maar heb weer slechte week gehad. Afgelopen vrijdag bij de gyn geweest omdat ik alleen maar zat te stressen. Ik had mezelf al aangepraat dat ik het asherman syndroom had en werd er helemaal gek van. Nu hebben ze bloed geprikt en werd duidelijk dat ik nog helemaal geen eisprong heb gehad. Nu zit ik hier natuurlijk weer over te stressen. Door die eisprong dus ook geen menstruatie. Ben nog volop bezig dus met de gyn omdat er nog weefsel zit, nu dus ook geen eisprong en het nadeel is dat ik geen hormonen krijg ivm mijn onderzoek over twee maanden. Misschien hangt me ook weer een curretage boven het hoofd, dus ik kan nog niet vooruit kijken. Al met al heb ik daarom even besloten om me wat op de achtergrond te houden. Om me even wat rust in het hoofd te geven. Ik mag en kan nog niet zwanger worden en wanneer ik dadelijk weer mag dan zal er ook weer stress zijn. Ik ga nu dus proberen om me er even bij neer te leggen. Wanneer ik hier te actief mee doe, ben ik nog continue met dat zwanger zijn bezig. Ik leef ontzettend met jullie mee en baal mee als ik de berichten lees wanneer het niet gelukt is. Ik ga nu proberen om even wat afstand te bewaren. Als ik het volhoudt natuurlijk want wss kan ik jullie toch niet missen terug kom ik zeker dadelijk en dan ga ik ervan uit dat jullie allemaal weer zwanger zijn Oh en als ik toch nog ongesteld wordt op kort termijn dan zijn jullie de eerste die het weten.. Jullie zijn toppers stuk voor stuk. Voor nu even dikke knuffel voor iedereen
Ach lieve pluis, dat kan ik heel goed begrijpen! Het is ook zo moeilijk dat je gewoon nog niet verder kunt (kijken). Afstand nemen kan misschien rust geven, maar als je er behoefte aan hebt ben je natuurlijk van harte welkom om hier je hart te luchten. Dit topic is gewoon voor iedereen die weer zwanger wil worden na verlies. Of dat nou binnen een paar maanden is of binnen een jaar. Want wat jij nu meemaakt hoort er soms helaas ook bij, bij het opnieuw zwanger willen worden. En ook als we allemaal weer zwanger zijn (laten we het hopen!) dan blijft dit topic heel fijn naar mijn mening, want dan kunnen we hier weer praten over het zwanger zijn na verlies. Is toch een heel andere ervaring dat 'gewoon zwanger zijn'. Dus ikzelf ben voorlopig nog wel in dit topic te vinden denk ik Liefs! (ik reageer straks nog even wat uitgebreider op de rest. Xx)
Dank je daisy, voor je lieve woorden. ik kom ook zeker terug hoor want wat je al zegt ook al zijn we dadelijk (hopelijk)allemaal zwanger nergens word je zo goed begrepen als hier en is het fijn om jullie te hebben. Eerst maar eens kijken of ik dit volhoudt
Lieve Pluis, ik begrijp je helemaal en had precies hetzelfde een paar maanden geleden. Toen heb ik het maar even volgehouden haha maar ik snap je heel goed meis! Neem je tijd een heeeele dikke knuff voor jou en ik hoop dat je binnenkort alles weer "op de rit krijgt" samen met de gyn etc (kwa lijf en menstruatie, eisprong, etc). Ik ben zelf ook wel eens bang dat ik hier straks de enige ben bij wie het niet meer lukt maar misschien hebben we dat allemaal wel eens. Helaas is bij sommige de weg wat langer en gecompliceerder dan bij de ander maar iedereen is hier idd van harte welkom! Je mag ook gewoon meelezen (stiekum) en niet reageren. Nogmaals knuff
Wat conejita zegt. Lezen mag altijd!! Wat een vreselijk moeilijke tijd voor je. Hoop dat er snel wat goed nieuwskomt. Want dat wordt weleens tijd. Sterkte en een dikke knuffel
updeetje: gister gaan rennen en het was zoo lekker. vooral daarna. voelde me ech wel beter. ook over mijn lijf. ik ga vanaf nu een dagboekje bijhouden om mijn emoties op te schrijven (ipv snoepen) en weer wat vaker wandelen/ joggen of fietsen. wie doet er mee ? liefszzz en fijne dag
nog effe wat anders. ik postte dit gister in het miskraam topic: "Bah ik zit te malen en voel me erg rot. Ik zit in mijn vruchtbare dagen en heb nu al stress. Wat als ik zwanger wordt en weer een mk krijg? Of geen mk maar het gaat tóch later in de zwangerschap niet goed? Wat als de aspirine en heparine niet genoeg zijn? Het kan toch niet bad luck zijn, drie miskramen en een dood geboren kindje? Als ik naar de foto van mijn meisje kijk, kan ik het gewoon niet geloven.. Pffff ik baal ook ontzettend van die stomme gyn, die dan zegt "het is niet bewezen en ook niet dat je een immuniteitsprobleem hebt" ja hèhè dát wil ik nu juist gaan onderzoeken! Zal ik niet tóch maar vast me hier op laten testen? Ik ovuleer nog niet eens en ik begin nu al te stressen, pffff. Probleem is natuurlijk ook weer geld. Hoewel mijn ouders zeggen te willen helpen, voel ik me daar niet echt prettig bij. Maar ja, deze stress (en wat als ik zwanger raak) is ook niet fijn... Volgend probleem is dat ik wel bij een privé kliniek terecht kan, maar hoe weet ik of dat een goede, betrouwbare is? Op zich is Spanje heel ver op dit gebied, maar ik wil natuurlijk niet van alles "aangesmeerd" krijgen. Misschien dat ik morgen mail naar Gent. Misschien kunnen zij me een kliniek aanraden in Spanje (je weet nooit). Sorry voor mijn ego bericht. Moest even van me afschrijven." Ik denk dat ik toch nog testen ga doen van mijn immuumstysteem. het kan nl zo zijn dat je afweer (immuum) syteem zó goed functioneert dat het alles wat niet lichaamseigen is, afstoot. het kan reden zijn voor herhaalde miskramen en ook voor een niet goed werkende placenta (wat toch bij Noa* wel het geval was, alhoewel niet herkend). ik dacht eerst "het komt wel goed" en "we proberen het nog eerst een keer" maar, echt, wil ik weer wachten tot het weer mis gaat en dán de testen pas gaan doen? dus nee, ik ga hier op zoek naar een kliniek die het doet (gewone ziekenhuizen doen dit niet want het is niet helemaal wetenschappelijk bewezen, maar er zijn wél heel veel vrouwen die ermee geholpen worden) dus... dat. beter safe then sorry, toch? liefs en sorry voor mijn vele berichten
Hey meiden, @Daisykesie, je kunt altijd nog aan het kistje beginnen toch. Het belangrijkste is dat het voor jou goed voelt. Ik moet ook wel eerlijk zeggen dat het nu heel veel vreemd voelt nu ik alles van mijn lijstje voor mijn dochtertje heb gedaan. Het fotoboekje was het laatste en dat is nu ook af. Misschien dat ik het boekje nog in een groter formaat wil afdrukken, maar dat weet ik nog niet zeker. Het zou inderdaad wel erg lekker zijn als jullie die 2 weken samen vrij kunnen zijn. @dewendy, soms moet het er gewoon even uit. Je beschrijft wel precies waar ik ook bang voor ben, mochten we weer zwanger raken. Je zult nooit meer onbezonnen zwanger zijn denk ik. @Laute, wat fijn en spannend dat je weer van start mag gaan! @Conejita, dat is een goede vraag. Ik vind sporten erg ontspannend en het leidt lekker af, maar ik moet wel toegeven dat ik na de laatste IUI 1,5e week niet heb gesport. Het zou niet uit moeten maken, maar het zit een beetje tussen mijn oren ben ik bang. Hoe doe jij dat? Ik snap helemaal dat je die testen toch wilt laten doen. Nu blijf je je steeds afvragen of het iets met je immuunsysteem te maken heeft. @Pluis79, ach meid toch, het is ook allemaal heel moeilijk voor je. Ik hoop heel hard dat je toch snel ongesteld wordt en we je hier weer mogen verwelkomen. Ik ben hier vermoedelijk nog wel even te vinden. Tot snel. Dikke knuffel!! @hier, trouwens dames dank jullie voor de felicitaties voor mijn nieuwe baan! Ik ben maar eens met andere vitaminen begonnen omdat ik het idee had dat foliumzuur alleen niet voldoende is. Nu heb ik Davitamon Mama Compleet. Wat nemen jullie eigenlijk allemaal? Xx
Hoi mamabs, ik sport dus niet na mijn ovu. (Vroeger wel hoor) Geen buikspieren, niet joggen, hupsen op zumba oid maar alleen wandelen. Zelfs geen yoga. Wordt afgeraden als je miskramen hebt gehad. Ik ben dus erg voorzichtig. Baal wel want soms heb ik het zo nodig maar ja wandelen is ook lekker. Gelukkig woon ik 5 min vh strand. Vitaminen... Ik slik nu alleen foliumzuur en heb hier Gravitamon liggen, gekregen van mijn ex schoonzusje. Denk dat ik die ga slikken zodra ik zwanger ben. Alleen even opletten want een vriendin van mij die in een IVF traject zat zei dat er meestal in preparaten te veel vitamine C zit en dat is niet goed. Moet ik nog even navragen. Tarwekiemolie slikte ik vorige keren (bij Noa*en bij laatste zs) maar aangezien ik toch een mk heb gekregen, geloof ik niet dat dit echt helpt. Ik slik wel al aspirine. Op advies van gyn.
@ pluis: jeetje wat heftig allemaal. Ik snap je keuze om even wat rust te krijgen heel goed. Je bent anders toch weer de hele tijd bezig met het zwanger worden. Hopelijk wordt je alsnog snel ongesteld en zien we je hier weer snel terug! Dikke knuffel! @ conejita: fijn dat het rennen zo lekker was! Ik ben vandaag heerlijk een aantal kilometers door de bossen gaan wandelen met mijn hond, even aan niks denken. Dat dagboekje is een goed idee, toevallig heb ik gisteren mijn dakboekje weer tevoorschijn gehaald dat ik bijhield toen ik het medisch traject inging. Helaas moet ik er weer in verder schrijven, al is het ook wel prettig om alle emoties van je af te schrijven. Dat je je wilt laten testen op jouw immuunsysteem is heel begrijpelijk, als je dat hebt gedaan weet je in ieder geval of daar een oorzaak ligt of niet. Het zou erger zijn als het straks nog een keer misgaat en na onderzoek blijkt dan dat het toch aan je immuunsysteem ligt. @mamabs: ik slik ook de Davitamon mama tabletten. Eigenlijk ben ik er nooit mee gestopt op aanraden van een verloskundige die hier kwam voor de nacontole. Wat extra vitamines zijn nooit verkeerd denk ik. @ hier: ik heb morgenmiddag een afspraak gemaakt bij een juwelier om een assieraad uit te zoeken. Het gaat toch een ring worden in plaats van een ketting. Een ring draag ik zeker altijd. Hoe gaat jullie omgeving nu eigenlijk om met het verlies? ik merk dat sommige niet meer vragen hoe het gaat en weer anderen hebben (op een kort berichtje na het overlijden na) helemaal niks meer gevraagd. Ik vind dit soms wel moeilijk merk ik, ik begrijp ook wel dat voor anderen het leven gewoon doorgaat mja soms wil ik zo graag dat ik nog iets kan vertellen over ze. Ik vind het dan ook weer gek om zelf maar te beginnen erover.
@Conejita, bedoel je met aspirine de pijnstiller? Wanneer slik je die dan? Dat wist ik trouwens niet dat je helemaal niet mag sporten als je miskramen hebt gehad. Dat zullen ze wel niet voor niets adviseren. @Laute, wat een mooi gebaar een ring met de as! Het is wel erg herkenbaar wat je schrijft. Ik moet zeggen bijna iedereen in onze omgeving heeft er meteen na de geboorte van ons dochtertje naar gevraagd of medeleven geuit. We hebben heel veel kaartjes en bloemen gekregen. Dat was echt heel fijn. Er is maar een vriendin waar ik vanaf het begin mijn twijfels bij heb gehad en die vraagt er ook nog steeds niet tot nauwelijks naar. Daar heb ik wel echt moeite mee. Intussen, we zijn 3 maanden verder, zwakt het ook bij andere mensen af. Afgelopen vrijdag waren we met vrienden gaan uiteten. Het hele etentje hebben ze er niet naar gevraagd, helemaal niet. Alsof het niet gebeurd is. Dat deed me wel echt verdriet. Ja, en wat doe je dan. Begin je er zelf over? 3 maanden is toch nog steeds wel vers. Tenminste voor ons voelt dat wel zo.
Conejita ik zou ook alle testen willen hebben. En idd vit C is goed voor je immunsysteem. Dus niet zo handig als dat al te hard zou werken. Laute ik herken het gebrek aan aandacht heel erg. Zeker na 3 mnd is het compleet afgezwakt. Nog maar weinig mensen die er toen naar vroegen. En je begint er zeker niet zelf over. Vooral niet op slechte dagen. Moeilijk he. Maar wel heel fijn dat je hier wel alles kunt delen
@Laute, wat heerlijk ja, wandelen door de bossen! ik heb ook een hond maar die houdt het niet zo lang vol, het wandelen. hij is al wat ouder. ik ga dan meestal nog alleen. hoef ik ook niet steeds te stoppen voor dat geplas wat "leuk" en mooi dat je een ring gaat uitzoeken" bijzonder hoor. ik denk dat ik, als we wat meer geld hebben, Noa´s voetafdrukjes in een hanger wil laten verwerken. of vraag het voor me verjaardag @omgeving: pff ja moeilijk. ze vragen er soms wel naar, meestal niet. behalve goede vriendinnen dan. soms begin ik er zelf over (vaak eigenlijk) want helemaal niet praten over mijn meisje, dan is het contact niets waard vind ik. ik zeg er meestal ook bij dat ik er graag over praat. maar als ze de hint niet snappen ben ik ook erg teleurgesteld. ik neem nu een stapje terug van sommige mensen want heb geen zin meer om maar de hele tijd "normaal" te moeten doen, en egzellig, terwijl mijn kind genegeerd wordt. sommige vriendinnen pikken het wel op, en dat is erg fijn. @mamabs: nou ik deed eens zo´n youtube video van zwangerschapsyoga en toen werd er gezegd dat je met miskramen in je verleden, beter pas kan beginnen vanaf week 12. ja, ik weet het niet, in Nederland zijn ze heel makkelijk en vrij, alles kan en mag, hier in Spanje is de moraal anders. veel behoudender. en met drie miskramen ben ik gewoon bangig geworden. dus ik wandel alleen. voor de zekerheid. @aspirine: ja, de gewone aspirine (kinderaspirine) omdat ik dat op advies van gyn krijg. met mijn geschiedenis geven ze dat, bloedverdunnend, mocht ik toch bloedstollingsproblemen hebben (niet ontdekt) maar het kan toch helpen. en ik moet zodra ik zwanger ben heparine (ook bloedverdunner) gaan injecteren elke dag. wat je zegt, helemaal niks gezegd tijdens het etentje, pfff ik kan me voorstellen dat dat je verdriet doet. ik heb dat ook gehad, twee maanden of korter na Noa*, 3 uur lang zitten praten over alles behalve haar! nou ik ben nog nooit zo ongelukkgi geweest. nu zou ik dat niet meer "pikken". of ik begin er zelf over, of ik ga naar huis. dat doe ik mezelf niet meer aan. maar in het begin heb ik wel regelmatig in dit soort situaties gezeten en dat doet me nog steeds verdriet als ik er aan denk. vandaar dat ik nu de "schade" inhaal en niets meer hoef van mezelf. wat een bevrijding! @Wendy, wat erg dat ook jij dit meemaakt in je omgeving. ik word er ook wel moe van om er zelf over te beginnen maar ik doe het soms toch. en als ze het niet oppikken, spreek ik de volgende keer niet meer af. hoe is het met de moeheid en de zenuwen? knuff voor jou meissie! @testen: ik heb beslotenn, samen met mijn man, een plan B op te stellen, dus waar en hoe precies de testen (ik heb al wat info). Toch, heel gek, komt nu het gevoel weer dat het wel goed zal gaan. komt ook doordat we naar die homeopatsiche arts zijn geweest en ik nu die pilletjes neem en hij heeft heel veel vrouwen geholpen! hij zei er is niets mis met je. ook hebben we het nog nooit geprobeerd met aspirine en heparine. dus... en weet je, al die extra testen betekent ook weer extra stress. mijn man zegt, ik heb er vertrouwen in. met de hulp en (homeopatische) medicatie die we nu hebben, kan het ook goed gaan. Ook krijg ik progesteron om de innesteling te helpen zodra ik zwanger ben. als ik zo alles op een rijtje zet, denk ik wel dat dat genoeg is dus ik denk dat ik dat plan B opstel, dat het klaar ligt wanneer ik echt wil. want ik voel me rustig, mijn man ook, het was gewoon even een paniekmoment. en testen en afspraken geven mij ook stress. ik heb daar eigenlijk geen zin in. (plus: het kost een hoop geld en we moeten alls zelf betalen.) dus, we laten het even zo. ondertussen flink aan het oefenen want mijn ovu is deze week. ik gooi er vanmiddag even een testje tegenaan. jij Dais? ben je nog je ei aan het zoeken? Anneke? @de rest: zwaai zwaai en knuffels!