Hier ook een kwestie met schoonfamilie gehad. (Ivm met trouwen) Nu ben ik heel egoïstisch, en hou dan ook totaal geen rekening meer met hun. Nu gaat het juist beter. Ze weten precies wat ze aan me hebben... Hun hebben mij en mijn man gekwetst niet andersom. Ik heb ze 1 voorwaarde gegeven. Ik vergeet het niet en vergeef het hun niet. Maar ik doe het voor mijn ongeboren kindje. Ik gun hem een 'complete' familie. Nog 1 kans hebben ze gekregen. Mij, mijn man of mijn zoontje kwetsten en ze zien ons nooit meer! Ze mogen nu kruipen voor ons!
Mijn punt is dus, volg je gevoel! Jij hoeft niets meer! Die kans hebben ze zelf verpest. Nu is het aan hun.
Als iemand mij zo'n bericht stuurt zoals jij het hebt gekregen met een spiegeltje dan hadden ze het voor mij kunnen schudden en dan had ik ze het daglicht niet gegund. Ik zou dan ook echt niet gaan naar ze. Mijn man zou het dan zelf moeten weten wat hij doet maar ik zou absoluut niet meer daar heen gaan voor er excuus is aangeboden en het is uitgepraat. Nu ben ik daar ook wel weer hard in want na 3 jaar zou ik ook zoiets hebben van bekijk jij het maar ik wil het al niet eens meer uitpraten.
Wat het nog ingewikkelder maakt om mijn gevoel mijn standpunt te laten worden is het feit, dat s.zus vindt dat het aan beide kanten ligt (dus dan doet ik mijn best niet meer om het goed te laten komen) en dat s.ouders vinden dat wij hen evengoed dingen hebben aangedaan. Zucht......
Ja maar jij moet doen waar JIJ je goed bij voelt en niet denken wat andere er van vinden. Kijk wij horen nu 1 kant van het verhaal dus wij weten nooit hoe het echt zit tot je ook de andere partij hebt gehoord maar zoals ik het nu lees in je openings topic zou ik dus echt niets meer met die mensen te maken willen hebben. Maar nogmaals, de keus is aan jou en niet aan iemand anders.
Ik ben dit jaar ook niet naar mijn schoonouders gegaan. Mijn vriend is wel gegaan omdat het anders voor nog meer gedoe zou zorgen. heel lullig misschien maar ik ben vorig jaar ook vreselijk gekwetst door mijn schoonouders. En ook nooit excuus. Dus totaal niet erg als je niet bent gegaan
Hoe we het wenden of keren vaak zit er wel twee kanten aan het verhaal. Wel geloof ik je dat hun te ver gegaan zijn. Maar dat er twee kanten aan een verhaal zitten ja zo is het uit eindelijk wel. Daar mee wil ik je verhaal niet in twijfel trekken zeker niet.
Bedankt voor alle reacties. Denk dat het voor mijn s.zus een enorme explosie gaat geven, die is redelijk temperamentvol, zie daar wel tegenop. Ze gaat boos en verdrietig zijn. En ik merk dat ik het nu, de hele situatie, zoveel mogelijk probeer te negeren, maar soms en dat is waarschijnlijk ook wel goed, moet ik een standpunt innemen. Ik ben geloof ik niet zo assertief in dit soort kwesties, vind t echt heel moeilijk. Natuurlijk zitten er twee kanten aan, dat is altijd zo, vind ik ook. Alleen wat er ook gebeurd is, wat zij ervaren hebben in hun beleving wat wij gedaan hebben zeg maar: wij hebben nooit hen als reactie op dat je gekwetst wordt, zo'n brief geschreven waarin je compleet, inclusief voorbeelden, tot op de grond wordt afgefikt en hebben wij ook nooit zo'n kwade, bijna bedreigende knutsel gestuurd of iets van dien aard. En daarin zit voor mij een heel groot verschil en dit is ook denk ik HET punt waar voor mij de knak in zit......
Helaas herkenbare situatie. Bedenk je een ding: in principe ben jij je schoonzus geen verantwoording schuldig! Ik snap wel dat het zo voelt, maar omdat zij vindt dat het weer goed moet komen betekent dat niet dat jij daar verantwoording over af hoeft te leggen. Heel cru gezegd: dat is dan haar probleem. Deze situatie is iets tussen jou, je man en je schoonouders. Sterkte!
Ik heb je verhaal gelezen en kende eerdere Posts niet van je. Maar deels kon het mijn verhaal zijn. Ik zou dus als ik naar onze situatie kijk echt niet gaan. Wij hebben sinds een maand of 6 geen contact met so. Ik had op fb een anonieme tekst gezet en hun betrokken dat via via op zichzelf. Er stonden geen namen in dus dat sloeg nergens op. Mijn schoonvader vond het nodig om tegen mij uit te flippen. Hij schreeuwde tegen me, ik was zo bang, ik ben toen heel hard weg gerend mijn man achter me aan. Dacht als ie me te pakken krijgt doet ie me wat aan. Zo bang was ik. Toen begon het getreiter pas. Hij ging emails sturen, brieven schrijven etc. Ik werd ook neergezet als een slechte moeder, ik zou thuis niks doen (ik werkte op dat moment nog 32 uur, lijkt mij voldoende en zorgde daarnaast voor dochter, man, huishouden), hij begon over mijn jeugd als lastige puber (hoe weet hij dat, hij was er niet bij en zo lastig was ik ook weer niet), over mijn man werd alle slecht naar boven gehaald. Ik was zo kwaad! Dus hier eerst excuses en dan zullen we zien of we verder praten. We hebben sv de kans gegeven om dochter te zien, die heeft hij een keer geweigerd en daar heeft ie z'n kans mee verspeeld. Daarnaast wie zegt dat hij niet agressief naar haar word, iets wat ik absoluut niet wil. Dit was overigens de derde keer of zo dat hij zo naar mij reageerde. Mijn man heeft jaren met een honkbalknuppel naast z'n bed geslapen en een mes onder zijn kussen. Zo bang was hij voor hem. Het kwam ook geregeld voor dat hij het huis uit vluchtte en bij de ouders van een vriend sliep. Dit is mijn verhaal in een hele korte versie. Sterkte!
Angel, wat een in en intriest verhaal en wat eng!! Afschuwelijk dat je dit mee hebt moeten maken. Dikke knuffel meid. Mijn svader probeert bij bezoek echt mijn aandacht te trekken en me dingen te vragen. Maar ik merk dat ik afstand zoek (terwijli k dus ook mijn best wil doen, zo frustrerend gevoel) omdat mijn vertrouwen in hem totaal weg is. Zie hem nu ook met andere ogen.....
Ik zou ook zeker niet gaan en mijn zoontje ook niet meegeven aan mijn man. Je bent inderdaad geen verantwoording schuldig bij je schoonzus. Maar mocht je je willen verklaren dan zou ik haar vertellen wat je schoonouders hebben gedaan (van knutsel en brief), dat je dat niet kan vergeten en vergeven omdat het jullie beiden diep gekwetst heeft. Dat je pas weer iets met schoonouders te maken wil hebben als zij hun excuses aanbieden voor hun gedrag. En berouw tonen. Wat heeft je man uiteindelijk gedaan vanavond?
Dank je! Het was ook heel erg eng! Ik ben zelden zo bang geweest. Die avond gingen we naar de verjaardag van mijn neefjes en meerdere familieleden hadden zich afgevraagd wat er aan de hand was met mij en mijn man. We waren beiden zo van de kaart. Ik ben nog altijd heel blij dat onze dochter die bewuste dag bij mijn zusje logeren was en dat ze niks van dit alles heeft meegekregen. Hoewel ze wel het verdriet bij ons voelt. Zeker op de momenten als er weer een brief of email komt. Sorry zeggen zal hij toch niet gaan doen, hij is van het type: ik maak geen fouten, anderen maken alleen fouten. Ik accepteer het niet dat op zulke toon naar mij geschreeuwd word. Dat hebben mijn eigen ouders nog nooit gedaan! Ik ben dan ook nooit van huis weg gelopen oid! Ik zal ook nooit zo tegen mijn dochter schreeuwen. Ik kan er bijna een boek over schrijven!
Nikton, mijn s.zus weet van de brieven en het knutsel.....ze vindt dat we allemaal meer ons best moeten doen. Vanavond is onverwacht heel anders verlopen: s.zus smste dat ze graag weer wilde sj.oelen hier (haha, gisteren zo'n sj.joel.bak gehaald bij de kringloop!) dus manlief hoefde er niet meer over na te denken zeg maar. We zijn dus aan het sj.oelen. Gelukkig begint ze er nu niet over...
Ik kan me aansluiten bij alles wat al gezegd is. Wat ik je nog wel wil meegeven, jij bent geen verantwoording schuldig aan je schoonzus. Als zij met alle geweld wil weten waarom jij deze en andere keuzes maakt mbt het contact met je schoonouders kun je het er gewoon bij houden dat je té gekwetst bent. Als zij doordramt kun je prima aangeven dat je het hierbij wilt houden. Het gaat namelijk niet om haar. En natuurlijk is dat makkelijker gezegd dan gedaan, maar misschien is dit het juiste moment om iets assertiever te worden tegenover je schoonzus. Heb het hier ook vast over met je man. Als je dan het gevoel hebt dat je haar echt niet "de baas" kunt, kan je haar altijd nog naar je man verwijzen. Succes en sterkte lieve Jatobe! Echt een hele vervelende situatie.
aahh fijn, heb je daar iig geen discussie meer over of je wel of niet moet gaan. voor mij zou het duidelijk zijn, willen je schoonouders jou of jullie kleine zien weten ze waar jullie wonen, en eerst excusses en dan pas binnen komen. je schoonzus staat er een beetje tussenin natuurlijk, jullie zijn haar niks schuldig en probeer (hoe moeilijk het is) haar erbuiten te laten. het is een kwestie tussen jullie en je so. maar een flinke rot situatie die eigenlijk niet zo had hoeven lopen...
Bedankt allemaal, ik vind het uberhaupt heel fijn om even 'nuchtere' meningen 'van mensen die buiten de situatie staan te horen.
Ik kan me je vorige topic over je sch.ouders nog goed herinneren en vind het echt knap dat je weer een band wil opbouwen.... Ik had dat in dit geval echt neit gekund! Ik denk dat je je sch.zus vooral duidelijk moet maken dat jullie dit graag op jullie manier willen doen en niet op die van haar.... Heel lastig als ze wat dominant is, maar in principe is dit iets tussen jullie en sch.ouders en heeft ze er niets mee te maken. Misschien kan je haar eens vragen hoe ze zich zou voelen als ze van haar eigen vader zo'n idioot knutsel krijgt.... Misschien begrijpt ze dan waarom jullie zo gekwetst zijn... Sterkte!