Pluis lieverd rustig aan. Hoop dat je lijf zich snel herstelt. Dikke knuff Wendy, eenzaamheid... Ik denk dat dit idd miss nog meer voor jullie geldt maar ik herken het ook. Vooral omdat ik nog heel veel met haar bezig ben maar anderen denk ik minder. Die gaan weer door. Hebben haar wel "gekend" maar ook maar vijf uurtjes.... Ik merk ook dat ik over haar wil praten maar weet niet wat ik moet zeggen omdat er geen nieuwe dingen zijn. Alles is al gezegd maar voor mij is ze nog heel levendig aanwezig. Ik schrijf erover in mijn blog. Dat geeft wel goed gevoel. En die herinneringspagina op fb. En heb nu weer wat nieuws dat ik haar hierheen wil halen. Haar grapje en boompje zijn zo ver weg. Ik wil iets op loopafstand. Of misschien boompje hierheen halen, of haar "resten" opvragen volgende jaar en dat hier begraven of zo... Het is ook een soort projectje waar ik dan weer effe mee bezig ben ... Dias och wat een rake opmerkingen van je meisje. Dikke knuff! Een veel plezier op de fair! Ik ben heel benieuwd hoe je eruit gaat zien!!
Hey meiden, @dewendy: een beetje eenzaam is het wel. Alleen onze ouders en wij hebben haar in het echt gezien en beet gehouden. Anderen hebben alleen de foto, maar daardoor blijft het toch nog een beetje onwerkelijk voor hun. En idd zoals conejita zegt; je wil zoveel nog over haar zeggen, maar er valt niks meer te zeggen. Daardoor voelt het toch wel heel eenzaam. Maar kan me voorstellen dat dat voor jou nog sterker is idd. @Pluis: rustig aan meis! Eerst even herstellen en dan komt de rest wel weer @conejita: ik heb een fotocollage gemaakt van alle fairs + de outfit voor aankomend weekend. Het is echt flink verkleed haha en we proberen telkens iets anders te doen. De eerste keer was ik een beetje gothic, de 2e keer een vlinder, toen de gelaarsde kat, daarna als voodoopop, toen weer gothic, daarna een beetje als hert (toen was ik 9 weken zwanger) en de vorige keer was ik als waterelf (toen ruim 7 maanden zwanger). Nu gaan we als een soort...ja...wat is het? haha. We hebben een soort trouwjurken aan met horens op onze hoofden en duistere make-up Als je daar bent ben je echt een beetje in een fantasiewereld. Zoveel mensen verkleed en allemaal zo anders. Erg leuk om te zien allemaal Schrik niet hoor haha https://scontent-fra.xx.fbcdn.net/hphotos-xpt1/v/t1.0-9/11164790_10153253386644049_5199579596988658651_n.jpg?oh=c3ef7adad5df2d5ed32dafd78d6bf387&oe=55D92E26 Knuffel!!
@dewendy, heel herkenbaar dat eenzame verdriet. Veel vrienden van ons zijn op dit moment ouders in spe. Het is vooral bij bezoek van hen heel erg dubbel, je wilt namelijk ook niet hun gelukkige situatie beinvloeden. Mijn ouders en zussen hebben de meisjes gelukkig gezien en hebben aangegeven dat ik bij hun steeds mijn verhaal kwijt kan, ondanks dat ze het al tig keer hebben gehoord en dat we steeds hetzelfde blijven herhalen. Mijn vader heeft een mooi gedichtje gemaakt dat voor mij alles omvat: "Ik wil geen dode mensen zien die ik gekend heb Ik heb vandaag twee dode mensjes gezien Ik ben gelukkig want nu heb ik ze gekend"
Ladies Khloe wat goed dat je aangepast werk kunt gaan doen. Hoe is het nu verder met je? Anneke vind het ook ontzettend knap hoe je ermee om gaat. Fijn om iig weer wat van je te horen en nog steeds dikke knuffel. Binalo een half jaar geleden alweer? Wat gaat de tijd soms hard he. En probeer je niet te schuldig te voelen. Hij zit in je hart, altijd. Hier ook alweer bijna een jaar geleden dat Luna geboren is. Conejita; wat mooi dat je weer even fijn met je meisje bezig kunt zijn dmv blogs en website. Tenminste vind ik zelf ook altijd wel fijn. LIgt ze nu niet in de buurt dan? Ik hoorde pas van iemand dat je ook geboorteboompjes kunt bestellen. Vond ik ook wel heel mooi. Daisy wat gaaf!!!!! maak je die echt allemaal zelf? Ik vind die met die poppen heel erg gaaf. En wat had je een mooi buikje met die laatste zwangere foto, prachtig hoor. Mag ik wat van je creatieve talent lenen? Zal voor je duimen dat het weer een beetje meezit.. Rinsje; wat een ontzettend mooi gedicht, zegt idd alles. Hier; nou ben er achter waarom ik zo moe ben. Ik ben heel veel bloed verloren (nog steeds) dus vandaar die vermoeidheid. Nu tabletjes gekregen dus hoop dat ik mijn energie snel terug heb. Gisteren was ik even fotos aan het kijken op de tel. van mijn vriend. Super heftig, want ik kwam dus fotos tegen die ik maanden geleden voor het laatst gezien heb. Echt van de laatste momenten van haar leven, het moment dat Luna in mijn armen lag en overleed en toen ze net overleden was. Pfft nu ik het aan het schrijven ben, komen de tranen weer. Moeten ze allemaal nog een keer overzetten en wil ze inplakken maar zie daar zo tegenop dus ben het een beetje aan het uitstellen.. Ik ga nog even wat zonnestraaltjes opzoeken, nu het nog kan.
Heel gaaf Dais! Rinske... Slik. Wat mooi en lief. Pluis, wij hebben een boompje geplant. Maar is niet in de buurt. Grafje ook niet want we zijn verhuisd daarna. Misschien wil ik haar gewoon niet loslaten....
Dat is toch logisch lieverd! Natuurlijk wil je haar niet loslaten, ze is je kind. En ook heel normaal dat je haar dichtbij je wil houden. Ze had nog minstens 18 jaar bij jullie in huis moeten wonen! @Pluis: wat heftig die foto's bekijken! En 'fijn' dat je weet waarom je zo moe bent/was Wat betreft die outfits: een deel maak ik zelf en een deel koop ik gewoon haha. Alles wat op mn hoofd zit heb ik zelf gemaakt, het corset als gelaarsde kat heb ik ook zelf gemaakt en sommige rokken, accessoires ook Het is een leuke hobby haha @Rinsje: wat een prachtig gedicht zeg...zo mooi
Hoi meiden, Zou graag hier mee willen kletsen. Nou ja... Had het liever niet gedaan, want dan was ons mannetje nog bij ons geweest. Maar jullie snappen me vast wel. Op 18 februari is ons zoontje plotseling overleden, 2 weken voor zijn eerste verjaardag. Ik kan het nog steeds niet echt beseffen. Momenteel werk ik nog niet, dat ga ik binnenkort weer heel langzaam opbouwen. Heb toch het gevoel dat het leven dan echt doorgaat. Voel me dan zo schuldig tegenover mijn zoontje. Maar ooit moet het weer... Ik ben sinds vorige week gestopt met de pil. Eigenlijk omdat ik last in de gebruiksaanwijzing dat een depressie er erger door kan worden. Maar we hebben nu besloten om toch al weer voor een kindje te gaan. Liefst wacht ik nog 3 maanden, zodat ik niet rond zijn overlijdensdatum uitgerekend zou kunnen zijn of zijn verjaardag. Maar niets valt te plannen, dus we zien het wel. Eerst maar zien hoe mijn cyclus is. Ik merk dat ik heel graag weer een baby wil, maar tegelijkertijd voel ik me schuldig, alsof ik mijn zoontje dan zou vergeten.. Al weet ik dat dat niet zo is. Het zal ook nooit een vervanging zijn. Meer een verrijking van ons gezin. Het is nu zo stil en leeg. We zijn niet meer compleet. Ook zijn grote zus merkt het. Zij zegt ook vaak dat het saai is zonder haar broertje. Zij is ook een reden dat we er nu weer voor willen gaan, ze word ook ouder en ik wil geen mega leeftijds verschil. Ik ben wel benieuwd hoe mensen in onze omgeving zullen reageren. Ik vind het zelf al moeilijk als ik eraan denk dat er over een jaar misschien weer een baby is. Dat betekend ook dat we zijn kamer op moeten ruimen. Maar ik denk dat een zwangerschap komt wanneer het komt. Ik denk dat wachten op het juiste moment om te beginnen in dit geval niet bestaat. Ook over een jaar zal iket deze gevoelens zitten. Ik verlang gewoon heel erg naar drukte in huis, gezelligheid, rommel, gehuil, een klein wezentje waar ik voor kan zorgen.
hallo moro welkom hier, maar inderdaad niemand hoort hier verwelkomd te worden jouw verhaal gaf me de kriebels, onze zoon Berre* is namelijk ook 2 weken voor eerste verjaardag overleden... hij is gestorven aan wiegendood, mag ik vragen wat bij jullie kleintje de doodsoorzaak was? (je hoeft niets te zeggen als je dat niet wilt...) Wij willen ook snel een derde kindje, ook omdat onze oudste zoon alleen achter blijft ... wij zijn hier heel open over naar familie en vrienden en iedereen vind de gedachte van een derde kindje bijzonder en mooi, al zal het wel moeilijk worden (zwangerschap, bevalling, alles erna...) Mijn man en ik zijn onmiddellijk gestopt met de pil maar ik verwacht niet snel zwanger te zijn, in het verleden heb ik ook steeds lange tijd moeten ontpillen dus zal nu niet anders zijn ... Veel sterkte de komende tijd en hopelijk mag je snel weer op een roze wolk, deze wens deel je met alle mama's hier.... en hopelijk komt deze wens voor iedereen (snel) uit Groetjes mama van Menno en Berre*
Geeft niet.. In deze periode onthoud ik ook niet alles. Wij zijn ook wel open naar onze familie en vrienden dat we nog een kindje willen, maar als het echt zover is zal het misschien voor sommige best confronterend zijn. Al zeggen de meeste wel dat ze het snappen en het ons gunnen. Ik denk dat ik vrij snel zwanger zal zijn, dat was de vorige keren ook na 3 maanden. Al is het voor nu geen garantie natuurlijk. Ergens vind ik het ook wel eng. Ik zei nog tegen mijn man laatste, we hadden heel bewust voor een tweede kindje gekozen, nu dit gebeurd is wil ik ook niet dat onze dochter alleen is. Dat wilden we toen ook niet, dus nu ook niet.
Lieve moro welkom hier, helaas weer een kindje te vroeg weggevlogen Ook nog zo vlak voor zijn eerste verjaardag. Wil ook vragen, wat is er gebeurd? Dit soort dingen zouden niet mogen gebeuren, het drama dat in ons leven afspeelt. Heel logisch ook dat je verlangt naar een nieuwe zwangerschap. Ik hoop dat het je snel gegund is. Hier kun je van je af en met ons mee praten, en op je eigen tijd en tempo. Een enorme knuffel
Eigenlijk is het een heel lang verhaal.. Maar om het even kort te houden, hij is overleden aan een simpele longontsteking waarvan we niet wisten dat hij die had. Daardoor heeft hij een longabces gekregen achter zijn longetje en doordat die geklapt is heeft hij bloedvergiftiging gekregen. Hij was niet ziek, niks... Paar dagen ervoor geopereerd (was een dagopname dus niks ernstigs) en ook toen was er niks aan de hand. We hebben domme pech gehad. hij had doodziek moeten zijn, maar hij had geen koorts en kwam niet ziek over. De artsen snappen het ook niet echt. Maar we zijn wel "blij" dat er een oorzaak is gevonden.
Tjee wat enorm heftig meis. Ik kan me er wel iets bij voorstellen dat je "blij" bent dat er een oorzaak gevonden is. Bij mijn meisje was dat niet. Dat is best lastig soms. Mijn verhaal staat bij vlindertjes vanaf 26 weken "Ik ben hier nieuw" ( ondertussen niet meer ) mocht je het willen lezen. Knuffel
Hallo meiden, Beetje bekomen allemaal van 'koningsdag nieuwe stijl'? Jeetje Moro, wat een heftig verhaal. Volg je eigen gevoel dat is meestal de beste graadmeter. Zaterdag was het precies een maand geleden dat onze meisjes zijn geboren. Ik merk dat ik klaar ben met het wachten. Mijn man en ik willen weer snel beginnen, maar mijn menstruatie is nog steeds niet gekomen. Volgende week woensdag hebben we een afsluitend gesprek in het LUMC en dat is voor mij wel een mijlpaal. Ik hoop dat dan ook mijn menstruatie weer is geweest. Ik heb meer energie, maar daardoor ook meer tijd om aan de meisjes te denken, met af en toe een traantje, maar vooral een glimlach. Een nieuwe zwangerschap geeft weer een doel in het leven. Iets waarop we ons kunnen verheugen en naar uit kunnen kijken. Nu ik weer wat meer erop uit trek, merk ik dat de tram en de trein erg confronterend zijn. Het leven gaat gewoon door. De zinloze gesprekken over welke supermarkt het goedkoopste is, bestaan nog steeds. Daar ben ik nog niet aan toe. Gelukkig heb ik alles even kunnen vergeten op koningsdag. Het was ontzettend gezellig en we hebben genoten van het mooie weer. Morgen ga ik voor het eerst overnachten bij mijn zus in A'dam en de volgende dag met mijn moeder op mijn nichtje passen. Dan is het alweer weekend en is volgende week woensdag weer een beetje dichterbij.
Welkom Mora! Jeetje weer een kindje dat niet meer bij ons is. Wat erg je verhaal!! Dan denk je dat je kleintje wel uit de gevarenzone is en dan opeens zo heftig alles wat fout gaat.. @Rinsje, Wat komt er veel positiviteit vanuit je berichtje! Goed om te lezen! Hou dat vast! @Daisy Wat lachen die fair haha. Veel plezier!! En mooi gemaakt zeg! @dewendy Ja dat eenzame verdriet herken ik. Mensen om me heen willen me wel begrijpen maar kunnen het niet. Wat voel ik me dan eenzaam. Nu hel;emaal, ik ben weer zwanger en mensen praten daarover. Maar toch.. Ik ben vanbinnen soms zo intens verdrietig. @Pluis, Ja de tijd gaat snel he, een half jaar geleden alweer en nu hik ik alweer aan tegen de 20 weken echo van het kleintje in mijn buik. Tuurlijk zit hij in mijn hart voor altijd. Maar toch, dat schuldgevoel blijft wel. Hoe hou ik de herinnering levend. Bij mezelf, maar ook de rest van het gezin. Voor hen ook tastbaar misschien. Mijn zoontje is nog maar 2,5 en ik ben zo bang dat hij zich er later niks van herinnert. Ik hoop dat de tabletjes bij jou snel helpen en je je weer fitter voelt!! Moeilijk he die foto's. Ik heb ze toevallig gisteren weer bekeken. Ik wqeet gewoon niet wat ik ermee wil. Word steeds zo emotioneel.. @Pluis en Conejita Waar vind je dan die geboorteboompjes? Nog nooit gezien. Conejita, mooi idee om zo weer bezig te zijn toch. Kan je het boompje niet verplanten ofzo? Of een stekje? Ik noem maar wat hoor. logisch toch dat je haar niet wilt loslaten!! Ze is je kindje, die wil je gewoon altijd dichtbij je houden!! Andere meiden, sorry, ik moet aan het werk., Reageer later verder. Hoop dat het goed met jullie gaat!! Hier zitten we in de enorme zenuwen van de 20 weken echo!!! Duimen jullie voor me???
hallo dames, Ik ben gisteren eindelijk voor de eerste keer ongesteld geworden. Op 27 maart ben ik bevallen van een prachtig zoontje. Ook al is hij niet meer bij ons op aarde wil ik toch gaan proberen of ik een broertje of zusje voor hem kan krijgen zodat ik mijn liefdevolle zorg ook hier op aarde aan iemand kan geven. @Rinsje. Kun jij je oude vaan niet terugvragen? Ik ben nl 17 maart uit dienst gegaan, maar omdat ik met 20+2weken bevallen ben heb ik op 7 april mijn baan teruggekregen en ga ik op 18 mei weer beginnen. Niet geschoten altijd mis toch?
Welkom Bontempi. Ik hoop dat het jou snel gegund is na het verlies van je zoontje. Ik duim hoor Binalo! Rinsje, zeker posi! Knap van je. Wij hebben gewoon een jong appelboompje gekocht. Mijn man is gek op appels vandaar. Ja ik denk dat we m hier gaan neerzetten. Toen Noa overleed woonden we nog in de stad. Nu hebben we een groot terras van 75 m2 dus genoeg plek! Ben alleen bang voor de wind, het kan hier zo hard waaien aan het strand. En we moeten m in een hele grote pot zetten. Maar ik denk dat dat m wel wordt ja. Verder hier: zaterdag OD (ik noem het geen NOD meer hoor) precies op de dag dat we een bruiloft hebben! Maar ja, kan ik gelijk zuipen 's Avonds )) Heb al mijn hoop opzij gezet deze maand. Zo beu van die teleurstelling steeds. Ook zware dagen gehad. Voel enorme leegte, mis Noa enorm. Man is lange dagen weg van huis. Mis zijn warmte, gekke grappen en aanwezigheid. Maar financieel gaat het wel wat beter dat is fijn. Ik geniet wel erg van de zon en warmte hier dat is tenminste iets. Hoe is het met iedereen hier? Wat zijn jullie rustig? Dais, ben ik niet van je gewend haha Geen nieuws goed nieuws ga ik vanuit. Knuffeledoki!
@ Bontempi, Je bent dus mooi weer binnen een maand ongesteld geworden, ik hoop dat dat bij mij ook snel gebeurt. ik ben op 25 maart bevallen, maar ik heb nog steeds niks. Ik kan direct weer aan de slag met mijn oude werk, maar dat is heel confronterend. Ik deed namelijk onderzoek voor een psychologe ter preventie van problemen in de hechtingsrelatie tussen jonge kinderen en ouders. Dat begint al bij de zwangerschap tot de eerste vier jaar. Ik heb het geprobeerd, maar begin meteen te janken als ik boven die boeken hang. Nog even wachten dus.
Hey meiden, idd even rustig van mijn kant, ben zo moe! Zaterdag en zondag de hele dag op de fair geweest, maandag nog voor Koningsdag de hort op geweest en gister en vandaag bezig geweest met vrijwilligerswerk. Moest voor vrijdag iets gevonden hebben en vandaag eindelijk gelukt! Ik ga helpen als toezichthouder in een speeltuin. Mag Vienna lekker meenemen en de buitenlucht zal me ook goed doen Kreeg er enorm veel stress van dat ik nog niks gevonden had, maar gelukkig kan ik dus gewoon een positief mailtje naar het UWV sturen vrijdag. De fair was echt geweldig! Even een weekend samen met mijn vriendin in een andere wereld, even niet denken aan verdriet om mn meisje. Ik was wel heel erg bang dat er fotografen over zouden beginnen. We zijn inmiddels zo vaak geweest dat ze ons beginnen te herkennen (zelfs met al die gekke make-up hihi) en vorige keer viel ik ook erg op met die dikke buik Maar gelukkig maar 1 fotograaf die er naar vroeg. Hij vroeg dus heel vrolijk "Jij was toch al zo ver in je zwangerschap? Hoe is het met de kleine?" Heb het maar zo nuchter mogelijk verteld en toen maar meteen gezegd dat dit weekend even een lekkere afleiding was. Hij was supervriendelijk en begreep de boodschap meteen, hij wenste me heel veel sterkte en heeft daarna wat foto's van ons gemaakt hihi. Heel blij dat hij er verder niet op doorging, want ik voelde me daarna toch heel even down. Mn vriendin beurde me gelukkig snel weer op en verder hebben we het gewoon leuk gehad (ondanks de kou en 2 regenbuien). Mijn verdriet is momenteel heel klein...ergens voelt dat even als een bevrijding, maar aan de andere kant is het heel vreemd en voel ik me zo schuldig. Maar mijn tranen zijn gewoon op en ik lijk me er eindelijk bij neergelegd te hebben. Ik mis dr wel heel erg, maar voel me niet meteen down als ik aan haar denk. Misschien komt daar verandering in zodra ik ongesteld word hoor, ergens heb ik weer het vermoeden dat ik onbewust mn verdriet wegdruk. Maandag mag ik van mezelf testen, 1 dag voor nod. Vandaag wat krampen gehad, maar dat is nu weer weg. Zit vandaag op 9 dpo. Vorige maanden kreeg ik op 10 en 12 dpo drupjes bloed, dus ik ga duimen dat ik tussen morgen en zondag nog niks te zien krijg. Maar ik verwacht helemaal niks, ik voel me nog totaal niet anders, in tegenstelling tot voorgaande maanden. Misschien omdat ik me er minder op focus of omdat ik gewoon echt niks voel deze maand. Voel me totaal niet zwanger, dus ik wacht gewoon maar af. @alle meiden: ik heb alles meegelezen en leef met jullie mee, maar heb even de puf niet om te reageren. Wil jullie wel allemaal een knuffel geven!
Welkom Bontempi! @Conejita, Wij hebben ook een jong appelboompje. Als ik jou was zou ik hem ook bij jullie neerzetten, in een mooie grote zware pot of gewoon in de grond? beetje beschut neerzetten anders? En verder, ja snap de leegte als je man dan ook nog eens weg is. Dan heb je nog meer dat alleen -zijn-gevoel. Fijn dat je nog wel kunt genieten van de zon en warmte en ook dat het financieel ietsje beter gaat! @Dais Fijn dat de fair zo leuk was. En ook fijn zo'n begripvolle fotograaf! Gek he dat je verdriet het ene moment groots kan voelen en dan weer klein? Dat herken ik wel. Dan mis je wel je kleintje, maar niet zo enorm verdrietige depri buien. Tenminste bij mij. Nu heb ik dat dan juist weer wel met de 20weken echo voor de deur. Kan alleen maar huilen. Mijn vriend is wel erg zenuwachtig maar ik weet zeker dat bij een goede uitslag hij het ook kwijt weer is. Ohja enne niet reageren of minder is natuurlijk helemaal niet erg. Snapt iedereen hier!