Hallo allemaal, als eerst wil ik me voorstellen omdat ik hier nieuw ben. Ben een alleenstaande mama van een zoontje die bijna 8 jaar is. Ikzelf ben bijna 25. Ja, ja. Ik was al heel jong mama geworden. Na lang zoeken en nadenken ben ik op dit website terechtgekomen. Toen besloot ik om toch maar een account aan te maken en jullie advies te vragen. Wie kan me nou beter begrijpen dan mama's zelf. Ik zal het proberen om kort te houden. Toen ik 15 was raakte in zwanger van mijn toenmalige vriend. Hij was zelf 22 toen. Mijn ouders en heel de omgeving waren tegen ons. ( Nu begrijp ik dat zeker, ik was erg jong en hij was al wat ouder ) Toen mijn zoontje 1 jaar oud was, konden we niet meer samen zijn. Het lag ook aan ons en onze ruzies, maar het lag zeker ook aan mijn ouders. Hij is toen naar Engeland vertrokken om daar te wonen. Ik had het heel erg moelijk mee, maar met behulp van mijn ouders heb ik het gered. We zijn allebei niet Nederlands. Ik Bosnie en hij Bangladesh. Al deze jaren ( laatste 7 jaar ) hebben we moeizame contact gehad via telefoon. We konden het verleden niet vergeten en ik was nog steeds erg woedend. Ik had het gevoel dat hij mij en mijn zoontje toen in de steek liet. Nu, de laatste tijd hebben we contact via internet. Via skype kunnen we elkaar zien en met elkaar spreken. En nu komt het probleem. We houden nog steeds erg veel van elkaar en willen bij elkaar zijn, samen met onze zoontje. Hij is ook bereid om terug naar Nederland te verhuizen. Enige probleem is: mijn ouders. Ik durf het hen niet te vertellen hierover. Ook al ben ik bijna 25 en volwassen. Ik wil mijn ouders tevreden houden maar dan moet dit wel ten koste van mij en mijn toekomst. We denken allebei dat we erg veranderd zijn. We zijn toch 7 jaar later en hebben de tijd gehad om wat van ons leven te maken. Enige wat we nog missen is elkaar en hij natuurlijk onze zoontje. wat zouden jullie doen in zo een situatie ? Ik beken dat onze relatie vroeger niet gezond was. Er is heel veel gebeurd tussen hem en mij, maar ook tussen hem en mijn ouders. Er is wel een grote kans op slagen van onze relatie nu, omdat we 7 jaar later zijn. Het is toch wel wat om 7 jaar later nog steeds van elkaar te houden. Ik heb jullie advies nodig groetjes, Ik
Ik zou eerst eens bekijken hoe het in het echt gaat en niet alleen via internet. Kan hij niet een tijdje naar nederland komen? Jullie zijn destijds natuurlijk niet voor niks uit elkaar gegaan. Wil niet zeggen dat het nu niet lukt, maar zou niet meteen weer een definitieve keuze maken als ik jou was. Succes!
Van iemand houden betekent niet dat je ook daadwerkelijk bij iemand past of zelfs bij elkaar hoort te zijn. Ik zou idd ook eerst kijken hoe jullie zijn als jullie in 1 ruimte zijn. kan hij niet een tijdje naar NL komen? En mocht je het echt gaan proberen zou ik wel eerlijk zijn tegenover je ouders, ook luisteren naar hun argumenten en hun duidelijk maken dat je nu volwassen bent en met alle respect vraag voor hun steun Succes.
ik zou het ook niet zomaar doen. vaak is er een beeld ontstaan wat je graag zou willen en het is maar de vraag of dat ook werkelijk zo zou uitpakken enz. En het is ook niet iets wat je zomaar aan de kant schuift wat er allemaal is gebeurd. Dus wat de anderen ook al noemden is er geen mogelijkheid om elkaar eerst weer eens even in real life tijdje te zien alvorens verder te gaan en idd zou wel eerlijk zijn naar je ouders hoor.